طرفداری- مایکل بالاک دو فینال لیگ قهرمانان را با چلسی و بایر لوزکوزن تجربه کرده است، هر چند در طول دورانی درخشان، هرگز موفق نشده است کاپ لیگ قهرمانان را بالای سر ببرد. فینال تورنمنت امسال در کشور او برگزار می شود و به همین دلیل نشریه گاردین فرصت را فراهم دیده تا با او مصاحبه کند:
آیا می توان قطعا گفت که بارسلونا برنده فینال لیگ قهرمانان خواهد بود؟
هرگز. اخیرا چند فینال را مشاهده کرده ایم که در آن تیم کمتر مدعی، توانسته تیم مدعی را به چالش بکشد. اینجا هم همین قضیه برقرار است. تازه یوونتوس باشگاهی بزرگ با تاریخی عظیم و البته تیمی بسیار با تجربه است. آنها رئال مادرید را در نیمه نهایی حذف کردند، اتفاقی که کسی انتظار آن را نداشت. انجام این کار در مجموع دو بازی رفت و برگشت به مراتب سخت از شکست دادن بارسلونا در یک دیدار تک حذفی است. البته که بارسلونا روی کاغذ و با توجه به فرم اخیرش، مدعی پیروزی است، اما با توجه به سبک بازی آنها و در نظر داشتن اینکه یوونتوس فشرده می ماند، اگر اوضاع آن چیزی نشود که بارسایی ها انتظار دارند، آنها پس از دقایقی اذیت خواهند شد. سوالات زیاد در مورد این بازی مطرح است. مردم می گویند شرط بندی تمام شده و بارسلونا جام را می برد، اما من محتاطم. تیم های ایتالیایی همیشه می دانند چگونه نتیجه بگیرند و هر اتفاقی در برلین ممکن است.
پس یوونتوس به عنوان تیمی هوشمند، رقیبی ایده آل خواهد بود که بتواند حملات بارسلونا را بی اثر کند؟
مطمئنم که یوونتوس به بارسا فضایی نمی دهد. یووه نمایش کاملا بازی نشان نخواهد داد اما این را می دانم که لحظاتی در طول نود دقیقه هستند که آنها می توانند روند بازی را تغییر دهند و حمله ور شوند. آنها احتمالا فکر می کنند که ضربات ایستگاهی، بهترین موقعیت ها را خلق خواهد کرد، مخصوصا اینکه من بیانکونری را تیمی قدرتمند در ضدحملات نمی بینم. اما مطمئنا آنها می توانند به بارسلونا آسیب بزنند، حتی اگر وظیفه اولشان این باشد که جلوی حملات آنها را بگیرند.
آیا تا به حال چیزی شیبه مثلث هجومی بارسا دیده ای؟ آنها تاکنون در این فصل 120 گل به همراه داشته اند!
نه. آنها مثلثی فوق العاده هستند. من هرگز چنین چیزی در تیم دیگری ندیده ام. بایرن مونیخ فرانک ریبری، آرین روبن و روبرت لواندوفسکی را دارد که زمانی که آماده اند، خیلی خوب هستند. رئال مادرید کریستیانو رونالدو، گرت بیل و کریم بنزما را دارد، حتی با این وجود که رونالدو دوست دارد حکمرانی کند اما سه ضلع مثلث هجومی بارسلونا قطعا فوق العاده هستند. همیشه گفته می شود که سه تیم ملی به آنها وابسته هستند: برزیل، آرژانتین و اروگوئه. همین مسئله کیفیت آنها را به شما نشان می دهد.
حالا با این قدرت، آیا بارسلونا نقطه ضعفی دارد که یوونتوس امیدوار باشد از آن استفاده کند؟
البته که آنها نقاط ضعف دارند. بدیهی است که مهمترین آنها خط دفاع بارساست. زمانی که بایرن در نیمه دوم سه گل به ثمر رساند را به یاد بیاورد. آنها کاملا آسیب پذیر نشان می دادند. همچنین نقطه قوت بارسا، می تواند نقطه ضعفش شود. این سه سوپراستار خط تهاجمی کمی مانند شاهزاده ها عمل می کنند و اصلا علاقه ای به دفاع کردن ندارند. این بازیکنان دوست دارند توپ را داشته باشند، با آن بازی کنند، از جابجایی ها لذت ببرند و آن را به محیط پیرامون پاس دهند. اگر یووه بتواند مانع این کار شود، هرچقدر از زمان بازی بگذرد، آنها نا امیدتر می شوند و نظمشان را از دست می دهند. این همان نکته کلیدی است. زمانی که یوونتوس باید از آن استفاده کند، زیرا تیم های ایتالیایی هرگز نظم خود را از دست نمی دهند. آنها با همین نظم زندگی می کنند و به موفقیت می رسند.
آیا این نظم توسط آندره آ پیرلو در میانه میدان، سازماندهی می شود؟
تا حدی، اما همه چیز به پیرلو بستگی ندارد. من با تیم های ایتالیایی زیادی بازی کرده ام و همیشه آنها، سخت ترین رقیب برای مواجهه بودند. بازی در برابر تیم های سری آ شاید جذاب نشود، زیرا آنها بسیار باهوش هستند. از نظر تاکتیکی، بازیکنان ایتالیایی از سنین کم آموزش می بینند. پس فقط پیرلو نیست که تیم را ساماندهی می کند، همه بازیکنان زمانی که برای یک تیم ایتالیایی بازی می کنند، قادر هستند که خود را به شرایط تطبیق دهند. شما شاید به خاطر نبود نماینده ایتالیا در مراحل پایانی تورنمنت طی چند سال اخیر، از دیدن یوونتوس در فینال متعجب شوید اما این تیم خودش این لحظات را ساخته است.
یکی از بازیکنانی که پیشرفت قابل توجهی در یوونتوس داشته، پل پوگبا است. نظرتان در مورد پیشرفت اخیر این هافبک فرانسوی چیست؟
او بازیکن خوبی برای تماشا کردن است. بازیکنی با قابلیت فیزیکی که می تواند به داخل محوطه برود، گلزنی کند و کارهای فوق العاده ای در تمام زمین انجام دهد. آنها جز پوگبا، بازیکنی همچون آرتورو ویدال را دارند که همین قابلیت ها را دارد. شما به این بازیکنان در ترکیب خود نیاز دارید، به خصوص در کنار امثال پیرلو که شاید خیلی هم در زمین ندود. وقتی چنین خط هافبکی را در نظر می گیرید، متوجه می شوید که رسیدن یوونتوس به فینال، نباید خیلی شگفت آور باشد. پوگبا استعداد خوبی است.
او(پوگبا) تا کجا می تواند پیش برود؟
پوگبا همین حالا هم در باشگاه بزرگی بازی می کند. در آن سوی قضیه، شاید چند اسم بزرگ تر وجود داشته باشد. اما در هر صورت پوگبا جوان است و رشد فوق العاده ای در یوونتوس داشته است. محیط این باشگاه مخصوصا از نظر روحی برای او خوب است. اما به عنوان یک بازیکن، شما شاید از نظر فردی آزادی عمل کمتری در فوتبال ایتالیا داشته باشید. فکر نمی کنم ما بهترین پوگبا را در ایتالیا ببینیم. اگر او در کشورهای مثل اسپانیا، آلمان یا انگلیس بازی کند، می توانیم چیزهای بیشتری از وی ببینیم. البته این به تیمی که وی انتخاب می کند، بستگی دارد. پوگبا هنوز جای برای پیشرفت زیاد دارد.
خط حمله یوونتوس بر روی کارلوس توز متمرکز است. بازیکنی که تو او را در تیم هایی همچون وست هم یونایتد، منچستر یونایتد و منچستر سیتی ملاقات کرده ای. آیا او همان قدر که از بیرون به نظر می رسد، آزاردهنده است؟
باعث خوشحالی هر مربی است که بازیکنی مانند توز در ترکیب داشته باشد. او برای حریف دردسرساز می شود. کارلوس نظم خط دفاع رقیب را بر هم می زند و آنها را مضطرب می کند. وی همواره در حال حرکت است و در همه جای زمین حضور دارد و مدام به هافبک برمی گردد. من او را لزوما بهترین شماره نه نمی دانم. من توزی را دوست دارم که عقب می آید و در فینال به مصاف سرجیو بوسکتس می رود. توز با توپ، می تواند دو تا سه بازیکن را پشت سر بگذارد، می تواند چیزی در حدود سی متر را بدود. او در محوطه جریمه بسیار باهوش است. خون آرژانتینی توز، به او کمک می کند. او از هر فرصتی برای ضربه زدن استفاده می کند. به همین دلیل توز، بازیکنی لذتبخش برای بازی در تیم خودی و وحشتناک برای تیم مقابل است.
این مصاحبه در دو بخش منتشر می شود. بخش دوم این مصاحبه به زودی در سایت قرار می گیرد.
