طرفداری- لیورپول شنبه شب در دیداری بسیار حساس در آنفیلد میزبان منچسترسیتی خواهد بود و دیووک اوریگی در آستانه این بازی از تاثیر کوین دی بروین بر خودش می گوید.
به گزارش دیلی میل، اوریگی در مصاحبه ای خواندنی از بچگی و دوران حضور در خنک بلژیک می گوید و از چهارشنبه عصر هایی که دی بروین بعد از مدرسه برای فوتبال بازی کردن به خانه آنها سر می زده است. خانواده دی بروین بعد از کشف شدن کوین از طرف باشگاه خنک به محله اوریگی نقل مکان کرده بودند؛ دی بروین چندین سال بعد به یکی از گرانترین هافبک های تاریخ بدل شد اما برای اوریگی او همیشه پسری است که او را متقاعد کرد هیچ چیز غیرممکن نیست. اوریگی درباره آن دوران می گوید:
سه یا چهار پسربچه دیگر هم بودند. چهارشنبه همیشه روز ما بود. در بلژیک، چهارشنبه ها نصف روز را در مدرسه می گذرانید؛ ساعت 12 مدرسه تعطیل می شد و بعد تا ساعت 6 بعد از ظهر تمرین می کردیم. فقط فوتبال بازی می کردیم. کوین چهار سال از من بزرگتر است؛ دیدم که او راهی تیم اصلی شد و این به من الهام داد. او در 600 متری ما زندگی می کرد و ما یک باغچه بزرگ و یک دروازه داشتیم. از او و چند نفر دیگر می خواستم بیایند آنجا؛ آن موقع هم می توانستید مهارت هایش را ببینید. پاس 50 متری او برابر آرسنال را دیدید؟ وقتی بچه بودیم همیشه از این پاس ها می داد. کوین اینگونه است. آدم آرامی است اما یک برنده است. کیفیت های او را می شناسم و می دانم چقدر می تواند خطرناک باشد. آیا بعد از بازی پیراهنش را می گیرم؟ به بازی بستگی دارد.
وی درباره احیای خودش در لیورپول و کار با یورگن کلوپ می گوید:
او همیشه به من باور داشت. خیلی به عقب نگاه نمی کنم اما می بینم که او چقدر به من کمک کرده است. این ویژگی اوست. همیشه رو به جلو نگاه می کند. همیشه رو به جلو هلتان می دهد.
با اینکه هموطنش کوین در دوره ای الهام بخش او بوده، اما حالا تاریخ لیورپول و بزرگان آنفیلد مایه الهام او هستند:
درباره مهاجم باشگاه بسیار خواهنده ام؛ ایان راش، مایکل اوون، رابی فاولر، لوییس سوارز، فرناندو تورس؛ آرزوی من این است که مثل آنها شوم. هر مهاجمی کیفیت هایی دارد؛ به جدیت دیگو کوستا نگاه کنید؛ یا دوندگی های ادینسون کاوانی و تمام کنندگی هری کین. باید آماده یادگیری از هرکسی بود، حتی بازیکنان جوان. بازی خودم را بسیار آنالیز می کنم. ویدئوی بازی های خودم را روی آیپد تماشا می کنم.
از برنامه روزانه اش می گوید:
زیاد با رئیس حرف می زنم. بعد از تمرین به بدنسازی می روم. در خانه چکمه های کمپرسم را می پوشم و به تماشای یک مسابقه می نشینم. در این لیگ باید بدنی قوی داشته باشید. آدمی مذهبی هستم و بسیار انجیل می خوانم. بعد به استخر می روم و ریکاوری می کنم. بعد هم یک حمام یخ و غذای خوب.
وی درباره کار با تیری آنری در تیم ملی بلژیک می گوید:
مدت زیادی است که با هم بوده ایم و او بسیار الهام بخش است. او مهاجم فوق العاده ای بود و همه سبک بازی را می فهمد. می تواند به صورت فردی به هر بازیکن کمک کند. او جدی است. چیز های زیادی می خواهد و فضایی رقابتی ایجاد می کند که به یک ذهنیت برنده بدل می شود.
دوباره به کلوپو برمی گردد و آنچه پیش روی سرخ هاست:
او به ما گفت: "ببینید، ما لیورپول هستیم. ما ارزش هایی داریم و می خواهیم پیش برویم." او خارج از زمین بازی جنبه های انسانی را می فهمد و به ما گفت اگر به عنوان گروه قوی تر باشیم، راحت تر به اهدافمان می رسیم. هیچکس بیرون نمی ماند؛ همه بخشی از خانواده هستند. همه کارگران ملوود، همه بازیکنان همه یکدیگر را می شناسیم. همه می دانیم دیگران چه می کنند؛ همسران و بچه ها هم شامل می شوند. این ما را قوی تر می کند.
بازی با سیتی:
یک بازی فوق العاده در زمانی فوق العاده از سال. بازی خاصی خواهد بود و هر دوطرف برای یک شوی بزرگ خودمان را آماده می کنیم. اما ما می خواهیم پیروز شویم؛ می خواهیم پیروز شویم.
