این یادداشت به نقل از وبسایت Bleacher Report و به اهتمام یکی از کاربران طرفداری (Farid 87)، برایمان ارسال شده است:
ویدال بهترین بازیکن فوتبال جهان است. بله. درست شنیدید!
شما می توانید مرا دیوانه خطاب کنید. شما می توانید با افتخار مرا یک یوونتوسی تیفوسی تمام لقب بدهید. شما می توانید مرا با لیونل مسی، کریستیانو رونالدو و زلاتان ابراهیموویچ، سه مردی که معمولا به عنوان بهترین های بازی از آنها نام برده می شود، بمباران کنید، ولی متقاعد نمی کنید. مسی، رونالدو و ابراهیموویچ ممکن است گل های زیادی به ثمر برسانند و بله، گل چیزی است که باعث پیروزی می شود، ولی در فوتبال چیز بیشتری جز گلزنی وجود دارد.
ویدال، البته در گلزنی هم چندان دست و پا بسته نیست. طبق آمار ESPN، ویدال از زمانی که از بایر لورکوزن به یوونتوس پیوسته، در تمام مسابقات رسمی 31 گل به ثمر رسانده است. ولی چیزی که ویدال را از بقیه جدا می کنه نکات دیگری هستند.
اینجا در ایالات متحده، بحث های پر سرو صدایی بین طرفداران بیسبال وجود دارد که چه کسی با ارزش تر است: یک پرتاب کننده توپ که هر پنج بازی یک بار بازی می کند یا یک بازیکن پوزیشن (پوزیشن پلیر در بیسبال به معنی بازیکنان دیگر چون مثلا توپ گیر و مدافع است. همه به جز پرتاب کننده) که تمام بازی های فصل رو تحت تاثیر قرار می دهد؟
به نظر من، نسخه ی هافبکی دعوای بالا اینجا صدق می کند. مسی، رونالدو و ابراهیموویچ گلزنان قدرتمندی هستند، ولی به عنوان یک مهاجم، که این تنها کاری است که برای تیمشان انجام می دهند. نقش مرکزی ویدال به عنوان یک هافبک و ترکیب منحصر بفرد مهارت هایش در آن پست-، به او اجازه می دهد که بیشتر از هر مهاجمی تاثیر زیادی روی کل بازی بگذارد.
قبلا توانایی های ویدال رو به عنوان یک "تمام کننده" ذکر کردم. او شوت های بی رحمانه ای می زند و حرکاتش در محوطه ی جریمه به موقع هستند و وقتی درست انجام بشوند، محال است جلوی آنها را گرفت. ویدال همچنین به اندازه کافی ماهر هست که آندرا پیرلو استاد ضربات کاشته را کنار بزند و پنالتی زن اول یوونتوس بشود.
ولی تاثیر ویدال منحصر به روبروی دروازه نیست. توانایی پاس دادن ویدال، برای مثال، بدون نقص و عالی است. او از وقتی که به یوونتوس آمده، 16 پاس گل داده و این فصل 84.3 درصد از پاس هایش در سری آ صحیح بوده، بنابر آمار سایت WhoScored، این نسبت بیشتری نسبت به مسی، رونالدو و ابراهیموویچ است.
مساله ای که این اعداد را تاثیرگذار می کند این است که ویدال تعداد پاس های بیشتری نسبت به سه نفر دیگه دارد. امسال ویدال 27.9 درصد بیشتر از ابراهیموویچ و کمی بیشتر از 50 درصد از رونالدو مبادرت به پاس دادن کرده است. حتی مسی که بیشتر از میانگین یک مهاجم در سیستم تیکی تاکایی بارسلونا پاس می دهد، 19.3 درصد تعداد پاس هایش از ویدال کمتر است. استعداد هجومی ویدال به او اجازه می دهد او به خوبی بتواند پاس دهد. مدافعانی که نمی توانند جلوی ویدال را برای گلزنی بگیرند باعث می شوند دیگران به کمک شان بیایند و دفاع خالی شود. تاثیر این بر روی کل تیم نمی تواند اغراق آمیز باشد.
یوونتوس ممکن است دو اسکودتوی قبلی را برده باشد، ولی آنها با یک خط حمله زیر میانگین و ضعیف این کار را انجام دادند. شانس های گلزنی از دست رفتند یا ایجاد نشدند. در اوج توانایی گلزنی ویدال، یووه به فضایی نیاز داشت که ویدال می توانست آن را برای گلزنی راحت تر ایجاد کند، ولی برای تمام کارهایی که ویدال در دو سوم جلوی زمین انجام می دهد، بزرگترین تاثیر او می تواند در دفاع باشد.
آمار WhoScored به ویدال میانگین 4 تکل و 1.2 توپ ربایی در هر بازی در سری آ می دهد. در لیگ قهرمانان، این اعداد بالا می روند و به 5.4 تکل و 1.4 توپ ربایی می رسند. رتبه تکل ویدال هفتم در سری آ و دوم در لیگ قهرمانه آن هم در بین کل بازیکنان و نه فقط هافبک ها است.
توانایی دفاعی ویدال آنقدر پیشرفته است که آنتونیو کونته از او به عنوان یک مدافع اضطراری در زمانی که بحرانی در انتخاب خط دفاعی وجود داشت، استفاده کرد (بازی یوونتوس-لیوورنو در سه هفته قبل به دلیل محرومیت بونوچی و اوگبونا و مصدومیت بارزاگلی، فقط کیه لینی که تازه از بند مصدومیت رها شده بود، در دسترس بود که ویدال آن بازی به عنوان مدافع وسط بازی می کرد.) این ممکن است برای بازیکنی 5.11 فوتی (1.80 متری) عجیب باشد، ولی توانایی برجسته پرش ویدال به صورت گول زننده ای روی هوا تاثیر گذار است.
بیایید یک قدم برگردیم عقب و ببینیم که چه داریم: در یک بسته، ویدال یک بازیکن با سطح مهارتی ممتاز در سه منطقه ی زمین بازی است. اگر او به عنوان یک مهاجم صرف بازی کند، سخت نیست که او را به عنوان یک بازیکن 25 گله ببینیم. جثه ویدال به عنوان یک اشکال به عنوان یک مدافع دیده می شد، ولی توانایی پرش این اشکال را مرتفع می کند؛ درست همان طور که برای فابیو کاناوارو و ایوان کوردوبا هم همین طور بود. توانایی های او به عنوان یک هافبک، در حمله و در دفاع، هر هفته به طور کامل نشان داده می شود.
بحث در مورد بهترین بازیکن دنیا حول دوئل هر شش ماه لالیگا بین مسی و رونالدو می گردد، ولی این دو فوق ستاره-در کنار ابراهیموویچ، که اخیرا بعد از عملکرد فوق العاده در پاریسن ژرمن وارد این بحث شده، نکات کم دیگری را به جز توانایی گلزنی برای تیمشان عرضه می کنند. مطمئنا گلزنی کار مهمی است، ولی در کل زمین بازی ویدال ارزش بیشتری عرضه می کند. او می تواند به عنوان یک بازی ساز، تسهیل کننده، تمام کننده، و یک مدافع با مهارت و تاثیر برابر عمل کند.
پس چه کسی تاثیر بیشتری دارد؟ پرتاب کننده ی توپ مثل مسی، رونالدو و ابراهیموویچ، که تاثیر بسیار زیادی در یک بخش بازی دارند یا یک بازیکن پوزیشن، ویدال، که تاثیر بزرگتری در مناطق مختلف و کل یک بازی دارد، و بنابراین ارزش بیشتری برای تیمش فراهم می کند؟
