طرفداری- حدود یك ساعت قبل از آغاز رویارویی دو تیم اتلتیكو مادرید و بایرن مونیخ در بازی رفت از مرحله نیمه نهایی رقابت های لیگ قهرمانان اروپا، ازاولین و بزرگترین غافلگیری چهارشنبه شب رونمایی شد، چون ماركوس هورویك مدیر رسانه ای باشگاه بایرن مونیخ به صورت توئیتری تركیب بایرن مونیخ برای این دیدار را منتشر نمود و مشخص شد پپ گواردیولا برای نبرد در استادیوم ویسنته كالدرون از حضور توماس مولر و فرانك ریبری در تركیب اولیه خود صرف نظر نموده است.
قضاوت در مورد منطقی، اشتباه، شجاعانه یا محافظه كارانه بودن چنین تصمیمی قبل از شروع بازی بسیار دشوار بود، اما بعد از گذشت سی دقیقه از زمان بازی و نمایش ضعیف بایرن مونیخ در یك سوم ابتدایی این دیدار برای همه دوستداران فوتبال مشخص گردید كه گواردیولا با تصمیم خود مبنی بر نیمكت نشین نمودن مولر و ریبری به نوعی دست به قمار بزرگی زده است. بحث در مورد اینكه آیا حضور توماس مولر و فرانك ریبری در تركیب اصلی تیم می توانست در رقم خوردن نتیجه دیدار تغییری ایجاد نماید، هم اكنون چندان منطقی به نظر نمی رسد، اما می توان در مورد این مسئله بحث نمود كه چگونه تركیب مورد نظر پپ گواردیولا و همچنین چگونگی عملكرد بازیكنان این تیم بر بازی تاثیرگذار بوده است، چون سرمربی بایرن مونیخ برای این دیدار به هر چهار بازیكن اسپانیایی حاضر در كادر بایرن مونیخ به نام های خوان برنات، تیاگو آلكانتارا، ژابی آلونسو و خاوی مارتینز برای قرار گیری در تركیب اصلی تیم اعتماد نمود و تنها از دو آلمانی به نام های مانوئل نویر و فیلیپ لام در تركیب مورد نظر خود بهره برد.
تصمیم اشتباه گواردیولا مبنی بر قراردادن خوان برنات در تركیب اصلی تیم بسیار زود مشخص شد، چون این مدافع اسپانیایی در نیمه اول دیدار چه در فاز تهاجمی و چه در فاز تدافعی بسیار ضعیف ظاهر گردید و عملكردی بسیار ناامید كننده داشت و حتی از لحاظ روحی نیز به نظر از آمادگی لازم جهت حضور در چنین میدانی برخوردار نبود، شاید استفاده از دفاع زنجیره چهار نفری با حضور یوشوا كیمیش در مركز و داوید آلابا در سمت چپ می توانست برای چنین دیدار دشواری منطقی تر باشد.
سرمربی اسپانیایی بایرن مونیخ برای عرض دادن به بازی و بهره گیری از قدرت دریبلینگ كومان و كاستا در كناره های زمین از این دو بازیكن تازه وارد در تركیب خود بهره برد، اما آنها در این دیدار هرگز نتوانستند همانند فرانك ریبری در این منطقه از زمین موثر واقع شوند و در انتخاب مسیر بازی نیز اغلبمرتكب اشتباه می شدند، در واقع دفاع فشرده اتلتیكو مادرید آنها را مجبور به اتخاذ تصمیمی اشتباه می نمود و حضور بازیكنی با تجربه تر در این بازی حساس می توانست اندكی از درصد اشتباهات تیم در فاز تهاجمی بكاهد. پپ گواردیولا برای این دیدار با اتخاب سیستم 4-3-3 برای كنترل بازی بیشتر در میانه میدان و در دست گرفتن جریان بازی در حقیقت دومین بلوف ناموفق خود را ارائه نمود، چون مثلث ویدال، آلونسو و تیاگو هرگز در برآورده نمودن انتظارات گواردیولا موفق عمل نكردند و چنین تصمیمی حتی منجر به قربانی نمودن توماس مولر گردید، مولری كه با حركت های غافلگیركننده و پیش بینی نشده خود و همچنین دقتی كه در ضربات نهایی دارد، می توانست پاسخی مناسب برای سیستم دفاع فشرده اتلتیكو مادرید باشد.
در نیمه دوم اما شرایط بازی مونیخی ها در قیاس با نیمه نخست با تغییر مثبتی مواجه گردید و این تیم در نیمه دوم همانند بیشتر بازی های این فصل نمایشی موثرتر، مصمم تر و شجاعانه تر از خود نشان داد، با این وجود بیشتر منتقدین و مطبوعات آلمانی اعتقاد دارند كه مونیخی ها در نیمه دوم تنها كنترل بیشتری بر بازی داشتند و باز هم موفق نشدند كه از چنین كنترلی در جهت خطر آفرینی بیشتر بر روی دروازه اتلیكومادرید بهره برند. در بیست دقیقه اول بازی در نیمه دوم البته مونیخی ها از موقعیت های خوبی برای زدن گل در خانه حریف برخوردار بودند، اما با ورود فرانك ریبری در دقیقه 64 و توماس مولر در دقیقه 70 به میدان، بر خلاف انتظار از تعداد موقعیت های بایرن مونیخ و اقتدار این تیم در زمین كاسته شد، به طوری كه در بیست دقیقه پایانی شاگردان گواردیولا حتی یك موقعیت خطرناك نیز بر روی دروازه حریف خلق ننمودند. به جای آن فرناندو تورس مهاجم اتلتیكومادرید شانس خوبی را برای زدن گل دوم برای این تیم اسپانیایی در نیمه دوم از دست داد.
اینكه پپ گواردیولا در این بازی دچار اشتباه تاكتیكی در مهره چینی شده، چندان قابل اثبات نیست، اما به طور واضحی می توان مطمئن بود كه بایرن مونیخ بازی چهارشنبه شب را تنها به دلیل چیدمان و تركیب خود از دست نداده است، حال گواردیولا در آستانه دیداری بسیار بزرگ قرار گرفته و در تلاش است به هر ترتیب ممكن بر كابوس اسپانیایی خود در سومین سال حضور در مونیخ غلبه نماید.
