طرفداری- در 22 دوره گذشته این رقابتها، تیم رئال مادرید اسپانیا با 4 عنوان قهرمانی رکورددار است و پس از آن تیمهای بارسلونا اسپانیا و میلان ایتالیا با 3 بار قهرمانی در رده بعدی قرار دارند. از همین رو بخاطر در پیش بودن فینال مهم ترین تورنمنت باشگاهی در سطح دنیا، در زیر نگاهی خواهیم داشت به تمامی قهرمانان بیست و دو دوره گذشته این رقابتها.
1993؛ المپیک مارسی (نسل طلایی و اولین قهرمانی اروپا)
اولین تیم قهرمان لیگ قهرمانان، تیمی که تنها چند روز بعد از کسب این عنوان با مشخص شدن انجام تبانی در لیگ فرانسه به دسته پایین تر سقوط کرد و رسوایی بزرگی را به جای گذاشت، چیزی که تا سالها بعد گریبانگیر تیم محبوب جنوب فرانسه بود و مدتها زمان برد تا مارسی توانست دوباره به سطح اول فوتبال فرانسه باز گردد. المپیک مارسی در سال 93 یکی از طلایی ترین نسلهای فوتبال اروپا را در اختیار داشت، تیمی که بازیکنان بزرگی مانند فابیان بارتز، دیدیه دشان، مارسل دسایلی، جاکلین آنگلوما، آلن بوکسیچ، رودی فولر، عابدی پله و باسیله بولی را در ترکیب خود می دید و یک تئورسین بزرگ مانند ریموند گوئتالس بلژیکی را بر روی نیمکت خود داشت و توانست در بازی فینال تیم قدرتمند میلان را با تک گل باسیله بولی در ورزشگاه المپیک مونیخ شکست بدهد و قهرمان اولین دوره لیگ قهرمانان شود. مارسی در سال 91 نیز به فینال جام باشگاه های اروپا رسیده بود که آنجا در ضربات پنالتی مغلوب ستاره سرخ بلگراد شد.
1994؛ آث میلان (یک دیوار دفاعی قدرتمند)
یکی از بهترین خط دفاعی های تاریخ، یکی از بهترین عملکردها در بازی فینال در تاریخ، تیمی که در 11 بازی تنها 2 گل را دریافت کرده بود، آث میلان فابیو کاپلو در فینال توانست یکی از بهترین تیمهای تاریخ بارسلونا را با چهار گل در هم بکوبد تا در انتهای بازی ها لقب "تیم رویایی" را برای آن بکار ببرند، چیزی که در موفقیتهای آن فصل میلان بیشتر از هر مسئله دیگری قابل توجه بود، استحکام بی نظیر خط دفاعی آنها در تمام طول فصل بود که با حضور مدافعین بزرگی مانند فرانکو باره سی، پائولو مالدینی و مارسل دسایلی بدست آمده بود.
1995؛ آژاکس (جوانهای فن خال و آخرین قهرمانی ریکارد)
یک تیم کاملاً هلندی، جوان و جنگنده که به سرعت هرچه تمام تر رشد کرد و تمامی تیم های مقتدر اروپایی را در لیگ قهرمانان به مبارزه طلبید و بدون تحمل حتی یک شکست قهرمان اروپا شد. آنها در تمام ترکیب خود تنها سه بازیکن خارجی (دو نیجریه ای و یک فنلاندی) داشتند، آژاکس لوئیس فن خال در بازی فینال توانست تیم قهرمان دوره قبل یعنی آث میلان را با تک گل دقیقه 85 پاتریک کلایورت جوان شکست بدهد تا آنها برای سومین بار با شکست دادن یک مدافع عنوان قهرمانی فاتح اروپا شوند. آژاکس 95 یکی از جوان ترین تیمهای تاریخ فوتبال اروپا بود که توانست قهرمان لیگ قهرمانان شود. این قهرمانی آخرین قهرمانی اروپایی فرانک ریکارد در دوران حضور او در زمین فوتبال بود.
1996؛ یوونتوس (قهرمانی بعد از 11 سال)
بانوی پیر ایتالیا با شکست دادن آژاکس مدافع عنوان قهرمانی در ضربات پنالتی اجازه نداد تا تیم دوست داشتنی هلندی برای دومین سال پیاپی فاتح لیگ قهرمانان اروپا شود. تیم تحت هدایت مارچلو لیپی بازیکنان بسیار بزرگی مانند جیانلوکا ویالی را در ترکیب خود داشت، کسی که در هر دو بازی مرحله نیمه نهایی برای تیمش گلزنی کرد و نقش مهمی در قهرمانی یوونتوس داشت، در کنار او بازیکنان سرشناس دیگری مانند دیدیه دشان و آنتونیو کونته نیز حضور داشتند، آلکس دلپیرو بازیکن محبوب هواداران یوونتوس نیز در آن زمان با 21 سال سن یکی از جوانهای مستعد ایتالیا بود که در آن فصل توانست 6 گل در لیگ قهرمانان برای بیانکونری به ثمر برساند.
1997؛ بروسیا دورتموند (قهرمانی شگفت انگیزها)
تیم یوونتوس که با در اختیار داشتن فوق ستاره ای مانند زیدان به دنبال کسب دومین قهرمانی پیاپی خود بود، در بازی فینال در خاک آلمان مغلوب تیم شگفتی ساز بروسیا دورتموند شد و نتوانست از عنوان خود دفاع کند، اوتمار هیتسفیلد سرمربی دورتموند در آن دوران توانست با رهبری کردن تیم خود، برای اولین بار خودش و زنبورها را فاتح چمپیونز لیگ کند، در ترکیب تیم هیتسفیلد در سال 97، 8 بازیکن از آلمان، یک بازیکن از سوئیس پرتغال و اسکاتلند حضور داشتند، ستاره فینال مونیخ در سال 97 بدون شک کسی نبود جز کارل هاینتس ریدله مهاجم باتجربه و گلزن تیم ملی آلمان که توانست دوگل برای دورتموند به ثمر برساند، اما شاید جالبترین اتفاق این دیدار گلزنی لارس ریکن جوان بود که بعد از ورود خود به میدان در دقیقه 70، تنها پس از 16 ثانیه توانست گل سوم تیمش را وارد دروازه پروتزی کند تا قهرمانی دورتموند مسجل شود.
1998؛ رئال مادرید (پایان انتظاری طولانی)
شاید بتوان گفت یوونتوس بهترین تیم نیمه دوم دهه نود بوده است، آنها در این سال برای سومین بار پیاپی از سال 96 راهی فینال شدند، ولی باز هم مانند سال گذشته در گام آخر ناکام بودند و این بار با شکست در مقابل رئال مادرید یوپ هاینکس به نایب قهرمانی بسنده کردند، رئال مادرید در حالی قهرمان اروپا شد که 32 سال در حسرت کسب قهرمانی دوباره باقی مانده بود و در نهایت با گل پدراگ میاتوویچ یوگوسلاو توانستند در آمستردام آره نا هلند هفتمین قهرمانی خود را جشن بگیرند، رئال که یک سرمربی آلمانی مانند یوپ هاینکس را بر روی نیمکت خود می دید، تا قبل از رسیدن به فینال توانسته بود دو تیم آلمانی بایرلورکوزن و بروسیا دورتموند را شکست بدهد.
1999؛ منچستریونایتد (باور نکردنی مانند طلوع خورشید در شب)
شاید هیچ بازی دیگری مانند فینال سال 99 تمام نشود و در کل تاریخ شاید فقط چند نمونه مانند آن را بشود پیدا کرد، تیم تهاجمی آلکس فرگوسن که بسیار هم دیدنی بازی می کرد، تنها در عرض دو دقیقه شکست را با برد و قهرمانی عوض کرد، آنها سلاطین بازگشت به بازی بودند و در مرحله نیمه نهایی هم در حالی که دوبار در دو دیدار از یوونتوس عقب افتاده بودند توانستند به بازی برگردند و راهی فینال شوند، البته مسلماً این یکی از ضعفهای یونایتد بود، ولی باعث می شد تا آنها بازگشتی با شکوه به بازی داشته باشند. واقعه نیوکمپ و قهرمانی در آن شب باورنکردنی، دومین عنوان قهرمانی منچستریونایتد در اروپا بود.
2000؛ رئال مادرید (اولین فینال تاریخ با دو تیم از یک کشور)
فینال سال 2000 اولین دیداری بود که دو طرف میدان آن از یک کشور بودند، دو تیم رئال مادرید و والنسیا اسپانیا توانسته بودند با پشت سر گذاشتن رقبای خود راهی فینال شوند در ورزشگاه استاد دو فرانس پاریس روبروی هم قرار گرفتند و در پایان این پایتخت نشینان بودند که با سه گل از مورینتس، مک منمن و رائول برای هشتمین بار فاتح اروپا شدند، رئال مادرید که هدایت آن بر عهده ویسنته دل بوسکه بود، در آن سال برای رسیدن به فینال، توانسته بود تیمهای منچستر یونایتد و بایرن مونیخ را در مراحل یک چهارم نهایی و نیمه نهایی شکست بدهد.
2001؛ بایرن مونیخ (ماموریتی که بالاخره انجام شد)
بعد از اینکه بایرن مونیخ در دو سال گذشته توانسته بود تا آستانه کسب قهرمانی پیش برود و هر بار ناکام مانده بود، بالاخره در سال 2001 و در ورزشگاه سن سیرو شهر میلان به آرزوی بیست و پنج ساله خود رسیدند، بایرن بعد از کسب سه قهرمانی پیاپی در دهه 70 میلادی، دیگر هرگز موفق به کسب قهرمانی نشده بود و هربار در یک قدمی جام شکست خورده بود، اما این بار مونیخی ها که در مراحل قبل توانسته بودند با شکست دادن منچستر یونایتد و رئال مادرید با نتایج مشابه 3-1 انتقام ناکامی های دو فصل قبل را بگیرند، در فینال نیز به لطف درخشش اولیور کان افسانه ای، در ضربات پنالتی والنسیا را که برای دومین سال پیاپی به فینال راه پیدا کرده بود را شکست دادند و برای چهارمین بار فاتح اروپا شدند، اوتمار هیتسفیلد که در سال 97 با دورتموند قهرمانی در لیگ قهرمانان را تجربه کرده بود نیز در کنار یک تیم دیگر آلمانی برای دومین بار فاتح اروپا شد.
2002؛ رئال مادرید (آرزوی زیدان و فیگو محقق شد)
این اولین فصلی بود که پروژه کهکشانی ها در تیم رئال مادرید آغاز شده بود، تیمی بزرگ با بازیکنانی بسیار بزرگ و نامدار مانند زیدان و فیگو که با قیمتهای نجومی راهی این تیم شده بودند، رئال در مراحل قبل و بعد از مرحله گروهی توانسته بود بایرن مونیخ و بارسلونا را در دیدارهای جذاب از پیش روی بردارد و در بازی فینال نیز آنها به مصاف دیگر تیم آلمانی و شگفتی ساز آن فصل یعنی لورکوزن رفتند، تیم بی ادعای کلاوس تاپ مولر که توانسته بود در نیمه نهایی تیم مدعی منچستر یونایتد را شکست بدهد در بازی فینال اسیر هنرمندی زین الدین زیدان و آن گل کم نظیرش شد و در ادامه نیز نتوانست دروازه سنگربان جوانی مانند ایکر کاسیاس را باز کند تا در نهایت رئال مادرید برای نهمین بار فاتح جام قهرمانی باشگاهی اروپا شود.
2003؛ آث میلان (کسل کننده ترین فینال)
آث میلان در سالی برای ششمین بار قهرمان اروپا شد که لیگ قهرمانان در این فصل در سیطره ایتالیایی ها بود، میلان در نیمه نهایی توانسته بود رقیب همشهری خود اینترمیلان را از پیش رو بردارد و در دیدار فینال نیز در برابر یوونتوس دیگر رقیب ایتالیایی خود به پیروزی رسید، این بازی که در ورزشگاه اولدترافور شهر منچستر انجام می شد، یک بازی بسیار سرد و تدافعی از طرف دو تیم بود و در نهایت میلان در ضربات پنالتی توانست رقیب خود را شکست بدهد تا یکبار دیگر یوونتوس و مارچلو لیپی در فینال ناکام مانده باشند.
2004؛ پورتو (آغاز دوران آقای خاص)
یک قهرمانی باور نکردنی با هدایت خوزه مورینیو، شروع دورانی نوین در فوتبال با تاکتیکهای خاص و ناب یک مربی جوان و بلند پرواز، پورتو در حالی فاتح جام شد که خط دفاعی بسیار خوبی را در تیم خود داشت و بازیکنان این تیم علیرغم اینکه چهره های نامدارای نبودند، ولی با قدرت تمام برای موفقیت تیمشان مبارزه می کردند، دیگر تیم فینالیست این فصل موناکوی فرانسه بود که مانند حریف پرتغالی خود با خلق شگفتی و شکست دادن قدرتهای مانند رئال مادرید و چلسی انگلیس راهی فینال شده بود، بازی فینال در ورزشگاه ولتینس آره نا شهر گلزن کرشن آلمان برگزار شد و در نهایت پورتو با پیروزی 3-0 مقابل حریف خود برای دومین بار قهرمان اروپا شد، بازیکنانی مانند دکو، کاروالیو، مانیش و بوسینگوا کسانی بودند که بعد از این قهرمانی راهی تیمهای متمول اروپایی شدند.
2005؛ لیورپول (یک شب در استانبول)
بزرگترین بازگشت تاریخ فوتبال؟ شاید چیزی که بیشتر تعجب آمیز بود حضور لیورپول در فینال بود. تیم رافا بنیتز علیرغم تمام ضعفها و کاستی های که داشت، بسیار منعطف و تاکتیک پذیر بود، آنها که با گل دقایق پایانی استیون جرارد در مقابل المپیاکوس توانسته بودن جواز صعود از گروه خود را کسب کنند، در مراحل بعدی توانستند تیمهای بزرگی مانند یوونتوس و چلسی خوزه مورینیو را از پیش بردارد و به فینال برسد، لیورپول در فینال مقابل میلان قدرتمند کارلو آنچلوتی قرار گرفت و خیلی زود در همان نیمه اول با سه گل از حریف خود عقب افتاد، همگان کار را برای قرمزها تمام شده می پنداشتند ولی شاگردان بنیتز با بازگشتی غیر قابل تصور توانستند در نیمه دوم بازی را به تساوی بکشانند و در نهایت با درخشش یرزی دودک دروازه بان خود در ضربات پنالتی توانستند به شکلی کاملاً دراماتیک در ورزشگاه آتاتورک شهر استانبول برای پنجمین بار قهرمان اروپا شوند.
2006؛ بارسلونا (رونالدینیو و شرکا...)
تیم سال 2006 بدون شک سایه پررنگی از تیم رویایی پپ گواردیولا در سالهای بعد بود، تیمی که به شکل قابل توجه ای توسط فرانک ریکارد پایه ریزی شد. یک واقعیت غیر قابل انکار این است که آنها در آن فصل رقیب خیلی قدرتمندی را در اروپا نداشتند و اغلب تیمهای بزرگ اروپا در افت بسر می بردند، آنها با قدرت و و توان بنا گذاشته شده بر رونالدینیو که در دوران اوج خود به سر می برد و بی مانند بود قهرمان شدند، البته آنها در دیدار فینال شدیداً در مقابل حریف انگلیسی خود یعنی آرسنال به زحمت افتادند و حتی با یک گل نیز از حریف عقب بودند، ولی بارسلونا در ادامه با نشان دادن فوتبالی قدرتمند به بازی برگشت و در نهایت با پیروزی 2-1 توانست برای دومین بار قهرمان اروپا شود.
2007؛ آث میلان (مجازات گر)
بدون شک در آن زمان میلان بهترین تیم ایتالیا در اروپا بود، آنها همیشه در اروپا حرفی برای گفتن داشتند و حتی می توان گفت بخشی از نیروی خود را همواره برای آن ذخیره می کردند، ستاره میلان در آن سال کاکا بود که توانست در طول رقابتها 10 گل برای تیمش به ثمر برساند و در انتها نیز به عنوان بهترین بازیکن اروپا انتخاب شد، او نقش بسیار مهمی را در پیروزی میلان مقابل منچستر یونایتد در بازی نیمه نهایی داشت، میلان در بازی فینال مانند سال 2005 مقابل لیورپول بنیتز قرار گرفت و اینبار توانست با دو گل فیلیپو اینتزاگی حریف خود را 2-1 مغلوب کند تا نه تنها انتقام شب تلخ استانبول را از لیورپول گرفته باشد، بلکه هفتمین قهرمانی خود را در اروپا تجربه کند.
2008؛ منچستر یونایتد (شانس و لغزش)
به نظر می رسد که قهرمانی های یونایتد در اروپا همواره باید دراماتیک باشد، بعد از آن اتفاق غیرقابل تصور در سال 99، یونایتد یکبار دیگر با تکیه بر حوادث عجیب فوتبالی قهرمان اروپا شد، قدرت دفاعی کم نظیر آنها و دوران اوج ستاره ای مانند کریستیانو رونالدو باعث شده بود تا آلکس فرگوسن تیمی قدرتمند در اختیار داشته باشد، آنها در نیمه نهایی با قدرت دفاعی خود و با نتیجه ای نزدیک بارسلونا را شکست دادند، تا برای سومین بار در تاریخ با حضور یونایتد و چلسی یک فینال که دو طرف آن از یک کشور هستند رخ بدهد، بازی در وقتهای قانونی و اضافه 1-1 به پایان رسید و در ضربات پنالتی در حالی که چلسی تنها یک ضربه تا قهرمانی فاصله داشت، پای جان تری در هنگام ضربه زدن لغزید تا کاری انجام شود که یونایتد قادر به انجام دادن آن نبود و سپس با مهار پنالتی آنلکا توسط ادوین فن درسار، منچستر یونایتد در ورزشگاه لوژنیکی شهر مسکو سومین قهرمانی خود در اروپا را جشن بگیرد.
2009؛ بارسلونا (اعجوبه ای به نام پپ)
اولین فصل حضور پپ گواردیولا در بارسلونا به شکلی تاریخی به اتمام رسید. اما بارسلونا در سالهای بعد با ارائه فوتبالی تماشایی و منحصر به خود کارش را ادامه داد، آنها در مرحله نیمیه نهایی در یکی از دراماتیک ترین و جنجالی ترین بازیهای تاریخ لیگ قهرمانان اروپا توانستند تا چلسی گاس هیدینک را از پیش روی بردارند و به فینال برسند، در دیدار فینال بارسلونا در ورزشگاه المپیک رم مقابل تیم قدرتمند منچستر یونایتد قرار گرفت و توانست با دو گل اتوئو و لیونل مسی حریف خود را شکست بدهد تا هم انتقام شکست فصل گذشته را گرفته باشد و هم برای سومین بار قهرمان اروپا شود.
2010؛ اینتر میلان (تو بی نظیری خوزه)
تیمی قهرمان شد که توانست از پس بارسلونا بر بیاید، اینترمیلان بسیار قدرتمند و توقف ناپذیر بود، اینتر شاید خاص ترین مثال از تیمهای خوزه مورینیو بود که به شدت متفاوت تر از چلسی بازی می کرد و توانستند با یک بازی تدافعی هوشمندانه حماسه ای بزرگ را در مقابل کاتالانها رقم بزنند، آنها بعد از شکستن صفوف رقبا در فینال سانتیاگو برنابو به مصاف بایرن مونیخ لوئیس فن خال رفتند که تیمی بسیار پویا ولی کم مهره بود، در نهایت اینتر به لطف درخشش مهاجم آرژانتینی خود دیگو میلیتو توانست با دو گل حریف خود را شکست بدهند تا برای سومین مرتبه قهرمان جام باشگاهی اروپا شوند.
2011؛ بارسلونا (تیکی تاکا در اوج)
یک پیروزی 3-1 شاید زیاد عجیب نبود، اما عملکرد بارسلونا در فینال بسیار درخشان بود، خیلی راحت می توان گفت که بارسلونا در فینال منچستریونایتد را به شدت زمین گیر کرد و قدرت بی نهایتی از مالکیت توپ و پرسینگ را به همگان نشان داد، آن یک "توتال فوتبال" کامل بود که دوباره متولد شد، بارسلونا با نمایش خیره کننده لیونل مسی در بازی نیمه نهایی رئال مادرید را شکست داد و در بازی فینال نیز با نشان دادن فوتبالی مدرن، در ورزشگاه ومبلی منچستر یونایتد را شکست داد و برای دومین بار در سه سال قهرمان لیگ قهرمانان شد.
2012؛ چلسی (فتح مونیخ با شانس و دستان چک)
شما می توانید بگویید این فصلی بود که سرمایه گزاری های چلسی در لیگ قهرمانان بالاخره به نتیجه رسید، البته بدون شک شانس نقش زیادی در این اتفاق داشت، هرچند که آنها دفعات پیش با بدشانسی ناکام شده بودند، چلسی از مرحله یک هشتم نهایی و از بازی برگشت مقابل ناپولی به یکباره پوست اندازی کرد و با یک بازگشت رویایی راهی مرحله بعد شد، آنها در نیمه نهایی نیز با تکیه بر قدرت دفاعی خود و با اقبال زیاد توانستند بارسلونای گواردیولا را به آخر خط برسانند و راهی فینال مونیخ شوند، این اولین فینالی بود یک تیم در شهر خود به میدان می رفت، بایرن مونیخ که با غلبه بر رئال مادرید به فینال آمده بود در طول بازی فینال بارها تا یک قدمی فتح جام پیش رفت ولی هر بار ناکام بود و در نهایت چلسی دی متئو با پیروزی در ضربات پنالتی رویای قهرمانی در مونیخ را برای باواریایی ها نقش بر آب کرد. پیتر چک دروازه بان چلسی با مهار دو پنالتی در جریان بازی و ضربات آخر بازی در کنار دیدیه دروگبا نقش مهمی را در اولین قهرمانی تاریخ چلسی در لیگ قهرمانان ایفا کرد.
2013؛ بایرن مونیخ ( لندن در تصرف آلمانها)
بایرن مونیخ بعد از دو ناکامی در فینالهای 2010 و 2012 بالاخره به حق خود رسید، برای چهارمین بار در تاریخ دو تیم از یک کشور به فینال رسیدند و این بار دو تیم آلمانی بایرن مونیخ و بروسیا دورتموند که تا پیش از فینال مقتدرانه حریفان خود را شکست داده بودند، در ومبلی لندن به مصاف یکدیگر رفتند، تیم تحت هدایت یوپ هاینکس که فصل پیش از آن کاملاً ناکام بود، این بار با گلزنی دقیقه 90 آرین روبن قهرمانی پنجم خود را جشن گرفت تا در انتهای فصل فاتح سه گانه نیز بشود، مهمترین اتفاق این فصل پیروزی خیره کننده 7-0 بایرن مونیخ در برابر بارسلونا در مجموع دو بازی رفت و برگشت و در مرحله نیمه نهایی بود.
2014؛ رئال مادرید (لادسیما)
بالاخره انتظارها در مادرید به پایان رسید و هزینه های نجومی پرز و شرکا که تبدیل به خریدهای گزافی مانند رونالدو و گرث بیل شده بود جواب داد تا رئال مادرید برای دهمین بار فاتح جام قهرمانی باشگاه های اروپا شود، قهرمانی دهم قوهای سپید بسیار دراماتیک بود، آنها سه تیم آلمانی را که همواره در برابر آنها مشکل داشتند را در سر راه خود تا فینال شکست دادند، فینال این فصل در نوع خود بی نظیر بود، برای پنجمین بار دو تیم از یک کشور، برای دومین بار دو تیم از اسپانیا و برای اولین بار دو تیم از یک شهر راهی فینال شده بودند، آتلتیکو مادرید رقیب رئال نیز با اقتدار و ارائه بازیهای درخشان به فینال رسیده بود. کهکشانی ها در بازی فینال در حالی که تا لحظات آخر از رقیب همشهری خود عقب بودند، با گل سرخیو راموس به بازی بازگشتند و در نهایت با پیروزی 4-1 دهمین قهرمانی خود را در ورزشگاه دالوژ شهر لیسبون جشن گرفتند.
2015؛ سیاه و سفید یا آبی و اناری؟
روز شنبه هفته آینده، دو تیم بارسلونا اسپانیا و یوونتوس ایتالیا، در دیدار فینال بیست و سومین دوره لیگ قهرمانان اروپا به مصاف یکدیگر خواهند رفت، هر دو تیم پیش از این موفق شده اند که در فصل جاری فاتح لیگ و جام حذفی کشور خود شوند و حالا فینال برلین تعیین کننده این مسئله خواهد بود که کدام یک از دو غول فوتبال اروپا، فاتح عنوان معتبر سه گانه خواهد شد. در صورتی که یوونتوس موفق به فتح جام شود، این دومین باری خواهد بود که دستان بانوی پیر جام زیبای نقره ای اروپا را لمس خواهد کرد، اما اگر کاتالانها بتوانند از پس دیوار دفاعی سرسخت تورینی ها بر بیایند و قهرمانی را جشن بگیرند، با کسب چهارمین عنوان قهرمانی خود در فرمت جدید این رقابتها، با رکورد رقیب دیرینه خود یعنی رئال مادرید برابری خواهند کرد، ضمن اینکه در صورت قهرمانی بارسلونا، شاگردان لوئیس انریکه تنها تیمی در تاریخ فوتبال اروپا خواهند شد که دوبار موفق به کسب عنوان سه گانه شده است.
حالا دیگر باید منتظر ماند و دید که شنبه شب، همای سعادت در ورزشگاه المپیک برلین بر دوش کدام تیم خواهد نشست...
