طرفداری- در روزهای گذشته خواندید که چطور قطری‌ها با وجود تمام سرمایه‌گذاری‌ها، اخیراً به نتایج خوبی در فوتبال پایه دست نیافته‌اند. تیم سانچز اسپانیایی در رده امید، در نیمه‌نهایی غرب آسیا به سوریه بحران‌زده باخت تا ایران در دوحه به قهرمانی منطقه دست پیدا کند. سانچز با سابقه‌ی حضور در لاماسیا، تنها اسپانیایی‌ای نیست که آنها به خدمت گرفته‌اند و براوو از مدیران سابق رئال مادرید به‌عنوان مدیر آکادمی بزرگ این کشور در حومه دوحه دومین نفر است. اما کار به اینجا ختم نشد و جذب ژاوی هرناندز، شاه ماهی ساحل‌نشینان در تابستان 2015 بود. بخش پایانی یادداشت رابرت بوث را می‌خوانید:
چهار هفته بعد تیم سانچز دوباره جمع شد و به سراغ اسلحه مخفی رفتند. آنها تیم مربیان اسراف‌کارانه‌ای دارند که حسادت تیم‌های رقیب را برمی‌انگیزاند. این شامل متخصص تغذیه، ماساژور، دکتر، متخصص ریکاوری، دو فیزیوتراپ، دو تدارکات چی، کارشناس ویدئویی و سه مربی می‌شود. مضاف بر اینکه تمرین کردن زیر نورافکن‌ها روی چمن ورزشگاه چهل هزار نفری خلیفه که برای جام جهانی ساخته شده، چیز دیگری است.
قرار است آنها درس ضربه آزاد بگیرند و می‌توانند این‌ها را از ژاوی هرناندز یاد بگیرند که منتظر آن‌هاست. پنج ماه پیش بود که اسطوره اسپانیایی‌ها، بارسلونا را ترک کرد و راهی قطر شد. او با قهرمانی اروپا در ورزشگاه المپیک برلین -برای چهارمین بار- اروپا را ترک کرد و راهی خلیج فارس شد. ژاوی و آندرس اینیستا سطحی جدید از پاس‌های کوتاه و حفظ مالکیت را پی‌ریزی کرده بودند که با آن تیکی تاکا اطلاق شد. این شیوه خیلی زود طرفدارانی در دنیای فوتبال پیدا کرد.
حالا قرار است او در این راه معلم قطری‌ها برای جام جهانی 2022 باشد و البته دراین‌بین سالیانه هفت میلیون پوند از السد دستمزد می‌گیرد. باور حضور او برای بازیکنان جوان دشوار است. آنها با سرعت گوشی‌های هوشمند خود را درمی‌آورند و با ژاوی سلفی می‌گیرند. اما جز آن سعی می‌کنند در تمرینات از هوش و تجربه وی استفاده کنند.
روز بعد مغز متفکر سابق بارسلونا در لابی هتل پنج ستاره ملنیوم دوحه نشسته و آرام به نظر می‌آید. به نظر او از 25 سال تحمل فشار در بارسلونا رهایی یافته و روزهای پایانی بازی را در آرامش سپری می‌کند. همسر او نوریا کونیرا منتظر است تا در دسامبر نخستین فرزند -یک دختر- را به دنیا بیاورد. آنها در همان عمارتی زندگی می‌کنند که پیش‌تر رائول در آن زندگی می‌کرد.
او انتقال به قطر و کمک به این کشور در راه سازندگی برای جام جهانی 2022 را بهترین تصمیمی می‌داند که برای زندگی‌اش گرفته است. او از اینکه بازی‌های زیادی را در ورزشگاه می‌بیند خوشحال است و از اینکه افرادی به دلایل مالی به استادیوم می‌آیند، بی‌اطلاع است. این بزرگ‌ترین پروژه در دنیای فوتبال است. این برای کشور، بازیکنان، نسل آینده و من خوب است. برای دو سال با اینجا نیامده‌ام که پس از آن قطر را ترک کنم، این برای من و خانواده‌ام پروژه بزرگی است.
اما او به مانند براوو و نگرانی‌هایش، به داروینیسم چشم ندارد. سطح از چیزی که فکر می‌کردیم، بهتر است. آنها استعدادهای خوبی دارند؛ اما باید فوتبال بازی کردن را به تمام دقایق بازی گسترش دهند. برای مثال آنها در بیست یا سی دقیقه فوق‌العاده‌اند اما بعد افت می‌کنند. باید رقابت بیشتری نشان دهند. مردم در قطر باید از نظر ذهنی به رقابت‌کردن عادت کنند. حالا با وجود یک جام جهانی در پیش، آنها در حال تغییر هستند.
آیا قطر می‌تواند از حذف در مرحله نخست جلوگیری کند؟ شاید بتواند. برای مثال اسپانیا در جهان جهانی قبل در گروه بدی بود و حذف شدیم. آنها می‌خواهند رقابت کنند اما هنوز وضعیت در سال 2022 مشخص نیست. شاید یک بازی را برنده شوند. آنها می‌خواهند پیشرفت کنند و برای آن زمان دارند.
ژاوی می‌داند که باید برای قطر تیکی تاکا را به ارمغان بیاورد. Pap pap pap pap. او اینطور ریتم سریع و صدای ضربه ها به توپ به قصد پاس را تجسم کرد. نمی خواهم که تنها بازی کنند، چون باید این کار را انجام دهند. بلکه می خواهم بازی را درک کنند.
عصر آن روز و در شرایطی که خورشید پایین می‌رفت، ژاوی به استادیوم الاهلی رفت تا با عنوان کاپیتان تیمش، السد بازی کند. در پارکینگ و در شرایطی که بیست دقیقه تا شروع بازی مانده بود، آفریقایی‌هایی را دیدم که دشداشه بر تن به سمت استادیوم می‌رفتند. آنها با اتوبوس پس از شیفت‌های کاری در ساختمان‌های نیمه‌کاره یا ازاین‌قبیل به استادیوم آورده می‌شوند تا بتوانند از این طریق سی ریال (5.4 پوند) اضافی دریافت کنند.
آنها به دنبال آن هستند چون افراد زیادی برای دیدن بازی‌ها نمی‌آیند. این را مایکل، از نیروهای امنیتی استادیوم که کنیایی بود گفت. او هم به‌اندازه همین هواداران دروغین به طور هفتگی درآمد دارد. قطری‌ها علاقه نشان نمی‌دهند. عموماً سرشان شلوغ است و دیدن بازی در خانه را ترجیح می‌دهند. ما کمترین دستمزد را داریم. اگر سی ریال بیشتر درآمد داشته باشید، غذای بهتری خواهید داشت.
آنها فکر می‌کنند با وجود جام جهانی، مردم نگران این خواهند بود که تماشاگرهای کمی در استادیوم ها هستند. این را کومار هندی گفت. او در اینجا بنّا است و اعتراف کرد که برای دیدن بازی سی ریال دریافت کرده است. با خاطر همین، آنها به ما پول می‌دهند.
در گوشه ای از استادیوم، صدها کارگر آسیایی که برای یک پیمان‌کار کار می‌کنند را می بینم که پشت دروازه نشسته اند. آنها برای دیدن بازی پولی پرداخت نکرده اند و از سوی باشگاه بلیط مجانی گرفته‌اند. وقتی از مسئولان پرسیدم که عدم حضور هواداران واقعی را چطور ارزیابی می‌کنند. آنها گفتند نمی خواهیم استادیوم را با افرادی که نمی خواهند در آن باشند پُر کنیم. هدف ما داشتن لیگی حرفه ای با هواداران پرشور است پس ترجیح می دهیم استادیوم را پر از آدم هایی کنیم که به فوتبال عشق می ورزند. دست بر قضا طی تحقیقی که دولت انجام داده است مشخص شده بسیاری از قطری‌ها به‌خاطر همین هواداران پولکی، ترجیح می‌دهند به استادیوم نیایند.
یکی از بزرگ‌ترین سؤال‌هایی که قطری‌ها با آن روبرو هستند -و این شامل فوتبال ملی آنها هم می‌شود - این است که با این حقیقت که پول همه چیز نیست کنار بیایند. آنها پول دارند و حالا باید شور و اشتیاق را به فوتبال خود اضافه کنند. حتی با وجود حضور ستاره‌ها؛ فرهنگ، آب‌وهوا و عدم مشارکت مردم دلایلی هستند باعث می‌شوند این کار به‌واقع دشوار شود. اگر آنها شکست بخورند این نقطه عطف زندگی ورزشی ورزشکارانی مانند احمد، محند، مصعب و ندیر خواهد بود و این می‌تواند تمام امیدها و هزینه‌ها را نابود کرده و به ناامیدی ملی منجر شود.
بازی در الاهلی شروع می‌شود و مهتاب استادیوم را روشن می‌کند. چندین جوان قطری ثروتمند با لباس های تر و تمیز در اتاق شیشه ای بازی را نگاه می‌کنند. پایین تر می‌شود کودکان مدرسه ای را هم دید که با لباس های متحد الشکل و پرچم هایی که از سوی تیم ها در اختیارشان قرار داده شده، اقدام به تشویق می‌کنند. در میانه کار هواداران السد با طبل و بلند گو اشعاری را می خوانند. یکی از نیروهای امنیتی ورزشگاه به ما می گوید هرکدام از آنها 100 ریال دریافت کرده‌اند تا اتمسفر به وجود بیاورند. آنها کار خود را خوب بلدند.
در دقیقه چهار السد روی حمله‌ای همه‌جانبه و ضربه تمام‌کننده ژاوی از نزدیکی‌های نقطه پنالتی گل می‌زند. او لبخند می‌زند و اعضای تیم دور او را حلقه می‌زنند. آقای تیکی تاکا مورد تشویق صدها هوادار قرار می‌گیرد که بسیاری از آنها به‌خاطر ادا در آوردن پول دریافت کرده‌اند و برخی دیگر واقعی هستند. این تصویر، نمادی از قطر است: کشوری که برای همه چیز پول خرج می‌کند؛ از سوپراستاری برای گل زدن تا هواداری برای تشویق کردن.
از استنلی پرسیدم. او کارگری کنیایی است که برای حضور در استادیوم پول دریافت کرده. از او پرسیدم که آیا از بازی لذت برده‌ای؟ او شانه بالا انداخت و گفت ما تنها با خاطر پول به استادیوم آمده‌ایم.
بخش های قبلی:
از کشوری کوچک وابسته به نفت تا میزبان بحث برانگیز ترین رویداد ورزشی پس از المپیک مسکو (بخش اول)
تغییرهایی که میزبانی جام جهانی به وجود می آورد و نمی آورد (بخش دوم)
برای جام جهانی آماده خواهیم بود، انشاالله (بخش سوم)
