10-گیرسون
یکی دیگر از بازیکنان خوب جام جهانی 70 گیرسون بود که در موفقیت برزیل نقش مهمی ایفا کرد. همه او را چپ پای طلایی صدا می زدند. او به خاطر پاس های فوق العاده دقیقش معروف است. گیرسون ابتدا در کودکی فوتبال ساحلی بازی میکرد و سپس روی به فوتسال آورد و بعد از آن به فوتبال آمد.
فوتبالش را در فلامینگو شروع کرد و در سال 1959 به شهرت رسید و برای ترکیب برزیل در بازی های المپیک در سال 1960 به تیم ملی دعوت شد. در دوران حضورش در فلامینگو یک بار قهرمان ریو-سائو پائولو و یک بار قهرمان ایالتی را تجربه کرد.
در سال 63 به بوتافگویی پیوست که در آن گارینکا، دیدی و زاگالو بازی می کردند و در این تیم موفق به قهرمانی در کاپ برزیل و 2 بار هم قهرمانی در جام ایالتی شد.
در این زمان بود که نقش کلیدی در ترکیب برزیل پیدا کرد. با این حال تیم برزیل در جام جهانی 1966 به موفقیتی دست پیدا نکرد. ولی در سال 1970 همه چیز جور بود. با حضور کلودوالدو در عقب، او به خط حمله طلایی برزیل اضافه شد. خط حمله ای که شامل جرزینیو، ریویینو، توستائو و پله بود. بازی ها خوب او منجر شد که در تیم منتخب جام انتخاب شود.
9-رونالدینیو
رونالدینیو با تیم برزیل موفق به قهرمانی حهان در سال 2002 شد. او همچنین به خاطر بازی های درخشانش در بارسلونا از شهرت و محبوبیت فوق العاده ای برخوردار است. در سال 2000 او بهترین بازیکن جهان بود و با اختلاف زیاد نسبت به دیگر رقبایش این افتخار را یدک می کشید.
در پنج سال حضورش در نیوکمپ رونالدینیو موفق به کسب دو قهرمانی اسپانیا و یک قهرمانی اروپا شد. انتخاب شدنش به عنوان بهترین بازیکن تورنومنت هم برای ستایش بازی او کافی نبود. در جام جهانی 2002 او به عنوان یک بازیکن جوان، پشتیبان رونالدو و ریوالدو بود ولی در جام جهانی 2006 این رونالدینیو بود که همه نگاه ها را معطوف خود کرده بود. با این حال این تورنومنت برای برزیل پر ستاره خوب تمام نشد.
او که در سال های 2004 و 2005 به عنوان برترین بازیکن جهان انتخاب شد، نتوانست آمادگی سابقش را حفظ کند و در سال 2011 و در سن 30 سالگی برای ادامه فوتبالش به برزیل برگشت. همه بازی فوق العاده او و نابود کردن رئال مادرید را به یاد دارند. شاید این سرعت زیاد برای رسیدن به قله باعث سقوط فوتبالیش شد. در سال 2012 با بازی های خوبش در اتلتیکو مینیرو توسط مجله پلاکار به عنوان برترین بازیکن برزیل انتخاب شد.
با برگشتن اسکولاری به راس هدایت برزیل شاید تعداد بازی های ملی رونالدینیو به 100 برسد. او هم اکنون 94 بازی ملی دارد.
8-فالکائو
فالکائو 3 بار قهرمانی برزیل را با اینترناسیونال بدست آورده و از ارکان کلیدی ترکیب برزیل در جام جهانی 1982 بوده است. تیمی که توجه همه را به بازی خودش جلب کرد.
این تیم با اینکه قهرمان نشد ولی طرفداران بی شماری پیدا کرد. او به عنوان یک هافبک در پنج بازی اش در این جام 3 بار گلزنی کرد و به عنوان یکی از ستارگان جام انتخاب شد. در آن زمان او برای رم در ایتالیا بازی می کرد و یکی از محبوب ترین بازیکنان رمی ها بود. در پنج سال حضورش در ایتالیا دو بار جام حذفی و دوبار سری آ را برد. در سال 1985 به برزیل برگشت تا آخرین سال بازیش را در سائو پائولو بگذراند. فالکائو بعداً به مدیریت فوتبال روی آورد.
در سال 1986 برای جام جهانی مکسیک به تیم ملی دعوت شد ولی بازی نکرد تا بعد از این جام در سن 33 سالگی و بعد از ریکاوری مصدومیت از فوتبال کنار برود.
7- روماریو
درست است که روماریو بازیکن بسیار بی انضباطی است ولی هیچ کس منکر استعداد فوق العاده فوتبالی او نمی شود. کرایوف درباره او می گوید:" بهترین بازیکنی که مربی اش بودم بدون شک روماریو است. شما می توانید انتظار هر کاری را از او داشته باشید. تکنیک او فوق العاده است."
روماریو آقای گل جام جهانی 1994 شد. 5 گل او در قهرمانی برزیل در سال 1994 برای چهارمین بار در جهان نقش به سزایی دارد. 55 گل او در 70 بازی ملی نقش پر رنگ روماریو برای برزیل را نشان می دهد. ولی با توجه به بی نظمی ها و مصدومیتش فقط دو فینال جهان را در سال های 1990 به عنوان ذخیره و 1994 به عنوان بازیکن فیکس تجربه کرد.
در فوتبال باشگاهی او به بازیکن محبوب هر 3 تیم ریو دوژانیرو تبدیل شد. شاید خیلی ها 1000 گل او در دوران ورزشی اش را قبول نداشته باشند ولی روماریو 7 بار آقای گل برزیل شد.
در اروپا او در 140 بازی 128 گل برای آیندهوون به ثمر رساند تا در قهرمانی این تیم در سال های 1989-92 نقش مهمی داشته باشد. همچنین با بارسلونا در سال 93-94 قهرمان اسپانیا شد و در 33 بازی 30 گل به ثمر رساند.
با توجه به موفقیتش در همان سال در جام جهانی، او به عنوان بازیکن برتر جهان در سال 1994 انتخاب شد. او اولین برزیلی است که عنوان برترین بازیکن فیفا را بدست آورد. این لقب از سال 91 در فوتبال به وجود آمد.
6- جرزینیو
شماره 10 گلزن برزیل و یکی از بهترین های جام جهانی 1970 به خاطر بازی فوق العاده اش در بال راست در ذهن فوتبال دوستان مانده است.
هیچ وقت پست مشخصی نداشت، زاگالو درباره او می گوید:" همیشه می دانستم جرزینیو بازیکن بزرگی می شود. او به خاطر قدرت فیزیکی اش در هر پستی توانایی بازی دارد."
او فوتبالش را در بوتافگو در سال 1959 شروع کرد و ابتدا به عنوان مهاجم نوک استفاده می شد و کم کم به بال راست رفت.
در تیم ملی هم همین داستان را داشت. ابتدا در سمت چپ هم بازی باشگاهی اش گارینکا به کار گرفته شد. در سال 1970 به عنوان بهترین گلزن انتخاب شد و با اینکه در سمت راست به بازی گرفته می شد خودش به سمت دروازه به عنوان یک مهاجم یورش می برد.
با 7 گلی که در 6 مسابقه سال 1970 به ثمر رسند به طوفان جام معروف شد. او در هر بازی حداقل یک گل زد.
در زمینه باشگاهی او یکی از اعضای بوتافگو در دوبار قهرمانی جام ایالتی در دهه 1960 بود. او سپس مدت کوتاهی در مارسی بازی کرد و سپس با کروزیرو جام لیبرتادورس را در سال 1976 فتح کرد. در سال های پایانی فوتبالش در ونزوئلا و بولیوی و اکوادور هم بازی کرد.
سرعت بی نظیر و تکنیک نابش باعث فرق او با دیگر بازیکنان می شد. او در 81 بازی ملی اش 33 بار برای برزیل گلزنی کرد.
