در طی 22 سال دوران پرافتخار ورزشی این بازیکن هلندی مبدل به یکی از بهترین بازیکنان تاریخ روسونری شد و همچنین به عنوان بهترین بازیکن تاریخ لیگ قهرمانان نام گرفت؛ عنوانی که پس از موفقیت های پی در پی در این مسابقات و کسب چهار عنوان قهرمانی اروپا همراه با 3 تیم مختلف به آن نائل شد.
در این مقاله نگاهی میکنیم به سابقه ی بازیگری سیدورف در این مسابقات و اینکه چرا از او به عنوان بهترین بازیکن لیگ قهرمانان اروپا یاد می کنند.
اولین بازی سیدورف در لیگ قهرمانان اروپا زمانی بود که در مرحله گروهی لیگ قهرمانان سال 94، آژاکس میزبان مدافع عنوان قهرمانی یعنی آث میلان بود. سیدورف 18 ساله در آن دیدار روی نیمکت نشست و تنها در دقیقه ی 89 بجای ادگار داویدز به میدان آمد تا اولین بازی اش در لیگ قهرمانان را انجام دهد.
پس از این حضور کوتاه شاید برخی فکر می کردند که این بازی تنها بازی سیدورف نوجوان برای آژاکس در لیگ قهرمانان باشد اما او در همه ی بازیهای باقیمانده ی گروهی لیگ قهرمانان 90 دقیقه ی کامل بازی کرد آژاکس در آن سال به آسانی و با حذف تیمهایی چون بایرن مونیخ در دیدار فینال به مصاف میلان رفت تیمی که در آن فصل دو بار با هم روبرو شده بودند. در دیدار فینال سیدورف توسط سرمربی تعویض شد اما شب خاطره انگیزی برای جوان هلندی رقم خورد. در این بازی آژاکس با گل دقایق پایانی پاتریک کلایورت توانست قهرمان اروپا شود و این اولین افتخار اروپایی برای سیدورف 19 ساله بود.
سیدورف جوان با پیوستن به سمپدوریا در فصل 95-96 از لیگ قهرمانان دور ماند اما سال بعد با رفتن به رئال مادرید توانست بار دیگر فرصت درخشش در این مسابقات را به دست بیاورد. دومین حضور او در لیگ قهرمانان بار دیگر با موفقیت همراه بود و در آن فصل رئال مادرید به راحتی و باکسب 13 امتیاز از 6 بازی از گروه خود صعود کردند و نه بایر لورکوزن و نه بورسیا دوتموند نتواستند مانع رسیدن کهکشانی ها به فینال این مسابقات شوند؛ فینالی که در آن مادریدی ها یوونتوس را در پیش روی خود می دیدند.
فینال این مسابقات در آمستردام برگزار شد و برای سیدورف جوان که بار دیگر به شهری بازمی گشت که فوتبالش را در آن شروع کرده بود، معنای خاصی داشت. همینطور اون در این بازی با دوست صمیمی و همبازی سابق خود که اکنون در تیم رقیب بازی می کرد یعنی ادگار داویدز روبرو شده بود.
در این بازی میاتوویچ با گل دقیقه 67 خود زمینه ساز قهرمانی مادریدی ها شد و هافبک هلندی توانست دومین قهرمانی اش در چمپیونزلیگ را جشن بگیرد.
بعد از 18 ماه کلارنس سیدورف به اینتر رفت اما حضور در اینتر برای این بازیکن، موفقیت آمیز نبود و او در نهایت در سال 2002 به رقیب همشهری یعنی میلان پیوست.
این انتقال موجب شد که سیدورف باردیگر دوران طلایی خود در آژاکس و رئال مادرید را تکرار کند و در اولین سال بازی در باشگاه میلان، فاتح لیگ قهرمانا اروپا شود.
در آن سال روسونری در گروه خود اول شد و سپس در یکچارم نهایی با رقیب سنتی خود آژاکس روبرو شد. دیدار دوباره ی سیدورف با تیمی که در آن بازی خودش را شروع کرده بود، می توانست خاطره انگیز باشد اما هواداران آمستردامی با او برخورد سردی داشتند اما بدتر اینکه در آن بازی سیدورف در دقیقه ی 26 مصدوم شد. بعد از مصدومیت پزشکان پیش بینی میکردند سیدورف تا پایان فصل از میادین دور باشد اما مرد طلایی روسونری خیلی زودتر از آنچه پیش بینی میشد به میادین بازگشت و این بار هم در مقابل یک تیم سابق دیگر یعنی اینتر قرار گرفت که روسونری با از میان برداشتن این تیم به فینال مسابقات رسید؛ فینالی که باید در آن مقابل یکی دیگر از رقبای خود یعنی یونتوس قرار می گرفت.
این دیدار در پایان وقتهای معمول بدون گل به پایان رسید و کار به ضربات پنالتی رسید. در ضربات پنالتی بود که شوچنکوبا آن ضربه ی تاریخی سند قهرمانی اروپا را برای میلان امضا کرد و موجب شد که کلارنس سیدورف بار دیگر جام لیگ قهرمانان اروپا را بالای سر خود ببرد. او بعد از قهرمانی در مصاحبه ای گفت " پس از کسب سومین عنوان لیگ قهرمانان میتوانم به خود اجازه دهم که بگویم دیگر از هیچ کس و هیچ تیمی کوچکترین هراسی ندارم."
سال 2005 میرفت که سیدورف چهارمین عنوان اروپایی را بالای سر ببرد . پس از اینکه میلان بار دیگر اینتر و یک حریف هلندی دیگر یعنی پی اس وی آیندهوون را حذف کرده بود، در دیدار نهایی به مصاف لیورپول رفت اما در فینال استانبول در یک بازی دراماتیک در حالی که نیمه ی اول از حریف انگلیسی پیش افتاده بودند نهایتا بازی با تساوی 3-3 به پایان رسد و در ضربات پنالتی بازی را به قرمزهای مرسی ساید واگذار کردند.
اما روسونری خیلی سریع و 2 سال بعد انتقام این فینال را با برد 2-1 در فینال لیگ قهرمان در آتن در مقابل لیورپولی ها گرفت. دیداری که پیپو اینزاگی هر دوگل میلان را به ثمر رساند. روسونری در این مسابقات حریفانی مانند بایرن مونیخ و منچستر یونایتد را از پیش راه برداشته بود و سیدورف در بازیهای مقابل هردو تیم در نیمه نهایی و یک چهارم نهایی دو گل خاطره انگیز به ثمر رساند. او در آن فصل در کنار کاکا نقش به سزایی در قهرمانی روسونری داشتند.
چهار عنوان لیگ قهرمانان اروپا تنها افتخارات این بازیکن نیست. این مرد هلندی در دوران بازیگری خود بارها همراه با تیمهای آژاکس، رئال و میلان قهرمان لیگ این کشورها شد و عناوینی مانند قهرمانی در جام باشگاههای جهان جام حذفی هلند و ایتالیا را به دست آورد.
سیدورف 87 بار برای تیم ملی هلند بازی کرده و همچنین 11 گل ملی نیز به ثمر رسانده است. با وجود اینکه او نتوانست درخشش در رده ی باشگاهی را در رده ی ملی به نمایش بگذارد اما اینکه سیدورف یکی از بهترین بازیکنان نسل خود بوده غیر قابل انکار است. بازیکنان زیادی نیستند که هنگام خداحافظی از عرصه ی فوتبال 21 عنوان قهرمانی را همراه با 4 باشگاه مختلف کسب کرده باشند.
حتی اگر دوره ی سرمربیگری پیش روی سیدورف به اندازه ی نصف دوران بازیگری او موفق باشد دوران موفقی پیش روی "آقای لیگ قهرمانان" خواهد بود.
