به گزارش طرفداری و به نقل از الموندو، بارسلونا پس از شکست در آنوئتا درس های بزرگی گرفت و تلاش کرد تا پس از آن به راحتی نتایج را به حریفانش واگذار نکند.
1- فشار و پرسینگ بیشتر و هماهنگی کامل تر بین خطوط:
در بالا، به خصوص لوئیس سوارز با دوندگی بالا و به تعبیر نویسنده الموندو " وحشتناک " و آوردن فشار بر روی مدافعین حریف اجازه آرامش و بازی سازی به آن ها نمی دهد. عقب تر از سوارز ایوان راکیتیچ است که چنین شرایطی را برای حریفان قصد دارد ایجاد کند و تا حدود کم تری آندرس اینیستا.
2- تمرکز بر روی ضربات کرنر و ارسال های کناری:
در حالی که جرارد پیکه برای جلو آمدن و پیوستن به خط حمله مرد آزاد است، همین نقش به شکل برعکس بر دوش لوئیس سوارز گذاشته شده، سوارز در تمامی ضربات کرنر یارگیر مستقیم دیگو گودین در دیدار برابر اتلتیکو مادرید بوده و در سایر بازی ها در حال دفاع کردن درون محوطه خودی به مواقع زدن ضربات کرنر و ایستگاهی است.
3- به حداقل رساندن تقدیم موقعیت به حریفان:
بازیکنان اتلتیکو مادرید حتی یک بار هم نتوانستند خطری بر روی دروازه بارسلونا ایجاد کنند. پیکه و ماسکرانو تمامی توپ های اول و دوم را در اختیار گرفتند و بیشترین توپ ربایی را داشتند. البته از نقش تر اشتگن و بازی با پای او نمی توان به راحتی گذشت که تمرکز مهاجمین حریف را به هم ریخت.
4- شدت حملات و حرکات سریع بدون توپ:
بارسلونا در لحظاتی از بازی کوبنده حمله می کرد. برای به وجود آوردن چنین موقعیتی باید بازیکنانی داشته باشید که بتوانند فضا ایجاد کنند. شاید لوئیس سوارز این روزها زیر تیغ منتقدین قرار دارد که چرا گل نمی زند، اما باید به ایجاد فضای مسی و نیمار که توسط ستاره اروگوئه ای به وجود می آید توجه کنیم. دیگر بازیکنان مانند آلبا و دنی آلوز چنین حرکاتی را به خوبی انجام داده اند و مدافعین کناری اتلتیکو را معطوف فرارهای بدون توپ خود کردند.
