باشگاه آث میلان در ۱۶ دسامبر سال ۱۸۹۹ با نام باشگاه کریکت و فوتبال میلان به وسیلهٔ آلفرد ادواردز و هربرت کیپین انگلیسی تاسیس شد.
به دلیل انگلیسی بودن مؤسسان، اسم باشگاه به جای میلانو (تلفظ ایتالیایی) میلان نام گرفت. پس از چند سال و در پی درگیری بین بازیکنان، بازیکنان خارجی از تیم جدا شدند و تیم اینترناسیونال را دایر کردند که اکنون با نام اینتر میلان شناخته می‌شود.
در سال 1979 باشگاه به دلیل وضعیت نامساعد مالی افت زیادی کرد اما 7 سال بعد سیلویو برلوسکنی با تزریق پول، باشگاه را از ورشکستگی کامل نجات داد و جان تازه‌ای به‌تیم اول شهر میلان بخشید.
در این دوران بود که میلان با مربیگری آریگو ساچی و ستارگانی چون رود گولیت، مارکو فان‌باستن و فرانک رایکارد 3 مرد هلندی به افتخارات بی‌شماری در سطح فوتبال ایتالیا و اروپا دست یافت.
سپس نوبت به فابیو کاپلو رسید تا با کسب 4 عنوان مهم که شامل قهرمانی در 4 دوره از رقابت‌های سوپر جام ایتالیا، لیگ قهرمانان باشگاه‌های اروپا و سوپر جام اروپا بود، دهه 1990 را برای میلانی‌ها با خاطراتی شیرین به یادگار بگذارد.
در اولین سال‌های حضور آلبرتو زاکه‌رونی این مربی موفق شد تا شانزدهین اسکودتوی میلان را به باشگاه هدیه دهد. یکی از افتخارات زاک پیروزی 6 بر صفر در دربی بزرگ میلانو بود که به عنوان بهترین پیروزی روسونری‌ها مقابل رقیب دیرینه (اینتر میلان) به‌ثبت رسیده است.
در همین حال کارلو آنچلوتی هم موفق شد تا در سال 2003 و 2004 عناوین بزرگ قهرمانی در لیگ باشگاه‌های اروپا (پیروزی در فینال مقابل یوونتوس)، جام حذفی ایتالیا و نشان اسکودتو را نصیب روسونری‌ها کند.
باشکوه‌ترین دوران باشگاه مربوط به دههٔ ۱۹۸۰ و ابتدای ۱۹۹۰ است که سه جام باشگاه‌های اروپا(۱۹۸۹،۱۹۹۰،۱۹۹۴) از آن این تیم شد و در همان زمان میلان ۵۸ بازی را بدون شکست پشت سر گذاشت.
در سال ۱۹۹۲ میلان اسکودتو (سری آ) را بدون حتی یک شکست به دست آورد. این اتفاق را تا کنون هیچ تیم دیگری تکرار نکرده است.
نام مستعار تیم «روسونری» است (قرمز و مشکی پوشان) و ورزشگاه فوتبال این تیم سن سیرو یا به قول اینترها جوزپه مه آتزا است و برلوسکونی(مالک باشگاه) تصمیم دارد که باشگاه جداگانه‌ای از اینتر برای تیم خود بسازد.
لباس اول تیم بلوز راه راه مشکی و قرمز همراه با شورت مشکی (یا در بعضی اوقات سفید) و لباس دوم بلوز و شورت سفید است.
شاید بدترین خاطرهٔ همهٔ میلانی‌ها شکست در برابر لیورپول در ضربات پنالتی در فینال باشگاه‌های ۲۰۰۵ بود که بعد از شکست ۳-۰ لیورپول در نیمهٔ اول برای تیم رقم خورد. این اولین باری بود که میلان فینال را با لباس سفید باخت.
یکی از محبوب‌ترین بازیکنان دههٔ اخیر میلان پائولو مالدینی پسر چزاره مالدینی است.
