اختصاصی طرفداری- در پایان فصل ۲۰۱۴/۱۵ فوتبال اروپا که یوونتوس نه چندان جوان با اختلافی ۱۷ امتیازی اسکودتو را با اقتدار فتح ، کوپا ایتالیا را به ویترین افتخاراتش اضافه کرد و تا یک قدمی شکست دادن بارسلونای بزرگ در فینال لیگ قهرمانان پیش رفت، نیاز به نوعی رنسانس و شادابی در خود احساس می کرد.
اما برای چالش بزرگ بایدسختی ها را نیز تحمل کرد. جدایی فوق ستارگانی مانند پیرلو ، ویدال و توز شاید بیش از حد بانوی پیر را نسبت به سرما بی توان کرده بود.
شکست در خانه برای اولین بار در طول دوسال و نیم گذشته ، کسب ۹ امتیاز از ۳۰ امتیاز ممکن و از دست دادن امتیاز در برابر تیم هایی مانند کیه وو و فروزینونه فضا را برای طرفداران تیم تورینی تیره و تار کرده بود.
بسیاری از کارشناسان در ابتدای فصل شرایط یوونتوس را با چلسی نگون بخت مقایسه می کردند اما بر خلاف مورینیو، مکس آلگری و همکارانش با گذشت اوضاع را سروسامان داده و موفق شدند ابتکار عمل را به دست گیرند.
شاید هم به نوعی جدایی این سه شگفت انگیز به نوعی به سود آلگری و برنامه هایش برای خانه تکانی تمام شد. پیرلو و توز پا به سن گذاشته که به نوعی از کسب جام های داخلی ایتالیا اشباع شده بودند، خودشان هم متوجه شده بودند که آخرین شانس خود را برای فتح لیگ قهرمانان از دست داده اند. اما در مورد ویدال سران یوونتوس به این نتیجه رسیده بودند که برای فروش ویدال که در آستانه ۳۰ سالگی قرار دارند برچسب ۳۰میلیون یورویی او را تنها بایرنی ها پرداخت خواهند کرد. بدین ترتیب اضلاع مثلث آتشین فصل گذشته یوونتوس تکه تکه شدند.
مدیریت بحران مکس در مسیر پیشرفت خود قرار داشت، دیبالا، مارکیزیو و پوگبا رفته رفته مثلث جدید و جوان یوونتوس را تشکیل دادند. به این ها باید روحیه جنگندگی و رهبری ماریو مانژوکیچ را نیز اضافه کرد که در مواقع حساس مانند دیدار با منچسترسیتی قابلیت های خود را نشان داده است.
نگاهی به آمار دیبالا بیندازیم: ستاره جوان آرژانتینی در ۱۵ بازی که از ابتدا به میدان رفته ۱۱ گل،۷ پاس گل به علاوه ۸۴% دقت پاس و ۴۹% دقت در شوت را در کارنامه اش ثبت کرده است. وارث شماره ۲۱ جادویی سیاه و سفیدها ۴۵ موقعیت گلزنی را نیز برای هم بازیانش به وجود آورده است. به تمامی این آمارها بازی چشم نواز و گل های زیبا و دیدنی را نیز باید اضافه کرد.
پل پوگبا که شایعه خروجش از تورین تا مدت ها تیتر اول رسانه ها بود در نهایت با پیراهن شماره ۱۰ در ترکیب تیم آلگری ظاهر شد و پس از نمایشی ضعیف در آغاز کار رفته رفته به همان بازیکنی تبدیل شد که انتظارش را می کشیدیم.
مارکیزیو نیز که پس از جدایی پیرلو به نوعی طعم آزادی را چشیده بود موفق شد ارزش های خود را به عنوان یک رهبر در میانه میدان به نمایش بگذارد.
به یمن بازگشت بانوی پیر به اوج آنها در ۱۵ بازی اخیر خود ۱۳ پیروزی ۱ تساوی و تنها ۱ شکست را تجربه کرده اند.
شاید تجربه یوونتوس مدل ۲۰۱۶ الگویی برای تیم های دیگر اروپابرای گذار از دورانی به دوران دیگر باشد. البته آنهایی که قصد جوان شدن و شادابی را داشته باشند.
در پایان باید از صبر مدیران یوونتوس نیز یاد کرد که بهترین هدیه خود یعنی "زمان" را به آلگری تقدیم کردند تا او بتواند پرافتخارترین تیم ایتالیا را از بحران خارج کند.
