Amin Danteمتنت عالی بود، منم اون شب طرفدار میلان بودم، خیلی ضدحاله بدی بود قهرمانی با گل مالدینی عجیب میچسبید، حیف شد...
بعد ضربات پنالتی از فرط عصبانیت زدم تلویزیون رو خاموش کردم و نمیخواستم شادی و جشن بازیکنان لیورپول رو ببینم اما دلم نیومد و دوباره TV رو روشن کردم، به هر حال جرارد و لیورپول هم کار بزرگی رو انجام داده بودن اون شب. یه صلابت و سنگینی خاصی داشت جرارد و بعد از بازی هم اومد با همه بازیکنهای میلان و به خصوص شوچنکو ابراز همدردی کرد، بعد از این بازی بود که واقعا ازش خوشم اومد؛ برعکس مثلا جبرئیل سیسه و میلان باروش که از خوشحالیشون خونم به جوش میومد..
اون صحنه گذشتن مالدینی (با صلابت و غرور تمام) از کنار جام خیلی تلخ بود ولی ارزش کاپیتان بدون شک برای ما طرفدار ا صدها هزار برابر بیشتر از جام CL بود و خوشبختانه با بردن لیورپول در فینال دو سال بعد مرحمی بر زخم های اون شب گذاشته شد..