طرفداری - ژاوی، اسطوره بارسلونا مصاحبه‌ای خواندنی درباره سبک بازی تیم‌های گواردیولا انجام داده است.
به گزارش دیلی میل، ژاوی می‌گوید:
همه جام‌ها را به یاد می‌آورند و این مهم ترین چیز در کارنامه یک فوتبالیست است اما خاطرات من از دوران کار با گواردیولا، بیشتر از فقط جام بردن، لذتی بود که از آن بردم. چقدر از هر جلسه تمرینی لذت بردم. صحبت‌های درون تیمی؛ آنالیز حریف؛ صحبت‌های او درباره سبکی که باید فردا بازی کنیم؛ کجا فضای خالی پیدا خواهیم کرد؛ کدام یک از ما در ترکیب خواهیم بود. از فوتبال همیشه دو چیز با شما باقی می‌ماند: آنچه به دست آورده‌اید و سبکی که آن را به دست آورده‌اید. مردم معمولا بیشتر از دستاوردهای شما، نحوه به دست آمدن آنها را به یاد دارند.
و اگر شما از بازیکنان منچسترسیتی بپرسید آیا از فوتبال بازی کردنشان لذت می‌برند، همه آنها می‌گویند بله. قبلا شاید در هر بازی 30 بار توپ را لمس می‌کردند اما حالا 60 بار. مدافعان بیشتر پا به توپ می‌شوند؛ مهاجمان بیشتر در جریان بازی مشارکت دارند. بازیکنان از بازی برای پپ گواردیولا لذت می‌برند و این در زمین خودش را نشان می‌دهد. تیم‌های گواردیولا از بازی کردن لذت می‌برند چون توپ را در اختیار دارند و دویدن حریف به دنبال ان را تماشا می‌کنند! در تیم گواردیولا در حالی به پایان بازی می‌رسید که در تمام طول آن، توپ را در اختیار داشته‌اید و پیش خود فکر می‌کنید: من می‌توانم 10 تا 15 دقیقه دیگر هم بازی کنم.
قهرمانی در جزیره دستاورد بزرگی برای پپ محسوب می‌شود. رقابت بسیار شدیدی در انگلیس جریان دارد. تیم‌های زیادی هستند که شانس قهرمانی دارند. سال گذشته وقتی انتقادات زیادی از پپ می‌شد، مصاحبه‌ای کردم و همان موقع گفتم که پپ فقط به زمان نیاز دارد. اگر صبور باشند، موفقیت پپ را خواهند دید. مربیان همواره در معرض قضاوت و انتقاد قرار دارند و پپ اگر نگوییم بهترین، یکی از دو یا سه مربی برتر دنیاست پس فشار زیادی روی او وجود دارد. اما همه دیدیم که او سیتی را به چه طرز حیرت آوری قهرمان انگلیس کرد.
وقتی حرکات معروف کنار خط پپ در کنار زمین را می‌بینید که دستانش را به این ور و آنور تکان می دهد، در بسیاری اوقات او دارد محل فضاهای خالی را به بازیکنانش نشان می دهد. فضای خالی اینجاست؛ آنجاست و هر جا که هست، باید برتری 3 به 2 در آن منطقه ایجاد کنیم. ال کلاسیکوی 6-2 را به یاد دارید؟ در آن بازی پپ، مسی را در پست 9 کاذب قرار داد. پپ می‌دانست که دو مدافع وسط رئال وقتی مسی به میانه زمین می‌آید، دیگر او را پرس نمی‌کنند و به حرکتشان ادامه نمی دهند. این یعنی موقعیت 3 به 2 مذکور برای ما در مقابل دو هافبک میانی رئال ایجاد می‌شد. من، مسی و اینیستا. یادم هست که پیش از بازی مدام به ما می‌گفت: و بازی همینجاست! بازی همینجاست! خلاصه‌اش این است: اگر مطمئن شوید که بازیکنانی نظیر داوید سیلوا، کوین دی بروین و ایلکای گوندوعان در زمین بازی زمان و فضای کافی در اختیار خواهند داشت، آنگاه نیمی از بازی را برده‌اید.
اما در فوتبال گاهی این کافی نیست. در انگلیس حداقل پپ این را فهمید. " درسِ لستر ". پپ خودش را با بعد فیزیکی لیگ برتر وفق داد. فوتبال انگلیس گاهی می تواند زیادی مستقیم باشد و معمولا تفاوت را توپ‌های دوم رقم می‌زند. لستر در فصلی که قهرمان شد، با داشتن واردی و محرز، ضد حملات بسیار تندی می‌زد. چطور آنها را کنترل کنیم؟ در فصل نخست پپ در سیتی، تیم او چند بازی را باخت. علی رغم اینکه مالکیت توپ 70 درصدی داشت. چرا باخت؟ ضد حملات.
باخت 4-2 آنها به لستر را در خاطر دارم. دو پاس بلند، دو سانتر، دو شوت و دو گل! و شما باید با آن کنار بیایید و برای حلش راهی پیدا کنید تا دیگر از این دست گل‌ها نخورید. به اعتماد به نفسی که به بازیکنان می دهید هم بستگی دارد. نیکولاس اوتامندی به عنوان مثال در والنسیا بازی می‌کرد و هرگز با توپ بازی نمی‌کرد تا بازیسازی کند. اما پپ مدافعانش را بازیساز می کند.
با اصرار پپ، مدافع نهایتا یاد میگیرد و اعتماد به نفس بازی با توپ را پیدا می‌کند. همین اتفاق برای اریک آبیدال و کارلس پویول در بارسلونا افتاد. این دو مثل دیگر بازیکنان تیم استعداد بالایی در کار با توپ نداشتند اما با تلاش پپ به مدافعانی باورنکردنی تبدیل شدند. مدافع میانی در تیم پپ باید خاص باشد. باید خیلی سریع باشد و جایگیری فوق العاده‌ای داشته باشد. باید مصاف تک به تک با مهاجم حریف را ببرد و در کار با توپ هم تکنیک خوبی داشته باشد.
آنها هیچ وقت نباید عقب نشینی کنند. این چیزی است که یوهان کرایوف به پپ آموخت. بهترین راه برای دفاع کردن، در اختیار داشتن توپ است. به عنوان یک فوتبال دوست، کِی از دیدن بازی تیمم نگران نیستم؟ وقتی که می‌بینم تیمم توپ را دارد و در نیمه زمین حریف بازی می‌کند. بازیکنان پپ می‌دانند که همیشه باید رو به جلو بدوند نه رو به عقب. برای دفاع کردن باید یک قدم رو به جلو بردارید نه به عقب. این یک ریسک است و به همین خاطر، دروازه بان باید مثل مدافع آخر عمل کند. گرچه همین کار هم نیاز به تمرکز بالایی دارد و خطرناک است و دروازه بان باید حواسش به توپ‌های بلندی که میان مدافعان و هافبک‌ها رد و بدل می‌شود، باشد.
من به دیگر سبک‌ها و دیدگاه‌ها درباره فوتبال احترام می‌گذارم اما برای من، فوتبال مالکانه، لذت بخش ترین سبک بازی است. چه زمانی که بازی می‌کردم چه حالا که می‌خواهم مربی شوم. حالا بیشتر از هر زمان دیگری فوتبال می‌بینم. بازی‌های سیتی را تماشا می‌کنم و واقعا لذت می‌برم. دوست دارم در بطن بازی تیم پپ باشم چون هر دوی ما ایده‌های مشابهی داریم. گاهی در نیمه دوم به زمین می‌رفتم و پیش خودم به سه چیز فکر می‌کردم. سه کاری که باید در زمین انجام بدهم. و این سه چیز، دقیقا همان سه چیزی بود که پپ می‌خواست به من بگوید. در این حد یکدیگر را درک می‌کردیم.
آیا می‌شود روزی در کنار او مربی‌گری کنی؟ چرا که نه؟ هر جا با پپ کار کردم، او برایم حکم یک استاد را داشت. با یا بدون پپ، آینده من در کنار زمین رقم می خورد. از پیشرفت دادن بازیکنان لذت می‌برم. از آنالیز کردن حریفان لذت می‌برم. از آماده کردن آیتم‌های تمرینی همین طور. همین حالا هم در السد برخی از این کارها را انجام می دهم. بدون تردید در جام جهانی 2022 به نحوی به تیم ملی قطر کمک خواهم کرد. یا به عنوان مشاور، مربی یا کمک مربی. نمی‌دانم. دوست دارم به این نسل از بازیکنان کمک کنم تا رقابت طلب باشند. حضور در السد تجربه خوبی است. ورزش قطر در حال توسعه است. برگزاری جام جهانی برای قطر یک نقطه عطف بزرگ خواهد بود.
فوتبال انگلیس در این سال‌ها به خاطر مربیان خوبی که در این کشور کار می‌کنند، پیشرفت زیادی داشته است. فقط پپ نیست؛ مربیان دیگری چون یورگن کلوپ و مائوریسیو پوچتینو هم هستند. تردیدهایی نسبت به موفقیت پپ در انگلیس وجود داشت اما این تردیدها وقتی که کارش در بارسلونا را شروع کرد هم بود. به خاطر دارم که اولین فصل او در بارسا را با یک باخت و یک مساوی شروع کردیم. اما در همان مقاطع ابتدایی و نه چندان موفقیت آمیز هم به دوستان و خانواده ام می‌گفتم: اگر می‌توانستید فقط تمرین کردن ما را ببینید... ما جام‌های زیادی خواهیم برد.
پپ کمی استرس داشت چون آینده‌اش را بازی می کرد. اما همه چیز بی نقص پیش رفت و ما همه چیز را بردیم و فقط بردن نبود؛ با سبکی منحصر به فرد جام‌ها را بردیم.
