بسم الله الرحمن الرحیم
امام علی علیه السلام فرمودند:
لا یقِلُّ عَمَلٌ مَعَ التَّقوی، وَ کَیفَ یقِلُّ ما یتَقَبَّلُ؟؛
عملی که همراه با تقوا باشد کم نمی‌شود (هر چند به نظر ناچیز آید)؛ چگونه کم خواهد بود عملی که مقبول درگاه خداست؟
نهج‌البلاغه، کلمات قصار، شماره‌ی 95
خواهش می کنم متن پایین کامل بخونید
ممنون از شما
.................................
سلام به همه
شب تک تکتون به خیر سلامتی ان شاء الله
تقوا
شخصی که به واجبات اهمیت بدهد و از محرّمات دوری کند، و تمام اعضای او کلید داشته باشد
...........
اگر ما در زندگی تقوا نداشته باشیم
گر روحیه‌ی تقوا و خداترسی در نهاد آدمی وجود نداشته باشد و مواظب نباشد که احکام الهی یعنی انجام واجبات و ترک محرّمات را رعایت کند. انسان بی‌بندوبار، بی‌مبالات، بی‌تفاوت و سردرگم بوده و راه به جایی نمی‌برد.
بنابراین اوّلین شرط در مسیر تکامل آن است که آدمی، برای اعمال و رفتار خود معیار و ضابطه‌ای در اختیار داشته باشد و هواهای نفسانی خود را تحت کنترل بگیرد در غیر این صورت هرگز به سعادت دست پیدا نخواهد کرد.
......................
اهمیت تقوا
خداوند اهمیت تقوا را در آیات متعدّدی بیان کرده که به چند آیه اشاره می‌کنیم:
«یا أَیهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُم مِّن ذَكَرٍ وَأُنثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ»؛ ای مردم ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و شما را تیره‌ها و قبیله‌ها قرار دادیم، تا یکدیگر را بشناسید؛ (اینها ملاک امتیاز نیست بلکه) گرامی‌ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست، به درستی که خداوند دانا و آگاه است».(1)
..........................
در زمان رسول خدا هنگامی که بلال حبشی رفت اذان بگه
در این آیه خداوند معیار واقعی ارزشهای انسانی را در برابر ارزشهای دروغین مشخص می‌سازد. با توجّه به شأن نزولی که برای این آیه ذکر شده، می‌توان به عمق این ارزش انسانی پی‌برد. بعد از فتح مکّه پیغمبر اکرم صلّی الله علیه و آله دستور داد بلال بر پشت‌بام کعبه اذان بگوید، عتّاب‌بن اُسَید که از آزادشدگان بود گفت: خدا را شکر می‌کنم که پدرم از دنیا رفت و چنین روزی را ندید! و حارِث‌بن هِشام نیز گفت: آیا رسول‌الله غیر از این کلاغ سیاه کسی را پیدا نکرد؟ اینجا بود که آیه‌ی فوق نازل شد و معیار ارزش واقعی را بیان کرد.(2)
و در آیه‌ی دیگر می‌فرماید: «یا بَنِی آدَمَ قَدْ أَنزَلْنَا عَلَیكُمْ لِبَاسًا یوَارِی سَوْءَاتِكُمْ وَرِیشًا وَلِبَاسُ التَّقْوَىَ ذَلِكَ خَیرٌ ذَلِكَ مِنْ آیاتِ اللّهِ لَعَلَّهُمْ یذَّكَّرُونَ»؛ ای فرزندان آدم! لباسی برای شما فرستادیم که اندام شما را می‌پوشاند و مایه‌ی زینت شماست، امّا لباس پرهیزکاری بهتر است اینها (همه) از آیات خداست تا متذکّر (نعمتهای او) شوند». (3)
