مطلب ارسالی کاربران
خود کم پنداری ملی
مسابقات جام جهانی بی شک جذاب ترین و مهمترین مسابقات فوتبال حداقل در عرصه ملی به شمار می آیند و در این بین، ایران به عنوان دومین تیم راهی این تورنمت معتبر شد. برای نخستین بار در تاریخ فوتبال ملی، تیم ایران دو بار متوالی پای به عرصه جهانی گذاشته است و...
بیایید از تعاریف و تمجیدهای ماه ها قبل و مناظرات حال بگذریم و در نقطه ای مکث کنیم که نیاز به تعمق بیش تری دارد. جایی که نشات گرفته از تفکر خود کم پنداری و دست کم گرفتن توانایی های ملی است.
قرار نیست از فوتبال ملی تعاریف واهی داشته باشیم و حتی باید پذیرفت که قدرت اول آسیا نیز به شمار نمیاییم اما به راستی تا این حد مستحق دلسوزی هستیم؟ این روزها صدا و سیما منقش به انواع تعاریف محتاطانه از فوتبال ملی است. تعاریفی که در نگاه اول و با توجه به تدارکات فاجعه بار، منطقی به نظر می رسد اما این بازی تا کی ادامه دارد؟
در کدام سال قرار است وارد تورنمنتی شده و تمام کشور بصورت متحد خواهان عملکرد فوق العاده باشیم؟ عملکردی که سالها شایسته تقدیر و تحسین باشد. عملکردی که غرور ملی را دوباره زنده کند و فارغ از آمار ماهانه و سالانه فیفا، خود را مستحق رتبه نخست آسیا بدانیم؟
شاید در پاسخ به مطالب بالا این نظر به ذهن خطور نماید که با چنین تدارکات و سبک و سیاق آماده سازی نمی توان دلخوش به معجزه بود؛ اما شاید نوع این تدارکات ضعیف برخواسته از تفکر خود کم پنداری باشد. تفکری که سال هاست در تمام سطوح و جوانب ملی رسوخ کرده است.
به اذعان بازیکنان تیم ملی 98 و کارشناسان، مهمترین ضعف آن تیم پرستاره عدم خود بزرگ پنداری و عزت نفس درونی بود وگرنه می توانستیم دلخوش به صعودی تاریخی باشیم. همانجا که بلیط پرواز برگشت به تهران، پیش از بازی آخر خریداری شده بود!
تفکر کوچک پنداری و سطحی نگری ملی موجب اوضاع نابسامان فعلی در فوتبال شده است. شرایطی که خود سبب عدم نتیجه گیری و باخت های آبرومند خواهد شد. فکر می کنید چند درصد از فوتبال دوستان دنیا، مسابقه ایران و آرژانتین و یا نیجریه در سال 2014 را به خاطر دارند؟
ای کاش از ابتدای امر و با چنین صعود شکوهمندانه ای خود را محیای یک جام جهانی عالی میکردیم. فکری که موجب بهبود عملکرد فدراسیون، بازیکنان و پیشرفت چشم گیر تمام جزئیات فوتبال این مرز و بوم می شد.
متاسفانه باید خود را آماده باخت های آبرومندانه کرده و فدراسیون نیز همچنان به صورت پنج ستاره به کار خود ادامه داده و افتخارمان حضور بازیکنان در لیگ های درجه چندم اروپایی باشد. در نهایت هم با جمله "همینی که هست" خود و سرمربی جاه طلب فوتبال را توجیه کرده و سال های متمادی بر طبل شادانه بکوبیم.
