هر چه به بازگشتت به خانه نزدیکتر میشویم، بیشتر دلم برایت تنگ میشود.
نمی دانم چرا؟! چرا باید مقابل کسانی بازی کنی که عمری برایشان خاطره ساختی؟! چرا باید برای تیمی بازی کنی که عاشقش نیستی؟!
این روزها صحبت از حضور کاوانی ها، فالکائو ها و... در چلسی نقل محافل اروپایی ست ولی من دلم چیز دیگری می خواهد. برای من، تو هنوز همان مهاجمی هستی که گمشده این روزهای چلسی ست. کسی که به خاطر چندرقاز بیشتر تو اوج آمادگی سر از لیگ فرانسه در نمی آورد!
تو همان بازیکنی هستی که در 9 فینال 9 گل زدی ولی کسی بهت توجه نکرد!
تو هیچگاه جزو سه نامزد توپ طلا نبودی چون همانند برخی ضعیف کش خوبی نبودی. در بازی های بزرگ می درخشیدی ولی کسی تو را نمی دید؛ نمی دانم چرا؟! شاید به این دلیل که در چلسی بودی و پاسپورت آفریقایی داشتی!
تو برای ما همان اسطوره ای هستی که مردم طعنه به نداشتنش میزنن!
کسی که در 2 نیم فصل نیمکت نشین شد ولی هیچ نگفت و در همان فصول، پس از تعویض مربی، شد منجی تیم و مربی های جدید تا به همگان ثابت شود مشکل باخت های پیاپی فیل بزرگ و AVB بودن تو نبود، بلکه شاید نبودنت.
قطعا همانطور که رئیس گفته بود هنگام ورودت به بریج، ورزشگاه مقابلت خواهد ایستاد... شاید در دقیقه 11؛ وقطعا در همین دقیقه تو تشویق خواهی شد، همانطور که پیشتر دیمتئو ها و هاسلبنک ها تشویق شدند.
تولدت مبارک کینگ... تو قطعا به چلسی باز خواهی گشت؛ چون به هیچ وجه نمی توان باور کرد که با لباسی جز پیراهن چلسی از فوتبال خداحافظی کنی و عجیب تر این که این خداحافظی با لباس گالا باشد!
هنوز بنر هایی که در هنگام بازیت در چلسی برایت نوشته بودند از ورزشگاه جمع نشده.
برگرد که مطمئنم تمام طرفداران منتظر بازگشتت هستند.
