اختصاصی طرفداری- پس از حضور نسبتاً رضایت بخش در فصل نقل و انتقالات و جذب بخش اعظمی از بازیکنان مدنظر علیرضا منصوریان، انتظار می رفت که استقلال فصل متفاوتی را نسبت به لیگ شانزدهم تجربه کند، اما دو باخت خارج از خانه، یک تساوی، یک برد خانگی و کسب تنها 4 امتیاز از 12 امتیاز ممکن نتایج چندان دلچسبی برای شروعی مقتدرانه نبود.
می توان پیش بینی کرد که استقلال در همین ابتدای فصل کار سختی برای حضور در جمع مدعیان دارد زیرا سطح رقابت در لیگ ایران بسیار بالا رفته و تیم ها سخت امتیاز از دست می دهند. به علاوه شکل بازی استقلال هم آنقدرها مقتدرانه نیست که بتوان انتظار بازگشت خارق العاده ای از تیم منصوریان را داشت. سرمربی استقلال اگر می خواهد آبی ها را بار دیگر به کورس قهرمانی بازگرداند فاکتورهای مختلفی را باید درنظر گیرد:
چهار فصل انتظار هواداران برای قهرمانی
آخرین قهرمانی استقلال در لیگ برتر 92-1391 بوده است و از آن تاریخ چهار فصل می گذرد. هواداران استقلال همیشه این باشگاه را در قامت یک تیم قهرمان می خواهند. از یک سو عدم قهرمانی استقلال که دست بر قضا با اوج گیری رقیب سنتی همراه بوده است برای هواداران خوشایند نیست و از سوی دیگر هواداران نمی توانند تحمل کنند که استقلال با کسب فقط 4 امتیاز از 4 بازی حتی برای در کورس بودن نیز به تکاپو بیفتد.
مصدوم ها خلأ را پر نمی کنند
منصوریان در حالی از نبود مصدوم ها و تأثیر این غیبت در نتیجه گیری صحبت می کند که اکثر این بازیکنان آسیب دیده جایگزین های حداقل هم سطحی در تیم خود دارند. در ترافیک هافبک های دفاعی استقلال برای جایگزینی امید ابراهیمی و فرشید باقری مصدوم نفراتی چون روزبه چشمی و امید نورافکن حضور دارند. جپاروف و مجتبی جباری نیز جانشین خلفی برای فرشید اسماعیلی مصدوم خواهند بود. پادوانی نفراتی چون پژمان منتظری، مجید حسینی و عظیم گوک را برای جانشینی خود می بیند. تنها در غیبت خسرو حیدری است که اگر منصوریان بخواهدبازیکنی را در پست هافبک راست بازی بگیردبه مشکل می خورد. حال آنکه با حضور وینگرهایی نظیر شجاعیان و بیت سعید و قائدی و جابر انصاری می توان خلأ وجود حیدری را هم با ارائه یک سیستم متکی به وینگر پوشش داد. پس در حقیقت مصدومان استقلال خلأ را پر نمی کنند و همگی یک یا دو جایگزین دارند.
کسب امتیاز برای تسلط بر نیمکت نشینان
با آماده شدن مصدومان استقلال شاید با ادامه این روند اوضاع کنونی به مراتب بدتر شود. در آن زمان نیمکت استقلال از حالا پرستاره تر خواهد شد و تسلط بر روی چنین ستاره هایی مستلزم این است که استقلال در کورس قهرمانی باشد. اگر روند کنونی ادامه داشته باشد و حاشیه نتیجه نگرفتن با حواشی مربوط به نیمکت نشینی ستارگان تلفیق شود کنترل حواشی بسیار سخت خواهد بود.
حضور جوانان زیر سایه بزرگسالان
رحمتی، منتظری، خسرو حیدری، جباری، جپاروف، غفوری ، شهباززاده و احتمالا در ادامه راه امید ابراهیمی میانگین سنی ترکیب اصلی استقلال را بالا برده اند و حضور جوانان متعدد استقلال زیر سایه این بازیکنان بزرگسال قرار دارد. اضافه شدن فاکتور تجربه و تحت الشعاع قرار دادن حضور این بازیکنان جوان به جز کسب عنوان قهرمانی و حضور مقتدرانه توجیه منطقی دیگری نمی تواند داشته باشد. خود منصوریان نیز به این موضوع اذعان داشت که بازیکنان بین المللی را برای نشان دادن قدرت استقلال از همان ابتدای فصل جذب کرده که تا بدین لحظه در تحقق این امر ناموفق بوده است.
تغییرات متعدد و عدم ثبات ساختاری استقلال
در چهار بازی برگزار شده این فصل درست همانند نیم فصل اول لیگ قبل، منصوریان استقلال را با ساختارها و بازیکنان متفاوتی به میدان فرستاده است و این نشان می دهد که بعد از قریب یک فصل و اندی آزمون و خطای ساختاری سرمربی استقلال همچنان ادامه دارد. نکته جالب توجه پافشاری منصوریان بر روی این تغییرات است حال آن که زمانی می توان از چنین تغییراتی دفاع کرد که نتیجه ای ورای آنچه در این فصل و نیم فصل ابتدایی فصل قبل دیدیم حاصل شود.
لزوم عملگرایی و حفظ جایگاه مربیان جوان
اینکه منصوریان قبل از شروع این فصل بگوید با جذب بازیکنان بین المللی اتفاقات فصل قبل تکرار نخواهد شد و استقلال لیگ را با قدرت شروع می کند و ناگهان پس از باخت در هفته چهارم از وعده «استقلال 1402» رونمایی کند موضوع خوشایندی نیست. بر کسی پوشیده نیست که با وجود امکانات حداقلی در ایران دستیابی به اهداف برنامه ریزی بلندمدت بسیار سخت تر از برنامه ریزی های کوتاه مدت است و دادن چنین وعده هایی به گونه ای فرار رو به جلوست.
استقلال بعد از چندین سال و حضور متناوب مربیان پا به سن گذاشته ای نظیر قلعه نویی و مظلومی به یک مربی جوان اعتماد کرده و منصوریان باید بداند که عملکرد خوب یا بد او تا مدت ها می تواند حضور مربیان جوانی نظیر مهدی پاشازاده، جواد نکونام، فرهاد مجیدی و ... را تحت الشعاع خود قرار دهد و اعتمادی که پس از سال ها صورت پذیرفته را به راحتی نباید از دست داد.
گذر منصوریان از این چالش های متعدد و کسب امتیازات لازم برای حضور در جمع مدعیان نیازمند تغییر نگرش اساسی است.هرگونه تزلزل دیگری در روند استقلال مطمئناً به ضرر منصوریان و استقلال خواهد بود و می تواند نقطه پایانی بر حضور این مربی جوان باشد.
