هیچ گاه «شرافتت» را فراموش نکن؛ نگاهی متفاوت به قهرمانی های پیاپی یوونتوس در ایتالیا

شهاب شهابی 05/06/2014 - 20:24 مشاهده پروفایل

4,281 مشاهده / 30 دیدگاه

شهاب احمدی / طرفداری

1- گرچه بیشتر مردم ایتالیا دل خوشی از «ترزگل» به خاطر آن گل طلایی تاریخی در فینال یورو ندارند، اما دست کم در این مورد خاص هواداران یووه جزئی از مردم ایتالیا محسوب نمی شوند. برای آن ها دیوید ترزگه یک «عشق» است، عشقی ابدی. اگر دنبال یک بازیکن بی آلایش می گردید که صادقانه برای تیمش به میدان رفته باشد، بدون شک دیوید ترزگه یکی از بهترین گزینه هاست. تعلق خاطر او به محوطه جریمه حریف بی مثال بود. امروزه دیگر چندان خبری از مهاجمان «درون محوطه جریمه» نیست، اما دیوید ترزگه یکی از بهترین نمونه ها برای وصف چنین مهاجمانی است. مهاجمی که تکنیکی نبود، توپ را همانند مهاجمان امروزی نمی توانست حمل کند اما در گلزنی بی مثال بود. درون محوطه جریمه باز بودن چشم هایش با بسته بودنش تفاوت چندانی نداشت، ترزگل دروازه را به خوبی می شناخت و حس می کرد. دیوید یکی از آن بازیکنانی بود که نقش زیادی در رسیدن یوونتوس به جایگاه فعلی اش ایفا کرد. زمانی که تیم در سال 2006 به دور افتاده ترین نقاط ایتالیا تبعید شده بود، دیوید هنوز 29 سال داشت. پیشنهاد های گوناگون از تیم های مطرح از راه رسیدند، اما دیوید تنها یک هدف داشت: "من، دل پیرو، ندود، کامورانزی و بوفون یک عهد با هم بستیم: ما باید یوونتوس را به جایی که لیاقتش را دارد برگردانیم."

2- شاید اگر در دیدار مقابل بنفیکا، یووه بازیکنی مانند او در کناره ها داشت، می توانست راهی برای تغییر شرایط بازی پیدا کند. مائورو جرمن کامورانزی را می گویم، همان بازیکن شوخ، پر سر و صدا و شاداب. همان بازیکن «دیوانه ای» که پس از فتح برلین موهایش را در وسط استادیوم با قیچی کوتاه کرد. کامورانزی «فوتوژنیک» همیشه از بازیکنان کلیدی یوونتوس محسوب می شد. پر حاشیه بود، این پتانسیل را داشت که در بازه های زمانی مختلف با مربیان تیم اختلاف پیدا کند اما هیچ گاه برای یوونتوس کم نگذاشت. در سال 2006 گرچه کامورانزی 30 ساله بود اما همچنان در زمین کیفیت خوبی داشت. مائورو در مصاحبه ای صادقانه اعتراف کرد که در روزهای اول تصمیم به رفتن داشت اما در نهایت «قلبش» به او این اجازه را نداد.

3-«عمو پاول» همیشه خاص بوده است. چه زمانی که در زمین با آن مدل موهای دوست داشتنی اش «آقایی» می کرد و چه اکنون که برای خودش مدیری شده است اما همچنان با کت و شلوار کفش «اسپرت» می پوشد! بعید است طرفدار یوونتوس باشید و آن پرش تاریخی از تابلوهای تبلیغاتی دل آلپی را به یاد نداشته باشید. شبی که پاول ندود گل سوم را وارد دروازه مادرید کرد و آن خوشحالی «جنون آمیز» را انجام داد. اگر دنبال بازیکنی هستید که توانایی هایش را بدون کوچک ترین «غروری» در اختیار باشگاه گذاشته باشد، بدون شک پاول ندود می تواند گزینه ای مناسب برای شما باشد. ندود در سال 2006 گرچه 34 ساله بود اما حقیقتا از لحاظ بدنی در آمادگی کامل به سر می برد. پیشنهادات زیادی از اسپانیا و انگلستان به سمت او سرازیر شد اما پاسخ ندود واضح و روشن بود: "من به خانواده آنیلی و هواداران یوونتوس مدیون هستم. فوتبال فوتبال است، سری آ و ب ندارد."

4- بوفون و دل پیرو تا ابد در قلب هواداران یووه باقی خواهند ماند، اما در این میان نباید از نقش ترزگه، کامورانزی و ندود نیز غافل شد. همه جا این روزها سخن از بوفون و دل پیرو است اما سومین قهرمانی پیاپی یوونتوس در سری آ و ثبت بدون حرف و حدیث ستاره سوم بدون این 3 بازیکن نیز ممکن نبود. مادامی که «شرافت» و «اصالت» در فوتبال وجود داشته باشد، نابودی بی معنا است. در سال 2006 گرچه قلب هواداران یووه با خروج بازیکنانی همچون تورام یا زامبروتا شکست، اما «شرافت» امثال ترزگه الهام بخش بود. یووه در سراسر تاریخ پر از این بازیکنان بوده است. حتی اگر فردا نیز تیم مجددا تبعید شود، هستند امثال کیلینی، مارکیزیو یا بونوچی که بار دیگر «شرافت» را معنا کنند. «شرافت» عنصری است که هیچ گاه نابود نمی شود. ترزگه، ندود و کامورانزی نیز همچون دل پیرو و بوفون در تمامی موفقیت های یووه نقش داشتند و خواهند داشت. جامی که 2 هفته بعد بوفون بالای سر خواهد برد، بدون شک به تمامی این بازیکنان تعلق خواهد داشت. «عشق بازی» هواداران یوونتوس با این 5 بازیکن تا ابد ادامه خواهد داشت.

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻

دسته‌بندی:

ستون نويسندگان

برچسب‌ها:

پاول ندود

دیوید ترزگه

مائورو کامورانزی

الساندرو دل پیرو

جانلوییجی بوفون

دیدگاه‌ها (30 دیدگاه)

مشاهده 0 دیدگاه جدید

★ AMIR ITALY ★

عالی بود این افراد از ستاره های واقعی یوونتوس تورین هستند

85 مسدودی :|

خوب نوشتی

میثاق موسوی

عالی بود اقا شهاب عالی

mohammadreza bi...

فوق العاده درست و دقیق،کاملا موافقم
FORZA & VIVA JUVE

Javad Del Piero

یووه واژه و تیمی است که باید عشق رو در اون پیدا کرد . یک یوونتوسی میدونه عشق به یوونتوس یعنی چی . اینان عاشقان یووه بودند و ما هم عاشق هر دوی آنها .

Bianco&Neri Torin

فوق العاده بود
زنده باد یووه

erfan 26

حقیقتا نمیتونی طرفدار فوتبال باشی و از این 5 نفر با احترام یاد نکنی

احسان دیاری

عالی بود
تا ابد یوونتوس

Don Corleone ها...

درود نخست بر نویسنده این بخش, شهاب احمدی, خسته نباشی استاد
درود بی پایان بر هرچی ایتالیایی اسطوره و مرد.ایتالیا سرزمین اسطوره ها است این چیزها عادی.اما یوونتوس یعنی ایتالیا و ایتالیا یعنی یوونتوس همون ایتایووه معروف.
قطعا ترزگل مائورو عمو پاول و به ویژه الکس و بوفون نامشان تا ابد در فوتبال و در دل های بیانکونری ها باقی خواهد ماند

Alex Delpiero

زنده باد هرکی شرافت / غیرت / تعصب رو نفروخت

Kaveh .

اشک منو در آوردی
بسیار زیبا و حقیقی بود

ژاوی کاتالان

یک گل تا 100 گله شدن بارسا در لیگ
http://only-catalan.blogfa.com

en blanco y negro

اگر اون سال سکته نکردم فقط بخاطر این قهرمانا بود

بانوی پیر

چقدر تاثیر گذار.هنوز مونده فوران کنیم.

مصطفی بیانکونری...

..................
نمیدونم چی بگم

از ازل تا ابد ITALIA

بوفون و دل پیرو تا ابد در قلب هواداران یووه باقی خواهند ماند، اما در این میان نباید از نقش ترزگه، کامورانزی و ندود نیز غافل شد.

یووه ای تورین

خیلی عالی بود آقا شهاب مثل همیشه :)
دیوید تنها یک هدف داشت: "من، دل پیرو، ندود، کامورانزی و بوفون یک عهد با هم بستیم: ما باید یوونتوس را به جایی که لیاقتش را دارد برگردانیم."