امین رئالیدقیقا اینطوریه ! تفکر اجتماع همینه ! البته این تفکر از یه جای دیگه (سیاست حاکمیت برای اداره جامعه )
به ما تحمیل شده و ما هم کم کم عادت کردیم به این نوع نگرش !
چه تو سیاست ، چه تو ورزش ، چه تو اجتماع و همیشه این سوال در ذهنمون میمونه که :
چرا وقتی که میتونیم بهتر باشیم ، به بدتر راضی میشیم !
سیاستی که همیشه در ایران اجرا شده ، 2 مثال متفاوت از 2 موضوع متفاوت ولی مثل هم !
1.شایعه میشه بنزین 2000 تومن میشه ، افکار مردم رو پریشان میشه ، بعد که میشه 1000 تومن همه راضی میشن ولی نمیگن چطور شد بنزین 400 تومنی ، یهو شد 1000 تومن !
2.والیبال ایران ، در تلوزیون ، قبل بازی های ایران همش میگن:
یادمون نره روزی یه ست گرفتن از ایتالیا برامون آرزو بود
و همین باعث میشه ، بعد از اینکه ایتالیا رو برد ، دیگه فکر کنه که وظایف اش تموم شده و مردم هم راضی میشن ! و لی هیچ کس نمیگه که ، این تیم ما توانایی قهرمان شدن رو هم داره !
به علل خیلی زیاد سیاسی و اجتماعی و روانی ، اکثر ما ایرانی ها مردم سرخورده و افسرده ای شدیم و
باور نداریم که حتی در این مملکت و زیر دست این حکومت هم میشه با تمرین و انگیزه و تلاش ، به موفقیت رسید و هر موفقیتی رو هم که بدست بیاریم زودگذر و موقتی میدونیم !
به نظر من اگه این موفقیت های والیبال 1-2 سال هم ادامه پیدا کنه ، مثل کشتی ، سطح انتظار از تیم بالا میره و دیگه بچه ها خودشون از لحاظ روانی اشباع نمیشن و از طرف افکار عمومی تحت فشار قرار میگیرن برای رسیدن به رتبه های بهتر !
