اختصاصی طرفداری- بعد از سه سال حضور پپ گواردیولا در بایرن مونیخ که با سه قهرمانی بوندس لیگا، دو جام حذفی و سه نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا همراه بود، مدیران غول آلمانی که با تیم کامل و بازیکنان درجه یک شان، فقط قهرمانی اروپا می خواستند، به سراغ یکی از باتجربه ترین و پرافتخارترین مربیان فوتبال در دنیا رفتند. کارلو آنچلوتی با قریب به ربع قرن سابقه مربیگری و پس از کسب قهرمانی شماره 10 اروپا برای لوس بلانکوس بعد از 12 سال، در تابستان 2016 هدایت قهرمان بوندس لیگا را به عهده گرفت.
همه چیز تا نیمه های فصل خوب پیش می رفت و آنها ضمن صدرنشینی در بوندس لیگا، به جمع 8 تیم برتر لیگ قهرمانان هم رسیده بودند و باید برابر رقیب دیرینه و شاگردان سابق کارلتو یعنی رئال مادرید قرار می گرفتند. دیداری که با انواع و اقسام اتفاقات و تصمیمات بحث برانگیز داوری همراه بود و در نهایت حکم به حذف بایرن مونیخ داد. آنها در جام حذفی هم قافله را به بروسیا دورتموند واگذار کردند تا آقای آنچلوتی با فقط قهرمانی لیگ، نیمه نهایی جام حذفی و یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان، فصل اول حضورش در آلمان را به پایان ببرد.
فصل دوم حضور آقای ایتالیایی در بایرن مونیخ هم با خبرهایی در خصوص نارضایتی برخی بازیکنان (که در گمانه زنی رسانه ها به صورت لیستی 5 نفره از توماس مولر، آرین روبن، فرانک ریبری، متس هوملز و ژروم بواتنگ معرفی می شدند) از وضعیت تمرینات و سرمربیگری آنچلوتی و شکایت های متعدد آنها به مدیریت باشگاه و شخص اولی هونس، رفته رفته فشارها را بیشتر کرده و اختلافات تیمی را افزایش داد تا در نهایت شکست مفتضحانه برابر پاری سن ژرمن، بهانه لازم را به شاکیان داد و حکم به اولین اخراج دوران مربیگری کارلتو در میانه فصل صادر کرد.
در ادامه و طی روزهای اخیر هم لیست متنوعی از گزینه های موقت و دائم جانشینی آنچلوتی اعم از توماس توخل، لوئیز انریکه، یولیان ناگلزمن، لوئیس فن خال و حتی اوتمار هیتسفلد و یوپ هاینکس مطرح شد که از قضا نامحتمل ترین و غیرقابل پیش بینی ترین و در عین حال هیجان انگیزترین فرد به عنوان سرمربی جدید معرفی شد یا به عبارت دیگر، صاحب خانه به خانه بازگشت.
این اولین باری نیست که هاینکس هدایت بایرن را به عهده می گیرد. اولین بار هم نیست که او در میانه فصل و به صورت موقت روی نیمکت محبوبش می نشیند. اولین بار 30 سال پیش (که نالگلزمن به عنوان یکی از گزینه های این روزهای نیمکت بایرن، هنوز به دنیا هم نیامده بود) برای چهار سال سرمربی بایرن بود و آنها را به دو قهرمانی در بوندس لیگا رساند.
بار دوم در هفته های پایانی فصل 09-2008 و در شرایطی که باشگاه یورگن کلینزمن را اخراج کرده بود، قهرمانی لیگ را از دست داده بود و سهمیه لیگ قهرمانان را هم در خطر می دید، حتی با وجود اعلام بازنشستگی، برای 5 دیدار، به صورت موقت به بایرن آمد و با کسب چهار برد و یک تساوی و کسب نایب قهرمانی، تیم را به مقصد بایرلورکوزن ترک کرد تا دو سال بعد برای بار سوم به باواریا برگردد و و در دومین و واپسین فصل حضورش در آنجا، سه گانه تاریخی اش را بعد از عبور از سد آرسنال، یوونتوس، بارسلونا و بروسیا دورتموند در لیگ قهرمانان، به یادگار بگذارد. فوتبال شناور و تماشاگر پسند به همراه نتایج درخشان و پیروزی های بی حرف و حدیث از جمله عواملی بود که آخرین فصل سرمربیگری هاینکس در بایرن بعد از اعلام دوباره بازنشستگی را خاطره انگیزتر کرد.
حالا بعد از گذشتن از کارلو آنچلوتی، اولی هونس و کارل هاینتس رومنیگه دوباره دست به دامن گزینه امن خودشان که با توجه به نتایج درخشان گذشته جوکر باشگاه به حساب می آید و البته یکی از صاحب خانه های نیمکت باواریایی ها شده اند و دن یوپ هم دست رد به سینه شان نزده تا دوباره شانس خود را با یک بایرن مونیخ تقریبا بحران زده دیگر امتحان کند. او 39 سال پیش در 1979 اولین بار به عنوان مربی روی نیمکت بروسیا مونشن گلادباخ نشست که 8 سال دوام داشت. هاینکس که به همراه آلمان غربی به قهرمان اروپا و جهان در 1972 و 1974 دست پیدا کرده، بیش از 1200 بار سابقه مربیگری در کارنامه خود می بیند و نامی موفق در بین مربیان بزرگ فوتبال دنیا به شمار می رود. یوپ هاینکس سه بار با بایرن قهرمان بوندس لیگا شده و دو بار هم به همراه بایرن و رئال مادرید قهرمانی اروپا تکیه زده است؛ قهرمانی های اروپایی که اولین آن برای رئال مادرید پس از قریب به 30 سال به دست آمد و آنها را بعد از 5 قهرمانی دهه های 60 و 70، دوباره بر قله اروپا قرار داد.
آقا یوپ هاینکس امتحان خود را روی نیمکت مربیگری تیم های مختلف در بالاترین سطوح مربیگری پس داده و آخرین بار با بهترین خاطره ممکن و کسب تمامی افتخارات به همراه محبوبش، کت و شلوار مدیریت تاکتیکی فوتبال را برای همیشه درآورد و روی نیمکت هیچ تیمی ننشست. با این حال، این بار و برای بار دوم بعد از فصل 2009، او پذیرفته به عنوان سرمربی موقت به بایرن مونیخ برگردد. خبری که با توجه کارنامه فوق العاده پربار هاینکس، برای هواداران اف سی هالیوود (که در ماجرای اخراج آنچلوتی همگی نقش های خودشان را به خوبی ایفا کردند)، شیرین ترین خاطره ها را زنده کرده و آنها را به امیدوارترین درجه ممکن می رساند.
حضور هاینکس در بایرن می تواند به دو شکل به سرانجام برسد:
1) طبق روال گذشته، حضور او با کسب موفقیت و نتیجه گیری دوباره پرافتخارترین باشگاه آلمانی روبرو خواهد شد و نام نیک او در نزد خانواده بایرن مونیخ به بالاترین درجه اعلا خواهد رسید و او برای بار چندم به مثابه یک قهرمان جاودان آلیانتس آره نا را ترک می کند و پایان شاهنامه خوش خواهد شد.
2) یا اینکه، این بار به هر دلیلی اعم از پابه سن گذاشتن بازیکنان، عدم پیش رفتن مناسب برنامه ها و یا اتفاقات غیرمترقبه فوتبال، حضور او به صورت یک شکست تعبیر شده و بخش بزرگی از نام و اعتبار او نزد طرفدار دمدمی مزاج و عجول فوتبال مدرن، از بین خواهد رفت.
پیرمرد 72 ساله با قبول حضور چهارباره در بایرن مونیخ، خطر بزرگی به جان خریده و ریسک آن را با روحیه شجاعانه و همیشه آماده اش، پذیرفته است، ولی شناخت بالای او از فضای باشگاه، کارنامه رنگین دوران مربیگری اش، نام بزرگش و حمایت تمام طرفداران، بازیکنان و مدیریت باشگاه می تواند به موفقیت چندباره جناب یوپ در باواریا کمک کند. صاحب خانه به خانه بازگشته تا عاشقانه ای جدید با معشوقش بنویسید.
آنچه مبرهن است آنکه هاینکس گزینه بسیار ایده آل تری نسبت به توخل و ناگلزمن بی تجربه، لوئیز انریکه ناآشنا و فن خال تاریخ گذشته است تا شاید اتفاقات بروفق مراد طرفداران فوتبال آلمان رقم بخورد و در آینده نزدیک، خبرهای خوشی از یواخیم لوو یا یورگن کلوپ شود.
حال باید منتظر ماند و دید فوتبال محبوب مان با تمام خیر و شرهایش، تصمیم می گیرد برای فصل چهارم آقای قهرمان، پایانی خوش رقم بزند یا ملودرامی تلخ...
