طرفداری - در همین دوران بود که «هرم» ساخته شد. این بار ترکیب 2-3-5 همراه با دو مهاجم نوک به کار رفت. مهاجم های نوک، عمقی تر از بقیه بازیکنان، توپ می زدن. بعد از تغییرات زیاد در ترکیب ها و در پایان دهه هشتاد قرن نوزدهم میلادی، تیم ها با یه مهاجم وسط بازی می کردن؛ یعنی همون «هرم». دقیقا مشخص نیست که این تاکتیک، از چه زمانی و توسط چه کسی استفاده شد. خیلی ها باور دارن که تیم دانشگاه کمبریج در سال 1883 برای اولین بار از این تاکتیک استفاده کرد اما شواهد معتبری هم مبنی بر استفاده از این تاکتیک، 6 سال قبل از تاریخ بالا در دسته.
داستانی که در حال مطالعه آن هستید، بخشی از کتاب Inverting the Pyramid است و می توانید قسمت های قبلی آن را در اینجا بخوانید.
ناتینگهام فارستی ها هم در اواخر دهه هفتاد، طرفدار این سیستم بودند. مغز متفکر اونا، کاپیتان شون، سم ویدوسون بود. بدون شک، تیم رکسهام در بازی با درویدز، طی فینال ولش کاپ در سال 1878، از این تاکتیک استفاده کرد. کاپیتان اونا، که چارلز مورلس نام داشت و یک مشاور املاک بود، تصمیم گرفت E.A کراس رو از خط حمله بیرون بیاره؛ چون فکر می کرد که سرعت جان پرایس، مهاجم دیگر تیمش، برای برد در این بازی کافیه.
این ترکیب خیلی زود همه گیر و مهاجم نوک، به عنوان تکیه گاه تیم شناخته شد. اونا باید توانایی های زیادی داشتن، نه تنها مهاجم بودن، بلکه باید مدافع های خوبی هم بودن، مهاجم های نوک، رهبر و آغازگر فعالیت تیم محسوب می شدن؛ اونا گلزن و نابود گر بودن. فوتبال نویس اتریشی، ویلی مایسل در این باره نوشته «مهاجم های نوک، مهم ترین مردهای زمین بودن».
در اکتبر 1878، روزنامه های شفیلد درباره بازی قرمزها و آبی های این شهر نوشتن. ترکیب اونا، شامل 4 مدافع، یک هافبک و 5 مهاجم بود. تا بعد از سه دهه، دیگه هیچکس از این مدل تاکتیک استفاده نکرد و هیچ مدرکی دال بر استفاده از این تاکتیک، در دست نیست. احتمال میدن که ترکیب این دو تیم هم، اساسا 2-3-5 بوده باشه اما دو نفر از هافبک ها کمی دفاعی تر بازی می کردن. «هرم» خیلی ها رو عصبانی کرد و روزنامه ها و مجله های اسکاتلندی، بر علیه این تاکتیک زیاد نوشتن و گفتن که تیم های ما دو نفر رو نزدیک دروازه نگه می دارن تا دروازه بان حوصله اش سر نره و با اونا حرف بزنه!
اونا نبرد رو باختن. 2-3-5 همه جا رو گرفته بود. موفقیت پرستون نورث اند در دهه هشتاد هم ثابت کننده درخشش 2-3-5 بود. اونا موفق شدن با این تاکتیک، اولین قهرمانی های خودشون رو به دست بیارن. اونا برای اولین بار در سال 88-1887 قهرمان شدن و قهرمانی شون رو بدون شکست به دست آوردن. در سال 1884 هم انگلیس برای اولین بار با ترکیب 2-3-5 جلوی اسکاتلند قرار گرفت. اسکاتلندی ها برای اولین بار در سال 1887 از هرم استفاده کردن. اسکاتلندی ها این تاکتیک رو قبول نداشتن و فکر می کردن که با سبک بازی اونا جور نیست. جیمز کلی در این باره نوشته: «خیلی ها باور دارن که اگه اسکاتلند با تاکتیک 2-5-3 بازی کنه، بسیاری از قدرتش رو از دست میده. ما این ایده انگلیسی ها رو قبول نداریم... ممکنه در آینده، حسرت پیروی از انگلیسی ها رو بخوریم».
هرم
هرم، تا زمانی که در سال 1925، قوانین آفساید تغییر کردن، بهترین تاکتیک دنیا محسوب می شد و همه ازش استفاده می کردن. بعد از این اتفاق، هرم، به ترکیب W-M تبدیل شد.
