بدون شک فوتبال یکی از پربیننده ترین ورزشها در سرتاسر جهان است. میلیونها نفر از کشورهای مختلف جهان به طرق مختلفی به تماشای بازی تیم های محبوب خود نشسته و تلاش آنها برای به ثمر رساندن گل و کسب پیروزی را نظاره می کنند. در بازی فوتبال گاهی اتفاقات و صحنه هایی پیش می آید که بسیاری از بینندگان را به وجد آورده، نفس همه را در سینه حبس کرده و یا حتی اتفاقات بحث برانگیزی رخ می دهد که باعث مجادله و بروز رفتارهای غیرورزشی در این رشته پرطرفدار می شود. بعضی از این اتفاقات از برخی جهات تا ماهها و سال های بعد در خاطر هواداران باقی می ماند؛ یا خاطره بدی در ذهن فوتبال دوستان به جای می گذارد که حتی تا سالها بعد نیز این عمل مورد نکوهش قرار می گیرد و یا اینکه باعث شادی مردم شده و تا سالها از آن به عنوان صحنه ای جالب و خاطره انگیز یاد می کنند. در ادامه قصد داریم برخی از این حوادث و اتفاقات را مرور کرده و خاطرات برخی از آنها را بار دیگر زنده کنیم:
گلی که مردود اعلام شد
در جام جهانی ۱۹۸۲ اتفاقات بسیار زیادی رخ داد که از جمله آنها می توان به بازی کویت در برابر فرانسه اشاره کرد. فرانسه در آن سال علیرغم تیم بسیار خوبی که روانه مسابقات کرده بود، اما افسوس که نتوانست به مقام قهرمانی این رقابتها دست یابد. کویت در مقایسه با فرانسه تیم بسیار ضعیف تری به حساب می آمد. پس از آنکه فرانسه موفق شد دروازه تیم کویت را باز کند، شیخ فهد الاحمد الصباح، رئیس اتحادیه فوتبال کویت، به درون زمین رفت و از داور و مسئولین برگزاری مسابقه خواست تا گل فرانسه را مردود اعلام کنند. دلیل اعتراض شیخ فهد کویتی هم این بود که وی ادعا می کرد بازیکنان تیم کویت صدای سوت دیگری را شنیده و به همین خاطر بازی را دنبال نمی کردند. سرانجام این مرد بانفوذ کویتی به خواسته خود رسید. و البته آنچه که به جائی نرسید، فریاد اعتراض فرانسویها بود.
گل بود یا نه؟
در سال ۲۰۰۵ از سری مسابقات لیگ برتر جزیره دو تیم منچستر یونایتد و تاتنهام به دیدار هم رفته بودند. در آن زمان هنوز تکنولوژی تشخیص عبور توپ از خط دروازه اختراع نشده بود. پدرو مندس، هافبک تاتنهام، در یک صحنه صاحب توپ شد و یک آن دروازه خالی منچستر را دید و تصمیم گرفت از خط نیمه زمین توپ را به سمت دروازه روی کارول بزند. دروازه بان منچستر هم که اصلاً انتظار رسیدن توپ را نداشت، نتوانست عکس العمل مناسبی روی این توپ داشته باشد و با وجودی که چند قدم به عقب برداشت اما روی خط دروازه تعادل خود را از دست داد و به زمین خورد و توپ هم همراه او حدود نیم متری وارد دروازه سرخ پوشان منچستر شد. گل بودن این صحنه آنقدر واضح بود که تشخیص آن هیچ نیازی به فناوری نداشت؛ همه آنهائی که بازی را تماشا می کردند شاهد و ناظر عبور توپ از خط دروازه بودند، به جز راب لوئیس کمک داور بازی. خلاصه بازی با تساوی بدون گل به پایان رسید و داور با این تصمیم بحث برانگیز اجازه نداد تاتنهام در اولدترافورد به یک پیروزی دلچسب برابر شاگردان فرگوسن دست یابد.
تکل خطرناک
جای هیچ شکی نیست که فوتبال بسیار ایمنتر و کم خطرتر از فوتبال آمریکائی یا همان راگبی است. اما این موضوع به هیچ عنوان بیانگر آن نیست که در فوتبال اصلاً آسیب دیدگی جدی و خطرناکی برای بازیکنان پیش نمی آید. باز هم به جام جهانی ۱۹۸۲ برمی گردیم، جائی که در مسابقه نیمه نهائی تیم های فرانسه و آلمان به مصاف یکدیگر رفتند. هرالد شوماخر، دروازه بان تیم آلمان، تکل بسیار بسیار بد و خطرناکی روی پاتریک باتیستون زد. حتماً می پرسید که مگر شوماخر چه تکلی زده بود؟ باتیستون بی رمق و بیهوش بر روی برانکارد به بیرون از زمین منتقل شد؛ حال این بازیکن به قدری بد بود که برخی از هم تیمی هایش تصور کردند او مرده است! شاید تصور کنید که این دو بازیکن از دو کشور مختلف تا آخر عمر دشمنان خونی یکدیگر خواهند بود؛ اما خیر، آنها هنوز هم دوستان بسیار خوبی هستند و هنوز هم با یکدیگر در ارتباط هستند.
وقتی یک تکه پیتزا به دعوای دو مربی خاتمه می دهد
در یکی از دیدارهای حساس لیگ برتر منچستر یونایتد به مصاف آرسنال رفت و در همان نیمه اول با دو گل از حریف لندنی پیش افتاد. با این نتیجه شاگردان آرسن ونگر پس از ۴۹ بازی بدون شکست، روند شکست ناپذیری شان متوقف می شد. در لحظات پایانی بازی در نیمه اول حساسیت به اوج رسیده و به سکوها هم منتقل شد؛ فریاد اعتراض تماشاگران حاضر در ورزشگاه به گوش می رسید و کم کم با پرتاب اشیاء مختلف اعتراض خود را نشان می دادند. هنگامی که دو تیم در بین دو نیمه به سمت رختکن می رفتند، آلکس فرگوسن و آرسن ونگر به یکدیگر نزدیک شده و با هم درگیری لفظی پیدا کردند. در همین حین تماشاگران بارانی از اشیاء مختلف از مواد غذایی گرفته تا هر چیزی که نزدیک دست شان بود، به سمت زمین پرت می کردند. افرادی که نزدیک به راهرو منتهی به رختکن ورزشگاه بودند، صحنه را اینگونه شرح دادند: وقتی این دو مربی با یکدیگر جروبحث می کردند، اشیاء زیادی بر سر آنها ریخته شد که در این بین یک تکه پیتزا به صورت فرگوسن برخورد کرد؛ جالب اینکه وقتی پیتزا توی صورت آلکس خورد، انگار زبانش بند آمد و دیگر هیچ نگفت و به سمت رختکن رفت. و این اتفاق ضرب المثلی بین مردم شد که یک تکه پیتزا می تواند غائله را ختم به خیر کند.
دعوای دو هم تیمی
می توان انتظار داشت که دو یا چند نفر از دو تیم رقیب با هم به مشاجره کرده و حتی کارشان به زد و خورد بکشد؛ اما به ندرت پیش می آید که دو هم تیمی با یکدیگر مشاجره و برخورد فیزیکی پیدا کنند، و جالب اینکه بازیکنی از تیم حریف در نقش میانجی نزد آنها آمده و سعی در آرام کردن آنها داشته باشد. از سری رقابت های لیگ برتر انگلیس، بازی بین نیوکاسل و آستون ویلا در جریان بود که یک پاس اشتباه باعث دعوای دو بازیکن نیوکاسل شد. لی بویر بازیکن نیوکاسل به هم تیمی خود کرون دایر گفت دیگر به او پاس نخواهد داد و دایر هم در جواب او گفته بود: اگر به تو پاس نمی دهم به خاطر اینست که تو یه ....... هستی! و حرف زشتی به او زد. در این لحظه یکی دیگر از بازیکنان نیوکاسل به همراه گرت بری، بازیکن آستون ویلا، به سمت آنها دویده و تلاش کردند تا به این غائله خاتمه دهند. داور هم هر دو بازیکن را از زمین اخراج کرد تا نیوکاسل ادامه مسابقه را با هشت نفر بازی کند. پس از بازی لی بویر و کرون دایر در یک کنفرانس خبری از همه هواداران و بینندگان رسماً عذر خواهی کردند. کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال انگلیس هم هر دو بازیکن را با محرومیت جریمه کرد و به این ترتیب آنها از حضور در بازی بعدی در برابر منچستر یونایتد محروم شدند.
ضربه سر آقای سرمربی!
اینطور به نظر می رسید آلن پاردو، سرمربی سابق نیوکاسل، از پیروزی ۳ بر یک تیمش برابر راضی نبود؛ و احتمالاً به همین خاطر خود او هم ضربه سر محکمی زد اما نه به توپ و به سمت دروازه حریف بلکه به صورت دیوید میلر بازیکن هال سیتی. ضربه سر پاردو آنقدر محکم بود که اگر چنین ضربه ای را به توپ می زد هیچ دروازه بانی نمی توانست آن را مهار کند. مسئولان کمیته انضباطی هم به سادگی از کنار این قضیه رد نشدند؛ آلن پاردو به دلیل حرکت غیرورزشی و زدن بازیکن حریف، سه جلسه از حضور در استادیوم و چهار جلسه از نشستن روی نیمکت تیمش محروم و به پرداخت ۱۶۰ هزار پوند جریمه نقدی محکوم شد. وکیل پاردو تلاش زیادی کرد تا مسئولان اتحادیه فوتبال انگلیس را مجاب کند حداقل مجازات و تنبیه انضباطی را برای این مربی در نظر بگیرند؛ تلاشی که البته هیچ ثمری نداشت.
ضربه سری که قهرمانی را از یک کشور گرفت!
در فینال جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان در حالیکه بازی در اواخر وقت اضافه در جریان بود و همه منتظر ضربات پنالتی برای تعیین قهرمان جام جهانی بودند، زین الدین زیدان ستاره بی بدیل فرانسه ناگهان با ضربه سر چنان بر سینه مارکو ماتراتزی زد که بازیکن ایتالیائی را نقش بر زمین کرد. داور بلافاصله زیزو رو از زمین اخراج کرد و همین امر زمینه ساز برتری ایتالیا برابر فرانسه در پایان این بازی شد. بعد از بازی زیدان مدعی شد که ماتراتزی پیراهن او را کشیده و او هم در جواب این کار به بازیکن ایتالیا گفته بود اگر پیراهن مرا می خواهی اشکالی ندارد، بعد از بازی آن را به تو می دهم؛ و ماتراتزی در جواب زیدان حرف بسیار زشتی به او زده بود. این درگیری به عنوان یکی از صحنه های تلخ و فراموش نشدنی برای زیدان و البته تاریخ جام جهانی در خاطر فوتبال دوستان مانده است؛ البته ماتراتزی ته دلش خیلی ناراحت نبود؛ چه اینکه با این اتفاق هم ایتالیا قهرمان جهان شد و هم نام خودش بیش از بیش بر سر زبانها افتاد، البته نه به خاطر فوتبالش بلکه برای کتک خوردن از زیدان.
اظهارات نژاد پرستانه آقای کاپیتان
در سال ۲۰۱۱، در دیدار بین تیم های کوئیز پارک رنجرز و چلسی، جان تری کاپیتان آبی پوشان لندنی حرف های نژاد پرستانه ای خطاب به فردیناند بازیکن تیم حریف زد. طبق تصاویر ضبط شده تلویزیونی، جان تری نه تنها حرکات توهین آمیزی در مقابل فردیناند انجام می داد بلکه اهانت های زیادی هم به او کرد و در آخر نیز لفظ رکیکی به بازیکن حریف نسبت داد. هرچند فردیناند در حین بازی توجهی به حرکات و حرفهای جان تری نمی کرد، اما پس از بازی این اتفاقات را به طور جدی دنبال و از کاپیتان تیم چلسی شکایت کرد. تری در دفاع از خود گفته بود که فردیناند هم به طور متقابل چنین اهانت هایی به من کرد، و دائم فحش می داد؛ من اصلاً مقصر نیستم. جلسه کمیته انضباطی اتحادیه فوتبال انگلیس برای تصمیم گیری در مورد اتفاقات این بازی تشکیل شد و جان تری را محکوم کرد. تنبیهات انضباطی که برای توهین های نژاد پرستانه دفاع تیم چلسی در نظر گرفته شد، شامل چهار جلسه محرومیت و پرداخت جریمه نقدی ۲۲۰,۰۰۰ پوندی بود.
داور مست!
در یکی از دیدارهای لیگ برتر بلاروس دو تیم ویته بسک و نفتان در سال ۲۰۰۸ به مصاف هم رفتند که ناگهان یکی از مسئولان بازی متوجه شد که سرگئی شمولیک، داور بازی، مست و از خود بیخود است؛ جالب اینجاست که وی به عنوان داور برتر سال گذشته کشورش انتخاب شده بود. این داور همه بازی را از همان دایره میانه میدان قضاوت کرد و فقط برای ورود و خروج از میدان از درون این دایره خارج می شد. نتایج آزمایش های پزشکی نشان داد که این داور نوشابه های الکلی خورده و به همین علت از سوی کمیته انضباطی از قضاوت در لیگ برتر بلاروس محروم شد.
انتقام به سبک روی کین
هیچ کس دوست ندارد در مورد این بازی حرف بزند یا اتفاقات آن را مرور کند. در سال ۱۹۹۷، آلفینگه هالند مصاحبه ای انجام داد روی کین کاپیتان سابق منچستر یونایتد را متهم کرد که در مورد مصدومیتش تمارض کرده و دروغ می گوید. به نظر می رسد این حرفها برای روی کین سنگین بود که حتی تا چند سال بعد هم نتوانسته آنها را فراموش کرده و به دنبال فرصتی برای انتقام از هالند بود. روی کین می خواست به هر نحو ممکن از هالند انتقام بگیرد، تا اینکه سه سال بعد فرصت بازی در مقابل هالند، که در آن سال پیراهن منچستر سیتی را بر تن می کرد، برایش پیش آمد. منچستر یونایتد در این دیدار به تساوی یک بر یک دست یافت. در یک صحنه که هالند صاحب توپ بود تصمیم گرفت حرکات انفرادی انجام دهد که در همین حین روی کین زانوی بازیکن نروژی منچستر سیتی را هدف گرفت و با استوک کفشش ضربه محکمی به آن وارد کرد؛ سپس کاپیتان منچستر بی تفاوت از کنار هالند گذشت، بازیکن نروژی منچستر سیتی هم از شدت درد به خود می پیچید و روی زمین افتاده بود. روی کین پس از حضور در جلسه کمیته انضباطی و ارائه دفاعیاتش، به پنج جلسه محرومیت و پرداخت ۱۵۰۰۰۰ پوند محکوم شد. وی بابت حرکت خود اصلاً ابزار پشیمانی نکرد و بعدها در اولین سری انتشار کتاب خاطراتش، این اتفاق را چنین توضیح داد: مدت زمان زیادی منتظر بازی در مقابل این بازیکن بودم و کاش ضربه محکم تری به او می زدم. خب آقای هالند، حالا توپ مال تو، برو هر کاری دوست داری با توپ لعنتی بکن. تا باشد که دیگر در مورد من این حرفها را به زبان نیاری و نگویی که من به دروغ وانمود کردم که مصدومم!!
بازی جوانمردانه
حتماً دلیلی داشته که نام این ورزش را فوتبال گذاشته اند؛ فوتبال یعنی بازی با توپ و پا، یعنی اینکه شما حق نداری در طول بازی از دست استفاده کنی. اما حتی این قانون ساده و اولیه فوتبال مانع از آن نشد که تیری آنری فرانسوی از دست استفاده نکند. در سال ۲۰۰۹ و در مرحله پلی آف انتخابی جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی، دو تیم ملی فرانسه و ایرلند جنوبی به مصاف هم رفتند. آنری در یک صحنه به بهترین شکل ممکن، پاس بسیار زیبایی با دست به گالاس داد تا این بازیکن هم توپ را به گل تبدیل کرده و مقدمات صعود فرانسه و حذف ایرلند از جام جهانی را فراهم آورد. همه آنهایی که این بازی را چه از نزدیک و چه از طریق گیرنده های تلویزیونی تماشا می کردند، تصمیم داور مبنی بر پذیرفتن گل فرانسه را نوعی بی عدالتی و بی حرمتی به تماشاگران دانستند؛ حتی مقامات فدراسیون فوتبال ایرلند جنوبی خواستار تکرار این مسابقه شدند. تماشاگران چه در طول این مسابقه و چه در رویدادهای پس از آن، تا مدتها واکنش های اعتراضی نسبت به تیری آنری نشان می دادند. فیفا بسیار تلاش کرد تا به هر طریق هواداران ایرلند (و حتی برخی از دیگر کشورهایی که نسبت به این اتفاق اعتراض داشتند) را آرام کرده و به نوعی آنها را راضی کند. و سرانجام فیفا تصمیم گرفت جایزه سال بازی جوانمردانه را به ایرلند جنوبی بدهد؛ جایزه ای که هیچ دردی از آنها دوا نمی کرد، و بعلاوه نه ایرلند (نه هیچ کشور دیگری) به خاطر اعطای این جایزه به ایرلندی ها خوشحال نبودند زیرا همه از حقیقت ماجرا باخبر بودند. در مراسم قرعه کشی جام جهانی ۲۰۱۰ هم اتفاق جالبی افتاد، زمانی که نام فرانسه از گلدان قرعه کشی بیرون آمد، مجری برنامه اعلام کرد: ایرلند جنوبی!
وقتی رفتارش را کنترل نکند، نتیجه اش همین می شود!
محرومیت ۱۱ جلسه ای بازیکن آن هم فقط به خاطر هل دادن داور، شاید خیلی سختگیرانه و سنگین باشد؛ مخصوصاً اگر این محرومیت به خاطر درگیری باشد که این بازیکن نه نقشی در آن داشته و نه عامل شروع آن بوده. در سال ۱۹۹۸، پیتر رودی، هم تیمی دی کانیو در وستهام، با سر ضربه محکمی به پاتریک ویرا هافبک آرسنال زد، و دی کانیو هم برای دفاع از هم تیمی خود وارد صحنه شد و پاتریک ویرا را هل داد و پس از آن هم ضربه ای به مارتین کئون آرسنالی زد. هم تیمی های دی کانیو باید او را آرام و از صحنه درگیری دور می کردند، اما این اتفاق رخ نداد و مارتین آلکوک، داور مسابقه، فقط صحنه های درگیر شدن دی کانیو با آرسنالیها را دیده بود. به همین علت پس از حضور در صحنه، با نشان دادن کارت قرمز دی کانیو را از زمین اخراج کرد. دی کانیو ناگهان از کوره در رفت و حرکت بسیار زشتی انجام داد؛ او داور مسابقه طوری هل داد که وی نقش بر زمین شد. اتحادیه فوتبال انگلیس دی کانیو را به پرداخت ۱۰ هزار پوند جریمه محکوم کرد. فیلیپ دان عضو ارشد کمیته داوران اتحادیه فوتبال انگلیس نسبت به این حکم انتقاد کرد و اظهار داشت با توجه به اتفاقات بازی، جرایم در نظر گرفته شده، بسیار سبک و با ارفاق تعیین شده است. اما دی کانیو رسماً از داور بازی عذر خواهی کرده و گفته بود از این مسئله می ترسیدم که این اتفاق باعث شود فوتبال را کنار بگذارم؛ در آن لحظه کنترل خود را از دست داده بودم و حالا هم پشیمان هستم!
مهاجمی که با دندان هایش حمله می کند!
لوئیس سوارز در این یکی دو سال در بارسا خیلی بهتر شده و تمرکز خود را بیشتر روی بازی گذاشته، اما او بازیکنی بود که هیچگاه فصل را بدون حاشیه سپری نمی کرد؛ از بازی با دست گرفته تا اظهارات نژاد پرستانه نسبت به دیگران، و شاهکار دیگری که از آن رونمائی کرد: گاز گرفتن بازیکن حریف. به عنوان مثال، در بازی لیورپول و چلسی، در صحنه ای که با ایوانوویچ بر سر تصاحب توپ درگیر بود، برای آنکه از کمند این بازیکن عبور کرده و خود را در موقعیت گلزنی قرار دهد، همزمان با دست پیراهن بازیکن چلسی را پاره کرد و بازوی او را هم گاز گرفت! ایوانوویچ در این صحنه به زمین افتاد و لوئیس سوارز هم با اعتماد به نفس طوری وانمود کرد که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده و حتی به داور اعتراض کرد و مدعی بود داور در این صحنه باید برای تیمش یک ضربه پنالتی اعلام کند زیرا مدافع چلسی روی او خطا کرده است. اما این اولین باری نیست که سوارز بازیکن حریف را گاز می گرفت؛ ایوانوویچ دومین قربانی گاز گرفتن های لوئیس سوارز به حساب می آمد؛ سوارز دست از گاز گرفتن بر نداشت و همچنان هر کس که مزاحم گل زدن او می شد، گاز می گرفت. در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل و در بازی اروگوئه در برابر ایتالیا، شانه مدافع ایتالیا را گاز گرفت که محرومیتی بسیار سنگین برای این مهاجم اروگوئه ای به همراه داشت.
کونگفوتبال
شاید بتوان گفت که یکی از عجیب ترین صحنه هایی که در تاریخ لیگ برتر انگلیس رقم خورد مربوط به زمانی باشد که اریک کانتونا با یک ضربه فنون کونگفو به یکی از هواداران حاضر در جایگاه تماشاگران حمله کرد و همین اتفاق باعث شد تا وی مدت زمانی طولانی به دلیل محرومیت از میادین دور باشد و شاید یکی از دلایل عدم دعوت از او به تیم ملی فرانسه برای بازی های جام جهانی ۱۹۹۸، همین رفتارهای غیرورزشی و خطرناک بود. ماجرا از این قرار بود که یکی از تماشاگران حاضر در ورزشگاه از صندلی خود بلند شده و یازده ردیف صندلی های ورزشگاه را هم پائین آمده بود تا اریک کانتونا را دست انداخته و به او متلک بگوید. خود کانتونا گفته بود: یکی از حرف هایی که این تماشاگر به زبان آورد، توهین های نژاد پرستی بود. وی به خاطر این حمله شدید به هوادار، دو هفته را در زندان سپری کرد و ۱۲۰ ساعت کارهای عام المنفعه عمومی انجام داد. همچنین، کانتونا ۹ ماه از حضور در مسابقات محروم و کاپیتانی منچستر هم از او پس گرفته شد. اما با این همه، کانتونا هم مانند هم تیمی خود (روی کین) اصلاً از این اتفاق ابراز پشیمانی نمی کرد و این ماجراها را هم با علاقه و لذت تعریف می کند.
بدون شرح؛ فقط بخوانید!
در سال ۱۹۹۹، رابی فاولر تصمیم گرفته بود کاری کند تا توهین هواداران اورتون که او را به مصرف مواد مخدر متهم کرده بودند، تلافی کرده و رفتار آنها را بدون پاسخ نگذارد. اما چگونه؟ فاولر قصد داشت در صورت گلزنی در برابر حریف یا پیروزی تیمش در پایان بازی، جلوی هواداران تیم حریف رفتار معتادان کوکائینی را تقلید کند. این در حالیست که هم پلیس در ورزشگاه حضور داشت و هم نماینده ویژه اتحادیه فوتبال انگلیس. از قضاء فاولر در این بازی گل زد و برای شادی روبروی جایگاه هواداران اورتون نشست و طوری رفتار کرد که انگار وسط زمین کوکائین مصرف می کند. او با این کار می خواست به تهمت های اورتونیها مبنی بر مصرف کوکائین واکنش نشان داده و آنها را به سخره بگیرد. پس از این بازی، اتحادیه فوتبال انگلیس وی را چهار جلسه از همراهی تیمش محروم کرد. باشگاه لیورپول هم به دلیل آنچه که بی اعتبار کردن وجهه باشگاه و عدم احترام به محیط ورزش بیان کرده بود، مهاجم خود را ۶۰ هزار پوند جریمه نقدی کرد.
فقط با یک ضربه آرنج!
حتماً با خواندن این قسمت بسیار متعجب خواهید شد که چرا بازیکنان فوتبال تا این اندازه به خشونت روی آورده و مدام به دنبال آسیب رساندن به بازیکن حریف می روند، در حالیکه اعضاء تیم رقیب هم مثل خودشان بازیکن هستند. بر می گردیم به سال ۲۰۰۶، جائی که بن تاچر با ضربه آرنج به صورت پدرو مندس زد و او را نقش بر زمین کرد. تاچر به خاطر این حرکت فقط با یک کارت زرد جریمه شد، و مندس هم به خاطر شدت ضربه به بیمارستان منتقل و فردای آن روز مرخص شد. جالب اینکه تاچر در کمال وقاحت، پس از مرخص شدن مندس از بیمارستان، اصلاً مسئولیت کار خود را بر عهده نگرفت؛ جالب اینکه زمانی که پلیس شهر منچستر وی را به پاسگاه پلیس احضار کرد، این بازیکن در کمال ناباوری باز هم منکر ضربه زدن و هرگونه عمل غیرورزشی شد. خشم افکار عمومی و هواداران زمانی شدت گرفت که مقامات قضائی، ورزشی و انتظامی با رفتاری تبعیض آمیز، کوچکترین برخوردی با او نکردند و تاچر بدون کمترین جریمه ای این حادثه را پشت سرگذاشت.
گزارش از احمد تقی زاده
