اختصاصی طرفداری- تیم فوتبال پرسپولیس در هفته سوم رقابتهای لیگ برتر توانست با حساب 2-0 بر حریف خود مس کرمان غلبه کند، تا علاوه بر شکستن طلسمش در برابر حریف کرمانی بعد از شش بازی پیاپی، با کسب سه امتیاز این دیدار به رده دوم جدول صعود کند.
عملکرد پرسپولیس در این بازی را می توان به دو قسمت بد و متوسط رو به بالا در دو نیمه بازی تعریف کرد.
سرخ پوشان تهرانی که در این فصل با خرید چند بازیکن جوان و حفظ کردن مهره های اصلی خود در فصل گذشته لیگ را با پیروزی سخت ولی شیرین برابر تراکتورسازی شروع کردند، در هفته دوم و سوم عملکردی مشابه داشتند، با این تفاوت که در هفته دوم و در بازی برابر ذوب آن در اصفهان بی دقتی مهاجمین و بدشانسی آن ها مانع از به ثمر رسیدن گل شد و در نهایت به کسب یک امتیاز رضایت دادند، اما در بازی سوم توانستند دروازه حریف سرسخت خود را باز کنند تا پیروز میدان باشند.
شاگردان علی دایی در نیمه اول بازی برابر مس کرمان درست مانند نیمه اول دیدار هفته قبل خود علیرغم در اختیار داشتن توپ و میدان نتوانستند هیچ راهی به دروازه حریف پیدا کنند و درست طبق گفته سرمربی خود با عملکردی ضعیف و بدون هیچ برنامه و دستاورد خاصی راهی رختکن شدند.
اما نیمه دوم بازی هفته سوم این تیم باز هم مشابه دیدار هفته گذشته در اصفهان متفاوت تر و تقریباً بهتر و منظم تر از نیمه نخست آن بود، مشارکت بیشتر قاسم دهنوی در امور هجومی و بازیسازی (به علت بازی ضعیف نوری)، ارسالهای بهتر از جناحین که بیشتر توسط حسین ماهینی و چندین بار توسط حسینی انجام شد حرکات در عرض بسیار خوب پیام صادقیان و سرعت و دقت بیشتر در ارسال پاسها عملکرد پرسپولیس در نیمه دوم بود که البته در پایان هم با به ثمر رسیدن دو گل توسط پیام صادقیان و قاسم دهنوی به سود پرسپولیس پایان یافت.
نکته واضح و بارز بازی پرسپولیس در تمام سه هفته گذشته عملکرد فوق العاده این تیم در خط دفاعی به خصوص در مرکز دفاع یعنی جایی که سید جلال حسینی و محسن بنگر حضور دارند و توپ گیری و جنگندگی فراوان هافبک های دفاعی این تیم یعنی رضا حقیقی و قاسم دهنوی بوده است، اما وقتی که به نیمه جلویی ترکیب پرسپولیس نگاه می کنیم چیزی جز عملکرد ضعیف و نقص در بازیسازی و جناحین این تیم نمی بینیم.
محمد نوری کاپیتان این فصل سرخ پوشان که به نظر تنها بازیساز موجود در ترکیب تیم علی دایی برای پست 10 نیز هست در تمام دقایق بازی خود در طول سه هفته ابتدایی هنوز نتوانسته است کار اصلی و وظیفه خود را به درستی انجام دهد و این دقیقاً همان نقطه ضعف کار تیمی پرسپولیس تا اینجای کار بوده است. هنگامی که تیمی توپ را در اختیار دارد و هافبکهای دفاعی و مدافعین در امر توپ گیری از حریف به خوبی عمل می کنند، ولی بازیسازی و طراحی حملات به درستی و به شکل صحیح در آن تیم انجام نشود، نتیجه ای به جز هدر رفتن انرژی و زمان برای آنها نخواهد داشت.
محمد نوری که بارها ثابت کرده است در صورت آماده بودن می تواند پاسهای عمقی و پشت مدافعین بسیار خوبی را برای مهاجمین تیمش فراهم کند در طول سه بازی گذشته پرسپولیس بجز چند بار راه انداختن پیستون های کناری تیمش (غلام رضا رضایی و هادی نوروزی،که اتفاقاً آن ها هم مانند هم تیمی خود عملکرد ضعیفی داشته اند)، نتوانسته است حتی به تعداد انگشتان یک دست هم برای تک مهاجم و یا دیگر هم تیمی هایش موقعیت در عمق فراهم کند. نکته جالب این است که از سه گل زده شده پرسپولیس تا اینجای لیگ، تنها گل سید صالحی در برابر تراکتورسازی از راه عمق به ثمر رسید که آن هم بر روی پاس فوق العاده پیام صادقیان بود.
در طول بازی های دوستانه پیش فصل، علی دایی بارها صادقیان را در همین پست و پشت مهاجمین به بازی گرفته بوده است و جالب اینکه هر بار نیز از بازی ستاره جوان خود در این پست ابراز رضایت کرده است.
پیام صادقیان 21 ساله که از آینده داران فوتبال کشورمان محسوب می شود، نشان داده است جدا از توانایی بازی کردن در دو سمت زمین، قابلیت بازیسازی و به عهده گرفتن نقش کلیدی بازیکن بازیساز و طراح و بازی به عنوان مهاجم سایه را نیز دارد، و این درست همان چیزی است که می تواند هم مایه دلگرمی علی دایی و هم باعث نگرانی محمد نوری جهت ثابت نبودن همیشگی او در پست مخصوص به خودش باشد.
اما نکته آخر و شاید قابل توجه در پرسپولیس، عدم بازی کردن امید عالیشاه و میلاد غریبی که بازیکنانی جوان و متخصص در پستهای کناری و گوشه های زمین هستند بوده است. این مطلب هنگامی بیشتر جلب توجه می کند که می بینیم غلامرضا رضایی دورانی بسیار بد و اسفناک را در ترکیب تیمش می گذراند، به نحوی که در تمام دقایق بازی کرده خود شاید حتی یک حرکت مفید هم برای تیمش انجام نداده است، و به نظر می رسد همانطور که هادی نوروزی که عملکردی تقریباً بهتر نسبت به رضایی داشت به خاطر بازی خوب صادقیان در دو بازی اول نیمکت نشین شد، رضایی نیز بزودی و با این شرایط از برنامه های دایی خارج شود تا غریبی و عالیشاه شانس حضور در ترکیب تیمی را پیدا کنند، که البته تمام این ها منوط به اعتماد کردن بیشتر علی دایی به بازیکنان جوان و تشنه موفقیت خود می باشد.
در هر صورت پرسپولیس مدل 93 با هدایت علی دایی توانسته است علیرغم کاستی ها و عدم هماهنگ شدنها در این سه هفته نتایخ خوبی کسب کند که اوج این نتایج بسته باقی ماندن دروازه پرسپولیس در سه بازی اخیر بوده است.
به نظر می رسد هرچه بیشتر از مسابقات این فصل بگذرد بیشتر می توان به پرسپولیس مدل 93 امیدوار بود، تیمی بدون حاشیه تا اینجای کار که اگر سرمربی تیمش بتواند نقاط ضعف بعضاً کوچک خودش و تیمش را رفع کند می تواند یکی از مدعیان اصلی قهرمانی در این فصل لیگ برتر باشد.
