اگر کنجکاو هستید ، بدانید از بین استادیوم های ایتالیا کدام یک پر گنجایش تر هستند ؛ به شما توصیه میشود این مطلب را بخوانید.
اطلاعات زیر از ویکی پدیا جمع آوری شده است.
نکته : رتبه بندی بر اساس گنجایش استادوم ها است.
ورزشگاه آرکی (به ایتالیایی: Stadio Arechi) ورزشگاهی چند منظوره در شهر سالرنو در کشور ایتالیا است.
بازیهای خانگی باشگاه فوتبال سالرنیتانا ۱۹۱۹ در این ورزشگاه برگزار میشود.
جزئیات ورزشگاه آرکی| رتبه | نام استادیوم | گنجایش | کشور | شهر | ورزشگاه اختصاصی | سال تاسیس | ابعاد |
| 10 | آرکی | 37,245 |  | سالرنو | باشگاه فوتبال سالرنیتانا | 1991 | 105m × 68m |
رناتو دلارا
ورزشگاه رناتو دلارا (به ایتالیایی: Stadio Renato Dall'Ara) ورزشگاهی در شهر بولونیا در کشور ایتالیا است.
بازیهای خانگی باشگاه فوتبال بولونیا در این ورزشگاه برگزار میشود.
جزئیات ورزشگاه رناتو دلارا| رتبه | نام استادیوم | گنجایش |
کشور
| شهر | ورزشگاه اختصاصی | سال تاسیس | ابعاد |
| 9 | رناتو دلارا | 38,279 | | بولونیا | باشگاه فوتبال بولونیا | 1927 | ۱۰۵ × ۶۸ |
ورزشگاه مارک آنتونیو بنتگودی (به ایتالیایی: Stadio Marc'Antonio Bentegodi) ورزشگاهی در شهر ورونا در کشور ایتالیا است.
بازیهای خانگی باشگاه فوتبال کیه‌وو ورونا و باشگاه فوتبال هلاس ورونا در این ورزشگاه برگزار میشود.
جزئیات ورزشگاه مارک آنتونیو بنتگودی| رتبه | نام استادیوم | گنجایش |
کشور
| شهر | ورزشگاه اختصاصی | سال تاسیس | بازسازی | ابعاد |
| 8 | مارک آنتونیو بنتگودی | 38,402 | | ورونا | باشگاه فوتبال کیه‌وو ورونا ؛ باشگاه فوتبال هلاس ورونا | 1963 | ۱۹۸۹ | 105m × 67m |
ورزشگاه سن فیلیپو (به ایتالیایی: Stadio San Filippo) ورزشگاهی در شهر مسینا در کشور ایتالیا است.
بازیهای خانگی باشگاه فوتبال مسینا در این ورزشگاه برگزار میشود.
جزئیات ورزشگاه سن فیلیپو| رتبه | نام استادیوم | گنجایش | کشور | شهر | ورزشگاه اختصاصی | سال تاسیس | ابعاد |
| 7 | سن فیلیپو | 40,200 | | مسینا | باشگاه فوتبال مسینا | 2004 | 105m × 70m |
آلیانتس
ورزشگاه یوونتوس (به ایتالیایی: Juventus Stadium) که با نام تجاری ورزشگاه آلیانتس نیز شناخته میشود، ورزشگاهی در شهر تورین در کشور ایتالیا است.
بازیهای خانگی Juventus F.C. در این ورزشگاه انجام می‌شوند. مراسم افتتاح ورزشگاه در تاریخ ۸ سپتامبر ۲۰۱۱ با بازی یوونتوس مقابل نوتس کانتی که با تساوی ۱–۱ خاتمه یافت انجام شد. اولین بازی رسمی در این ورزشگاه نیز مابین دو تیم باشگاه فوتبال یوونتوس و باشگاه فوتبال پارما ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۱ برگزار شد. ساخت ورزشگاه یوونتوس در ۱ مارس ۲۰۰۹ و به سبک ورزشگاه‌های انگلستان آغاز شد، طراحی این ورزشگاه را هرناندز سوارز انجام داده است. بر خلاف دیگر ورزشگاه‌های ایتالیا، فاصلهٔ نزدیک‌ترین هواداران با میدان مسابقه ۷٫۵ متر است. این فاصله در دل آلپی سابق ۵۰ متر بود و در تاریخ ۸ سپتامبر ۲۰۱۱ با بازی یوونتوس مقابل نوتس کانتی که با تساوی ۱–۱ خاتمه یافت انجام شد. اولین بازی رسمی در این ورزشگاه نیز مابین دو تیم باشگاه فوتبال یوونتوس و پارما ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۱ برگزار شد.
جزئیات ورزشگاه آلیانتس یوونتوس| رتبه | نام استادیوم | گنجایش | کشور | شهر | ورزشگاه اختصاصی | سال تاسیس | ابعاد |
| 6 | آلیانتس | ۴۱٬۱۳۷ | | تورین | باشگاه فوتبال یوونتوس | 2011 | 105m × 68m |
ورزشگاه آرتمیو فرانکی (به ایتالیایی: Stadio Artemio Franchi) ورزشگاهی در شهر فلورانس در کشور ایتالیا است.
بازیهای خانگی باشگاه فوتبال فیورنتینا در این ورزشگاه برگزار میشود.
جزئیات ورزشگاه آرتمیو فرانکی| رتبه | نام استادیوم | گنجایش | کشور | شهر | ورزشگاه اختصاصی | سال تاسیس | بازسازی | ابعاد |
| 5 | آرتمیو فرانکی | 47,290 | | فلورانس | باشگاه فوتبال فیورنتینا | 1931 | ۱۹۹۰ | 105m × 68m |
ورزشگاه سن نیکولا (به ایتالیایی: Stadio San Nicola) ورزشگاهی در شهر باری در کشور ایتالیا است.
بازیهای خانگی باشگاه فوتبال باری در این ورزشگاه برگزار میشود.
جزئیات ورزشگاه سن نیکولا| رتبه | نام استادیوم | گنجایش | کشور | شهر | ورزشگاه اختصاصی | سال تاسیس | ابعاد |
| 4 | سن نیکولا | 58,270 | | باری | باشگاه فوتبال باری | 1990 | 105m × 68m |
ورزشگاه سن پائولو (به ایتالیایی: Stadio San Paolo) ورزشگاهی چند منظوره در شهر ناپل در کشور ایتالیا است.
بازیهای خانگی باشگاه فوتبال ناپولی در این ورزشگاه برگزار میشود.
جزئیات ورزشگاه سن پائولو| رتبه | نام استادیوم | گنجایش | کشور | شهر | ورزشگاه اختصاصی | سال تاسیس | بازسازی | ابعاد |
| 3 | سن پائولو | 60,240 | | ناپل | باشگاه فوتبال ناپولی | 1959 | ۱۹۸۹ | ۱۰۵ × ۶۸ |
المپیک رم
المپیک رم؛ ورزشگاهی به قدمت دربی ال کاپیتاله
محل برگزاری بازی های دو باشگاه رم و لاتزیو و بزرگ ترین ورزشگاه شهر رم و ایتالیا، شاید قدمتی به اندازه کولوزئوم نداشته باشد، ولی در تاریخ فوتبال این کشور بی همتاست؛ میراثی که توسط آنیباله ویتلوتزی در سال 1928 ساخته شد و 1937 به بهره برداری رسید.
المپیک رم در جام جهانی 90 ایتالیا، محل برگزاری شش بازی این تورنمنت بود، که معروف ترینشان بازی فینال بین دو تیم آلمان و آرژانتین است.
هم چنین در سال 2009، این استادیوم، محل برگزاری فینال لیگ قهرمانان اروپا بود، دیداری که بارسلونا موفق شد منچستریونایتد را شکست دهد و بر بام فوتبال قاره سبز بایستد.
اما دو اتفاق خیلی مهم، در هر فصل باعث می شود تا صندلی های این استادیوم تقریبا 70 هزار نفری جای سوزن انداختن نداشته باشد، دربی دلا کاپیتاله؛
این دیدار در زمانی که موسولینی زمامدار قدرت در ایتالیا بود، بدلیل طرفداری دیکتاتور فاشیست ایتالیایی از لاتزیو رنگ و بوی خشونت گرفت و تا کنون حس و حال خود را حفظ کرده است، حس و حالی که باید در المپیک رم، آنرا از نزدیک حس کرد.
جزئیات ورزشگاه المپیک رم| رتبه | نام استادیوم | گنجایش | کشور | شهر | ورزشگاه اختصاصی | سال تاسیس | افزایش ظرفیت | بازسازی | ابعاد |
| 2 | المپیک رم | 70,634 | | رم | تیم های آ اس رم و لاتزیو | 1937 | ۱۹۹۰ | ۱۹۵۳ | 105m × 68m |
سن سیرو
ورزشگاه سن سیرو (یا جوزپه مه آتزا) (به ایتالیایی: Stadio Giuseppe Meazza) ورزشگاه تیم‌های آث میلان و اینتر میلان است.
ورزشگاه سن سیرو (یا جوزپه مه آتزا) شهر میلان، بزرگترین ورزشگاه کشور ایتالیا و ورزشگاه تیم‌های آث میلان و اینتر میلان است که یکی از بزرگترین ورزشگاه های اروپاست. در سال ۱۹۲۵ شهرداری میلان شروع ساخت این ورزشگاه را آغاز کرد و کار ساخت آن یک سال به طول انجامید. گنجایش ابتدایی این ورزشگاه ۷۰ هزار نفر بود. تیم‌های آث میلان و اینتر میلان از همان ابتدا اجاره‌نشین این ورزشگاه بودند و بازیهای خود را در آنجا برگزار می‌کردند. در سال ۱۹۸۹ این ورزشگاه برای نوسازی مدت کوتاهی تعطیل شد و پس از بازگشایی ظرفیت آن به حدود ۸۳ هزار نفر رسید. بیشتر بازیهای تیم ملی ایتالیا در همین ورزشگاه برگزار میشود. یوفا به تمامی ورزشگاه‌های اروپا بر اساس کیفیت آنها امتیاز می‌دهد. ورزشگاه سن سیرو نمره ۵ از ۵ را دریافت کرده بود که پس از بازنگری در سیستم امتیاز دهی یوفا، لغو گردید.
تاریخچه ورزشگاه سن سیرو:
ورزشگاه سن سیـرو هدیه ای از طرف پیـرو پیـرلی، رئیس میـلان از سال 1909 تا سال 1929، به باشگاه خودش یعنی میـلان بود. سن سیـرو تنها در مدت 13 ماه و 15 روز با کار مداوم و تلاش 120 کارگر ساختمانی بنا شـد. هزینـه ساخت این ورزشگاه در آن زمان حـدود 5 میـلیون لیـره بود که با معادل سازی به زمان حال، مبلغی حـدود 3 و نیـم میلیـون دلار تخمین زده میشـود. طرح سن سیـرو توسط اولیسـه استاکینی بر روی نقشـه پیاده شد، و آلبـرتو کوگینی، مهندس مشهـور ایتالیایی که در معماری طرح های بزرگی در ایتالیا از جملـه "ایستگاه مرکـزی میـلان" نظارت داشت، مسئولیت معماری سن سیـرو را برعهده گرفت.
افتتـاح ورزشگاه سن سیـرو:
سن سیـرو برمبنای معماری ورزشگاه های انگلیسی طراحی شـده بود، فقط برای روح فوتبالی، و متشکل از 4 جایگاه که در مجموع 35000 تماشاچی را در خود جای میـداد. سن سیـرو در 19 سپتمـبر 1926 و در حالی که ورزشگاه مملو از تماشاچی شاهـد شکست میلان در برابر اینتـر بودند، افتتـاح شد. اولین بازی لیگ در این ورزشگاه نیـز با شکست میلان در برابر سمپـیردارنـزه به انجام رسـید، در حالی که اولین بازی بین المللی در این ورزشگاه ، در تاریخ 20 فوریـه 1927 و با تساوی ایتالیا برابر چک اسلـواکی به پایان رسیـد. تا پایان سال 1949 سن سیـرو جزو اموال خصـوصی باشگاه میـلان محسوب میشـد. در آن زمان ها اینتـر بازی های خانگی خود را در آرنا که در مرکـز شهر میـلان قرار داشت، برگزار میـکرد. این تئاتـر فوتبال از آن زمان تاکنـون تحت چندین بازسازی بزرگ قرار گرفته است تا به شکل امـروز خود در آمـده است.
مرحله اول توسعه ورزشگاه:
میـلان ورزشگاه سن سیـرو را در سال 1935 به شواری شهر میـلان واگذار کرد. و سه سال بعد از آن واگذاری تصمیـم به افزایش گنجایش این ورزشگاه گرفتـه شد. فوتبال روز به روز در حال افزایش محبوبیت در بین هوادارن بود، و نیاز مبرم به ورزشگاهی با گنجایش بیشتـر حس میشـد. این ماموریت به معمار روکا و مهنـدس کالتزولاری واگذار شـد، و آنها توانستنـد از ظرفیت و پتانسیـل قابل توسعه معماری اولیـه این ورزشگاه بهـره ببرند و شروع به بزرگ سازی آن کنند. در سال 1952 ظرفیت ورزشگاه برای 150000 تماشاچی طراحی شـده بود، اما شورای شهـر این تصمیـم را نپذیرفت و گفتگـو طراحان ورزشگاه با این شورا بی نتیجه ماند. بعد از خرج 5.1 میلـیون لیـره برای مدرن سازی سن سیـرو، افتتاح دوباره ورزشگاه در تاریخ 13 می 1939 و در حالی که ایتالیا در برابر انگلستـان 2-2 متوقف شـد، به انجام رسیـد. مجمـوع دریافتی ها از باجه های سن سیـرو در آن بازی مبلغی حدود 1.2 میلیـون لیـره بود.
مرحلـه دوم توسعه:
فاز دوم مرحله توسعه سن سیـرو در سال 1954 شـروع شد، و دوازده ماه بعد در تاریخ 26 اکتبـر 1955، با گنجایشی معادل 85000 تماشاچی این ورزشگاه تاریخی مجـددا افتتاح شـد. اولین نورافکن ها در این سن سیـرو در سال 1957 نصب شد، و به دنبال آن در سال 1967 اسکـوربرد الکترونیکی در آن نصب گردید. نورافکن ها در سال 1979، زمانی که طبقـه های دوم ورزشگاه توسعـه یافتنـد، مدرن سازی شدند. نام سن سیـرو به طور رسمی در تاریخ 3 مارچ 1980 به افتخار جوزپـه مه آتزا، بازیکن افسانـه ای میـلان و اینتـر در دهـه 30 و 40، به نام وی تغییـر یافت. در سال 1986، طبقـه اول سکو ها به طور کامل به صندلی مجهـز شد و و به صورت بخش های جداگانه شماره گذاری و رنگ شـد. جایگاه مرکزی و اصلی به رنگ قـرمز نقاشی شـدند و جایگاه های مجاور و روبـرو به رنگ نارنجی، جایگاه شمالی پشت دروازه به رنگ سبـز و جایگاه جنـوبی پشت دروازه یعنی جایگاه میـلانی های دو آتشه، به رنگ آبی نقاشی شـده است.
مرحلـه سوم توسعـه:
برای رخداد بزرگ جام جهـانی 1990 ایتالیا، مسـئولان شهـر میلان بعد از این که به علت هزیـنه های سنگین برای ساختن یک ورزشگاه جدید با مخالفت مواجـه شـدند، به فکر بازسازی مجـدد ورزشگاه مه آتزا افتادنـد. ایده اولیـه برای ترمیـم این ورزشگاه به گونه ای آینده گرا و چشـم نواز بود: ساختن طبقـه سوم برای جایگاه ها و ساخت سقف برای ورزشگاه برای محافظت از همه تماشاچیان. این طـرح توسط معمار جیانکارلو راگزاتی، معمار انـریکو هافـر، و مهندس لئـو فینتری در حالی که اهداف آنها ایجاد طبقـه سوم به صورت مستقل و با استفاده از زمین های اطراف ورزشگاه بود، شروع به کار کرد.ساختار ظبقـه سـوم ورزشگاه سن سیـرو بر پایه 11 برج سیلندر مانند بنا نهاده شـده است. این ستـون ها همچنین دسترسی به جایگاه ها و بخش های سرویس دهی مختلف را ممکن میسازد، ضمن اینکه ساختار آن کاملا مجـزا از ساختار اصلی ورزشگاه است. چهار عدد از این ستـون ها تیـر های مشبک سقف ورزشگاه را نگهـداری و پشتیبانی میکنند. برای راحتی تمام تماشاچیانی که از بازی ها دیـدار میکنند، تمام صندلی ها به طور ارگنومیکی طراحی شـده اند، همچنین برای شناسایی بخش های اصلی ورزشگاه تمام صندلی ها به چهار رنگ مختلف رنگ شده و شماره گذاری نیـز شده اند. تمام 85000 تماشاچی حاضـر در ورزشگاه توسـط سقف انحنا دار سن سیـرو که ساخته شده از پلی کربنات است حفاظت میشـوند. علاوه بر مـوارد ذکـر شده، سیستم سرمایشی و گرمایشی مـدرن به همـراه سیستم روشنایی شناور برای راحتی تماشاچیان نصب شـده اند. در تاریخ 8 جون 1990، سن سیـرو پذیرای مراسـم افتتحاحیـه جام جهانی و به دنبال آن بازی افتتحایـه آرژانتین و کامـرون بود. از آن زمان تا کنـون " اسکالا دل کالچـو" پذیـرای میلیـون ها هوادار در بازی های مختلف بوده است. در تابستان سال 2008، مطابق خواسته های قوانین یوفا تغییـراتی در ساحتار ورزشگاه به وجـود آمد و ظرفیت آن به 80018 نفـر کاهش یافت.
برای تکمیـل ساخت سن سیـرو، 10000 کونتال سیـمان، 3500 متـر مربع ماسـه، و 1500 کونتال آهن استفاده شـده است. همچنین از 80 کیلـوگرم گچ برای علامت گذاری 105 متـر از طول و 68 متـر از عرض زمین استفاده شـده است. فنس های محیطی در ابعاد 204 در 296 متـر هستنـد که 1100 و 1200 تن وزن دارنـد. سقف ها به 256 چراغ های نورافکنی که قدرت روشنایی 1500 وات را دارنـد، مجهـز شده اند. برای ساخت قسمت های اصلی ساختار، دو جرثقیـل بلنـد 64 متـری در محـل ورزشگاه قرار گرفتـه انـد. در داخـل ورزشگاه نیـز، خروجی اضطراری و بالابر بخش سـرویس ها با ظرفیت 1000 کیـلوگرم نصب شـده است. سن سیـرو در کنار زمین مسابقـه اسب دوانی شهـر و در فاصلـه 6 کلیـومتری مرکز شهـر میلان بنا شـده است.
ورزشگاه سن سیـرو نمادی از شهـر میلان است (مانند وضعیتی که اسکالا و دومو در شهـر میلان دارنـد). و نه تنها برای فوتبـال، بلکـه برای رخـداد های مهـم دیگـر نیـز همـواره مورد استفاده بوده است. برای مثـال، مسابقـه بوکس بین دولیـلو لویی و کالـو ارتیس در تاریخ 1 سپتمبـر 1960، مسابقه ای برای عنوان جهانی والتر جونیـور، در این ورزشگاه برگزار شـد. 50043 نفـر از نزدیک شاهد این رخـداد بزرگ بودنـد و از این تعداد 8000 نفـر در اطراف رینگ بوکس قرار گرفته بودنـد. این رقابت با پیـروزی طرف ایتالیایی به اتمـام رسیـد و به همـراه خود 130 میلـیون درآمـدزایی کرد. سن سیـرو حتی پذیرای بسیاری از کنسرت ها نیـز بوده است. باب مارلی در 27 جون 1980 نمایش خود را در جایگاه شمالی به اجـرا گذاشت. در آن مـراسم 90000 هزار نفـر از شوی دیدنی این موزیسین جامائیکایی استقبال کردنـد. برای بروس اسپرینگسین در سال 1985 نیـز چنین استقبالی به عمل آمـد. جایگاه قرمـز حتی پذیـرای یک دیسکـو از نوع محـوطه باز نیـر بود. اکنـون در ضلع جنـوبی، موزه ای بنا شده است که در آن افتخارات میـلان و اینتـر از طریق تمام افـرادی که در این افتخارات نقش داشتنـد، به یادگار مانـده است. ورزشگاه در زمانی که در آن بازی ای برگزار نمیشـود، میتواند پذیـرای 50 هـزار ملاقات کننده باشـد. از اول جولای سال 2000، سن سیـرو به طور مشـترک توسط دو تیـم شهر میـلان یعنی ای سی میلان و اینتـر میلان اداره میشـود.
در سال ۱۹۷۲ جوزپه مه آتزا (برترین گلزن تاریخ باشگاه اینتر میلان) درگذشت. از آن پس شهرداری میلان نام این ورزشگاه را به جوزپه مئاتزا تغییر داد.
جزئیات ورزشگاه سن سیرو| رتبه | نام استادیوم | گنجایش | کشور | شهر | ورزشگاه اختصاصی | سال تاسیس | بازسازی | ابعاد |
| 1 | سن سیرو | 80,018 | | میلان | تیم‌های آث میلان و اینتر میلان | ۱۹۸۹ | ۱۹۳۵،۱۹۵۴،۱۹۹۰ | 105m × 68m |
مطالب مرتبط
پر گنجایش ترین استادیوم های انگلستان(با جزئیات)
پر گنجایش ترین استادیوم های اسپانیا(با جزئیات)
به مناسبت جام جهانی 2018، نگاهی بر برترین استادیوم های روسیه(با جزئیات)
