"مردادی " که بـــــــاشی :
بی آنکه بخواهی تمام حرکاتت خاص میشه ….
نگاهت … عاشقی و دوست داشتنت ….
سکوت و کلامت ….
احساس و مهربانیت ….
صبوری و تحملت ….
حتی غرور و لجبازی هایت هم جذابیتی خاص دارد ….
باید مغرور بود و دور از دسترس!
باید مبهم بود و سر سنگین!
خاکی که باشی آسفالتت میکنند
و از رویت رد می شوند!
سکوت همیشه به معنای " رضایت " نیست .
گاهی یعنی ، " خسته ام از اینکه مدام به کسانی که هیچ اهمیتی برای فهمیدن نمی دهند ، توضیح بدهم "
اما این روزها گوش دادن موزیک و زمزمه کردن "سرود قهرمانی بارسا "با روحی آمیخته از افتخار تنها کاری است که من را به اوج خاص بودن می برد.با مرورکردن و ورق زدن مجلات و کتابها و تصاویر در " قاب خاطرات" و فروتنی بازیکنان کلیدی این باشگاه به پیوستن روح و افکارم در کودکی به رنگ آبی و اناری هر لحظه بیشتر احساس غرور خواهم کرد.
من ماندم و یک پوستر چسبانده شده به اتاق از کاپیتان افسانه ای تیم که هر لحظه خاطرات پر غروری را یادآوری می کنند.. نکته مهم : روی بارسا و ژاوی و تیم رویایی کودکی ( پرسپولیس ) به شدت تعصب دارم و هیچ بی احترامی رو گذشت نخواهم کرد. به قول شعار بزرگ دکتر اکرامی ، موسس شاهین بزرگ و پرسپولیس تهران : درس ، اخلاق ، ورزش سر لوحه کارم خواهد بود خــوشــتـریـــن رنــگ مـحـبت در وجـود / ای کــه پیـــکــارت تعــصـب می ســرود
بـــا تــو هســتـــم با ای یــــار نفـیـــس / پرسپولیسم پرسپولیسم پرسپولیس . . .
. یا علی
We Will Miss You Master X♥A♥V♥I" "
آخرین حضور 9 سال 11 ماه قبل
عضویت از 10 سال 9 ماه قبل