به گزارش سرویس ورزشی جام نیوز، روزنامه ایران ورزشی 2 روز پیش در مطلبی به نقد جواد نکونام در بازی مقابل گینه پرداخت. این مطلب کافی بود تا کی روش در مصاحبه با سایت فدراسیون فوتبال، ضمن دفاع تمام قد از کاپیتان تیمش، حسابی به این روزنامه بتازد و آن را محکوم به سفارشی نویسی کرد.
ایران ورزشی در شماره امروز خود اما پاسخ کی روش را مفصل داده است که در زیر آن را می خوانید:
بعضی وقت‌ها باید رفت جلوی یکی مثل کارلوس کی روش نشست و گفت: «خوبی؟!» بعد هم منتظر جوابش نماند چون معلوم است که حال و روز خوشی ندارد. حرف هایش بوی خستگی می‌دهد، بوی کینه، بوی نفرت، بوی سراسیمگی و کمی هم لجاجت.
مثل یک مستاصل که می‌خواهد فقط حرفی را شفاهی کند، زخم زبان بزند و برود پی کارش. حالا وقتی می‌خواهی احوال چنین فردی را بپرسی، نباید منتظر یک جواب منطقی باشی چون حرف‌های قبلی‌اش هم ردی از منطق نداشته.
جوابیه‌ای که دیروز از زبان کارلوس کی روش روی سایت فدراسیون فوتبال نشست، نه شباهتی به دفاعیه از کاپیتان تیم ملی را داشت و نه نشانی از شفاف‌سازی در قبال گزارشی که از دید روزنامه ایران ورزشی موثق و از منظر سرمربی تیم ملی نادرست منعکس شده بود.
کی روش برافروخته می‌شود، چاک دهانش را می‌کشد و فریاد می‌زند. حد وسطی برایش وجود ندارد. نه در قبال رسانه‌ها که به صورت کلی در قبال هر یک از مردانی که در این فوتبال با او همراه یا همکار شده‌اند، یا صفر است یا صد. همه یا خودی هستند یا دشمن.
این تقسیم بندی او را به جایی می‌رساند که ناگهان مهدی رحمتی را در لباس دشمن خودش و تیمش می‌بیند یا یک هفته بعد از دراز کردن دست دوستی به سوی قلعه‌نویی او را رقیب تیم ملی و مسبب مشکلات آماده‌سازی تیمش معرفی می‌کند.
چرخش‌های سریع کی روش را در اپیزودهای مختلف زمانی برای بازیکن و مربی، هوادار و مدیر، همکار و منتقد، بارها و بارها دیده‌ایم. به سرعت گر گرفتن تشتی از بنزین منفجر می‌شود و به سرعت زلزله‌ای که فقط چند ثانیه به درازا می‌کشد خاموش می‌شود. فقط باید فرصتی دست بدهد که برویم روبرویش بنشینیم و از او بپرسیم: «خوبی؟ » و بعد او دوباره گر بگیرد.
کی روش از "سفارشی بودن" یک گزارش حرف زده، بی‌آنکه متوجه باشد آن چه به زبان می‌آورد و بعد روی خروجی سایت فدراسیون فوتبال (به درخواست اکید شخص او برای انعکاس عینی کلماتش) قرار می‌گیرد چه بار حقوقی برایش خواهد داشت.
کی روش شاید همانطور که متوجه بعضی رفتارهای اطرافیانش در تیم ملی نمی‌شود، درک درستی از واژگانی که برای "دفاعیه" از کاپیتان تیم ملی به کار می‌برد هم ندارد. کی روش بارها از "سفارشی" و یا "خاص" بودن گزارش ایران ورزشی حرف می‌زند و بعد مدعی می‌شود که می‌داند و آگاه است که آن چه در این روزنامه به چاپ رسیده با چه منظور و مقصودی بوده.
کی روش این همه آگاهی را از کجا به دست آورده؟ از همنشینی با کدام یک از همراهانش؟ از مکالمه و معامله اطلاعاتی با کدام یک از اطرافیانش که در سفرها یا در اردوها کنارش هستند؟
"میگل سروانتس ساآودرا" یک اسپانیایی بود که در اوج گمنامی "دن کیشوت" را نوشت. اگر پرتغالی بود می‌گفتیم شاید حس می‌کرده که سال‌ها بعد قرار است یک مربی شهیر از کشورش با همین تفکراتی که در شخصیت اول داستانش ریخته متولد شود و به خاورمیانه سفر کند و همه را با توهمات براندازنده‌اش فیض دهد. کی روش آرام آرام در آستانه جام جهانی، چیزی می‌شود شبیه به همان شوالیه‌ای که با نیزه به آسیاب آبی حمله می‌کند.
کی روش می‌شود یک دشمن ساز در فوتبال ایران که یادش هم نمی‌ماند مرتبه قبل برای یک اتفاق، چه کسی را مقصر و دشمن فرضی کرده بود! او این بار رسانه‌های منتقد و روزنامه ایران ورزشی را دلیل دلسردی نکونام و کوچ کردنش از ایران معرفی کرده.
"دن‌کیشوت" یادش نیست وقتی نکونام به قطر رفت و درست زمانی که با امیر قلعه‌نویی جنگی بی‌دلیل را برای اردوهای معلقه تیم ملی به راه انداخته بود، سرمربی استقلال را عامل اصلی جدایی نکونام از فوتبال ایران معرفی کرد. حالا نباید دوباره جلوی کی روش نشست و از او پرسید: «خوبی؟»
نه! خوب نیست. تمرکز درستی هم ندارد. تیمش را به جام جهانی برده، دستش درد نکند. برنامه‌هایش برای آماده‌سازی تیم ملی لغو شده و اجرایی نشده، محق است برآشفته باشد اما اینکه می‌گوید چرا باید اینها بعد از صعود ایران به جام‌جهانی و یک بازی تدارکاتی ما اظهارنظر کنند؟ «آقای کی روش خوبی؟»
ما در ایران در مورد تیم ملی مملکت‌مان اظهارنظر نکنیم چه کسی اظهارنظر کند؟ می‌خواهی از این به بعد قبل از بازی‌های تیم ملی نظر جناب "آنیبال آنتونیو کاواکو سیلوا" را در مورد بازی جویا شویم و بعد از بازی هم منتظر نطق آقای "خوزه سوکراتس" در مورد عملکرد تیم ملی باشیم؟
اگر در ایران، رسانه‌ها برای اظهارنظر در مورد تیم ملی مملکت‌شان محق نیستند، چه کسی صاحب این حق از دیدگاه شما می‌شود؟ اگر مقدور بود حتی از شاعر ادیب بزرگ کشور کی روش یکی را برای اظهارنظر پیدا می‌کردیم. مثلا فرناندو پسوآ! راضی هستید آقای کی روش؟
اگر از اشعارش لذت نمی‌برید برویم سراغ لوییس دکمائوش! اینجا ایران است، با رسانه‌هایی از خاک ایران و ما در ایران، محق هستیم در مورد میزان دویدن، عملکرد و کیفیت بازیکنان تیم ملی کشور خودمان، با صراحت و جسارت نظر بدهیم. خیلی سال قبل، آتش توپخانه‌های شما در بندرعباس خاموش شد. پس هنوز این حق برای ایرانیان موجود است که در مملکت خودشان آزادانه اظهار نظر کنند.
کارلوس کی روش در پایان یک دفاعیه یا بیانیه یا مکالمه یا در حقیقت "توهین نامه‌ای" که روی سایت فدراسیون فوتبال قرار داده، آماری از میزان دوندگی نکونام منتشر کرده است که حیرت انگیز است.
بیش از یازده کیلومتر دویدن! یعنی چند صدمتر کمتر از استاندارد فوتبال انگلستان. یعنی نکونام در بازی با گینه به اندازه فرانک لمپارد در لیگ برتر دویده است. یعنی نکونام در هر لحظه از بازی مفیدترین بازیکن ما بوده. هم پشت 18 قدم ایران را پوشش داده، هم پشت قوس محوطه جریمه حریف توپ سوم را گرفته.
پس کارلوس کی روش به ما بگوید نکونام در هر دو صحنه گل گینه کجا بود؟ یازده کیلومتر دویده و بازیکن گینه بدون حضور حتی سایه هافبک میانی ایران بیش از 50 متر را پا به توپ جلو رفته و توپ را نشانده در قعر دروازه ایران؟!
شاید نکونام واقعا دویده و ما ندیده‌ایم. شاید دویده ولی بعد از بازی در پیست تارتان یا قبل از بازی در راهروهای رختکن! شاید آنالیزور تیم ملی فراموش کرده سنسور را از پای نکونام جدا کند و 48 ساعت بعد یادش افتاده هنوز سنسور دور پای کاپیتان مانده!
شاید هم حق با کی روش است و سرمربی تیم ملی آمار یازده کیلومتر را از روی حقیقت می‌گوید. آن وقت باید به سرمربی فهیم و شهیر تیم ملی بابت هرز دویدن‌های کاپیتان تبریک بگوییم.
***
دیگر نمی‌پرسیم که آقای کی روش خوبی یا نه! فقط روزهایی را می‌بینیم و به شما نشان می‌دهیم که در این بلاد بر رسانه‌ها می‌گذرد. از روزگاری می‌گوییم که وقتی به یک عملکرد ساده سرمربی استقلال نقد وارد می‌کنیم، محکوم به اجنبی پرستی می‌شویم. روزگاری که وقتی به یک بازیکن تیم ملی نقدی می‌نویسیم محکوم به نگارش سفارشی می‌شویم. روزگاری که مدیرعامل اسبق پرسپولیس تهدید به بگم بگم می‌کرد و فلان شخصیت مشهور می‌گفت که می‌ریزد به دفتر روزنامه و همه را آتش می‌زند. در چنین فضایی تنفس کردن، ساده نیست.
نقد تیم ملی، حق ماست. نقد رفتارهای سرمربی استقلال و عملکرد مدیرعامل پرسپولیس حق رسانه‌هاست. در گزارش ایران ورزشی در مورد نکونام، نه توهینی شده و نه انگی بسته شده اما متولی تیم ملی، چاک دهانش را کشیده و اتهام زده.
کارلوس کی روش شاید بداند و شاید هم نداند این روزها چه حرف‌هایی و چه اخباری در مورد تیمش و چگونگی شکل گرفتن تیمش و مراوده بعضی از اطرافیانش در همان اردوی تیم ملی دهان به دهان و زبان به زبان می‌چرخد.
این روزها رسانه‌ها بسیاری از حواشی را می‌شنوند و قلم را زمین می‌گذارند که مبادا تیم ملی «ایران» به مخاطره بیفتد. پس کی روش مراقب حجم کلماتی که از پهنای دهانش بیرون می‌آید باشد
