شعارهای زیبا و چشم نواز بر روی دیوار و بنرهای نصب شده در مکان های ورزشی ایران به قدری فراوان است که تعداد آنها بدون تردید با کل اماکن ورزشی دنیا برابری می کند. سخنان گهرباری که در وصف ورزش در محیط های ورزشی سطح کشور خودنمایی می کنند به قدری زیبا هستند که همه را به سمت ورزش و زیبایی های آن جذب کنند اما وقتی از در همان محیط ورزشی وارد می شویم همان صحبت ها و شعارهای زیبا جای خود را به رفتارهایی کاملاً متضاد می دهند که حتی تماشای آنها نیز ما را سردگم می کند که آیا گفته های روی دیوار واقعیت ورزش است یا اتفاقات درون این مکان ها...
هر روز که صبح خود را با ورزش آغاز می کنیم و مرور اخبار مربوط به ورزش را جزو برنامه های زندگی خود قرار می دهیم، بیش از پیش به این نتیجه می رسیم که شعارها تنها و تنها جایشان روی دیوار است و بس است. در محیطی که مردانگی جایی ندارد، پول و پست و مقام ارزشمندتر از مسائل اخلاقی است و هر تلاش خالصانه ای به راحتی آب خوردن نادیده گرفته می شود، روح ورزش و چنین سخنانی بی معنای بی معنا هستند.
هدف از این مطلب پرداختن به رشته یا موضوع خاصی نیست، همین که اخبار هر روز ورزش ایران را مرور کنیم سوژهایی بدست مان می آیند که تک تک گواهی هستند بر ادعای بالا. وقتی رئیس فدراسیونی تنها به خاطر اختلافات شخصی با یکی از اعضای کادر فنی، چشم بر تلاش چند ساله بازیکنان تیم می بندد و اعزام آنان را مختل می کند، نمی توان انتظار داشت که ورزش باعث تعالی روح و روانمان گردد. چه کسی می تواند هزینه عمر، تلاش، دوری از خانواده و زحمات ورزشکاری را بدهد که تنها امیدش حضور در میدان و به ثمر رساندن تمریناتش می باشد وقتی که وی حتی تا روز اعزام به مسابقه نمی داند که اسیر یک بازی ناجوانمردانه شده که هیچ نقشی هم در آن ندارد؟
دل ورزش ایران برای بازگو کردن چنین مسائلی به قدری پر است که می توان صدها برگ را از دردهای آن پر کرد و باز تقاضای کاغذ جدید نمود. براستی بیراهه ای که ورزش ایران در آن دست و پا می زند به کجا ختم خواهد شد؟ آیا روزی خواهد رسید که ورزشکار جوانی از شهرستان در اردوی تیمی حضور یابد و در انتهای اردو در رقابتی برابر با آقازاده ها وارد تیم اصلی شود؟ آیا روزی را خواهیم دید که صدای سوت هیچ داوری آغشته به پول نباشد؟ آیا روزی مردانگی در ورزش از زیر پا در بالای سر ورزش ایران قرار خواهد گرفت؟ آیا اسطوره ای چون تختی بار دیگر به ورزش ما معرفی خواهد شد....
ما امیدواریم به آینده و جز این هیچ کار دیگری از دست مان برنمی آید... به امید روزی که حق و عدالت و مردانگی در ورزش ایران به اولویت اصلی همه تبدیل شود.
