طرفداری- با توجه به پایان یافتن سلطنت 22 ساله آرسن ونگر در آرسنال در پایان فصل، در این مطلب به ارزیابی 9 گزینه محتمل جهت جایگزینی پیرمرد کهنه‌کار فرانسوی خواهیم پرداخت:
ماسیمیلیانو الگری
الگری در حال جنگیدن در لیگ دو تیمه سری‌آ، در صدر جدول با ناپولی است، جایی که یوونتوس به دنبال هفتمین قهرمانی متوالی و مرد 50 ساله ایتالیایی به دنبال چهارمین قهرمانی‌اش است! ولی آیا زمان آن فرا رسیده است که الگری، به دنبال محیط و چشم اندازی جدید باشد؟
او مربیگری‌اش را در تیم درجه چهار آگلیانزه شروع کرد و 7 سال بعد به مربیگری میلان رسید و در اولین فصل حضورش، اولین قهرمانی اسکودتوی میلان از 2004 را کسب کرد. اما بعد از این قهرمانی، راه پیش روی او دشوار دنبال شد، بخاطر انتقال آزاد پیرلو از میلان به یوونتوس، تحت فشار اخراج قرار گرفت و پس از نزول میلان در جدول سری آ، در سال 2014 اخراج شد! طیبعتا بعد از این اتفاق، الگری به یوونتوس پیوست و در هر سه فصل حضورش در تورین، دوگانه اسکودتو و کوپا ایتالیا را بدست آورد، علاوه بر این تیمش را دو بار به فینال UCL رساند.
الگری همواره برای انعطاف‌پذیری تاکتیکی‌اش، ستایش شده است، عمدتا سیستم تیمش را از سه دفاعه به چهار دفاعه و بلعکس تغییر می‌دهد. تیم‌های او در مالکیت توپ قدرتمند عمل می‌کنند و در دفاع منجسم ظاهر می‌شوند و شواهد نشان می‌دهد می‌تواند گزینه شایسته و مناسبی برای آرسنال باشد؛ گرچه در 2012، اعلام کرد قصد دارد در 55 سالگی بازنشسته شود، البته آرزو دارد قبل از این اتفاق، هدایت آتزوری را به عهده بگیرد.
کارلو آنچلوتی
در یک دوره زمانی در اوایل امسال، طبق گزارشات روزنامه‌ها، آنچلوتی را محتمل‌ترین گزینه جانشینی ونگر به‌شمار می‌رفت. کارلتو از سپتامبر 2017 و پس از اخراج از بایرن‌مونیخ، جهت جانشینی ونگر در درسترس بوده است؛ چیزی که آنچلوتی باید به آن ببالد، رزومه پر از پیروزی اوست که می‌تواند جذبه اصلی برای مدیران آرسنال، جهت استخدام او باشد.
آنچلوتی در 8 سال حضورش در میلان، یک اسکودتو، یک کوپا ایتالیا، دو لیگ قهرمانان، یک جام باشگاه‌های جهان و یک نایب قهرمانی چمپیونزلیگ به دست آورد. پس از 423 حضور روی نیمکت روسونری، کارلتو در 2009 به استمفوردبریج رفت و در اولین فصل حضورش دوگانه داخلی جزیره را فتح کرد، اما در چلسی انگار بردن کافی نبود و پس از نایب قهرمانی لیگ جزیره پس از منچستریونایتد، در دومین فصل حضورش در این تیم، اخراج شد!
مرد موفق ایتالیایی در دوره 1.5 ساله حضورش در پاری سن ژرمن، تمام افتخارات (اجتناب ناپذیر و در دسترس) داخلی را کسب کرد، چیزی که در دوره اخیرش در بایرن مونیخ، حداکثر تلاش برای به دست آوردن آن را انجام داد ! آنچلوتی اما عمدتا بخاطر افتخارات اروپایی‌اش مورد تحسین قرار می‌گیرد، جایی که در آخرین مورد در اولین فصل حضورش در سانتیاگو، دهمین قهرمانی لوس بلانکوس در اروپا را بدست آورد، اما فصل بعد موفق به تکرار این موفقیت نشد و کارش را از دست داد!
مرد ایتالیایی، همواره برای شکوفا کردن کردن بازیکنانی که تحت هدایتش بوده‌اند، مورد تحسین قرار می‌گیرد، ولی آیا بازیکنان آرسنال، تنها به دستی روی شانه‌هایشان احتیاج دارند؟
دیگو سیمئونه
اگرچه سیمئونه در پاییز گذشته، قراردادش با اتلتیکو را تا 2020 کرد اما همچنان یکی از گزینه‌های موردعلاقه مدیران آرسنال، برای پذیرش سکان هدایت تیمشان باقی مانده است. سبک پرتکاپوی سیمئونه، دقیقا در مقابل سبک منفعل ونگر قرار دارد، اما این همان سبکی است که بازیکنان آرسنال در چالش به دست آوردن عنوان قهرمانی لیگ جزیره، به آن نیاز دارند.
مرد آرژانتینی، همواره بیشتر از بضاعت و امکانات در دسترس تیمش، نتیجه گرفته است و حتی از تیم‌هایی که پست به پست نسبت به تیمش، بهتر بوده‌اند، موفق تر عمل کرده است و تبدیل به قطب سوم فوتبال اسپانیا پس از رئال و بارسا شده است؛ چیزی که برای یک دهه خبری از آن نبود. فتح لیگ اروپا، آن هم تنها پس از نیم فصل حضور روی نیمکت روخی بلانکوس، نشانه اتفاقات خوبی بود که انتظار اتلتیکو را می‌کشید، همان‌گونه که در فصل 2014-2013، تیمش را بالاتر از ّآبی اناری‌ها، به دهمین عنوان قهرمانی لالیگا رساند .دیگر دستاورد شگفت انگیز ال چولو، دو بار راهیابی به فینال UCL است که برای تیم میانه جدولی سابق لالیگا، بسیار تحسین برانگیز است، فینالی که رقبای این تیم گاها به آن نرسیده‌اند.
ال چولو در 7 سال گذشته، تمایل کمی برای ترک وندامترو پولیتانو نشان داده‌است، اما شاید شانس رهبری پروژه بزرگی همچون آرسنال، که در نیمه نهایی لیگ اروپا با همین تیم روبرو شده اند، بتواند او را وسوسه کند. باید پذیرفت در امارات، آنقدر امکانات در اختیار او خواهد بود که بتواند با حداکثر انرژی، کارش را شروع کند.
یوآخیم لوو
تیم لوو درتابستان پیش رو در روسیه، شانس اصلی تصاحب عنوان قهرمانی به‌شمار می‌آید و مرد 57 ساله ژرمن‌ها می‌تواند پس از 56 سال، با دفاع از عنوان قهرمانی تاریخ‌سازی کند (توضیح :برزیل در دو دوره متوالی 1958 و 1962 قهرمان جام جهانی شد). تیم لوو در دوره مسئولیت 12 ساله این مربی روی نیمکت ژرمن‌ها، عملکردی باثبات را از خود به نمایش گذاشته است و فوتبال تهاجمی این مربی، می‌تواند انگیزه اصلی هواداران آرسنال، برای ایمان آوردن به او باشد.
لوو در سال 2006 سکان هدایت تیم ملی آلمان را به‌دست گرفت، آن هم در حالی که از 2004 دستیار کلینزمن در تیم ملی بود. حاصل کار او در 5 تورنمنت بزرگی که در آن حضور داشته است، 3 باخت در نیمه‌نهایی (2016 -2012 -2010) یک باخت در فینال (2008 اسپانیا) و یک پیروزی در فینال جام جهانی به لطف گل ماریو گوتزه در وقت اضافه بوده است.
دوران مربیگری لوو در 1994 و وقتی در تیم ناشناخته فراون فلد به عنوان مربی-بازیکن فعالیت می کرد، آغاز شد. لوو قبل از شروع کارش در 2004 به عنوان دستیار کلینزمن در تیم ملی آلمان، موفقیت هایی را در دوره‌هایی که در اتریش، ترکیه و حتی آلمان فعالیت می کرد، به دست آورده بود. چیزی که به او در مقابل گزینه های محبوب اما بعضا نامناسب نیمکت آرسنال، برتری و ارجحیت می‌دهد، به طور خاص موفقیت‌ها وتجربه اوست!
توماس توخل
نام مرد آلمانی در سال 2015 و پس از عهده دار شدن سمت یورگن کلوپ در دورتموند، به سر زبان‌ها افتاد. وظیفه توخل در دورتموند، بازسازی عملکرد ضعیف زنبورها بود. او مرتبا سیستم بازی‌اش را از عوض می‌کرد و بهترین بهره را از لیست بازیکنانش می‌گرفت؛ مخصوصا اوبامیانگی که هم اکنون یک توپچی است.
زنبورها در اولین دوره حضور توخل در وست‌فالن در فصل 2016-2015 ، نایب قهرمان بوندس لیگا شدند و در سال بعد، مقام سوم را بدست آورند، اما حتی قهرمانی جام حذفی آلمان هم مانع اخراج توخل نشد و 3 روز بعد از این اولین افتخار مرد آلمانی، در می 2017 مرد آلمانی مجبور به ترک وست فالن شد.
توخل اولین تجربه مربیگری‌اش را در سال 2007 و در آگسبورگ آغاز کرد، دقیقا ده سال از پایان دوران بازیگری نه چندان درخشانش! او همگان را تحت تاثیر قرار داد و در سال 2009 سرمربیگری ماینتس را برعهده گرفت. در اولین فصل حضورش در این تیم مقام نهم و در فصل بعد با اتکا بر کریستین فوکس و شینجی اوکازاکی (که بعدها با لستر، لیگ جزیره را فتح کردند)، وضعیت ماینتز را بهبود بخشید و با ارائه نمایشی قدرتمندانه در بوندس لیگا، به طرز شگفت انگیزی مقام پنجم فصل 2011-2010 را کسب کرد که البته مانع راهیابی این تیم شگفت انگیز به لیگ قهرمانان اروپا شد!
فوتبال چشم نواز او و پرورش مهاجمان بسیار، دقیقا در سازگاری با چیزی است که آرسنالی‌ها با ونگر از لذت برده‌اند. توخل به شدت به پاری سن ژرمن لینک شده است اما کار در آرسنال به عنوان یک پروژه بلندمدت، می‌تواند او را ترغیب کند.
یولیان ناگلزمن
اکثر کارشناسان صاحب نظر در دنیای فوتبال معتقدند که ناگلزمن، یکی از بهترین مربیان آینده مستطیل سبز خواهد بود؛ پس از طبیعی است که آرسنال قبل از انتقال قریب الوقوع این جوان آلمانی به یکی از تیم‌های بزرگ اروپایی، قصد داشته باشد او را به خدمت بگیرد! اگر آرسنال به ناگلزمن سپارده شود، پروژه او طولانی مدت تر از گزینه‌هایی مانند آلگری و آنچلوتی خواهد بود که همگان از آن‌ها موفقیت سریعتری را انتظار دارند. در سن 30 سالگی، ناگلزمن حتی از بعضی از بازیکنان بزرگسال آرسنال، مانند چک و کوشیلنی نیز جوانتر است. ما همگی مشکلاتی را که آندره ویاش بواش در چلسی به همین دلیل با آن روبرو شد را دیده‌ایم و این می‌تواند ریسکی باشد که آرسنال قادر به پرداخت هزینه‌اش نباشد. ناگلزمن گفته تعداد عناوینی که آنچلوتی موفق به کسب آن‌ها شده است حتی از تعدادپولوشرت‌های داخل کمدش هم بیشتر است
ناگلزمن دوران مربیگری خود را زیر نظر توخل در آگسبورگ آغاز کرد و در سال 2012 (نه به عنوان سرمربی) به هوفنهایم پیوست. در سال 2016 و در حالی که تیمش با بحران سقوط به دسته پایین‌تر دسته و پنجه نرم می‌کرد، در انتخابی تعجب آور، به عنوان سرمربی هوفنهایم انتخاب شد، اما هوفنهایم تحت هدایت ناگلزمن،7 بازی از 14 بازی باقیمانده‌اش را برد و در نهایت در بوندس لیگا ماندنی شد.
فصل قبل، باز هم شروع موفقیت‌آمیز ناگلزمن ادامه پیدا کرد و هوفنهایم با قرار گرفتن در رده چهارم بوندس لیگا، به پلی‌آف لیگ قهرمانان اروپا راه پیدا کرد، هرچند آن‌جا از لیورپول شکست خورد و در گروه C لیگ اروپا هم عنوانی بهتر از چهارمی بدست نیاورد، اما شاید ذکر این نکته که هواداران هوفنهایم، نسبتا از پیشرفت تیمشان زیر نظر مربی جوان و شجاع آلمانی راضی هستند، کفایت کند!
پاتریک ویرا
آخرین باری که آرسنال موفق به فتح لیگ جزیره شد (قهرمانی بدون شکست 2004-2003) کاپیتانی تیم برعهده پت ویرای فرانسوی بود، پس از ترک هایبوری در 2005، ویرا دوران بازیگری‌اش را در یوونتوس، اینتر و منچسترسیتی ادامه داد و در سال 2011 اعلام بازنشستگی کرد. مرد فرانسوی عهده دار سمت رییس اجرایی توسعه باشگاه منچسترسیتی شد و دو سال بعد رهبری همین تیم توسعه را به عهده گرفت.
سپس در نوامبر 2015، ویرا به عنوان سرمربی نیویورک سیتی معرفی شد. در فصل اول حضور مرد فرانسوی، این تیم بعد از به اتمام رساندن رقابت‌های کنفرانس شرق در رده دوم، به پلی‌آف راه پیدا کرد.
به عنوان اسطوره سابق آرسنال و یک مربی جوان، بودن اسم پت ویرا در این لیست 9 نفره، اصلا تعجب آور نیست. با این حال بعید بنظر می‌رسد منچسترسیتی در قبال رفتن پدیده مربیگری که سال‌ها برای پرورش آن صبر و هزینه کرده است، آن هم به تیم رقیبش در لیگ داخلی، بی تفاوت باشد، اما باید پذیرفت احتمالا آرسنال به شخص دیگری که تجارب لازم برای هدایت دوره جدید تغییرات را دارا باشد، نیاز خواهد داشت.
تیری آنری
هر زمان که از مربیگری اسطوره‌های آرسنال با تجارب کم در این تیم صحبت می‌شود، شما می‌توانید از مطرح شدن اسم آنری مطمئن باشید، چون بین این گزینه‌ها با خصوصیات مطرح شده در این پاراگراف، آنری محتمل‌ترین گزینه محسوب می‌شود
از بازنشستگی آنری در 2014، او صندلی کارشناسی شبکه اسکای را همواره در اختیار داشته، اما این باعث نمی‌شود در مورد آینده مربیگری‌اش جدی نباشد کما اینکه در سال 2016، به عنوان کمک مربی روبرتو مارتینز در تیم ملی بلژیک، معرفی شد و سوای اولین باخت تیم ملی بلژِیک در اولین حضور آنری روی نیمکت آن، از زمان پیوستنش عملکرد این تیم را به طرز تاثیرگذاری بهبود بخشیده است. بلژیک تابستان پیش رو در روسیه مقابل سه شیرها قرار خواهد گرفت!
با داشتن مدرک عالی مربیگری UEFA، بنظر می‌رسد آنری نیز مانند دیگر اسطوره فرانسوی، زیدان، علاقه مند است دوران گذار مربیگری زیزو را تکرار کند، چون زیدان چند سال در تیم پایه‌های رئال مربیگری کرد، اما این که آنری این کار را انجام دهد یا نه، با توجه به موقعیت شکننده اش، می‌تواند یک معضل جدی باشد! یک کار بسیار بزرگ که رسیدن به آن بسیار زود است! شاید!
ادی هاو
مربی 40 ساله بورنموث، دومین دوره مربیگری‌اش را در این تیم سپری می‌کند؛ تیمی که 284 بازی از 286 دوران حرفه‌ایش را در آن سپری کرده است.
هاو ابتدا در سال2008 و در سن 31 سالگی هدایت بورنموث را برعهده گرفت و تیمش را از وضعیت بحرانی نجات داد و پس از یک دوره کوتاه مابین سال‌های 2012-2011، دوباره به تیم محبوبش بورنموث بازگشت و به تیمش کمک کرد تا برا اولین بار در تاریخ به لیگ برتر انگلستان، راه پیدا کند.آن‌ها در اولین حضورشان در لیگ جزیره، به مقام 16 ام رسیدند و 5 امتیاز با ناحیه سقوط و فصل بعد از آن 9 امتیاز. پیشرفت سالیانه‌ای که هواداران از زمان ورود هاو از آن لذت برده‌اند.
هاو در لیگ جزیره تجربه خوبی دارد و همچنین آینده روشنی را در عرصه مربیگری، پیش روی خود می‌بیند، اما آرسنال قدم بزرگی برای برداشتن در راه این چشم انداز روشن است؛ همچنین بی تجربگی او در کار با ستاره‌ها در سطوح بالا، بدون شک در تصمیم صاحبان امارات برای انتخاب جانشین ونگر، تاثیرگذار خواهد بود.
ارسالی کاربر طرفداری Hadi Gunner
