تیم ملی فوتبال ایران در سال 2006 از دست کم گرفتن رقبا ضربه خورد و در جام جهانی 2014 از بیش از اندازه قدرتمند دانستن آن ها.بسیاری از ایرانیان هنوز حسرت 3 امتیازی را می خورند که در اولین بازی جام جهانی پیشین مقابل نیجریه از دست دادیم.3 امتیازی که قطعا توانایی به دست آوردن آن را داشتیم.اگر تیم ملی همان بازی که مقابل آرژانتین انجام داد را مقابل نیجریه هم انجام می داد بی شک 3 امتیاز در کیسه اندوخته بود.اشتباه نکنید!ما جلوی آرژانتین اتوبوسی نچیدیم!اگر باور ندارید لطفا یک بار دیگر 90 دقیقه از وقت تان را صرف کنید و بازی ایران-آرژانتین را از ابتدا ببینید.تیم ملی در مقابل آرژانتین به خوبی دفاع کرد،به موقع حمله کرد و حریف قدرتمندش را آزار داد.25 دقیقه ابتدایی نیمه دوم آن بازی به طور کامل در اختیار ایران بود (تکرار می کنیم اگر باور نمی کنید یک بار دیگر این بار با دقت بیشتری بازی را ببینید).ما اتوبوس اصلی را جلوی نیجریه چیده بودیم.جایی که در کل بازی به جز ضربه سر قوچان نژاد و شوت نصفه و نیمه تیموریان حتی یک بار هم به دروازه انیاما نزدیک نشدیم.یک اتوبوس به معنای واقعی کلمه مقابل دروازه ایران پارک شده بود.طبیعی هم بود که تیم نیجریه علی رغم این که تیم خوبی است و جزو بهترین های قاره خودش به شمار می رود توانایی عبور از این اتوبوس را نداشت و بازی 0-0 مساوی شد.بازی که اکثر کارشناسان آن را کم هیجان ترین بازی جام دانستند.
ضعیف در مقابل اروپایی ها
بگذارید آمار تیم ملی ایران در تاریخ جام جهانی را مقابل قاره های مختلف بررسی کنیم:
اروپا:6 بازی 0 برد 1 مساوی 5 باخت 2 گل زده 12 گل خورده میانگین امتیاز 0.17
آمریکای جنوبی:2 بازی 0 برد 0 مساوی 2 باخت 1 گل زده 5 گل خورده میانگین امتیاز 0
آمریکای مرکزی:2 بازی 1 برد 0 مساوی 1 باخت 3 گل زده 4 گل خورده میانگین امتیاز 1.5
آفریقا:2 بازی 0 برد 2 مساوی 0 باخت 1 گل زده 1 گل خورده میانگین امتیاز 1
آمار چندان جالب به نظر نمی رسد.مخصوصا در مورد جدال با اروپایی ها که ما طی 6 بازی با آن ها تنها 2 گل زده و در مقابل 12 گل دریافت کرده ایم.اصلا چرا راه دور برویم؟همه شما بازی با بوسنی را دیدید.در قسمت اول به بازی با آرژانتین و نیجریه اشاره کردیم و درست نیست که به بازی با بوسنی و هرزگوین اشاره ای نداشته باشیم.تیم ما جلوی بوسنی هیچ حرفی برای گفتن نداشت.این تفکر که ما خود را مقابل بوسنی از پیش برنده می دانستیم کاملا اشتباه بود اما این که این طرز تفکر را فقط مختص به هواداران فوتبال در ایران بدانیم هم کمی بی انصافی است.به احتمال زیاد سرمربی و کادر فنی تیم هم روی 3 امتیاز بازی با بوسنی حساب باز کرده بودند.شاید بهتر بود ما روی 3 امتیاز بازی با نیجریه بیشتر حساب می کردیم.به هر حال گذشته ها گذشته و این حرف ها فایده ای ندارد.ما مقابل اروپایی های سرعتی ضعیفیم و باید این را قبول کنیم.از طرفی سال بعد هم با دو تیم اروپایی هم گروه هستیم بنابراین آیا باید ناامید شد؟
بگذارید نیمه پر لیوان را ببینیم.آمار تیم ملی مقابل تیم های آفریقایی آمار بدی نیست و میانگین 1 امتیاز به مراتب قابل قبول است.فراموش نکنید که برگ برنده ما در جام جهانی بعدی برگزاری بازی اول با مراکش خواهد بود.البته این موضوع برگ برنده مراکشی ها هم هست.برنده این بازی می تواند برای دو تیم دیگر موی دماغ شود و بازنده به احتمال زیاد باید با جام خداحافظی کند.نتیجه مساوی هم به کار هیچکدام از دو تیم نخواهد آمد.نمی خواهیم پیش بینی انجام دهیم چون هنوز زمان زیادی باقی مانده و وقت برای بهتر شدن وجود دارد ولی به جرئت می توانیم بگوییم که ما از مراکش بهتریم.پس خواهشا از این تیم آفریقایی غول نسازیم که غول ساختن از این تیم ممکن است عینا شرایط 2014 و مساوی بدون گل با نیجریه را برای ما تداعی کند.گول ستاره های شاغل در اروپای مراکشی را هم نخورید که اگر قدرت تیم ها بر اساس تعداد ستاره هایشان بود الان کره جنوبی یا استرالیا یا ژاپن به جای ما در سید 3 حضور داشتند و آلمان هم هیچوقت قهرمان جام جهانی نمی شد.خودتان بهتر می دانید که به دلایل سیاسی نگاه کشور های اروپایی به ما نگاه مثبتی نیست (صادقانه بگوییم نگاه بسیار منفی است) وگرنه حداقل 5 تا 6 بازیکن دیگر ما هم می توانستند به راحتی در اروپا بازی کنند.قصد زیر سوال بردن تیم خوب مراکش را نداریم ولی باید به این خودباوری برسیم که توانایی بردن آن ها را داریم پس یک خواهش از ما را یادتان بماند:
لطفا از تیم های معمولی غول نسازید!
