مطلب ارسالی کاربران
چهره روز: شماره 17؛ کسی شبیهِ هیچکس
عکاس ها و لنزهای شان، جستجویِ ناکام ستاره های استقلال در مراسمِ ناصر خان حجازی را به پایان می برند و هر چه انتظار می کشند، چهره های شناخته شده تیم قلعه نویی را در بین سیاهِ پوشانِ گلر افسانه ای آبی ها نمی بینند. یکی از مهره های رقیب اما، یک روز زودتر از راه رسیده و در سکوت و آرامش، برای یکی از قهرمانانِ مردم ایران فاتحه می خواهند.
مهدی طارمی، شبیه هیچکدام از سلبریتی های تازه وارد دنیای فوتبال نیست. او انگار از یک نسل دیگر و یک زمان دیگر آمده است. پسرِ کم حاشیه پرسپولیسی ها، آنقدر آرام و خوش اخلاق هست که حتی در اردوگاه رقیب نیز به محبوبیتی قابل توجه برسد. او بالاخره کی روش را مجاب کرده تا توی لیست تیم ملی باشد و حالا باید روزهای درخشان اش در خط حمله قرمزهای تهران را، در تیم ملی نیز ادامه بدهد تا توی لیست های لاغرتر بعدی نیز همچنان ملی پوش باقی بماند.
پسرِ خوب جنوب، هنوز «تهرانی» نشده و هنوز طوری رفتار می کند که انگار نخل های هلیله، اطراف ورزشگاه آزادی رشد می کنند و تا آسمان می روند. او باید همینطور آرام، خوش نقش و دوست داشتنی بماند و به همه آدم هایی که عصیانگری و شلوغکاری را مزیت می دانند، ثابت کند هنوز هم می شود واقعا خوب بود. برای پی بردن به تفاوت مهدی طارمی با مهره های هم نسلش، کافی ست به چهره خسته و بی رمق اش بعد از گل دقیقه 92 در بازی الهلال دقت کنید. آنطور که او گل حساس مسابقه را جشن می گیرد.
