کتایون اشرف در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری ایسنا ،درباره نتایج بانوان ایران در بازی‌های آسیایی اینچئون اظهار کرد:" بچه های من تنها هفت ماه به صورت اختصاصی اسلالوم کار کردند و هردوی آن‌ها از تیم ملی کانوپولو آمده بودند و قهرمانی آسیا را در کارنامه داشتند. نفراتی که در اردو بودند هیچ ذهنیتی درباره اسلالوم نداشتند و حتی قواعد آن را بلد نبودند. در ابتدا هفت نفر در اردو بودند که همه آن‌ها از لحاظ بدنی آمادگی داشتند اما از لحاظ فنی دچار مشکل بودند."
اشرف ادامه داد:" این روزشکاران در رشته ای تیمی کار می‌کردند و آماده کردن آن‌ها برای یک بازی انفرادی سخت بود. در ابتدای کار تمام وقتم صرف این شد که به بچه ها یاد بدهم چگونه در قایق بنشینند و تاکتیک های پاروکشی را به درستی اجرا کنند. تمامی این موارد حدود دو یا سه اردو طول کشید و باید تاکید کنم که مشکلات زیادی به همین دلیل به وجود آمد."
مربی تیم ملی اسلالوم بانوان گفت:" شقایق سیدیوسفی و سونیا گماری بهترین نفرات ما در این رشته بودند. هرچند که در کل اردوها نفرات شایسته حضور داشتند و در تمام اردوها تلاش زیادی کردند. واقعا از جانشان مایه گذاشتند و به همین دلیل بود که سونیا بعد از کسب مدال برنز اشک می‌ریخت."
او درباره سطح تیم‌های اسلالوم در آسیا و جهان تصریح کرد:" تقریبا می‌توانم بگویم که الان همه تیم ها را در سطح آسیا شناختیم. تیم های چین ، چین تایپه و ژاپن که در جهان عنوان‌دار هستند و تیم چین روی بانوان اسلالوم خود کار و برنامه های زیادی را انجام داده است اما بقیه کشورها رده تقریبا یکسانی با ما دارند. تیم‌های هند ، کره جنوبی و تایلند از مربیان آلمانی ، اسپانیایی و فرانسوی استفاده می‌کنند و در واقع هیچ یک از تیم های آسیایی بیکار ننشسته اند و دائم در حال برنامه ریزی برای آینده هستند. ما هم با برنامه ریزی درست در آینده می‌توانیم به سطح خوبی در جهان برسیم."
مربی تیم ملی اسلالوم بانوان درباره مشکلات پیش‌رو گفت:"چالش جدیدی که در حال حاضر دراسلالوم بانوان وجود دارد این است که خانم‌های این رشته حدود 8 سال فعالیت با برنامه ای نداشتند و الان وقت آن رسیده که برنامه ریزی برای آن ها انجام شود و با یک آمادگی خوب به انتخابی المپیک برویم. اگر در طول این سال‌ها روی بانوان اسلالوم کار بیشتری انجام می دادیم الان دستمان بازتر بود. درحالی که الان دستمان خالی است و پشتوانه‌ای نداریم هرچند که برنامه ریزی برای آینده صورت گرفته است."
اشرف درباره ادامه همکاری خود با فدراسیون قایقرانی تصریح کرد:" رییس فدراسیون قایقرانی از زمانی که آمده‌اند حمایت زیادی را از من و تیم انجام داده‌اند. ورزشکاران و امکانات کاملا دراختیار من بودند و همین باعث موفقیتم بود. بنابر این شرایط، من راغب هستم که ادامه بدهم اما باید نظر فدراسیون را در این باره پرسید . اگر ماندم هرانچه که از دستم برمی‌آمد برای تیم ملی اسلالوم بانوان انجام می‌دهم و امیدوارم مفید باشم."
او درباره حقوق و پاداش مربیان اظهار کرد:" پاداشی که من دریافت کردم مدال برنز و موفقیت بانوان در اینچئون بود که ارزش معنوی زیادی برای من داشت و روزی که مدال را کسب کردیم یکی از بهترین روزهای زندگی من بود.میزان حقوقی که من دراین ماه‌ها دریافت کردم حقوق پایه ای بود و تقریبا به اندازه حقوقی که از شغل دبیری می‌گرفتم بود، در حالی که در تمام اردوها و مسابقات آماده‌سازی کنار تیم بودم. حتی در این مدتی که خانم ها در این رشته فعالیتی نداشتند من هزینه زیادی را صرف آموزش خودم کردم. مربیان خارجی در تمامی رشته ها وضعیت بهتری دارند چراکه قرارداد آن ها خیلی اصولی بسته می‌شود اما مربیان ایرانی چنین شرایطی را ندارند. من تا شهریور ماه با فدراسیون قرارداد داشتم اما به دلیل حمایت فدراسیون همه چیز برای ادامه دادن کار فراهم بود و من هم کنار تیم ماندم."
اشرف در پایان گفت:" پول و مادیات ارزش زیادی ندارند اما دادن پاداش به مربیانی که تلاش زیادی برای موفقیت تیم کرده‌اند مهم است چراکه انگیزه آن‌ها را بالا می‌برد."
