طرفداری- از وعده‌های عملی نشده ناراحت بود، اما ناامید نبود. سرمربی پرتغالی تیم ملی بهانه‌گیری هم نکرد و نگفت اگر نتیجه نگیریم به خاطر نبود امکانات و عملی نشدن وعده‌هاست. در پس تمام صحبت‌های کارلوس کی‌روش امید به آینده وجود داشت و او از تلاشی صحبت کرد که انجام خواهد داد تا تیم ملی به نتیجه برسد.
سرمربی تیم ملی پیش از آغاز گفت‌وگو از میلاد حجت‌الاسلامی، خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم که در ابتدای سال جاری همراه تیم ملی به اردوی اتریش رفته بود اما پس از پوشش خبری بازی بارسلونا و رئال مادرید در راه بازگشت از اسپانیا به اتریش دچار سانحه هوایی شد و درگذشت، یاد کرد و گفت که این اتفاق تلخ فراموش نشدنی است.
سرمربی تیم ملی در نشستی که با خبرنگاران ورزشی خبرگزاری تسنیم داشت صحبت‌های مهمی در خصوص تیم ملی و آینده فوتبال ایران انجام داد.
روز پنجشنبه دیدار مهمی در راه مقدماتی جام جهانی 2018 در پیش داریم، شما بارها اعلام کرده‌اید که جام جهانی برای ما شروع شده است و با این شرایط وضعیت تیم ملی برای بازی با گوام که صدرنشین گروه است، چگونه است؟
حتما باید در این بازی به پیروزی برسیم، برد در این بازی برای ما بسیار حائز اهمیت است چون در دور اول مقدماتی جام جهانی مسابقات کوتاهی را پیش‌رو داریم و حتما باید در این مسابقه نتیجه لازم را کسب کنیم. مطمئنا در دور اول مقدماتی جام جهانی دیگر تیم‌های گروه به خاطر مسافت طولانی که باید پرواز کنند و شرایطی که حاکم خواهد شد امتیازاتی از دست خواهند داد. مطمئن هستم این اتفاق رخ خواهد داد. در عین حال در خانه و در ورزشگاه آزادی بازی خواهیم کرد و باید برنده دیدار با گوام باشیم. ما شرایط متفاوتی را تجربه می‌کنیم، اکنون خون جوانی به تیم ملی تزریق شده است و به خصوص بعد از جام جهانی و در طول مسابقات جام ملت‌ها و بعد از آن بازیکنان جوان زیادی را به تیم ملی معرفی کرده‌ایم. در حال حاظر بازیکنان جوان زیادی در تیم ملی داریم که پتانسیل بالایی دارند اما تجربه‌ای ندارند. لحظه بسیار حساسی را پشت سر می‌گذاریم به این دلیل که مسابقات صعود به جام جهانی بازی‌هایی نیست که بخواهیم فرایند یادگیری را هم در آن تجربه کنیم بلکه جایی است که باید عملکردتان را در زمین ثابت کنید. به غیر از این دیدارهایی که در پیش داریم گزینه‌های زیادی نداریم به این دلیل که شرایط بازی‌های دوستانه را نداریم و تاریخ‌هایی نیست که در آنها بتوانیم بازی دوستانه انجام دهیم. کار بسیار دشواری داریم اما مطمئنا تلاش خواهیم کرد تا بهترین عملکرد را داشته باشیم.
همه انتظار داشتند بعد از جام جهانی 2014 تیم ملی جوان شود که برای جام ملت‌ها و بعد از آن رخ داده و بازیکنان جوانی به تیم آمدند. با این وجود یکی از مشکلات اولیه‌ای که شما همیشه به آن اشاره می‌کنید موضوع زمین تمرینی است که هنوز هم حل نشده است.
از بُعد توسعه و تجربه و پیشرفت بازیکنان و به ثمر رساندن این کارها که به آن اشاره شد یکسری مسائل داخلی و کلی است و یکسری مسائل خارجی وجود دارد. ما در جهان 3 نوع کشور و ممالک مختلف داریم، کشورهایی که غیرفوتبالی محسوب می‌شوند بسیار محدودند و بیشتر کشورها فوتبالی هستند. کشورهای فوتبالی هم به دو دسته تقسیم می‌شوند. برزیل، آلمان، فرانسه، هلند، اسپانیا، انگلیس، ایتالیا، روسیه و... کشورهایی هستند که باشگاه‌ها بازیکن را آماده می‌کنند تا به تیم ملی کمک کنند اما گروه دیگر کشورها که آنها نیز فوتبالی محسوب می‌شوند شرایط‌شان اینگونه است که فدراسیون‌ها به اجبار باید بازیکنان سطح اول کشور را جمع و آنها را برای استعدادیابی و تیم ملی آماده کنند. به طور مثال باشگاه‌های ایران هرچقدر هم بخواهند سخت کار کنند، نمی‌توانند یک بازیکن را آماده سطح بازی بین‌المللی کنند آن هم به خاطر شرایط و سطح مسابقات داخلی که با آن مواجه هستیم.
بیشتر توضیح می‌دهید؟
در این هفته شاهد حضور یکسری از برترین‌های دنیا در قالب تیم ستارگان جهان در ایران بودیم. بازیکنانی مانند لوئیز فیگو، ادگار داویدز و... که نه تنها برنامه‌های فدراسیون‌هایشان برای تیم‌های ملی‌شان قوی است بلکه توانسته‌اند در بهترین باشگاه‌های جهان هم فرصت بازی داشته باشند. وقتی درباره ایران و یکسری کشورهای دیگر صحبت می‌کنیم برنامه تیم ملی و چارچوب آن است که می‌تواند بازیکنان را آماده کند اما چطور می‌توان با 5-6 جلسه تمرین بازیکنان جوانی مانند محمدحسین کنعانی، مرتضی پورعلی‌گنجی، امید عالیشاه، مهدی ترابی، مهدی طارمی، میلاد محمدی، علی کریمی و ... را ساخته و پرداخته کرد. اگر به همین روالی که پیش می‌رویم، پیش برویم هیچ آینده‌ای برای این بازیکنان وجود ندارد. اگر مسائل فعلی فوتبال ایران تغییر نکند آینده درخشانی در انتظار فوتبال ایران نخواهد بود.
ماجرای توصیه کی‌روش به پدر عزت‌اللهی
به خوبی به یاد دارم 3 یا 4 سال پیش بود که پدر سعید عزت‌اللهی پیش من آمد و با او درباره آینده پسرش صحبت کردیم. او می‌خواست راهکاری برای پیشرفت سعید پیدا کند. به او گفتم بهتر است هرچه سریع‌تر راهی پیدا کند تا سعید بتواند خارج از ایران فوتبالش را دنبال کند. زمانی که او تقریبا 17 ساله بود و در ملوان بازی می‌کرد به پدرش گفتم اگر 3 یا 6 ماه دیگر دست روی دست بگذاری فرصت اینکه سعید بتواند فوتبالیست کاملی شود و خارج از ایران بازی کند را از دست خواهد داد. بهترین پیشنهاد و نصیحت من به شاگردانم این است که بازیکنانی مانند طارمی، ترابی، میلاد محمدی، سروش رفیعی، احمد عبدالله زاده، عالیشاه و تمام بازیکنان هرچه سریع‌تر بروند و فوتبالشان را خارج از ایران دنبال کنند. اگر به سردار آزمون دقت کنید متوجه منظور من خواهید شد. فقط مسائل تمرینی نیست و مسائل کلی دیگری است که بازیکنان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.
هیچ‌کس به صحبت‌های من گوش نمی‌کند
در 4 سال گذشته که در ایران بودم هر موقع صحبت یا مشورتی داشتم و هر ایده‌ای که خواستم بدهم هیچ‌کس به آن گوش نکرد. شاید بهتر باشد به کوالالامپور مالزی و سمینار تیم‌های AFC و مربیان جهان بروم چون کشورها و تیم‌های دیگر علاقه دارند نظرات من را بشنوند اما در ایران و در سیر آموزشی، هیچگاه نظرات من را نخواستند، یکسری صحبت‌ها و مشورت‌ها در مسیر المپیک دارم که هیچگاه از آنها استفاده نشده، برای تیم‌های ملی پایه و تیم‌های دیگر هیچگاه نظرات من استفاده نشد و شنیده هم نمی‌شود. یک مطلب پیش‌رو داریم و آن هم این است که جهان به سرعت در حال پیشرفت است و در این بین جهان فوتبال شرایط ویژه‌تری دارد که به سرعت پیشرفت می‌کند. اگر سریعا و فورا بلند نشویم و شروع به دویدن نکنیم مطمئنا عقب خواهیم افتاد. این موضوع واقعا ناراحت‌کننده است به خاطر بازیکنان مستعدی که در ایران وجود دارند، به خاطر هوادارانی که علاقه به فوتبال در آنها موج می‌زند. بیشتر از این نمی‌خواهم درباره این مسائل صحبت کنم و فقط از این به بعد می‌خواهم زمان و انرژی‌ام را صرف بازیکنان خودم کنم.
فوتبال ایران نشان داده نتیجه‌گراست، ما اکنون جوانگرایی کردیم و آیا می‌توانیم با این جوانگرایی نتیجه بگیریم یا باید صبر کنیم و هزینه‌های آن را بپردازیم. به نظر شما قیمت این جوانگرایی در تیم ملی چه خواهد بود و ما باید چقدر هزینه بپردازیم؟ همانند بازی با ترکمنستان که پس از آن انتقادهایی از شما صورت گرفت.
دقیقا درست می‌گویید، ما قبل از جام جهانی هم با همین مسائل دست و پنجه نرم می‌کردیم. صعود به جام جهانی، بازی با کودکان در حیاط خلوت خانه نیست. مطلبی که بسیار حائز اهمیت است کیفیت بازیکنان و مسابقات است. به خوبی اطلاع دارم که من اعتبارم را اینجا روی میز گذاشتم و بابت این اعتبار ریسک کرده‌ام. من باید کاری را انجام دهم که فکر می‌کنم برای فوتبال ایران صحیح است. وقتی 3 سال پیش برای فوتبال ایران برنامه بلندمدت دادم تعهدات لازم به من به صورت شفاهی انجام شد، به من درباره زمین تمرینی، مرکز ارتقای سطح فنی بازیکنان که در آکادمی در حال ساخت است و تمام این موارد تعهد دادند، اما این اتفاق رخ نداد. در فوتبال ایران با مسائل بسیار جدی و مهمی روبه‌رو هستیم که حتما باید به آنها فکر کنیم. در درجه اول کیفیت زمین‌ها در فوتبال ایران است، موضوع دوم فوتبال پایه و تمریناتی است که برای بازیکنان جوان فوتبال ایران در نظر گرفته می‌شود و باید یک سیستم رقابتی خوب برای جوانان ایران و پایه وجود داشته باشد. موضوع سوم آموزش مربیان و همینطور برنامه‌های مختلف آموزشی در مسیر آنهاست. همینطور برنامه‌های تیم ملی و بازی‌های دوستانه که باید در این برنامه‌ها گنجانده شده باشد و مطمئنا حمایت‌های مالی نیز در ادامه است، اما در حال حاضر ببینید که دغدغه برخی افراد در این شرایط چیست. دغدغه این افراد تعطیلات سرمربی تیم ملی است. ما الان با مشکل بزرگی به نام سربازی بازیکنان تیم ملی مواجه هستیم، بازیکنان مشکل مالیاتی دارند، اما باز هم به گونه‌ای وانمود می‌شود که گویا تنها مشکل فوتبال ایران تعطیلات سرمربی تیم ملی است. مشکل فوتبال ایران این شده که سرمربی تیم ملی چند روز در ایران بوده یا نبوده، آیا این دغدغه‌ها واقعا جدی است؟ به هیچ وجه نمی‌توان این مسائل را جدی قلمداد کرد. شما با تمام این مشکلات مواجه هستید، ساختمان آکادمی ملی فوتبال قرار بود ساخته شود اما ساخته نشده، شما زمین تمرینی ندارید، بازیکنان مشکل سربازی و مالیاتی دارند، لباس‌های تیم ملی هماهنگ نشده، اما در عین حال می‌آیید مخل آسایش مردم می‌شوید، به این دلیل که سرمربی 6 هفته در تعطیلات بوده و این 6 هفته تعطیلات نیز بنا بر قراردادش کاملا قانونی بوده و هماهنگی‌های آن قبلا با رئیس فدراسیون فوتبال انجام شده است. یک بازیکن در ایران وجود دارد که دیگر به هیچ وجه نمی‌تواند در اختیار تیم ملی باشد. این بازیکن دیگر نمی‌تواند به پرچم و کشورش خدمت کند اما او می‌تواند برای باشگاهش در لیگ قهرمانان آسیا بازی کند در حالی که بازی کردن او برای تیم ملی ممنوع است. وقتی از این اتفاقات رخ می‌دهد باز هم افراد ترجیح می‌دهند در خصوص تعطیلات سرمربی تیم ملی صحبت کنند. مهرداد پولادی، حسین ماهینی، بختیار رحمانی، سروش رفیعی، احمد عبدالله‌زاده و 5-6 بازیکن دیگر هستند که روی آنها هزینه شده، کارهای لازم برای آنها انجام شده و این بازیکنان آماده و پرداخته شده‌اند تا به تیم ملی خدمت کنند اما موضوع صحبت مرخصی سرمربی تیم ملی است. زمین تمرین نداریم، باز هم صحبت تعطیلات سرمربی تیم ملی است. افرادی که درباره سرمربی تیم ملی صحبت می‌کنند نمی‌آیند و این شجاعت را ندارند که بگویند کادرفنی تیم ملی 7-8 یا 9 ماه حقوق نمی‌گیرد، حقوق‌ها 7 ماه پرداخت نشده اما باز هم راجع به تعطیلات سرمربی تیم ملی صحبت می‌کنند. این‌طور به نظر می‌رسد که این مسائل را فقط برای سرگرمی عنوان می‌کنند اما باز هم وظیفه ما این است در بازی با گوام و روزی که برای مسابقه آماده می‌شویم برنده از زمین بیرون بیاییم. با همه این شرایط باید اذعان کنم که همه ما واقعا خسته شده‌ایم، اما به خاطر هواداران و به خاطر حامیان تیم ملی؛ فقط به خاطر آنها به مسیرمان ادامه می‌دهیم تا زمانی که ببینیم خداوند بزرگ چگونه ما را مورد رحمت خودش قرار می‌دهد.
حمایت‌های بیشتری که در صحبت‌های اخیرتان گفته‌اید فقط همین مسائل را در برمی‌گیرد یا موارد دیگری هست که فکر شما را مشغول کرده است، این دغدغه‌ها باید از سوی فدراسیون فوتبال حل شود یا وزارت ورزش و جوانان؟
من فقط در مجموع درباره فوتبال صحبت می‌کنم. واقعیت مطلب این است و من هم مطمئن هستم خیلی از افراد از صحبت‌های من خوشحال نمی‌شوند، اما آقای کفاشیان هرچه در توان داشته و در بضاعتش بوده برای تیم ملی انجام داده است. این موضوع بسیار شفاف است و کار دیگری نمی‌توانند انجام دهند، هرچیزی که برای کفاشیان مقدور بوده انجام داده است، همینطور هیئت رئیسه فدراسیون که همیشه تلاش کرده بهترین‌ها را برای ما فراهم کند و همیشه بهترین تلاش‌شان را برای ما انجام داده و از آنها هیچ گِله یا دلیلی برای شکایت ندارم. تلاش آنها و کاری که فدراسیون فوتبال برای تیم ملی بزرگسالان، تیم ملی ساحلی، فوتسال، تیم‌های ملی بانوان و تیم‌های دیگر انجام می‌دهند، تحسین‌برانگیز است. این فرصت را داشتم که در جام جهانی فوتبال ساحلی در پرتغال کنار تیم ملی باشم. یک روز به یک تیم فوتبال که 11 بازیکن در آن بازی می‌کردند، گفتم تیمی نیست که با حداقل دریافتی بتواند چنین عملکرد و بازدهی داشته باشد اما وقتی عملکرد تیم ملی فوتبال ساحلی را دیدم نظرم عوض شد. به این دلیل که در عمرم هیچ تیم فوتبالی و فوتسالی را در دنیا ندیده بودم که با امکانات بسیار کم بتواند چنین عملکردی داشته باشد. شرایط تیم ملی فوتبال ساحلی پرتغال، برزیل و اسپانیا را از نزدیک دیدم و آن روز که ایران مقابل برزیل بازی کرد در استادیوم بودم و واقعا خون ایرانی آن روز در بدن من فوران می‌کرد. واقعا از صمیم قلب می‌گویم که آرزوی من این است که حتی بازیکنان تیم ملی فوتبال ساحلی هم باید مورد حمایت بیشتری قرار می‌گرفتند چون لیاقت بیش از اینها را دارند. با چشمان خودم آنجا شاهد آن بودم و واقعا این مسائل تحسین‌برانگیز است.
علی کفاشیان 3 روز پیش در گفت‌وگو با تسنیم اعلام کرد «دیگر نمی‌دانم چه کار باید کنم تا وزیر ورزش از ما راضی شود». او هم به این مسائل اشاره کرد که تیم ملی فوتبال ساحلی عملکرد خوبی داشته، تیم بانوان به خوبی کار و برای اولین بار از گروهش صعود کرد و تیم ملی فوتبال هم راهی جام جهانی شد...
واقعا چه چیز بیش از این لازم است تا بتوان یک کشور و همینطور وزارت محترم ورزش را راضی کرد؟ با نوع عملکردی که ما در جام جهانی برزیل داشتیم همه کشور و حتی رئیس جمهور محترم دکتر روحانی از عملکرد ما راضی بودند. متاسفانه تنها 2 نفر از عملکرد ما راضی نبودند و آن هم وزیر محترم ورزش و جوانان و همینطور دکتر اسدی دبیرکل فدراسیون فوتبال بود. ما به جام ملت‌‌های آسیا رفتیم و در آنجا خود استرالیایی‌ها در تلویزیون و رسانه‌هایشان متفق‌القول گفتند که عملکرد بنجامین ویلیامز داور استرالیایی بازی ایران و عراق بسیار ضعیف بود و عملکرد بدی داشت. گفتند او حق ایران را ضایع کرد اما متاسفانه اینگونه به نظر می‌رسد که ما نتوانسته‌ایم رضایت برخی افراد را کسب کنیم. توصیه من به رئیس فدراسیون، آقای کفاشیان این است که او هم باید کاری که من انجام می‌دهم را انجام دهد چون نمی‌توان دل همه را به دست آورد و همه را راضی نگه داشت. اگر وزیر محترم و دکتر اسدی از نتایج ما و شرایط ناراضی هستند، باید بگویم کاری بیشتر از این از دست ما برنمی‌آید. توصیه‌ام به کفاشیان این است که دقیقا کاری که من انجام می‌دهم انجام دهد، سخت کار و تلاش و سعی کند تمرکزش روی کار خودش باشد. من تلاش خودم را همیشه خواهم کرد تا در سرحد توانم بتوانم کاری انجام دهم که آنها هم یک روزی راضی شوند. کاری خواهم کرد که به امید خدا دل آنها (گودرزی و اسدی) را نیز روزی به دست آورم.
جواد نکونام رهبر تیم ملی بود و شما اعتقاد زیادی به این بازیکن داشتید که در نهایت ابتدای امسال از بازی‌های ملی خداحافظی کرد.
برای من صحبت کردن درباره این مسائل همیشه سخت است چرا که شما هر چقدر هم برنامه‌ریزی کنید کارها به درستی انجام نمی‌شود و در نهایت به بن‌بست می‌خورید. فکر می‌کنم تصمیمی که جواد نکونام برای خداحافظی از بازی‌های ملی گرفت در زمان مناسبی گرفته شد اما در دوران مناسبی گرفته نشد. این تصمیم، زمان مناسبی برای او بود به خصوص بعد از 2 بازی مهم مقابل تیم ملی شیلی قهرمان کوپا آمریکا و همینطور سوئد اما نوع خداحافظی نکونام آن طور که باید می‌بود، نبود. خداحافظی نکونام باید به گونه دیگری صورت می‌گرفت چرا که جایگاه چنین بازیکنی با این همه دستاورد ملی و بین‌المللی بسیار بالاست. باید در بازی مقابل سوئد و در زمین، مراسمی بسیار شکیل و با پرستیژ برگزار می‌شد تا نکونام از بازی‌های ملی خداحافظی کند. خود من متاسفم که نتوانستم از ارتباطات شخصی‌ام استفاده کنم چون می‌توانستم به سرمربی تیم ملی سوئد یا مسئولان فدراسیون فوتبال این کشور که دوستانم هستم اطلاع دهم تا مراسم بسیار شکیلی را برگزار کنند که این اتفاق رخ نداد. مطمئن هستم اگر به فدراسیون سوئد می‌گفتم کاپیتان تیم ملی فوتبال ایران می‌خواهد پس از 152 بازی ملی از بازی‌های ملی خداحافظی کند، برنامه‌ای بسیار خوبی برای او برگزار می‌کردند. این تصمیم در دوران بدی انجام شد به این دلیل که در حال حاضر ما بازیکنان جوانی را به تیم تزریق کرده‌ایم و آن رهبریتی که باید در تیم وجود داشته باشد در حال حاضر وجود ندارد. مطمئنا بازیکنانی بسیار خوب مانند آندرانیک تیموریان، پژمان منتظری، سیدجلال حسینی هستند اما اکنون مدتی طول می‌کشد تا جایگزین مناسبی برای نکونام داشته باشیم.
سوال دیگر این است که آیا شما با خداحافظی نکونام موافق بودید و حالا که بحث بازگشتش به تیم ملی به‌عنوان بازیکن راه افتاده موافق این موضوع هستید یا نه. اگر اینگونه باشد شما او را به عنوان بازیکن به تیم ملی بازمی‌گردانید یا اینکه دستیارتان خواهد شد؟
استنباط من این بود که وقتی جواد نکونام از بازی‌های ملی خداحافظی می‌کند به تیم ملی به عنوان عضو کادرفنی اضافه خواهد شد. ما این توافق را با هم کردیم اما بعد از آن نمی‌دانم چه اتفاقی افتاد. در این مدت قرار بود خود من هم بروم و اصلا ادامه همکاری من با فدراسیون فوتبال ایران ممکن نبود که بعد از آن رفتم و برگشتم و بعد از آن هم دیگر نمی‌دانم درباره موضوع نکونام چه اتفاقی افتاد.
علی کفاشیان اعلام کرده سفری به هلند و آلمان خواهد داشت و با روسای فدراسیون این دو کشور مذاکره خواهد کرد تا در صورت امکان تیم‌های ملی آلمان و هلند با ایران بازی دوستانه برگزار کنند. این موضوع با شما هماهنگ شده و از احتمال برگزاری بازی دوستانه با آلمان و هلند اطلاع دارید؟
از سفر کفاشیان خبر دارم، اما نمی‌دانم چه زمانی قرار است بازی دوستانه ایران با هلند و آلمان اتفاق بیفتد چون ما اکنون روز آزادی برای انجام بازی دوستانه نداریم. اردوهایی که من از آن صحبت می‌کنم وقفه‌های بین فصل، قبل از آغاز مسابقات لیگ، در میانه فصل و در پایان است؛ مانند سال اولی که من به ایران آمدم و در اتریش اردویی را برپا کردیم. در چنین اردوهایی بازیکنان می‌توانند تجربه بین‌المللی به دست بیاورند، فصل جاری که تمام شود ما به المپیک 2016 ریو می‌رسیم و این می‌تواند فرصت مناسبی برای تیم ملی باشد به این دلیل که در آن زمان تمام تیم‌های دنیا به دنبال انجام بازی‌های دوستانه هستند و ما می‌توانیم از آن فرصت برای انجام بازی‌های دوستانه استفاده کنیم. اگر نتوانیم بازی‌های دوستانه بزرگ انجام دهیم من می‌توانم به فرانسه بروم و از طریق دوستانی که در آنجا دارم با تیم‌های باشگاهی فرانسوی بازی دوستانه انجام دهیم، همینطور با تیم‌های اسپانیایی، ایتالیایی و همچنین با تیم‌های پرتغالی و آفریقای جنوبی که قبلا هم با آنها بازی دوستانه انجام داده‌ایم، بازی‌های دوستانه با این تیم‌ها ترتیب دهم تا بازیکنانم صاحب تجربه شوند. من در تمام جهان دوستان زیادی دارم. در برزیل و آرژانتین دوستان من حضور دارند و اگر این فرصت را برای کار با بازیکنان و تمرین با آنها داشته باشم مطمئنا می‌توانیم سطح‌مان را ارتقا دهیم. همانطور که گفتم می‌خواهم انرژی و شور و اشتیاقم را برای بازیکنان خودم بگذارم، بازنده همه داستان‌های دیگر من هستم که دیگر نمی‌خواهم درباره آنها صحبت کنم.
در مقاطع مختلف صحبت از حضور شما در تیم‌های دیگر به میان آمده از جمله تیم ملی مکزیک و تیم‌های باشگاهی. درباره این موضوع چه نظری دارید و اینکه چه صحبتی با هواداران فوتبال ایران دارید؟
جایگاه و موضع من دقیقا مانند قبل است. من از آن دست مربیان نیستم که یک روز با یک تیم صحبت کنم و روز دیگر بخواهم بازیکنانم را با تیم دیگری تمرین دهم. این طور نیست که یک روز اینجا باشم و یک روز آنجا، به فدراسیون فوتبال ایران و علی کفاشیان تعهد دارم و همیشه هم به قراردادم متعهد هستم. کاملا به بازیکنان و کادرم وفادار هستم و این وفاداری من برای هواداران تیم ملی ایران بسیار پابرجاست. اطمینان داشته باشید و باور کنید اگر در هر لحظه‌ای تصمیم به رفتن بگیرم به این دلیل نیست که بخواهم به تیم دیگری بروم و رفتن من مطمئنا به خاطر موقعیت کاری در جای دیگری نخواهد بود. اگر تصمیم به رفتن بگیرم دلیلش این خواهد بود که به نتیجه رسیده‌ام که زمینه رسیدن به اهدافم در اینجا وجود ندارد. هیچ وقت به خودم اجازه نمی‌دهم که به هواداران فوتبال ایران دروغ بگویم و فراتر از آن هیچ وقت نمی‌توانم به آن هوادارانی که همیشه وفادار من بوده‌اند دروغ بگویم. همانطور که گفتم وظیفه من است که کاری که انجام می‌دهیم بتواند توقعات هواداران فوتبال ایران را برآورده کند. من نمی‌خواهم در کشتی تایتانیک باشم وقتی که در حال غرق شدن است. بیاییم فراموش نکنیم و به این نکته حساس توجه کنیم که جام جهانی 2018 می‌تواند اتفاق مهمی را برای ایران رقم بزند. جام جهانی 2018، دو سال و خورده‌ای بعد از اتمام تحریم‌های جهانی علیه ایران برگزار می‌شود. آن موقع تمام تحریم‌ها برداشته شده که فرصت بسیار خوب و طلایی است تا کشور ایران بتواند در آن رویداد بزرگ دوباره خودش را نشان دهد. من نمی‌خواهم در کشتی تایتانیک باشم وقتی این کشتی در حال غرق شدن است، بیاییم فراموش نکنیم و به این نکته حساس توجه کنیم که جام جهانی 2018 می‌تواند اتفاق مهمی را برای ایران رقم بزند. جام جهانی 2018، دو سال و اندی بعد از اتمام تحریم‌های جهانی علیه ایران برگزار می‌شود و آن موقع تمام تحریم‌ها برداشته شده است که فرصت بسیار خوب و طلایی است تا کشور ایران بتواند در آن رویداد بزرگ دوباره خودش را نشان دهد.
شرایط آماده‌سازی تیم ملی به مراتب بدتر از 4 سال پیش است
در جام جهانی 2014 برزیل تحت آن شرایط بسیار سخت باز هم توانستیم باعث افتخار هواداران شویم اگر چه همه افراد خوشحال و راضی نبودند و ما هم از این اطلاع داریم. حتی خود من توقعم این بود که به دور دوم صعود کنیم. من اینجا بودم و هستم تا به جام جهانی صعود کنیم و توقعم این است که به دور دوم هم برویم. دوست دارم کاملا متوجه این مطلب شوید که تمام جهان با سرعت زیادی در حال پیشرفت است و شرایطی که ما امروز در ابعاد آماده‌سازی تیم ملی داریم به مراتب بدتر از 4 سال پیش است. تعداد اردوها و تعداد روزهای تمرین‌مان و زمین بدی که قبلا در اختیار داشتیم اکنون 5 سال پیرتر شده است. من آسیایی نیستم اما 3 بار و در 3 دوره مختلف در آسیا کار کرده‌ام. بسیار جالب است که بیش از 65 درصد از منابع مالی فیفا از شرکت‌های آسیایی تامین می‌شود. در ابعاد آماده‌سازی تیم ملی قانون فیفا می‌گوید که تیم‌های آسیایی 4 روز برای آماده‌سازی خود زمان دارند و این هدیه‌ای است که اروپایی‌ها و مسئولان فیفا با در نظر گرفتن اینکه منابع مالی آنها از آسیا می‌آید، به این قاره داده‌اند. شما مسافت‌های طولانی را طی می‌کنید و شاید پنجشنبه در دوحه قطر بازی داشته باشید و سه‌شنبه آینده باید در توکیوی ژاپن به میدان بروید. این مسافت‌های طولانی را در نظر بگیرید و فقط 4 روز برای آماده‌سازی فرصت دارید، آنها پول شما و آسیایی‌ها را برای خودشان و اینکه تیم‌های قدرتمندی در اروپا داشته باشند استفاده می‌کنند. از این پول برای اینکه بازیکنان بهتری داشته باشند، لیگ‌های بهتری داشته باشند، حق پخش‌های قوی و اسپانسرهای بزرگ داشته باشند و این از منابع مالی آسیایی‌هاست، درست است آنها به لحاظ فوتبالی بهتر هستند اما حداقل باید به تیم‌های آسیایی 7-8 روز وقت بدهند تا تیم‌های خود را آماده کنند. با 4 روز حتی اگر 3 هزار سال هم بگذرد ما نمی‌توانیم مقابل اروپایی‌ها مسابقه دهیم. با آمدن استرالیا به آسیا هنوز هم این قاره برای جام جهانی 4 سهمیه دارد و با آمدن استرالیا به صورت خودکار یک سهمیه از آسیا گرفته شد. 3 سهمیه جام جهانی آسیا تقریبا قطعی و مشخص است که استرالیا، کره‌جنوبی و ژاپن آن را در اختیار دارند و فقط یک سهمیه می‌ماند که ازبکستان، قطر، ایران، امارات، چین و همه تیم‌های آسیایی باید برای آن یک سهمیه بجنگند. شما در یکی دو سال گذشته به تیم ملی استرالیا نگاه کنید که بازی‌های دوستانه‌اش با انگلیس، آلمان، برزیل، اروگوئه و تیم‌هایی مانند آنها بوده است. آنها مثل تیم‌های آسیایی نمی‌آیند با تیم‌های آسیایی بازی کنند، اینکه استرالیا به آسیا آمده هیچ اشکالی هم ندارد اما حداقل یک سهمیه جام جهانی به آسیا اضافه کنید. ببینید استرالیایی‌ها چه کاری انجام دادند، آنها زمانی که می‌خواهند بازی دوستانه انجام دهند با تیم‌های خوب بازی می‌کنند اما بازی‌های رسمی را در آسیا انجام می‌دهند که به جام جهانی صعود می‌کنند و مسیر صعودشان نیز هموار است. ایران چه کار می‌کند که تمام این دست‌اندازها را از سر راهش بردارد؟ برنامه فوتبال ایران برای توسعه فوتبالش و چالشی که پیش‌رو دارد چه خواهد بود؟ من جواب این سوال را به شما خواهم داد؛ جواب، «بحث کردن درباره تعطیلات سرمربی تیم ملی است.»
