گزارشگری فوتبال چارچوب و قاب مشخصی ندارد اما شاید بتوان در یک نگاه کلی گفت شرح اتفاقات درون زمین و اظهار نظر های لحظه ای و نکته ای را اصل مطلب دانست !
اما در گزارشگری فوتبال هم مانند سایر حرفه ها انسان های خلاق هم وجود دارند و سعی می کنند با روش های خاص خود مانند استفاده از آمار و ارقامِ بازیکنان و تیم ها ، اطلاعاتی در رابطه با شهر های میزبان ، اصطلاحات خاص ، مطرح کردن نکاتی در ارتباط با مسائل شخصی بازیکنان و مربیان و.... جذابیت گزارش خود را بالا ببرند و به قول امروزی ها استایل جدید و خاص خود را داشته باشند !
اما متاسفانه مانند سایر حرفه ها ظاهرا کمتر کسی دیده شده است که در حرفه گزارشگری فوتبال ناکام مانده باشد ، حتی اگر بدترین اشتباهات تاریخ گزارشگری در تلویزیون ملی کشورمان را مرتکب شده باشند !
در ادامه به اشتباهات و اتفاقات که در برنامه های زنده پخش فوتبال رخ داده است می پردازیم اما شاید ابتدا باید چند سؤال را مطرح کنیم !
آیا هدف از گزارش فوتبال آزار و اذیت گوش مخاطب است ؟
آیا گزارشگر فوتبال همان کارشناس فوتبال است ؟
آیا سلامت اعصاب و روان از مهم ترین نکات یک گزارشگر و مجری تلویزیونی نیست ؟
آیا آشنایی با زبان انگلیسی از واجبات دانش یک گزارشگر فوتبال نیست ؟
و شاید صد ها سوال که برای مطرح کردنش نیاز به صرف زمان بسیار زیادی دارد !!
متاسفانه برخی از گزارشگران پر حاشیه و جنجالی تلویزیون آنتن ملی را تبدیل به تریبون شخصی کرده اند و برای اظهار نظرهای بدون پایه و اساس خود از آن استفاده می کنند !
در جایگاه یک گزارشگر با اعتماد به نفس های کاذب در مقیاس های عجیب و باور نکردنی شدید ترین انتقاد ها را به کل فوتبال جهان وارد می کنند ، از زیر سوال بردن موفق ترین مربیان و مدیران باشگاه های تاریخ فوتبال گرفته تا بهترین بازیکنان جهانِ فوتبال !
نمی توان انکار کرد که از همه می توان انتقاد کرد اما آیا چشم بسته و رادیکال همه را بی سواد و نادان خطاب کردن یعنی همان انتقاد ؟
بیایید فرض را بر این قرار دهیم که زیر سؤال بردن بدون دلیل و منطق مشخصی یعنی همان انتقاد ، اما باز هم نمی تواند دلیل مناسبی برای تبدیل کردن آنتن ملی به تریبونی برای بیان فرضیه ها و تخیلات ذهن نسبتا سالم شما دوست عزیز باشد !
البته شاید انتظار ما از دوستانی که حتی منابع اطلاعاتی دقیق و قابل اعتمادی برای پیدا کردن نام یک استادیوم ندارند کمی بالا رفته است.
در کنار بی مسؤلیتی ها و انتقال اطلاعاتی که اعتبار منابع آن ها برای بینندگان تلویزیونی مجهول و نامشخص است ، اشتباهات بسیار زیادی هم مرتکب می شوند که از گزراشگرانی با سابقه ای بیش از 20 سال و برخی هم کمتر و یا بیشتر دور از انتظار است ، مانند گزارش کردن صحنه های آهسته و تکراری ، تشخیص ندادن نام بازیکنان و حتی ناتوانی در خواندن نام بازیکنان از روی کاغذ !
یکی از مهم ترین فاکتور هایی که باعث آزار دادن گوش مخاطب می شود ضعف در شناخت بازیکنان می باشد که باعث می شود گزارشگر هنگامی که نمی داند چه کسی به چه به چه بازیکنی پاس می دهد یا کدام بازیکن شوت می زند برای فرار از سکوت تمام سابقه آن جام ، لیگ و یا مسابقات را همراه با قصه و خاطره هایی از گذشته تعریف می کنند ، متاسفانه این روند و این تکنین برای فرار از سکوت را از سمت برخی از گزارشگران فوتبال بار ها و بار ها شاهد بوده ایم و ظاهرا تصمیم ندارند در رویه خود تغییری ایجاد کنند و هیچ مسئولی در هیچ جایگاهی هم ظاهرا دوستان را باز خواست نمی کند !
شاید از همه آزار دهنده تر عذر خواهی نکردن از بینندگان باشد ، شاید خیلی کار دشواری نباشد که همه ما بعد از اشتباه کردن یک عذر خواهی ساده بکنیم تا ماجرا خطم بخیر شود نه آنکه بر روی اشتباه خود پا فشاری کنیم و یا فرض را بر آن بگذاریم که مخاطب نمی فهمد !
از اشتباهات سرسام آور و قصه هایی که برای مخاطب تعریف می کنند هم که بگذریم با اظهار نظر های فنی و نابجای این عزیزان چه کنیم ؟
اشاره های کوتاه در جملات کوتاه به تصمیم داور و یا مربی و بازیکنان درون میدان طبیعی و قابل قبول است اما هزاران بار مطرح کردن ضعف دفاع خطی چه دردی را درمان می کند ؟
توهین به فوتبالیست هایی که به دلایل شخصی و یا فرهنگی ظاهری مخالف ایده آل های شما دارد چه کمکی به جامعه می کند ؟
بسیاری از بازیکنانی که از نظر خیلی از گزارشگر های تلویزیون ملی ما انسان های سالمی نیستند خَیرین بزرگی هستند !
به عنوان مثال بالوتلی نیمی از دست مزد خودش را برای کار خیر صرف می کند !
حیف که برخی از دوستان مویی برایشان باقی نمانده است از بس که حرص ضعف دفاع خطی را خوردند و اگر نه چه اشکالی دارد مو هایمان را سفید و قرمز کنیم و کار خیر هم انجام دهیم ؟
خالکوبی داشته باشیم و الگوِ ورزشی جوانان و کودکان باشیم نه اینکه بدون خالکوبی نماد گزارشگری پر اشتباه و آزار دهنده باشیم !
خدایی نکرده طرفدار دو آتَشه یک تیم باشید و یکی از گزارشگران کار نابلد رسانه ملی کشورمان گزارشگر بازی باشد احتمالا نیاز به انواع قرص های قلب دارید مخصوصا اگر طرفدار تیم هایی باشید که چندان در ایران محبوب نیستند مانند تاتنهام ، لیون ، موناکو و.... چرا که اکثر طرفداران این نوع تیم ها بازیکنان و سبک بازی تیم خود را بهتر از اکثر گزارشگر های عزیز می شناسند !
در نهایت برای اشاره و تأکید بر بی مسؤلیتی برخی از عزیزان جا داره اشاره کنم به صحبتی که یکی از قدیمی ترین و با سابقه ترین گزارشگران فوتبال کشورمان که در یکی از برنامه های تلویزیونی که از شبکه نسیم پخش می شد که با خنده و بدون شرمندگی اعتراف کرد که در دیدار هایی که ایران در گذشته با کشور های شرق آسیا برگزار می کرده است نام بازیکنان تیم مقابل را اشتباه و هرچه که صلاح می دانستند بیان می کردند و اگر بخواهیم خودمانی بگوییم اسم بازیکنارو ازخودش در میاورده !!!!
همین شخص در برنامه آقای گزارشگر یکی از داوران بود !!!!
اعتماد به نفس دوستان به درجه ای دست نیافتنی رسیده است :|
در انتها مانند مجری های تلویزیونی از گزارش خوب دوستان تشکر می کنم.
اندکی آشفتگی و پراکندگی در این متن احساس می شود که ناشی از تاثیرات گزارش دوستان می باشد !
