طرفداری- بتلفیلد1 به لطف ساختار و گرافیک خود نامش را به عنوان یکی از بهترین ها ثبت خواهد کرد. بازگشت به جنگ جهانی اول، سری بتلفیلد را به جلو سوق داده است. شاید مسئله ای که درباره سری بتلفیلد قابل گفتن است همین موضوع پله پله جلو رفتن و پیشرفت آن است.
بتلفیلد1 قابلیت بهترین بودن در یک دهه اخیر را داراست و می تواند در کنار نام هایی چون سری کال آف دیوتی مدرن وارفار قرار گیرد. نه تنها در زمینه گیم پلی و گرافیک بلکه در خلق داستانی خارق العاده. بتلفیلد1 در جایی پنج داستان جدا از پنج سرباز مختلف در سراسر جهان را روایت می کند و یک مینی گیم زیبا می آفریند. نکته قابل تحسین در مورد این داستان ها این است که بتلفیلد1 به دنبال خلق قهرمان نیست و تنها داستانی را برایمان روایت می کند.
پیکر های بی جان و آتش هایی که لحظه به لحظه افراد را در دام خود می اندازد، در سراسر بازی پراکنده است و با این که بازی قصد تحت تاثیر قرار دادن شما را ندارد ولی کمی حس جنگ ستیزی را در شما زنده می کند. هر یک از داستان های کوتاه بازی شرایط متفاوتی را دارد. سربازی در ارتش بریتانیا، یک خلبان فرانسوی یا حتی یک ایتالیایی.
اما جذاب ترین بخش بتلفیلد1 قسمت مولتی پلیر آن است که به جرئت می توان آن را یکی از پخته ترین وهیجان انگیز ترین قسمت های مولتی پلیر دانست. جایی که گرافیک های پویا، افکت های تصویری بی نظیر و حس بودن در جنگ هر لحظه شما را در بازی فرو می برد.
سوال هر ساله گیمر ها این موضوع است که کال اف دیوتی بهتر است یا بتلفیلد؟ اگر پاسختان در تمام این مدت کال آف دیوتی بوده است، باید بگوییم که شاید برای عوض کردن پاسخ خود برای امسال قانع شوید. هر دوی این سری شرایطی متفاوت را دارند. اما اگر بخواهیم کمی در مورد نقاط ضعف بتلفیلد1 صحبت کنیم باید از لودینگ های نسبتا خسته کننده آن صحبت کنیم که فضای بیش تری برای پویایی دارد و یا منویی که جای کار دارد.
EA سال خوبی را سپری می کند و با قوی ترین عنوان سری خاطره انگیز بتلفیلد جای پای خود را محکم کرده است. باید منتظر کال آف دیوتی باشیم تا ببینیم اکتیویژن چه خواهد کرد.
