اختصاصی طرفداری – تیم فوتبال استقلال ایران از چارچوب دیدار برگشت از مرحله یک هشتم نهایی مسابقات لیگ قهرمانان آسیا، شب گذشته با شکست سنگین و تحقیرآمیز 6 بر 1، از گردونه مسابقات کنار رفت.
در دیداری که استقلال با یک نمایش منطقی مانند بازی رفت و به ثمر رساندن یک گل در زمین حریف، می توانست جواز صعود خود به دور بعدی مسابقات را کسب کند، اشتباهات متعدد و البته بدشانسی های تمام نشدنی، سناریو را تماما به ضرر نماینده کشورمان رقم زد.
با غیبت امید ابراهیمی به دلیل مصدومیت، امید نورافکن به دلیل خستگی و فرشید اسماعیلی به دلیل محرومیت، دست علیرضا منصوریان برای ارنج ترکیب مورد علاقه خود، به شدت بسته بود تا با انجام یک اشتباه استراتژیک، علی منصور تمام تخم مرغ های خود را درون سبد گل نخوردن قرار دهد.
حضور 4 مدافع مرکزی، 3 مدافع کناری و 1 هافبک دفاعی در ترکیب استقلال، مقابل العینی که متخصص ارائه نمایش های مالکانه است، فرصت بازیابی توپ برای استقلال و استفاده از فضای پشت مدافعان را از این تیم سلب می کرد. در نتیجه این اقدام، خط دفاع العین آزادانه در خط میانه میدان مستقر شده و شاگردان مامیچ از همان دقیقه نخست بر روی دروازه استقلال خیمه زده بودند.
مالکیت باورنکردنی 80 درصدی توپ و میدان برای العین در نیمه نخست و گردش منظم توپ در فضای پشت محوطه استقلال، دروازه مهدی رحمتی را بار ها در معرض فروپاشی قرار داد.
هرچند در سطح اول فوتبال اروپا نیز، همچنان دفاع نفر به نفر را در برخی دیدار ها شاهد هستیم( مانند دیدار برگشت منچستریونایتد-چلسی که ژوزه مورینیو، آندره هررا را مسئول کنترل ادن هازارد کرده بود.) اشتباه مرگبار علیرضا منصوریان برای این دیدار، شرح وظایف برای هرایر مگویان بود.
مگویان که در دیدار پیشین دو تیم، در سمت چپ خط دفاعی به میدان رفته بود و جانشین مناسبی برای میلاد زکی پور بود، در این بازی به نوعی بادیگارد عمر عبدالرحمن بود! بدون شرح وظایف منطقی و اصولی درباره دفاع مقابل عمر در مناطق به خصوصی از مستطیل سبز، منصوریان مسئولیت حراست از عبدالرحمن در هر شرایطی را بر عهده مگویان قرار داده بود.
مسئله ای که علاوه بر 10 نفره کردن استقلال در واقعیت، باعث بروز بی نظمی در کار های تدافعی این تیم شده بود.
عمر عبدالرحمن تیزهوش و فرصت طلب، بار ها با بازی های بدون توپ بسیار خوب خود، باعث تداخل در شرح وظایف هافبک های تدافعی استقلال و به وجود آمدن بی نظمی در فضای مقابل محوطه جریمه این تیم شد. مسئله ای که در گل نخست و سرنوشت ساز العین، کاملا مشهود و بارز است. حرکت عمر به سمت درون محوطه و خلایی که در فضای پشت محوطه به وجود آمده و کایو به خوبی از این فضا نهایت استفاده را برد.
اشتباه تاثیرگذار دوم علیرضا منصوریان برای این دیدار، وظایف مبهم برای دو بازیکن کناری خود، خسرو حیدری و علی قربانی بود. در حالی که توجیه تاکتیکی بازیکنان برای ایفای نقش، یکی از بنیادی ترین وظایف هر مربی قلمداد می شود، سردرگمی بارز حیدری و قربانی در انجام وظایف تدافعی و تهاجمی خود، یک اشتباه بزرگ دیگر از سوی کادرفنی استقلال برای این دیدار حیاتی بود. جایی که حیدری و قربانی بدون اطلاع از محل قرارگیری خود در زمین، نه فرصت اضافه شدن به خط حمله تیم را می یافتند، نه می توانستند در وظایف تدافعی، باری از دوش مدافعان کناری استقلال بردارند.
شاید بازی دادن به بهنام برزای و محسن کریمی تیزپا از ابتدای مسابقه، علاوه بر افزایش دوندگی و عقب نگاه داشتن مدافعان حریف، در نظم دفاعی استقلال نیز کمک شایانی می توانست بکند.
ناتوانی استقلال در ایجاد تاخیر در جریان بازی و به چرخش درآوردن توپ پس از بازپس گیری آن، فرصت اضافه شدن خالد عبدالرحمن و جمعه، دو مدافع کناری العین در حملات را به این تیم داده بود. در حالی که با حضور پاددوانی و رابسون بلندقامت، استفاده العین از توپ های بلند و سانتر از جناحین می توانست امری به سود استقلال تلقی شود، نفوذ مدافعین کناری صرفا برای عرض دادن به زمین مسابقه و آزادسازی کایو و عمر عبدالرحمن صورت می پذیرفت. حضور حداکثری العین در یک سوم دفاعی استقلال و پاسکاری های با حوصله، منفذ های عبور به استقلال را مشخص کرده و بدین ترتیب تلخ ترین شب تاریخ باشگاه استقلال در آسیا، رقم خورد.
