طرفداری – هفته گذشته تمرینات بایرن مونیخ تحت تاثیر درگیری متس هوملس و روبرت لواندوفسکی قرار گرفت چون به نظر هوملس، مهاجم لهستانی جلسه تمرینی و بازی درون تیمی را چندان جدی نگرفته بود. این اتفاق عجیب به همراه انتشار گمانه زنی هایی مبنی بر تمایل لواندوفسکی به ترک مونیخ و پیوستن به رئال مادرید، سبب گردید که برخی از کارشناسان فوتبال آلمان به باشگاه بایرن مونیخ توصیه نمایند که با چنین مسئله ای به صورت جدی برخورد نماید. چون در صورت وقوع چنین رخدادی روبرت لواندوفسکی بعد از مدت ها به اولین بازیکن بایرن مونیخ تبدیل خواهد شد که تنها به دلیل افزایش شانس خود جهت کسب عناوین بزرگ تر این تیم را ترک می کند.
چنین حاشیه هایی در حالی برای بایرن مونیخ ایجاد شده که این باشگاه پرافتخار آلمانی در بوندس لیگا همانند چند فصل اخیر عملکرد مقتدرانه ای از خود به نمایش گذاشته و به احتمال فراوان پیش از آغاز فصل بهار ششمین قهرمانی متوالی خود در این رقابت ها را قطعی خواهد نمود. با این وجود در رقابت های لیگ قهرمانان اروپا نمی توان شانس زیادی برای موفقیت مونیخی ها در نظر گرفت هر چند که آنها با پیروزی پر گل در بازی رفت از مرحله یک هشتم نهایی مقابل بشیکتاش از شانس خوبی برای حضور در جمع هشت تیم برتر این رقابت ها برخوردار هستند.
بایرن مونیخ واکنش مناسبی به فعالیت های بارسلونا، پاری سن ژرمن و منچسترسیتی نشان نداده است
از نظر هنینگ زولش از اساتید دانشگاه مدیریت و اقتصادشهر لایپزیش، بایرن مونیخ در قیاس با سایر باشگاه های بزرگ فوتبال در اروپا چه از نظر اقتصادی و چه ورزشی عقب مانده است. وی در این زمینه معتقد است:
بایرن مونیخ هنوز پاسخ مناسبی به فعالیت های باشگاه های بزرگی نظیر بارسلونا، پاری سن ژرمن و منچسترسیتی نیافته است و در صورت ادامه چنین روندی این احتمال که مونیخی ها در آینده ای نه چندان دور در بین باشگاه های بزرگ اروپایی جایی نداشته باشند، بسیار زیاد است.
هنینگ زولش از مطرح ترین کارشناسان مدیریت و اقتصاد کشور آلمان محسوب می شود که تحقیقات بسیار گسترده ای در زمینه برنامه ریزی استراتژیک باشگاه های فوتبال داشته است. وی در آنالیزهای خود فاکتورهای مختلفی را مورد مطالعه قرار داده که یکی از آنها مربوط به درآمدهای تلویزیونی است که بایرن مونیخ در این زمینه در مقایسه با باشگاه های انگلیسی هرگز از وضعیت مناسبی برخوردار نیست.
بایرن مونیخ در انتهای فصل جاری از رقابت های بوندس لیگا از حق پخش تلویزیونی دیدارهای خود به احتمال فراوان درآمدی 95 میلیون یورویی خواهد داشت. در حالی که ساندرلند از قعرنشینان لیگ برتر جزیره در فصل 2016/17 درآمدی بیش از 107 میلیون یورو از این محل داشته است. تیم هایی نظیر منچسترسیتی و منچستریونایتد نیز از حق پخش تلویزیونی به ترتیب 168 و 161 میلیون یورو درآمد کسب کرده اند.
بر اساس آخرین رنکینگی که موسسه تحقیقاتی Deloitte در زمینه میزان درآمد باشگاه های فوتبال اروپا در فصل 2016/17 منتشر نموده، تیم بایرن مونیخ با درآمد 587.8 میلیون یورویی در رده چهارم ایستاده و تیم های منچستریونایتد (676.3 میلیون یورو)، رئال مادرید (674.6 میلیون یورو) و بارسلونا (648.3 میلیون یورو) رده های اول تا سوم این رنکینگ را به خود اختصاص داده اند. ضمن اینکه دو تیم منچسترسیتی (527.7 میلیون یورو) و پاری سن ژرمن (486.2 میلیون یورو) به ترتیب در رده های پنجم و هفتم قرار گرفته اند. بایرن مونیخ از فاصله به نسبت زیادی با سه تیم صدرنشین این رنکینگ برخوردار است اما اگر تنها میزان هزینه صورت گرفته از سوی باشگاه ها در بازار نقل و انتقالات در نظر گرفته می شد، بایرن مونیخ در جایگاه بسیار نازل تری قرار می گرفت.
بایرن مونیخ در سطح بین المللی دیگر توانایی رقابت ندارد
به نظر هنینگ زولش این واقعیت که بایرن مونیخ در سطح بین المللی دیگر از قدرت سابق برخوردار نیست را می بایست در عدم قدرت ریسک پذیری مونیخی ها در قیاس با سایر تیم های اروپایی جستجو نمود. چون این باشگاه ها بر خلاف بایرن مونیخ با کمک سرمایه گذاران خارجی و اتخاذ سیاستی تهاجمی در بازار نقل و انتقالات توانسته اند خود را در فوتبال اروپا مطرح نمایند. زولش ضمن انتقاد از نحوه مدیریت باشگاه بایرن مونیخ معتقد است:
باشگاه بایرن مونیخ از قابلیت نوسازی و تجدید پذیری برخوردار نیست. در این باشگاه همچنان سیستمی پدرسالارانه بر همه امور مسلط است و به همین دلیل این باشگاه در سطح بین المللی دیگر حرفی برای گفتن ندارد. زوج مدیریتی اولی هونس و کارل هاینتس رومنیگه با چشم پوشی از خریدهای بزرگ، این شانس را که در بلند مدت بتوانند بایرن مونیخ را در جمع سلاطین فوتبال اروپا نگه دارند، از دست داده اند.
در اواخر سال میلادی گذشته اولی هونس در گفتگویی مدعی شد: "ما در موقعیتی نیستیم که بتوانیم نیمار را به ازای 220 میلیون یورو و یا ام باپه را به ازای 180 میلیون یورو خریداری کنیم. البته نقل و انتقالات بزرگ و دیوانه کننده در دنیای فوتبال متوقف خواهند شد و همیشگی نخواهند بود." کارل هاینتس رومنیگه اما دیدی متفاوت تر در این زمینه داشته است: "در این روزها در بازار نقل و انتقالات فوتبال بازیکنان قیمتی غیر واقعی دارند و ما نیز معتقدیم که سرانجام ناگزیر به فعالیت در این بازار غیر واقعی خواهیم بود."
اظهارات رومنیگه را می توان به اعترافی تشبیه نمود که بر طبق آن سیاست نقل و انتقالاتی منفعلانه و اقتصادی بایرن مونیخ در سال های اخیر در مقایسه با سایر تیم های بزرگ اروپایی، سبب کاهش قدرت رقابت بایرن مونیخ در سطح بین المللی شده است. طبق آمار نیز بایرن مونیخ در پنج ساله گذشته مبلغی در حدود 391 میلیون یورو در بازار نقل وانتقالات فوتبال سرمایه گذاری نموده در حالی که منچسترسیتی در مدتی مشابه 947 میلیون یورو حدود سه برابر هزینه بایرن مونیخ، برای جذب بازیکنان جدید هزینه کرده است.
از نظر هنینگ فوپل رئیس موسسه اقتصاد جهانی در شهر هامبورگ و یکی از مشهورترین اقتصاددانان آلمان، سران بایرن مونیخ با سیاست نقل و انتقالاتی خود در سال های اخیر تنها یک هدف را دنبال کرده اند: "حفظ فاصله بایرن مونیخ با سایر رقبای داخلی". هدفی که سبب شده آنها در قیاس با بزرگان اروپایی دنیای فوتبال ضعیف تر شوند. بایرن مونیخ در سال های اخیر برای حفظ جایگاه خود در بوندس لیگا و فوتبال آلمان با خرید بازیکنان مطرح تیم های دورتموند، شالکه، بایر لورکوزن و هوفنهایم، به نوعی علاوه بر تقویت خود، رقبای داخلی خود را نیز تضعیف کرده است. از نظر هنینگ فوپل "مونیخی ها با اتخاذ چنین سیاستی نقشی چندان مهم برای رقابت در عرصه های بین المللی قائل نبوده اند." سیاستی که به احتمال فراوان به زودی انتقام خود را از مونیخی ها خواهد گرفت.
رومنیگه خبر از خریدی بزرگ توسط بایرن مونیخ می دهد
در سال های اخیر همواره اخبار و گمانه زنی هایی مبنی بر علاقه بایرن مونیخ به جذب ستاره هایی نظیر نیمار، کوین دی بروین و آلکسیس سانچز منتشر شده است اما مونیخی ها به دلایلی نظیر دستمزد بالا و یا هزینه بالای نقل و انتقالات آنها از جذب چنین بازیکنانی خودداری کرده اند و به نوعی آنها را به راحتی به سایر رقبای اروپایی خود نظیر بارسلونا، منچسترسیتی و منچستریونایتد واگذار کرده اند. اما زمانی مونیخی ها به این نتیجه خواهند رسید که دستیابی به موفقیت از راه سرمایه گذاری در بازار نقل و انتقالات میسر است. باشگاه بایرن مونیخ با پرداخت 270 میلیون یورو دستمزد به کادر خود در حال حاضر در سطح قاره اروپا در رده هشتم قرار می گیرد و بارسلونا با پرداخت 372 میلیون یورو در صدر این رنکینگ قرار دارد که در حقیقت کاتالان ها برای نگه داشتن ستاره های خود سالانه یکصد میلیون یورو بیش از مونیخی ها هزینه می کنند. هنینگ زولش در مورد شرایط حال حاضر کادر بایرن مونیخ معتقد است:
بایرن مونیخ همچنان از کادری تغذیه می کند که هسته آن بیش از پنج سال پیش پایه ریزی شده است و در صورت عدم تصمیم گیری صحیح در راستای تقویت کادر بازیکنان تیم، فروپاشی بزرگی در انتظار بایرن مونیخ خواهد بود.
تغییر سیاست های مدیریتی باشگاه بایرن مونیخ در زمینه نقل و انتقالات می تواند از وقوع چنین فروپاشی و یا سقوطی بزرگی جلوگیری نماید. چون نسل موفق بایرن مونیخ که سه گانه ای تاریخی را در سال 2013 فتح نمود، در حال مسن تر شدن است و ستون های آن نظیر شواین اشتایگر، لام، کروس، ریبری و روبن یا در اختیار باشگاه قرار ندارند و یا اینکه به سال های پایانی فوتبال خود رسیده اند و از طرفی دیگر هنوز نمی توان بر روی آکادمی جوانان تازه تاسیس این باشگاه حساب نمود. چون رسیدن سطح این آکادمی به آکادمی فوتبال باشگاه هایی نظیر بارسلونا و منچسترسیتی نیازمند زمان خواهد بود. شاید به همین دلیل رومنیگه برای ماندن در جمع بزرگان اروپایی فوتبال، خبر از اجبار مونیخی ها به شکستن یکی از تابوهای بزرگ باشگاه می دهد: "ما هم در آینده بازیکنی بین 80 تا 100 میلیون یورو جذب خواهیم نمود."
بایرن مونیخ مجبور به انجام خریدهای گران قیمت است
سران بایرن مونیخ به نظر درک کرده اند که می بایست به رقابت برای جذب ستاره های بزرگ وارد شوند و در این راه از هیچ آلترناتیو دیگری به جز تجهیز اقتصادی خود برخوردار نیستند. هنینگ فوپل در این زمینه معتقد است:
بایرن مونیخ مجبور است اثبات نماید که می تواند وارد رقابتی بین المللی برای جذب بازیکنان بزرگ شود.
هنینگ زولش نیز همانند بسیاری از طرفداران منتقد بایرن مونیخ اعتقاد دارد که چنین تغییراتی در بایرن مونیخ زمانی امکان پذیر خواهد بود که پدر سالار بزرگ بعد از نزدیک به چهل سال حضور در هرم ریاستی باشگاه، کناره گیری نماید. زولش در این زمینه مدعی است:
اولی هونس در دهه های اخیر بایرن مونیخ را به سطح بسیار بالایی رسانده و موفق شده این تیم را در چنین سطح بالایی نگه دارد. اما وی نتوانسته نسل مدیریتی جدیدی را در باشگاه تربیت نماید، نسلی که بتواند ساختارهای باشگاه را برای ورود موفقیت آمیز به دورانی جدید، تغییر دهد. در این زمینه اولی هونس از نظر من هرگز مدیر خوبی نبوده است.
