8 نکته از جنگ تاکتیکی والورده و کونته:
(تصاویر شماره گذاری شده و در انتهای مطلب قرار دارد)
==========
*فاز دفاعی
1-
پرس شدید از سوی خط هافبک و حمله بارسلونا، بازیکنان چلسی را به اشتباه می انداخت و بارسا به راحتی صاحب توپ می شد. بازیکنان چلسی با پاس های طولی سعی در شکستن این پرس داشتند اما درنهایت دو گل به خاطر لو دادن توپ خوردند.
2-
بارسلونا مقابل چلسی با سیستم 442 بازی می کرد. این سیستم اجازه می داد تا از نفوذ های موزس و مخصوصا آلونسو جلوگیری شود. چلسی با سیستم 343 بازی می کرد و روبرتو و آلبا، وظیفه یارگیری هازارد و ویلیان را داشتند. فضای خالی ایجاد شده در کناره ها را دمبله و اینیستا پوشش می دادند تا مانع از نفوذ های آلونسو و موزس شوند. بوسکتس و راکیتیچ نیز وظیفه جلوگیری از حرکت های در عرض وینگر های چلسی را داشتند.
3و4-
کونته هم با دست پر آمده بود. توپ پخش کن های بارسلونا، یعنی بوسکتس و راکیتیچ به شدت توسط بازیکنان چلسی پرس می شدند. کونته قصد داشت با از کار انداختن خط هافبک بارسا، مانع از بازی سازی آن ها شود. مسی هم توسط نزدیک ترین مدافع چلسی یارگیری می شد و اصطلاحا برای مسی قفس درست کرده بودند تا مانع از رسیدن توپ به وی شوند.
==========
*فاز تهاجمی
5و6-
بازیکنان بارسا هنگامی که توپ در اختیارشان بود، برای مقابله با پرس شدید چلسی، توپ را به کناره ها می بردند و با تشکیل لوزی، پاسکاری می کردند و پرس چلسی را دور می زدند.
7-
والورده با قرار دادن دمبله در ترکیب اصلی، قصد داشت از سرعت وی در ضد حمله ها استفاده کند. تاکتیکی که جواب داد و همانطور که در تصویر 7 می بینید، در طول بازی بارها دمبله خود را از خط هافبک جدا کرده و به فضای خالی سمت چپ دفاع چلسی هجوم می بُرد. پوشش ندادن آن فضا توسط آلونسو که بیشتر در حملات حضور داشت، باعث شد چلسی گل دوم را بخورد.
8-
گل دوم مسی، حاصل کار تیمی و تمرین شده بارسا بود. وقتی توپ به مسی رسید، آلبا و گومز(بله گومز!) با هجوم به مرکز محوطه جریمه، برای مسی فضاسازی کردند و مسی با نفوذ خود، گل سوم بارسا را به ثمر رساند.
در مجموع، قدرت تاکتیکی والورده به سبب بازیکنان بهتری که داشت (به خصوص در خط حمله) بر قدرت آنتونیو کونته غلبه کرد. (هرچند که عملکرد های تاکتیکی در این بازی خیلی به چشم نیامد)
.
منبع تصاویر: فاکس اسپورت
ترجمه و جمع آوری: پوریا عرفانی
