اول از همه چیز یه نگاه بندازیم به دورتموندی که به دست توخل رسید و چیز هایی که توخل به دورتموند اضافه کرد.
در ابتدای ورود توخل به دورتموند، ویگل از مونیخ 1860، رومن بورکی از فرایبورگ، گونزالو کاسترو از بایر لورکوزن خریده شدند. عدنان یانوزای به صورت قرضی برای یک نیم فصل به تیم توخل اضافه شد و کریستین پولشیج و فلیکس پسلاک پس از پایان دوران حضور قرضی‌شان توسط توخل اضافه شدند.
و اگر هم بخواهیم نگاهی به فروش های تیم داشته باشیم دورتموند عطای ایموبیله را به لقای سویا بخشید. یوناس هافمن راهی بروسیا پارک شد و کوین کمپل رفت تا در لورکوزن به فوتبالش ادامه دهد. کوبا ی محبوب زنبور ها نیز به جمع ویولا پیوست ...
در فصل 2015/16 دورتموند توخل کارش با 82 گل زده و 78 امتیاز به پایان رساند. امتیازی که کلوپو هم با دورتموند به آن نرسید؛ همچنین دورتموند بیشترین گل زده را داشت و به عبارتی قدرتمند ترین نایب قهرمان تاریخ بوندس لیگا لقب گرفت. توخل مثلث مرگبار رویس، اوبامیانگ، مخیتاریان را ابداع کرد و مخیتاریان را به بیشترین پاس گل فصل در لیگ های مطرح اروپایی رساند.
فصل بعد اما ماجراجویی های توخل هیجان انگیز ادامه پیدا نکرد؛ در اولین گام، متس هوملس فیلش یاد هندوستان کرد و زنبور ها را ترک کرد؛ رسانه ها میگویند او با توخل به مشکل خوره بود اما هیچکس چیزی از دلیل آن نمی‌داند. به هر حال تسورک و دوستان جای او را با مارک بارترا، نیمکت گرم کن بارسایی ها پر کردند. پس از آن نوبت هنریک مخیتاریان بود که گرفتار زرق و برق تئاتر رویا ها بشود و ساز جدایی را کوک کند. جای او نیز با خرید آندره شورله از ولفسبورگ پر شد. اما این هنوز پایان ماجرا نبود؛ پپ گواردیولا نیز که به تازگی باوارایی ها را به مقصد منچستر ترک کرده بود ایلکای گندوعان را برای بازسازی تیمش می‌خواست، و البته که مشکلی وجود ندارد؛ شیخ منصور اینجاست! دورتموند که ستاره هایش را در حال ترک تیم دید به سراغ سباستین روده و ماریو گوتزه، خائن منفور وستفالن رفت و آن ها را به تیم توخل اضافه کرد که تا امروز نیز آن ها به سطح یک بازیکن معمولی در ترکیب دورتموند نرسیده اند. از حق نگذریم پنجره ی نقل و انتقالات تماما بد منظره هم نبود. استعداد یاب های دورتموند لوشامپیونه را خیلی خوب زیر نظر داشتند؛ آن ها ابتدا به سراغ پدیده و بهترین بازیکن جوان آن فصل لوشامپیونه رفتند؛ عثمان دمبله، وینگر خوش تکنیک و سریع رن فرانسه اولین شکار بود و رافائل گریرو؛ دفاع چپ لوریان که به واسطه‌ی نمایش های خوبش در یک قدمی لیون فرانسه قرار داشت اما ورود دورتموند تمام معادلات را به هم زد.
فصل 2016/17 به خوبی فصل قبل پیش نرفت و آن‌ها فصل را با 64 امتیاز در رتبه‌ی سوم پس از بایرن مونیخ و لایپزیش ب پایان رساندند و سهمیه چمپیونز لیگ را کسب کردند. اما زیبایی های فصل 2016/17 در جای دیگری رقم خورد. توخل پس از شکست دادن پپ و شاگردانش در نیمه نهایی ژرمن کاپ، در فینال آینتراخت فرانکفورت را در با گل های اوبامیانگ و دمبله را شکست داد تا پس از دو سال انتظار هواداران دورتموند را برای کسب یک عنوان قهرمانی به پایان برساند. در چمپیونز لیگ آن ها در مرحله‌ی گروهی بالاتر از رئال مادرید به مرحله ی حذفی رفتند و در اولین گام با چهار گل بنفیکا را بدرقه کردند اما در مرحله‌ی بعدی روز قبل از بازی برگشت با موناکو در وستفالن، اتوبوس باشگاه دورتموند مورد سوء قصد تروریست ها قرار گرفت و بازیکنان دورتموند را از نظر احساسی در شرایط ضعیفی قرار داد و آن ها بازی را به موناکو واگذار کردند. برخی از منابع معتقدند ریشه‌ی مشکلات توخل و مسئولان دورتموند همین اتفاق بود. در فصل 2016/17 اوبامیانگ توانست بالاتر از لواندوفسکی به آقای گلی بوندس لیگا برسد.
+
انعطاف تاکتیکی
توخل از فرمیشن های زیر تا حالا در تیم هاش استفاده کرده ...
433 - 3142 - 4141 - 424 - 4231 - 343 - 3322 - 4132 - 352
یه جمله ای که احتمالا زیاد درباره ی توخل شنیده باشین اینه که " دوست داره مثل پپ باشه برای همین بازیکن ها رو توی پست غیر تخصصی بازی می‌ده."
نمی تونم کامل بگم اشتباه ولی مطمئنا دلیلش بخش اول نیست :|
کلی نوشتم که به اینجا برسم. رافائل گریرو، مدافع چپی که از لوریان خریده شد، ازش انتظار می رفت که به سرعت بیاد و جانشین اشملزری بشه که به شدت افت کرده بود. اولین بازی گریرو برای دورتموند 4 دقیقه رو به روی ماینتس بود. که به جای سباستین روده به بازی اومد و یکی از 4 هافبک جلویی دورتموند در فورمیشن 4141 قرار گرفت.
دومین بازی 19 دقیقه مقابل لایپزیش بود که به جای ماریو گوتزه به بازی اومد و در همین پوزیشن بازی قبلی بازی کرد.
سومین بازی رو اما فیکس به بازی اومد و دقیقا در جایگاه قبلی و دقیقه 64 با کاگاوا تعویض شد.
و در چهارمین بازی مقابل ولفسبورگ 90 دقیقه مشابه بازی های قبلی با 1 گل و دو پاس گل
بازی پنجم مقابل فرایبورگ باز هم گل زد.
اما در بازی ششم که مقابل بایر لورکوزن بود، تیمی که نسبت به تیم ها قبل سرعت بیشتری در حمله داشت گریرو به سمت چپ خط دفاعی برده شد و توخل ریسک بازی دادن به اشملزر را نپذیرفت.
رافا گریرو که به طور تخصصی یک فولبک تهاجمی است، دارای دریبلینگ و سرعت قابل قبول است اما در دفاع علاقه‌ی زیادی به تکل زنی ندارد و بیشتر با سرعت و هوش خود به دنبال قطع توپ است. همین ویژگی ها باعث شد که توخل که به شدت عدم حضور یک هافبک توپ گیر را در تیمش حفظ می کرد از گریرو یک " مینی کانته " بسازد. این ایده ی توخل مورد پسند بوش نیز قرار گرفت و بار ها از او به عنوان هافبک میانی و هافبک تدافعی استفاده شد.
+
ترکیب احتمالی توخل در چلسی
پنج بازیکن در میان بازیکنان چلسی غیر قابل جایگزین دیده می‌شوند.
ادن هازارد، ویلیان، انگولو کانته، سزار آزپیلیکوئتا، آندریاس کریستنسن
و احتمال خرید و فروش نیز وجود دارد پس ترکیب احتمالی شدیدا تحت تاثیر نظرات شخصی است.
------------ کورتوا ------------
(؟) - رودیگر - آزپی - زپ
-------- کریستنسن -------
--------- کانته - (؟) --------
- ویلیان - موراتا - هازارد -
+
مزایا
- انعطاف تاکتیکی
- تسلط به زبان انگلیسی
- استفاده از جوانان و آکادمی ( پولشیج، پسلاک، ویگل، مور، دمبله، گینتر )
- استفاده از تمام بازیکنان و دوری از ترکیب ثابت
معایب
- عدم رعایت دوره گذار در تغییر تاکتیکی
- افراط در فوتبال تهاجمی
