پانزده روز قبل همه چیز متفاوت بود و کسی به این مسئله فکر نمی کرد. تا اینکه حوادث غم انگیز اطراف ویسنته کالدرون همه چیز را تغییر داد. به نظر می رسید لیگ و فدراسیون فوتبال اسپانیا همانند گذشته هیچ واکنشی نشان ندهند، اما این قضیه فرق داشت. صاحبان قدرت در فوتبال اسپانیا بالاخره تصمیم گرفتند علیه این خشونت ها وارد عمل شوند و اجازه ندهند وجهه فوتبال این کشور بیش از این لکه دار شود.
دو هفته پیش و از زمان شروع خشونت ها، اسپانیایی ها برای مقابله با این جنایت فراخوانده شدند. رسانه های این کشور دائماً در مورد این مسئله سخن می گویند و باشگاه ها را به سرکوب برخی هواداران افراطیشان دعوت می نمایند. برای سالها، تبعیض و خشونت های نژادی در اکثر ورزشگاه های اسپانیا دیده و شنیده می شد. هر زمان که این اتفاق می افتاد، شاهد نادیده گرفته شدن آن توسط سران لیگ بودیم. اکثر اوقات خشونت ها توسط رسانه های خارجی مستقر در اسپانیا گزارش می شد. اما به نظر می رسد صبر مسئولین تمام شده است. سازمان لیگ اعلام کرد که باشگاهها خود مسئول اقدامات طرفدارانشان هستند. برخی اندیشیدند که این سخنان وعده های پوچ مسئولین سازمان لیگ هستند و زمانی که به مرحله اجرایی برسیم، هیچ کاری صورت نخواهد گرفت. اما آنها اشتباه می کردند.
هفته گذشته رئال مادرید به دلیل فحاشی به لیونل مسی و ایالت کاتالونیا، به فدراسیون فوتبال اسپانیا گزارش شد. شعارهایی که از قدیم در این باشگاه رواج داشته است و حتی داور بازی در گزارش خود اشاره ای به آن نکرده بود اما خاویر تباس، رئیس سازمان لیگ اسپانیا این رفتارها را منتقل کرد. روز بعد، بارسلونا و رایو وایکانو نیز به دلیل سر دادن شعارهایی غیر متعارف، گزارش شده و به لیست RFEF پیوستند. اما سوال اصلی اینجاست؛ چه چیز در انتظار آغازگر این ماجرا خواهد بود؟
در نگاه اول واکنش اتلتیکو مادرید به اتفاقات کالدرون بسیار آرام بود. آنها پس از انکار اولیه راجع به مسئولیت خود در مقابل آنچه اتفاق افتاده بود، در بیانیه ای اعلام کردند گروه El Frente را از ویسنته کالدرون اخراج کردند. این گروه یکی از افراطی ترین گروههای طرفداری بود که شور و صدا را در ویسنته کالدرون به راه می انداختند و برخی بر این باور بودند که در نبود آنها، ورزشگاه در سکوتی مطلق فرو خواهد رفت. آیا این مسئله حقیقت دارد؟ در دیدار مقابل ویارئال به بخشی از جواب رسیدیم.
در حالی که این اولین بازی پس از اخراج افراطی ها بود و در سرما برگزار می شد، در شبی که باران می بارید، جو ورزشگاه آرام و بی سر و صدا بود. اوایل بازی هواداران سعی در ایجاد اتمسفر مورد نیازکردند اما هرچه دقایق به پیش می رفت، از شدت این سرود ها کاسته می شد. هواداران تمام تلاش خود را کردند تا اوضاع به بهترین روش ممکن به پیش برود، اما مانند همیشه خبری از شور و هیجان و هیاهو میان آنان نبود. مسئله ای که به نظر می رسد بر روی بازیکنان نیز تاثیر گذاشته بود.
شاید الان با گفتن این موضوع که زمان بازی دیروقت یا هوا سرد بوده بتوان حقیقت را انکار کرد اما اگر همین روال ادامه داشته باشد، شاهد بازگشت اولتراهای اتلتیکو خواهیم بود. پس از بازی، از خود ورزشگاه تا متروهای مادرید، هواداران نه درباره باخت، بلکه در مورد جو ورزشگاه سخن می گفتند و برایشان سوال بود که باشگاه تا چه زمانی قادر به نادیده گرفتن افراطی ها خواهد بود. با این حال این روند ادامه دارد و سازمان لیگ پیروز این نبرد به حساب می آید.
شعار علیه رئال مادرید امری ثابت در ورزشگاه ویسنته کالدرون به حساب می آید. شهارهایی نژادپرستانه و جنسیتی! اما پس از سال ها، جای خود را به سکوت مطلق داده بودند. هیچ باشگاه یا شخصی هدف شعارهای هواداران اتلتیکو واقع نشده بود. به نظر خسته کننده می آمد. پس از سال ها جو ورزشگاه عوض شده بود و به نظر می رسد باید به همین روال بماند.
در حال حاضر تمامی باشگاهها تحت نظر هستند و نگران توهین هایی می باشند که ممکن است به سازمان لیگ گزارش شده و مورد مجازات واقع شوند. تنها یک هفته از اجرای این طرح می گذرد و به نظر می رسد که تاثیر خود را حداقل برای یک هفته نیز گذاشته است. اما سوال اساسی این است که آیا سازمان لیگ و کمیته داوران به کار خود ادامه می دهند یا پس از مدتی همه چیز به روال گذشته خود باز می گردد؟ در هر صورت با توجه به شهرت لیگ اسپانیا جدی نگرفتن این موضوع ریسک بزرگی برای مسئولین این لیگ خواهد بود.
| Garreth Nunn/Football espana |
|---|
