در چنین زمان هایی، فوتبال بی اهمیت جلوه می دهد. درگذشت غم انگیز تیتو ویلانووا در سن 45 سالگی، هر چیز دیگری را تحت تاثیر قرار خواهد داد. کاتالان ها که طی هفته ها و ماه های اخیر با مشکلات متعددی مواجه شده بودند، اکنون همه چیز را فراموش خواهند کرد، زیرا تیتو دیگر در میان آن ها نخواهد بود.
او خیلی زود، ناگهانی و در حالی که بیش از حد جوان بود از بین ما رفت و تیتو به عنوان نمادی از شجاعت و قهرمانی در نیوکمپ همیشه در اذهان باقی خواهد ماند. مردی که نقشی اساسی در بزرگترین موفقیت تاریخ بارسلونا ایفا نمود و همچنین به همراه این تیم موفق شد در لالیگا 100 امتیازی شود، در حالی که همزمان به مبارزه با بیماری سرطان می پرداخت. متاسفانه او وارد بازی شد که نمی توانست برنده داشته باشد.
یک هافبک مستعد که وارد لاماسیا شد و دو سال در بارسلونا بی سپری کرد، اما او تنها موفق شد در دسته های پایین تر و در تیم هایی همچون فیگرس، لیلدا، باداجوز، الچه و گرامانت بازی کند، البته در اواسط دهه 90، در تیم های سلتا ویگو و مایورکا در سطح اول حرفه ای نیز بازی کرد.
در آن زمان که وی یک مرد جوان بود، توسط هافبک تیم بارسلونا تحت نظر قرار گرفت. پپ گواردیولا به تیتو در باشگاه به عنوان یک جوان مستعد نگاه می کرد و دوستی فوق العاده آن ها هنگام بازی ها و پس از آن ادامه پیدا کرد.
ویلانووا پس از اتمام فوتبالش به بارسا بازگشت و در تیم جوانان بارسلونا در نیوکمپ مشغول به فعالیت شد و با بازیکنانی همچون لیونل مسی، جرارد پیکه و سسک فابرگاس دو عنوان قهرمانی کسب نمود. با وجود این موفقیت ها، در سال 2003 اعلام شد که تیتو مازاد بر نیاز است و همه هواداران از ساندرو راسل درخواست کردند که او به تیم بازگردد.
پس از ترک بارسا او در زمانی کوتاه هدایت تیم اف سی پالافروگل در دسته چهارم اسپانیا را بر عهده گرفت و سپس به عنوان مدیر ورزشی در تیم های فیگرس و سپس تراسا مشغول به کار شد.
در سال 2007 پس از تماس پپ گواردیولا، او برای سومین بار به بارسلونا بازگشت. پپ از او در مورد بارسلونا بی سوال کرد و می خواست که تیتو دستیار او باشد. کاپیتان سابق بارسا به تیتو اعتماد کامل داشت و این دو مرد نمایش های فوق العاده ای در بازی ها داشتند. پپ ذهن تحلیلگر تیتو را تحسین می کرد و احساس می کرد که در بلند مدت می تواند بر دانش و تخصص دوست لاغر اندام خود تکیه کند.
آن ها فوق العاده کار کردند. گواردیولا بر اعتقادات خود راسخ بود و در روزهای ابتدایی کمتر به خود اعتماد داشت. ویلانووا ایده ها و راه حل های تاکتیکی ارائه می داد. یک استراتژیست عالی که بعدها توسط آندرس اینیستا لقب "دانشنامه فوتبال" را به خود گرفت. تیتو بی سر و صدا در پشت صحنه کار می کرد و به مطالعه بر روی رقبا و برنامه ریزی با دقت بر روی مقابله با آن ها می پرداخت.
پس از یک فصل موفق در بارسا بی، خوان لاپورتا رییس وقت بارسلونا به این نتیجه رسید که این زوج، ایده آل ترین گزینه برای جانشینی فرانک ریکارد می باشند. اما پاسخ گواردیولا چنین بود: "شما امکانات لازم برای انجام چنین کاری را ندارید."
اما لاپورتا مصمم بود و تصمیم گرفت، پپ را به همراه تیتو به تیم اول بارسلونا بیاورد و موفق ترین فصل تاریخ باشگاه کاتالان را رقم بزند. سه گانه قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، لالیگا و کوپا دل ری هرگز از اذهان پاک نخواهد شد.
آبی اناری ها پس از آن سوپر جام اسپانیا، سوپر جام اروپا و جام باشگاه های جهان را طی ماه های بعد به جمع افتخارات خود افزودند و با عنوان "بارسای شش جامه" شناخته شدند. یک میراث جاودان از پپ و تیتو به جای ماند. اتفاق دردناک وقتی بود که آدریا پسر ویلانووا (که اکنون در تیم جوانان بارسا عضویت دارد) روز یکشنبه عکسی از پدرش که با تیم در حال جشن گرفتن است در توییترش قرار داد و نوشت: "من بارسایی با شش جام دیدم. آن ها فوق العاده هستند."
در سال های اولیه، ویلانووا از حضور در انظار و رسانه ها خودداری می کرد و چهره او پشت چهره رسانه پسند گواردیولا محو بود. اما پس از درگیری در سوپرکاپ اسپانیا 2011 و زمانی که ژوزه مورینیو انگشتش را در چشم کمک مربی بارسلونا فرو کرد، نگاه ها به او نیز تغییر کرد.
تیتو در فصل 12-2011 که آخرین فصل حضور پپ گواردیولا در بارسا بود، همزمان برای برداشتن تومور در گلویش تحت عمل جراحی قرار گرفت و پس از آن برای مبارزه با بیماری سرطان تحت درمان قرار گرفت. اما زمانی که در سال 2012 گواردیولا گفت که برای یک فرصت مطالعاتی بارسا را ترک خواهد کرد، تیتو احساس می کرد که به اندازه کافی برای جانشینی پپ قوی می باشد. با این حال یک جمله هشدار مانند از دوستش شنید. گواردیولا به رسانه ها گفت: "زندگی امتحان سختی را برای این پسر در نظر گرفته است. شما نمی دانید که او چقدر رنج کشیده است."
ویلانووا در فصل 13-2012 موفق شد با کسب 100 امتیاز بارسلونا را قهرمان لالیگا کند و با رکورد رئال ژوزه مورینیو که در فصل قبلش به چنین امتیازی دست یافته بود، برابری کند. اما او دو ماه از فصل را به دلیل عود کردن بیماری سرطان گلویش در دسامبر 2012 از دست داد و در تابستان مجبور به کناره گیری از سمتش شد.
کناره گیری از سمتش در برنامه او جایی نداشت، اما آزمایشات بر روی او نشان داد که وی برای درمان بیماری اش به استراحت نیاز دارد. بنابراین تیتو برای مبارزه با بیماری اش تصمیم به کناره گیری از هدایت بارسا گرفت، هر چند همیشه در دل هواداران بارسلونا و هر کسی که در این باشگاه مشغول به کار می باشد، بود.
در ماه اکتبر، باشگاه بارسلونا موزیک های جذابی پیش از شروع مسابقه با رئال مادرید در الکلاسیکو تهیه کرد و برای حمایت از سرمربی سابق خود شعارها و پیام های "زنده باد تیتو" طنین انداز شد و تیتو برای مشاهده یکی از بازی های تیم سابق خود در ماه ژانویه به نیوکمپ رفت.
اما وضعیت او هفته بعد از آن وخیم شد و در ماه فوریه قادر به شرکت در جشن روزنامه موندو دیپورتیوو نشد، جایی که او برنده عنوان بهترین مربی سال شده بود.
یوپ هاینکس که جایزه او را به آندونی زوبی زارتا مدیر ورزشی بارسا تقدیم کرد، گفت: "تیتو مثالی برای جهان ورزش و به طور کلی برای جهانیان می باشد. او یک قهرمان ورزشی و همچنین یک قهرمان در زندگی است."
سرانجام تیتو ویلانووا پس از مبارزه ای شجاعانه با بیماری سرطان، با شکست مواجه شد و اکنون دنیای فوتبال در مقابل چنین حادثه دردناکی، بی اهمیت جلوه می دهد. فقدان مردی که به بارسا زندگی و نفس داد و طرفداران فوتبال در اسپانیا و سراسر جهان را در راه مبارزه دلیرانه خود متحد کرد، به شدت احساس می شود.
روحش شاد و یادش گرامی
