پرده اول
زمانی که در دور مقدماتی جام جهانی، تیم پرتغال در گروهی آسان، پایین تر از تیم نه چندان مطرح روسیه دوم شد و از صعود مستقیم به جام جهانی بازماند، کسی صحبت از نقش پررنگ کاپیتان این تیم در این ناکامی بزرگ نمی کرد، اما زمانی که در تک بازی حذفی، با هت تریک خود موفق به حذف سوئد شد، شوی مضحک «ستاره ای که تیمی را یک نفره به جام جهانی برد» در امتداد کمپین های تبلیغاتی دنباله داری که از مدتها پیش آغاز شده بود به راه افتاد، تا با این حربه رسانه ای و تمدید مهلت رای گیری توپ طلای فیفا - برای اولین بار در تاریخ - این عنوان به هر ترتیبی که شده، به بازیکن همیشه ناکام و گریان پرتغالی هدیه داده شود و مضحک ترین انتخاب، در تاریخ توپ طلا اتفاق بیافتد.
پرده دوم
زمانی که قرعه های رنگین یوفا، یکی یکی ضعیف ترین تیمهای هر دوره را در برابر رئال مادرید قرار می داد - به صحت فرایند قرعه کشی کاری نداریم - و بازیکن پرتغالی موفق می شد در برابر این تیمهای از پیش بازنده، آمار «گل خالی زدن» هایش را ارتقا بخشد، همان راه اندازان کمپین های چند ماه قبل، بوق های رسانه ای را برداشتند و از ستاره ای گفتند که رکوردها را جابجا کرده و شایسته عنوان بهترین بازیکن دنیاست! عنوانی که بود یا نبودش، میلیون ها و بلکه میلیاردها دلار تفاوت برای کمپانی های بزرگ دنیا - که غالبا از ابروی گرفته و عضلات شکم رونالدو به عنوان ابزار تبلیغاتی استفاده می کنند - به وجود می آورد!
پرده سوم
برای آنها که فوتبال را به خاطر «فوتبال» نگاه می کنند و نه چیزهای دیگر، اما، ستاره پوشالی پرتغالی، بازیکن درخشش در بازیهای کوچک و یک طرفه، و بازیکن گم بازیهای بزرگ است. بازیکنی که گره باز کردنش در بازیهای سخت، آن قدر نادر است، که اگر یکبار اتفاق افتد، به نظر خیلی ها یک توپ طلا می ارزد!
بله رونالدو و تیمش امشب در مقابل تیم خوب آلمان - که البته به قدر 50 درصد توانش هم زحمت نکشید - تحقیر شدند، گرچه نه به اندازه خاطره 5-0 رونالدو از نیوکمپ، اما شکستی بی رقیب شاید حتی در تاریخ جام جهانی! رونالدو در این بازی بزرگ هم غایب بود! و ضربات کاشته ش حتی از خط دفاعی یک نفره هم رد نمی شد، و متاسفانه داور - بر خلاف فینال لیگ قهرمانان - ناتوانی او در گلزنی را با یک پنالتی باد آورده جبران نکرد، تا هواداران این ستاره پوشالی - و یا ابروها و سیکس پک و غیره اش - احتمالا مصدومیت را بهانه کنند و در دنیای تخیلی که در آن رونالدو بهترین بازیکن دنیاست، پرتغال را در صورت آماده بودن رونالدو، مدعی قهرمانی جهان بدانند!
تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل...
اما برای ما و برای تمام کسانی که فوتبال را به خاطر «فوتبال» نگاه می کنند، دو بازی در 24 ساعت اخیر، یکبار دیگر نشان داد که مقایسه رونالدو با مسی و حتی با ستارگانی چون نیمار و اینیستا، شوخی طعنه آمیزی است که تنها کسانی از آن لذت می برند که به قهرمانی های با فشار سرنیزه و توپ و تفنگ افتخار می کنند!
این بازی یکبار دیگر نشان داد که «دود اگر بالا نشیند، کسر شان شعله نیست». شاید امسال هم توپ طلا را به رونالدو هدیه بدهند، اما برای ما و برای تمام کسانی که فوتبال را به خاطر «فوتبال» نگاه می کنند، بهترین بازیکن دنیا کسی است که بزرگی اش را درون زمین فوتبال بدست آورده، نه بیرون از آن!
