طرفداری - زاکه رونی در جام جهانی با سیستم 1-3-2-4 تیم را به میدان فرستاد در حالی که آگیره 1-4-1-4 را ترجیح می دهد تا نشان دهد همچون زمان مربیگری خودش در مکزیک به بازی با یک هافبک دفاعی معتقد است. البته به نسبت مکزیک حالا ژاپنی ها 4 هافبک خودشان را در یک خط می بینند و کاپیتان هاسه به نقش کاپیتان مارکز مکزیکی ها را ارائه می کند.
در خط دفاعی ساکای مدافع راست اشتوتگارت به جای اوچیدا بازیکن شالکه بازی می کند که به دلیل مصدومیت از لیست 23 نفره هم نامش از لیست خط خورد. اوچیدا بازیکن کامل تر و بهتری نسبت به ساکای است ، به طوری که در همه بازی های شالکه در بوندس لیگا 90 دقیقه بازی کرد و در نفوذ ها و پاس های هوایی خطرناک تر است، اما ساکای هم به ویژه در خط دفاعی عملکرد مناسبی از خودش نشان داده است. دو مدافع وسط ژاپن «یوشیدا» و «موریشیگی» به دلیل قد بلندی که دارند در هنگام ضربات آزاد به جلو فراخوانده می شوند تا از قدرت سرزنی خودشان استفاده کنند. یوشیدا در بازی با فلسطین روی یکی از همین کرنرها موفق به گلزنی شد. «ناگاتومو» هم در تیم ملی اجازه نفوذ بیشتری پیدا کرده و از همین رو در گل دوم تیم مقابل فلسطین نقش زیادی ایفاء کرد و بارها از کناره ها به سمت دروازه حریف نفوذ کرد. ژاپنی ها مقابل فلسطین در خط دفاعی تنها یک بار روی یک ضربه آزاد دچار اشتباه و تعلل شدند که به سرعت توسط ساکای و اوکازاکی جمع و جور کردند. هرچند فلسطینی ها چندان خطری مقابل حریف ایجاد نکردند ، اما این مدافعان نشان دادند که به سادگی اجازه نفوذ به خط دفاعشان را به هر تیمی نمی دهند.
هافبک دفاعی تیم «هاسه به » همچنان از قدرت پاس های عمق بلند خوبی برخوردار است و این را بازی با فلسطین به خصوص در گل دوم به خوبی نشان داد، هرچند نتوانست شوت های مناسبی به دروازه حریف وارد کند. در جام جهانی هاسه به در کنار خود بازیکنانی چون «یاماگوچی» و « آئوآما» را در کنار خودش داشت که هر دو در این جام حضور ندارند و او تنها هافبک دفاعی تیم محسوب می شود. بازیکنان کناری قبلی در سطح کاپیتان ژاپن نبودند و همین کار او را مشکل می کرد . در خط جلو «تاکشی اینوی» و « کیوتاکه» که هر دو در بوندس لیگا بازی می کنند به عنوان وینگر چپ هر دو یک نیمه مقابل فلسطین بازی کردند که از این میان اینوی سانترها و پاس های بهتری از خودش نشان داد. «هوندا» نیز به عنوان وینگر راست به میدان رفت که در نیمه دوم کمی متمایل به وسط شد که همین باعث شد بازی بهتر و موثرتری از خودش نشان بدهد. تا قبل از آن بیشتر تیم ژاپن بر اساس حرکات تکنیکی «کاگاوا» می چرخید و هوندا بیشتر در سایه بود و تنها با زدن پنالتی و ضربه آزاد دیده می شد. «یوشوهیرو اندو» با تجربه هم در کنار کاگاوا بازی خوبی از خودش نشان داد. او توانست با شوت هایش زمینی و نه چندان محکمش و همچنین خلاقیتش در کرنرها روند بازی را به نفع ژاپنی ها برگرداند. او حالا با 150 بازی ملی نقش زیادی در ادامه مسابقات برای کشورش خواهد داشت.
در خط حمله «اوکازاکی» نقش مهاجم نوک را ایفاء می کند و جای «اوزاکو» و «اوکوبو» در جام جهانی را می گیرد که حتی در لیست 23 نفره هم جای ندارند. خط حمله ژاپن بعد از «ناکایاما» و «تاکاهارا» چندان مهاجم بزرگی را به خود ندیده بود، ولی اوکازاکی توانسته در تیم ماینتس آلمان بازی های خوبی از خودش نشان دهد تا آگیره او را در نوک حمله امتحان کند. او تاکنون بیش از 40 گل ملی برای کشورش به ثمر رسانده است. اوکازاکی در جام جهانی بیشتر نقش یک وینگر راست را برعهده داشت و تک گل ژاپن به کلمبیا را هم به ثمر رساند.
در مجموع تیم ژاپن تیم امیدواری برای کسب فتح جام به نظر می رسد. حالا بیشتر بازیکنان این تیم در تیم های باشگاهی خودشان ثابت هستند و به جزء اوچیدا با تمام قوا در مسابقات ظاهر شده و آگیره هم چندان تغییری نسبت به گذشته در تیم به وجود نیاورده و تنها بازیکنانی که کارائی کمتری از خودشان نشان دادند را با بازیکنان جوان تر جابه جا کرده است. اگر آگیره بتواند جام را برای ژاپنی ها به ارمغان بیاورد بیشتر نشان می دهد که زاکه رونی چه اشتباهات بزرگی در جام جهانی انجام داده بود.
