قسمت سوم: فصول پس از حادثه مونیخ و بازگشت ققنوس وار منچستر یونایتد (1958-1968)
هیچکس از منچستر یونایتد انتظاری نداشت؛ تیمی که هرچند کشتی آن شکسته بود، اما غرق نشد. فصل 59- 1958 زیاد خوب شروع نشد؛ طبیعی بود، تیم از هم پاشیده بود و تنها مت بازبی می توانست آن را جمع کند. 8 باخت در 20 بازی ابتدایی، شروعی که یونایتد حداقل در سال های اخیر به خود ندیده بود. اما پس از آن رفته رفته ققنوس یونایتد از زیر خاکستر ها سر بلند می کرد. زوج ویولت - چارلتون امان حریفان را بریده بودند. یونایتد می خواست بازگردد، تا حدودی موفق بودند. آن ها دوم شدند و امیدوار به فصل بعد؛ شروعی فوق العاده از دردانه های بازبی که حالا نیمی از آن ها از بین رفته بود. در این سال یونایتد در بازی های حذفی هم ناکام بود در دور اول حذف شد.
منچستر یونایتد در سال 1958 پس از حادثه مونیخ
در فصل 60 - 1959 اما بازبی باز هم به دنبال ریسک و تغییرات بود. کنار گذاشتن قدیمی ها و افزودن بازیکنان جدید به تیم نتیجه ای جز افت پی در پی نداشت. منچستر یونایتد در این فصل سه بار از لندنی ها (آرسنال، فولهام، تاتنهام) پنج گل دریافت کرد و در یکی از بدترین بازی های خود با 7 گل در برابر نیوکاسل شکست خورد و لیگ را با رده هفتمی به پایان رساند.
دنیس ویولت، ستاره روزهای تاریک اولدترافورد
فصل ها به سرعت می گذشتند و یونایتد از جمع مدعیان دورتر می شد. حالا برد منچستر یونایتد در برابر تیم هایی مانند لستر سیتی تضمین شده نبود و قرمز پوشان منچستر باز هم در رده هفتم جای گرفتند. دوری دانکن ادواردز و ادی کولمن و سایرین تاثیر خود را گذاشته بود.
بابی چارلتون، او هم نمی توانست جلوی ناکامی های منچستر یونایتد را بگیرد.
هرچند از لحاظ فنی سال 60 سال پرباری برای یونایتد نبود اما از این پس می توانیم آن ها را شیاطین سرخ بنامیم؛ این لقب را آن ها در سال 1960 دریافت کردند؛ در همین سال بود که یونایتد صاحب آرم اختصاصی شد، آرمی که کشتی، یعنی صنعت اول شهر منچستر را هدف خود قرار داده بود.
آرم منچستر یونایتد در دهه شصت و اویل دهه هفتاد میلادی
بازبی که نمی خواست ققنوس یونایتد دوباره خاکستر شود، دیوید هرد را از آرسنال به خدمت گرفت. اما وضع نه تنها باب میل شیاطین سرخ پیش نرفت، بلکه رکورد هایی در آن فصل زده شد که تا کنون نیز پا برجاست؛ از جمله باخت در سه بازی پیاپی در اولدترافورد و خوردن 5 گل از آرسنال و اورتون.
به هر حال آن فصل نیز با جایگاه پانزدهمی برای یونایتد به پایان رسید تا این تیم بدترین جایگاه خود در 20 سال اخیر خود را تجربه کند.
دنیس هرد در قامت یک توپچی پیش از پیوستن به منچستر یونایتد
به ترتیب از چپ به راست: آلبرت کویژال، مت بازبی، دنیس ویولت و بابی چارلتون
هرچند در فصل 63 -1962 یونایتدی ها بازهم نزول کردند و به رده نوزدهم رفتند اما این فصل، فصلی بود پر از امید؛ قهرمانی در جام حذفی و ظهور پدیده ای به نام دنیس لاو؛ او پیش از این هم در منچستر یونایتد بازی کرده بود اما حضور موثر او پس از سال 1963 بود. با شروع این فصل لیورپول نیز از دسته دوم بازگشته بود و پس از مدت ها به لیگ دسته اول بازگشته بود و دربی شمالغربی انگلستان دوباره از سر گرفته شد.
منچستر یونایتد در سال 1963، دنیس لاو هفمین نفر از سمت چپ در کنار بابی چارلتون ایستاده است.
فصل 64 - 1963 فصلی کاملا متفاوت برای منچستر یونایتد؛ یونایتدی که سال قبل برای بقا در لیگ می جنگید حالا به دنبال قهرمانی بود و اگر در برابر لیورپول "دبل" نمی شد، قطعا قهرمان می شد؛ در این فصل پای شیاطین سرخ پس از 5 سال به رقابت های اروپایی باز شد و آن ها به لطف قهرمانی در جام حذفی فصل قبل در جام برندگان اروپا شرکت کردند که البته با شکست در برابر اسپورتینگ حذف شدند؛ در این فصل هرچند منچستر یونایتد در کسب جام ناکام بود، اما عملکرد خوب در پنج جام موجود و آمار گلزنی بالای دنیس لاو (46 گل در یک فصل) نوید یونایتدی رو به رشد را می داد.
منچستر یونایتد در سال 1964
یونایتد آماده قدرت نمایی بود. اما ابتدا فصل 65 - 1964 یونایتدی ها را ناامید کرد؛ تنها 1 برد از 6 بازی؛ اما رفته رفته منچستر یونایتد جان گرفت و با هنرنمایی های مثلث بست، چارلتون و لاو تیم ها را یک به یک از پیش رو بر می داشت. در میانه های فصل بود که دنیس لاو به عنوان بهترین بازیکن اروپا شناخته شد؛ سرانجام منچستر یونایتد با کمک 28 گلی که لاو برای این تیم در لیگ به ثمر رساند بار دیگر پس از هشت سال، به علت تفاضل گل بهتر نسبت به لیدز یونایتد قهرمان شد.
همه چیز بر وفق مراد بود. منچستر یونایتد با شکست لیورپول قهرمان جام خیریه شد. اما یونایتد باز هم پادشاه شده بود و به لیگ اروپا بازگشته بود. اما ناکامی در نیمه نهایی لیگ اروپا دست از سر منچستر یونایتد بر نمی داشت؛ این تیم در نیمه نهایی به پارتیزان باخت تا بار دیگر و برای سومین بار در مرحله نیمه نهایی حذف شود. تمرکز بیش از حد روی لیگ اروپا باعث شد منچستر یونایتد از لیگ انگلستان غافل شود و از قهرمانی باز بماند. نتایج فصل تلخ 58 بار دیگر تکرار شد با این تفاوت که این بار حادثه ای در کار نبود و این غفلت یونایتد بود که این تیم را بدون جام گذاشت.
عکس تیمی منچستر یونایتد در فصل 1965/66
اما بازبی دست بر دار نبود؛ منچستر یونایتد در فصل 1966/67 با کمترین باخت ممکن ( 6 باخت از 42 بازی) قهرمان شد. ناکامی ها در جام های حذفی و لیگ کاپ ادامه داشت اما هدف بازبی بزرگ چیز دیگری بود. در همین سال بود که انگلستان قهرمان جام جهانی شد و بابی چارلتون کمک زیادی به قهرمانی انگلستان کرد؛ او بهترین بازیکن جام جهانی نام گرفت. بابی چارلتون در ادامه موفق به کسب توپ طلا نیز شد.
و اما فصل پایانی؛ فصلی که پر بود از شگفتی. از دومین قهرمانی منچستر سیتی در لیگ گرفته تا قهرمانی منچستر یونایتد در اروپا. قهرمانی سیتی شباهت زیادی به قهرمانی این تیم در سال 2011 داشت؛ آن ها در بازی برگشت در اولدترافورد یونایتد را شکست دادند و با دو امتیاز اختلاف نسبت به منچستر یونایتد قهرمان لیگ انگلستان شدند.
در اواسط فصل جرج توپ طلا را برد و مزد زحمات خود را در منچستر یونایتد دید. بدین ترتیب وی سومین بازیکن منچستر یونایتد بود که در طی 4 سال موفق به کسب این عنوان می شود.
اما لیگ اروپا برای منچستر یونایتد فوق العاده بود؛ بدون شکست در خانه و تنها یک شکست یک بر صفر در برابر زابرز لهستان آن هم در مقابل دیدگان 105 هزار نفر. اما در نیمه نهایی جدال رئال مادرید و منچستر یونایتد تکرار شد؛ شیاطین سرخ که با 10 سال تاخیر برای انتقام گیری آمده بودند و البته موفق هم شدند. آن ها با پیروزی در اولدترافورد و تساوی در سانتیاگو برنابئو به فینال رسیدند. در فینال یاران اوزه بیو شکست ناپذیر به نظر می رسیدند. اما ومبلی برای شیاطین سرخ خوش یمن بود و آن ها با شکست 4 بر 1 بنفیکا در فینال این رقابت ها به اولین تیم پیروز در لیگ اروپا تبدیل شدند تا کار نیمه تمام دردانه های دوست داشتنی بازبی را تمام کنند.
لینک قسمت های قبلی
