باشگاه فوتبال لیورپول (به انگلیسی: Liverpool Football Club) یکی از باشگاه‌های حرفه‌ای فوتبال در لیگ برتر انگلستان است که مرکز آن در شهر لیورپول انگلستان واقع شده‌است. این باشگاه با پنج عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، سه عنوان در لیگ اروپا و سه عنوان دیگر در سوپر جام اروپا یکی از موفق‌ترین تیم‌ها در اروپا و پرافتخارترین تیم انگلیسی در رقابت‌های اروپایی محسوب می‌شود. همچنین لیورپول با هجده عنوان قهرمانی در لیگ، هفت عنوان در جام حذفی و کسب رکورد هشت عنوان قهرمانی در جام اتحادیه پس از منچستر یونایتد دومین باشگاه پرافتخار انگلیسی در مسابقات داخلی است.
این باشگاه در سال ۱۸۹۲ میلادی تأسیس گردید و به سرعت در فوتبال انگلستان تبدیل به تیمی قدرتمند شد به نحوی که در طی سال‌های ۱۹۰۰ تا ۱۹۴۷، پنج بار به عنوان قهرمانی لیگ دسته اول دست یافت. با این وجود، لیورپول در اوایل دهه ۵۰ میلادی دچار افت شد و پس از حذف از لیگ دسته اول، هشت سال را در لیگ دسته دوم سپری کرد. در سال ۱۹۵۹ بیل شنکلی به سرمربی‌گری این تیم گماشته شد که این باشگاه در فصل سوم حضور شنکلی در این سمت (۱۹۶۱–۶۲) با قهرمانی در پیکارهای دستهٔ دوم، به دسته بالاتر صعود کرد. بازیکنان لیورپول به‌طور سنتی پیراهن‌های سفید و قرمز بر تن می‌کردند که در نوامبر ۱۹۶۴ میلادی لباس این تیم به صورت یک‌دست به رنگ قرمز تغییر یافت.
در سال ۱۹۸۵ فاجعه ورزشگاه هیسل باعث خدشه‌دار شدن نام باشگاه در سطح اروپا شد. در این حادثه ۳۹ هوادار یوونتوسی در پی هجوم هواداران لیورپول به سمت آنان کشته‌شدند. چهار سال پس از آن، باشگاه لیورپول متحمل فاجعه دیگری شد. در این فاجعه که به سانحه هیلزبورو مشهور است، ۹۶ نفر از هواداران لیورپول تحت فشار هجوم تماشاگران بین حصار ورزشگاه کشته شدند. به یاد جان باختگان این حادثه دو شعله فروزان به نشان باشگاه افزوده شد. هر دو فاجعه اثرات و واکنش‌های وسیعی بر فوتبال اروپا، انگلستان و خود باشگاه تا به امروز به دنبال داشته‌است.
باشگاه فوتبال لیورپول از زمان شکل‌گیری آن تا به امروز در ورزشگاه آنفیلد بازی می‌کند. طرح‌های در دست بود که ورزشگاه جدیدی در استنلی پارک ساخته شود که بر اساس این طرح‌ها معین شده‌بود تا پایان سال ۲۰۱۱ ورزشگاه جدید در این مکان ساخته شود، اما به دلیل شرایط نامساعد اقتصادی ساخت این برنامه به حالت تعلیق درآمد. با به وجود آمدن این شرایط، برنامهٔ ذکر شده جای خود را به طرح افزایش گنجایش ورزشگاه آنفیلد تا سقف ۵۴۰۰۰ نفر داد. لیورپول پایگاه هواداری بزرگ و وسیعی در سراسر جهان دارد که در این امر با دیگر باشگاه‌های بزرگ رقابت قدیمی دارد. این باشگاه هفتمین باشگاه پرطرفدار فوتبال در جهان است اصلی‌ترین رقبای لیورپول در انگلستان تیم‌های منچستریونایتد و اورتون هستند.
تاریخچه (۱۸۹۲–۱۹۵۹):
بنیان‌گذاری باشگاه فوتبال لیورپول و پنج عنوان قهرمانی در لیگ دسته اول از مهم‌ترین رویدادهای این دوره از تاریخ باشگاه لیورپول هستند. تاریخچهٔ تأسیس باشگاه لیورپول، کاملاً در ارتباط با رقیب محلی‌اش اورتون و شهردار صاحب کارخانه آبجو سازی لیورپول به نام جان هولدینگ است. او در آنفیلدرود زمینی را به اورتون اجاره داد که این باشگاه از آن به بعد در آن بازی‌های خانگی‌اش را برگزار می‌کرد. با قهرمانی تیم اورتون در فصل ۱۸۹۱ و همچنین کسب اولین موفقیت‌های بزرگ، به وجهه و محبوبیت تیم به میزان زیادی افزوده شد. در سال ۱۸۹۲ هولدینگ اجاره زمین را بالا برد. باشگاه اورتون تصمیم گرفت آنفیلدرود را ترک کند و یک زمین در آن نزدیکی بخرد تا از آن پس بازی‌های خانگی‌اش را در آن انجام دهد. به دنبال اختلاف پیش آمده، جان هولدینگ با ورزشگاهی خالی روبه رو شد که بنا بر شرایط پیش آمده تصمیم گرفت باشگاه لیورپول اف. سی را تأسیس کند و ورزشگاه آنفیلد را در اختیار آن قرار دهد. نخستین بازی تیم تازه تأسیس هولدینگ در ۱ سپتامبر ۱۸۹۲، بازی دوستانه در برابر تیم روترهام تاون بود.
نخستین تیم لیورپول در سال ۱۸۹۲ بنیان نهاده شد که متشکل از اکثریت بازیکنان اسکاتلندی و اقلیت انگلیسی بود که با پیراهن‌های آبی – سفید بازی می‌کردند، اما پس از چهار سال از بنیان‌گذاری باشگاه در سال ۱۸۹۶ رنگ پیراهن باشگاه به قرمز – سفید تغییر کرد. این تیم نخستین بار در فصل ۱۸۹۲–۹۳ در لیگ منطقهٔ لانکاشر شرکت کرد که با قهرمانی در این پیکارها به لیگ دسته دوم راه پیدا کرد نخستین بازی رسمی تاریخ باشگاه لیورپول در این لیگ با تیم هایروالتون در ورزشگاه آنفیلد در تاریخ ۳ سپتامبر ۱۸۹۲ برگزار شد که لیورپول با نتیجه ۸ بر ۰ حریف خود را از پیش روی برداشت. لیورپول توانست برای نخستین بار در فصل ۱۸۹۴–۹۵ در سطح اول فوتبال انگلیس یعنی رقابت‌های لیگ دسته اول شرکت کند که نخستین رویارویی با رقیب همشهری نیز در همین فصل روی داد. لیورپول اولین فصل بازی در لیگ دسته اول را با ایستادن در انتهای جدول به پایان برد و دوباره به لیگ دسته دوم سقوط کرد، برخلاف اورتون که در آن فصل در جایگاه دوم جدول جای گرفت.
در سال بعد، لیورپول در رقابتی تنگاتنگ با منچستر سیتی که با آن هم امتیاز بود، این تیم را پشت سر گذاشت و یک‌بار دیگر به دسته اول راه یافت. لیورپول از آن پس جای خود را در این لیگ تثبیت کرد و توانست در سال ۱۹۰۱ برای نخستین مرتبه قهرمان لیگ انگلیس شود لیورپول در این فصل با به ثمر رساندن ۵۹ گل بهترین خط حمله لیگ را نیز به دست آورد همچنین سم ریبولد با زدن ۱۸ گل، بهترین گل‌زن لیورپول در این فصل شد.
لیورپول در فصل ۱۹۰۳–۰۴ به دسته دوم سقوط کرد که پس از بازگشت دوباره به لیگ دسته اول، برای دومین مرتبه درسال ۱۹۰۶ به عنوان قهرمانی لیگ دسته اول دست یافت.در آغاز فصل، اورتون بیشترین شانس قهرمانی را داشت، و همگان انتظار داشتند تا لیورپول در جام حذفی به قهرمانی برسد. همه چیز دقیقاً برعکس شد، لیورپول قهرمان لیگ شد و جام حذفی به اورتون رسید. این دو باشگاه همشهری، سه بار موفق شده‌اند که در یک فصل، هردو جام را به شهر خود ببرند، موفقیتی که یک بار نیز نصیب منچستر یونایتد و منچستر سیتی و یک بار نیز نصیب دو تیم همشهری آرسنال و تاتنهام و همچنین آرسنال و چلسی شده‌است.
یورپول پس از دومین قهرمانی، پایه‌هایش را در لیگ دسته اول محکم‌تر کرد، بدون اینکه در سال‌های بعد به موفقیت چشمگیری دست پیدا کند. آن‌ها تا بروز ناگهانی جنگ جهانی اول، نقشی متوسط در لیگ دسته اول را ایفا می‌کردند، اما به هرحال توانستند درسال ۱۹۱۴ برای نخستین بار به فینال جام حذفی راه یابند که در بازی پایانی ۱–۰ مغلوب حریف خود بارنلی شدند. لیورپول پس از جنگ جهانی اول دو سال پیاپی در سال‌های ۱۹۲۲ و ۱۹۲۳ قهرمان لیگ دسته اول شد.پس از جنگ جهانی دوم لیورپول بار دیگر در سال ۱۹۴۷ قهرمان لیگ شد که پس از این قهرمانی با افتی محسوس این تیم در فصل ۱۹۵۳–۵۴ به لیگ دسته دوم سقوط کرد. در این فصل لیورپول در ۴۲ بازی با کسب ۲۸ امتیاز در رتبه پایانی جدول رده‌بندی قرار گرفت. از برجسته‌ترین بازیکنان این دوره تاریخ باشگاه لیورپول می‌توان به جک پارکینسون، هری چمبرز، گوردون هاجسون، الیشا اسکات، باب پیزلی، ادی اسپایسر و بیلی لیدل اشاره کرد.
عصر بیل شنکلی تا فاجعه هیسل (۱۹۵۹–۱۹۸۵):
این دوره را می‌توان درخشان‌ترین و پرافتخارترین سال‌های تاریخ باشگاه دانست به‌گونهٔ که این تیم در طی این سال‌ها توانست ۱۰ بار فاتح لیگ دسته اول، ۲ بار جام حذفی، ۴ بار در جام اتحادیه، ۴ عنوان در جام باشگاه‌های اروپا، ۲ عنوان در جام یوفا، ۱ عنوان در سوپر جام اروپا و ۹ عنوان قهرمانی در جام خیریه را به دست آورد.
ین دوره با گماشته شدن بیل شنکلی به عنوان سرمربی باشگاه آغاز شد. زمانی که شنکلی به این سمت برگزیده شد، لیورپول پنج سال را در لیگ دسته دوم بازی می‌کرد. شنکلی در بدو ورود به باشگاه با اخراج ۲۴ بازیکن و تأسیس اتاق "The Boot Room" در محوطهٔ کناری ورزشگاه آنفیلد انقلابی نوین در سطح باشگاه بحران زدهٔ آن روزهای لیورپول به وجود آورد. برای او نظم و انضباط، روحیه جنگندگی و یکی بودن با باشگاه مهم‌ترین مسئله بود. در نخستین سال حضور، او با خرید دو بازیکن به نام یان کلهن و راجر هانت سعی در بهبود عملکرد تیم داشت که همین دو بازیکن نیز بعدها به دو تن از برجسته‌ترین بازیکنان تاریخ باشگاه بدل شدند. لیورپول سه سال با هدایت بیل شنکلی در دسته دوم حضور داشت که در فصل سوم(۱۹۶۱–۶۲) با قهرمانی در این رقابت‌ها بار دیگر به لیگ دسته اول بازگشت و از آن زمان تاکنون همواره در سطح اول رقابت‌های فوتبال انگلیس حضور داشته‌است. فصل ۱۹۶۴–۶۵ با سرمربی‌گری بیل شنکلی، آغاز عصر طلایی این باشگاه در سطح انگلیس و اروپا بود. لیورپول در این فصل با کسب ۵۷ امتیاز بالاتر از منچستریونایتد و اورتون به مقام قهرمانی دست یافت. این قهرمانی ششمین قهرمانی تاریخ لیورپول در لیگ بود که به‌دست می‌آمد.
تحت مدیریت بیل شنکلی، لیورپول سه عنوان قهرمانی در لیگ، دو عنوان در جام حذفی و یک عنوان در جام یوفا، که نخستین جام اروپایی تاریخ باشگاه محسوب می‌شد را به‌دست‌آورد. این قهرمانی در جام یوفا که در سال ۱۹۷۳ با غلبه بر مونشن گلادباخ به‌دست آمد، سبب آغاز عصر طلایی لیورپول در سطح اروپا شد. جملات و گفتاوردهای زیادی از بیل شنکلی، اسطوره باشگاه لیورپول، برجای مانده که از مشهورترین آن‌ها می‌توان به این دو گفتاورد استناد کرد:
برخی از مردم گمان می‌کنند فوتبال مسئله مرگ و زندگی است. من از چنین طرز فکری ناامید می‌شوم. می‌توانم به شما اطمینان بدهم که فوتبال مسئلهٔ خیلی خیلی مهم‌تری از مرگ و زندگی است.
فراتر از هر چیزی، من می‌خواهم به عنوان یک فرد از خود گذشته به یاد آورده شوم، کسی که می‌کوشید و نگرانی این را داشت تا دیگران هم بتوانند در افتخارات به دست آمده سهیم شوند، کسی که یک خانواده از افرادی را ساخت که می‌توانند در کنار هم سرشان را بالا بگیرند و بگویند: ما لیورپول هستیم.
پس از دوره پانزده سالّهٔ سرمربی‌گری شنکلی در لیورپول، در سال ۱۹۷۴ دستیار او، باب پیزلی به عنوان سرمربی لیورپول برگزیده شد. پیزلی در بین سال‌های ۱۹۷۴ تا ۱۹۸۳ این سمت را بر عهده داشت، دورانی که از آن به عنوان درخشان‌ترین دوران تاریخ باشگاه لیورپول نام برده می‌شود، سال‌های که نمایش‌های او با این تیم، دوران بیل شنکلی را تداعی می‌کرد. پیزلی در طی این ۹ سال با کسب ۲۰ جام مختلف، لیورپول را تبدیل به قدرت اصلی فوتبال در قاره اروپا و انگلیس کرد. باب پیزلی تا به امروز تنها سرمربی است که توانسته با یک تیم سه بار قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شود. همچنین پیزلی در رده‌بندی تأثیرگذارترین سرمربیان تاریخ فوتبال جهان در رتبه ششم این جدول جای دارد.
س از پیزلی، دستیار او جو فاگان به سمت سرمربی‌گری این تیم برگزیده شد. فاگان در فصل اول حضور خود(۱۹۸۳–۸۴) در این باشگاه به عنوان سرمربی توانست سه‌گانه لیگ، اتحادیه و جام باشگاه‌های اروپا را برای لیورپول کسب کند. در فینال جام باشگاه‌های اروپا فصل ۱۹۸۳–۸۴ لیورپول در شهر رم پس از تساوی ۱–۱ با حریف خود، آ.اس. رم، توانست در ضربات پنالتی حریف خود را از پیش روی بردارد و برای چهارمین مرتبه قهرمان اروپا شود. در فصل بعد لیورپول در پیکارهای لیگ به مقام دوم دست یافت و در پی حذف از جام حذفی و جام اتحادیه، تنها امید خود را برای کسب جام در مسابقات باشگاه‌های اروپا جستجو می‌کرد، لیورپول پس از حذف پاناتینایکوس در نیمه پایانی جام باشگاه‌ها به دیدار پایانی این پیکارها راه یافت که در آن بازی در شهر بروکسل باید به مصاف تیم یوونتوس می‌رفت اما حادثهٔ هیسل که پیش از آغاز این مسابقه در ورزشگاه محل برگزاری رخ داد، باعث پایان یافتن عصر طلایی لیورپول در سطح اروپا شد.
یک ساعت پیش از آغاز مسابقه فینال در ورزشگاه هیسل، تماشاگران لیورپول با شکستن فنس‌هایی که میان آنان و طرفداران یوونتوسی قرار داده شده‌بود به سمت طرفداران یوونتوس حمله‌ور شده و آن‌ها را مورد ضرب و شتم قرار دادند، طرفداران یوونتوسی که کاملاً غافلگیر شده بودند، ناچار با آنان درگیر شده و به ناگاه عقب‌نشینی کردند؛ فشار یوونتوسی‌ها به دیوارهای پیرامون ورزشگاه، منجر به ویرانی آن گشت و سبب گشت که دیوار بر روی آنان ویران شود. این حادثه سبب کشته شدن ۳۹ نفر و زخمی شدن ۶۰۰ نفر شد که اکثراً از طرفداران یوونتوس بودند. این فاجعه را سیاه‌ترین ساعت در تاریخ مسابقات یوفا نام‌گذاری کرده‌اند. اما با کمال تعجب، این مسابقه در همان روز در حضور تماشاگران برگزار شد که یوونتوس با نتیجه ۱ بر ۰ این بازی را برنده شد. این حادثه اثرات و واکنش‌های وسیعی بر فوتبال انگلستان برجای گذاشت به گونهٔ که سبب محرومیت ۵ سالهٔ تمامی تیم‌های انگلیسی و محرومیت ۶ سالهٔ لیورپول از حضور در تمامی رقابت‌های اروپایی شد.
از بزرگترین بازیکنان این دوره از تاریخ باشگاه لیورپول (۱۹۵۹–۱۹۸۵) می‌توان به بازیکنانی هم‌چون: راجر هانت، کنی دالگلیش، یان کلهن ،کوین کیگان، فیل نیل، ری کلمنس، آلان کندی، فیل تامپسون، گرام سونس، املین هیوز و یان راش اشاره کرد.
۱۹۸۵ تاکنون:
پس از حادثه هیسل، کنی دالگلیش به عنوان سرمربی - بازیکن در لیورپول آغاز به کرد که در فصل نخست سرمربی‌گریش (۱۹۸۵–۸۶) توانست این تیم را فاتح لیگ و جام حذفی کند. این برای نخستین بار بود که لیورپول در یک سال توامان قهرمان لیگ و جام حذفی می‌شد. در فصل بعد نیز کنی دالگلیش همچنان به‌عنوان سرمربی - بازیکن هدایت این تیم را بر عهده داشت. در این فصل لیورپول پس از اورتون مقام دوم لیگ را به دست آورد و پس از حذف در جام حذفی، در فینال جام اتحادیه ۱۹۸۷ با نتیجه ۲–۱ مغلوب آرسنال شد. در پی این نتایج دالگلیش تصمیم گرفت که با خرید چند بازیکن جدید روند نتیجه‌گیری باشگاه را باری دیگر ترمیم کند. او با خرید بازیکنانی هم مانند: جان بارنز، جان الدریج و پیتر بیردزلی عملکرد تیم را دوباره احیا کرد. اما بروز حادثهٔ دیگر در سال ۱۹۸۹ سبب شد بار دیگر باشگاه وارد بحرانی تازه شود.
این حادثه معروف به فاجعه هیلزبورو است که در روز ۱۵ آوریل ۱۹۸۹ در جام حذفی انگلیس در دیدار نیمه پایانی مقابل ناتینگهام فارست رخ داد. این حادثه در حالی روی داد که بیش از گنجایش ورزشگاه بلیت فروخته شده بود در نتیجه به علت تراکم بیش از حد تماشاگران در ورزشگاه هیلزبورو شهر شفیلد، هواداران لیورپول مأیوسانه سعی کردند خود را از ازدحام جمعیت نجات دهند که به همین سبب راه خروج که تنها از یک تونل تشکیل می‌شد، به سرعت و به‌طور کامل مسدود شد. در همین حین، واکنش پلیس برای جلوگیری از ازدحام، باعث شد تا عده‌ای بیشتر از مردم زیر دست و پا له شده و کشته شوند. در این حادثه ۷۶۶ نفر زخمی و ۹۶ هوادار لیورپول جان خود را از دست دادند. انگشت اتهام از همان ابتدا به سوی تماشاگران لیورپول گرفته شد و دولت و پلیس دلیل فاجعه را «ازدحام جمعیت و اوباش‌گری تماشاگران لیورپول» اعلام کردند و ریاست وقت یوفا از هواداران لیورپول با عنوان «هیولا» یاد کرد، اما با گذر زمان مشخص گردید که پلیس و مسئولان برگزاری این مسابقه مقصران بروز این فاجعه انسانی بودند. در سال ۲۰۱۲ دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس طی یک سخنرانی رسمی در مجلس عوام اعلام کرد که «بی عدالتی مضاعف» در حق کشته شدگان این حادثه رخ داده و از این که سعی شده قربانیان حادثه به عنوان مقصران حادثه قلمداد شوند، از خانواده آنان به صورت رسمی عذر خواهی کرد.
با وجود آنکه لیورپول توانست با پیروزی بر تیم اورتون در بازی فینال، قهرمان جام حذفی سال ۱۹۸۹ شود،اما پس از این حادثه لیورپول در یکی از دشوارترین مراحل تاریخ خود قرار گرفت به گونهٔ که دیگر هیچ‌گاه نتوانست مانند سابق در لیگ انگلیس و جام باشگاه‌های اروپا نتیجه بگیرد. آن‌ها یک سال پس از این حادثه، از سال ۱۹۹۰ تا به امروز، دیگر هیچ‌گاه نتوانسته‌اند قهرمان لیگ انگلیس شوند. این تیم در دهه نود میلادی به‌طور کامل به یک تیم معمولی تبدیل شده بود، به نحوی که در این دهه تنها یک مرتبه در فینال ۱۹۹۲ با شکست ساندرلند قهرمان جام حذفی شد. از دیگر افتخارات این تیم در این دهه، ۱ قهرمانی در جام اتحادیه و ۱ قهرمانی در جام خیریه بود. با ظهور نسلی جدید در این باشگاه هم مانند: رابی فاولر، مایکل اوون، جیمی ردنپ، جیمی کاراگر، استیو مک‌منمن و استیون جرارد و با سرمربی‌گری ژرارد هولیه بار دیگر لیورپول به روزهای اوج خود در اروپا نزدیک شد. آنان توانستند در فصل ۲۰۰۰–۰۱ سه جام یوفا، اتحادیه و جام حذفی را توامان فتح کنند. در فینال جام یوفا لیورپول توانست با نتیجه ۵–۴ تیم دیپورتیو آلاوس اسپانیا را شکست دهد.
پس از هولیه این تیم در مسابقات بین‌المللی با مربی جدید خود، رافائل بنیتز اسپانیایی روند رو به رشدی را تجربه کرد. این تیم در لیگ قهرمانان اروپا در فصل ۲۰۰۴–۰۵ در روز ۲۵ مه ۲۰۰۵ به فینال لیگ قهرمانان رسید و در یک دیدار تماشایی در مقابل آ.ث. میلان، پس از تساوی ۳ بر ۳ در وقت قانونی و اضافی، توانست این تیم را در ضربات پنالتی با نتیجه ۶ بر ۵ مغلوب کرده و به طرزی باورنکردنی، جبران سال‌های بی‌فروغش را بنماید و برای پنجمین مرتبه و تا به امروز واپسین بار قهرمان اروپا شود. اما برخلاف این جام، در همان فصل در لیگ برتر انگلیس، به مقامی بالاتر از رده پنجم دست نیافت.
به دلیل یک تغییر قانون کوتاه مدت در یوفا، لیورپول اجازه یافت در فصل ۲۰۰۵–۰۶ بعد از پشت سر گذاشتن سه مرحله مقدماتی، در لیگ قهرمانان بازی کند. اما نتوانست در این جام موفق شود. البته در همان سال عنوان قهرمانی جام حذفی را به دست آورد. لیورپول در سال ۲۰۰۷ نیز به فینال لیگ قهرمانان رسید که در شهر آتن با نتیجه ۲–۱ مغلوب آ.ث. میلان شد. در فصل ۲۰۱۳–۱۴ لیورپول پس از پنج سال غیبت در لیگ قهرمانان اروپا توانست با ایستادن در رتبه دوم جدول لیگ برتر جواز حضور در مسابقات لیگ قهرمانان را به دست آورد. لیورپول در این فصل با ارائه بازی‌های زیبا و درخشش دو مهاجم خود لوییز سوارز و دنیل استاریج و با زدن ۱۰۱ گل در مسابقات لیگ، بار دیگر توجهات را به سوی خود جلب کرد
ورزشگاه خانگی:
ورزشگاه چهار ستاره آنفیلد ورزشگاه خانگی تیم لیورپول است. ظرفیت کنونی این ورزشگاه 54.394 نفر می‌باشد .این ورزشگاه در سال ۱۸۸۴ تأسیس شد که به مدت ۸ سال اورتون بازی‌های خانگی خود را در این ورزشگاه انجام می‌داد که پس از بنیان‌گذاری باشگاه لیورپول توسط جان هولدینگ در سال ۱۸۹۲، به عنوان ورزشگاه خانگی این تیم انتخاب شد. استادیوم به خاطر جایگاه معروف کوپ در ناحیه جنوب غربی زمین در انگلستان و اروپا معروف است. هواداران پرشور و دو آتشه لیورپول در این قسمت از زمین مستقر می‌شوند که با سرو صداهای فراوان و سرودهای مهیجی که می‌خوانند باعث ترس و اضطراب در روحیه حریفان لیورپول می‌شوند، در واقع هواداران جایگاه کوپ مظهر تعصب تیم به حساب می‌آیند که در سخت‌ترین و بحرانی‌ترین شرایط، تیم محبوب خود را تنها نمی‌گذارند. آن‌ها همواره با سرود معروف خود تو هیچ‌گاه تنها گام برنخواهی داشت به تیم در هنگام مسابقه روحیه می‌دهند.
آنفیلد دارای دو دروازه ورودی است که این دروازه‌ها به احترام دو مربی بزرگ باشگاه، بیل شنکلی و دیگری باب پیزلی نام‌گذاری شده‌اند. بر روی سر در دروازه شنکلی جمله معروف هرگز تنها گام برنخواهی داشت آورده شده که در مدخل ورودی این دروازه در کنار فروشگاه باشگاه در محوطه بیرونی ورزشگاه، مجسمهٔ از بیل شنکلی وجود دارد
و همچنین در تونلی که بازیکنان از رختکن به سوی میدان می‌روند، لوحی یادبود از شنکلی است که این جملات بر روی آن حک شده‌است: «این آنفیلد است یادآور جوانانی که برای ما بازی می‌کردند و نیز یادآور موقعیتی است که آن‌ها برای ما فراهم ساختند».
یکی از معروفترین بخش‌های آنفیلد، The Boot Room به‌شمار می‌آید به این دلیل که مربیان معروفی از جمله بیل شنکلی، باب پیزلی، جو فاگان و کنی دالگلیش در این اتاق مدت‌ها به صرف چای و بحث راجع به تیم، نقشه کشیدن برای شکست رقبا و همچنین برنامه‌ریزی برای تیم می‌پرداختند. ضمناً لوح یادبودی برای زنده نگه داشتن خاطره کشته شدگان سانحه هیلزبورو در این مکان وجود دارد که هواداران تیم و رقیب با گذاشتن گل، یاد کشته‌شدگان آن واقعه را زنده نگه می‌دارند. در فاجعه هیلزبوروو ۹۶ نفر از هواداران لیورپول به علت ازدحام بیش از حد جمعیت کشته شدند.
هواداران و رقابت‌ها:
لیورپول یکی از پرطرفدارترین باشگاه‌های انگلیس است. از طرفداران مشهور لیورپول می‌توان به: الویس کاستلو لبران جیمز و کوبی برایانت از بسکتبالیست‌های برجسته لیگ ان بی ای، کارولین وزنیاکی، دنیل کریگ، ساموئل ال. جکسون، کریس دی برگ، لیام نیسون، کلایو اوون، لانا دل‌ری، آنجلینا جولی،برد پیت، روسانا دیویسن، پاپ ژان پل دوم، نلسون ماندلا، اسون گوران اریکسون، دکتر دری، و حتی عادل فردوسی پور و رضا جاودانی، عنایت فانی سردبیر بی‌بی‌سی فارسی و پیمان یوسفی گزارشگر فوتبال در ایران و نمونه‌های دیگری از این قبیل اشاره کرد.
در سال ۲۰۰۸ گروهی از طرفداران این تیم، تصمیم گرفتند تیمی به اسم ای.اف. سی لیورپول تشکیل دهند تا برای هوادارانی که از لحاظ مالی برای دیدن بازی‌های تیم محبوب‌شان مشکل داشتند، بازی کنند.
آهنگ تو هیچ‌گاه تنها گام برنخواهی داشت، سرود باشگاه است. این سرود از سال ۱۹۶۰ تاکنون توسط هواداران در ورزشگاه خوانده می‌شود. این آهنگ در واقع آهنگ موزیکال فیلم چرخ فلک در سال ۱۹۴۵ است که نویسنده متن این آهنگ اسکار همرستاین و آهنگساز آن ریچارد راجرز است. این آهنگ بعدها در سال ۱۹۶۰ توسط دو تن از آهنگ‌سازان لیورپولی به نام جری و پیسمیکرز تنظیم و به عنوان سرود باشگاه برگزیده شد. همچنین شعار "تو هیچ گاه تنها گام برنخواهی داشت " بر روی نشان باشگاه و نیز بر سر در دروازهٔ یادبود بیل شنکلی حک شده‌است.
قدیمی‌ترین رقیب تیم لیورپول، همشهری این تیم یعنی اورتون است. بازی‌های این دو تیم به دربی مرزیساید مشهور است. دربی مرزیساید به دربی دوستانه نیز مشهور است. زیرا یکی از معدود شهرآوردهای است که در آن طرفداران با هم درگیری شدید پیدا نمی‌کنند. دیگر رقیب لیورپول، منچستر یونایتداست. دو شهر منچستر و لیورپول از همهٔ جهات با هم رقابت دارند. رقابت این دو تیم از دههٔ ۱۹۶۰ تشدید شد. این دربی، به دربی شمال غربی انگلستان نیز معروف است.
علت رقابت لیورپول با منچستر یونایتد:
آنفیلد و اولدترافورد نزدیک به ۳۳ مایل باهم فاصله دارند. هر دو باشگاه در شهرهای خودشان رقیبان محلی دارند؛ لیورپول با اورتون و در شهر منچستر، یونایتد و سیتی با هم رقابت می‌کنند؛ ولی دشمنی این دوتیم و نفرت هواداران این دوتیم کاملاً متفاوت تر از نفرت نسبت به رقبای محلی‌شان است. هواداران لیورپول در کنار هواداران اورتون مشغول به زندگی و کار هستند. آن‌ها در طول هفته در کنار هم کار می‌کنند، اغلب دوست هستند یا با هم رابطه خویشاوندی دارند. در شهر منچستر هم شرایط به همین شکل است. اما جریان رابطه با یونایتدی‌ها متفاوت است. اهالی شهر لیورپول هیچ اختلاطی با مردمان شهر منچستر ندارند و کمتر دیده شده که در کنار هم کار کنند. بعضاً در دیگر کشورها هم همین وضعیت برقرار است. اما گاهی اوقات در برخی از نقاط جهان، شرایط متفاوت‌تری حکم فرما است. گویش متفاوت، لهجه متفاوت و فاصلهٔ اندک دو شهر، همه و همه زمانی که فوتبال در میان باشد باعث ایجاد نفرت بیشتر اهالی دو شهر از همدیگر می‌شود. لیورپول با ۱۸ عنوان قهرمانی پس از منچستر یونایتد با ۲۰ عنوان قهرمانی، دومین باشگاه پرافتخار انگلستان محسوب می‌شود؛ ولی لیورپول بهترین تیم کشور در اروپاست که توانسته ۵ بار در رقابت‌های اروپایی قهرمان شود و همین‌طور سه مرتبه جام یوفا را فتح کرده‌است.
رقابت میان دو شهر به پیش از موفقیت‌های این دو تیم در عرصه فوتبال برمی‌گردد. در واقع از زمان انقلاب صنعتی این رقابت آغاز شد. در سال ۱۸۰۰، لیورپول و منچستر به دلایلی گوناگون اعم از صنعتی و تجاری بر شمال غرب انگلستان حکم فرما بودند. لیورپول با وجود رودخانه مرسی موقعیت زیاد شغلی و مالی را برای اهالی شهر به‌وجود آورد. منچستر، در ۴۰ مایلی دریای ایرلند قرار دارد که در صنعت پارچه بسیار مشهور است چراکه صدها کارخانه پارچه در اطراف این شهر وجود دارد. تجارت در این عرصه به همراه صادرات و واردات آن تنها از طریق بندر لیورپول صورت می‌گرفت. در آغاز سال ۱۸۹۴، با حفر کانال آبی منچستر، کشتی‌ها از طریق آب‌راه منچستر به جای عبور از گذرگاه لیورپول مستقیم تجارت خود را با شهر منچستر انجام می‌دادند که سبب شد در آن زمان منچستر که شهری محصور به خشکی بود، به سومین بندر مهم انگلستان تبدیل شود. این آب‌راه در زمینه دشمنی اهالی دو شهر لیورپول و منچستر نقش مهمی داشت و سبب شد که دشمنی میان دو شهر به مسابقات فوتبال نیز سرایت کند. این داستان مدت زمان زیادی است که بین اهالی دو شهر همچنان ادامه دارد.
مالکیت باشگاه:
هم‌اکنون مالکیت باشگاه لیورپول را گروه ورزشی فین‌وی بر عهده دارد که جان هنری و تام ورنر در راس آن می‌باشند. این گروه پیش از خرید سهام باشگاه لیورپول، در بخش ورزش به موفقیت‌های کلانی با تیم بوستون ردساکس که یکی از بزرگترین و پرطرفدارترین تیم‌های بیسبال می‌باشد به دست آورده‌است. همچنین اسطوره بسکتبال آمریکا، لبران جیمز نیز قسمت کوچکی از سهام تیم لیورپول را در اختیار دارد. در تاریخ ۱۵ اکتبر ۲۰۱۰ باشگاه لیورپول با مبلغ ۳۰۰ میلیون پوند به گروه ورزشی فین‌وی واگذاری شد. در آوریل ۲۰۱۰ میلادی مجله اقتصادی فوربز طی گزارشی اعلام کرد که باشگاه فوتبال لیورپول پس از منچستر یونایتد، رئال مادرید، آرسنال، بارسلونا و بایرن مونیخ ششمین باشگاه و برند با ارزش فوتبال جهان است. این مجله معتبر اقتصادی ارزش باشگاه را در آن زمان ۸۲۲ میلیون دلار اعلام کرد.
مالک:گروه ورزشی فن وی
ریاست افتخاری باشگاه:دیوید مورز
سهام دار اصلی:جان دبلیو هنری
مدیر عامل:تام ورنر
نائب رئیس:دیوید کینسبرگ
مدیر ارشد مالی:فلیپ نش
رکوردها:
بیشترین بازی در همهٔ رقابت‌ها:انگلستان یان کلهن - ۸۵۷.
بیشترین بازی در لیگ: انگلستان یان کلهن - ۶۴۰.
بیشترین بازی در جام حذفی: انگلستان یان کلهن - ۷۹.
بیشترین بازی در جام اتحادیه: ولز یان راش - ۷۸.
بیشترین بازی در اروپا: انگلستان جیمی کاراگر - ۱۵۰.
گلزنان:
بیشترین گل در همهٔ رقابت‌ها: ولز یان راش - ۳۴۶.
بیشترین گل در لیگ: انگلستان راجر هانت - ۲۴۵.
بیشترین گل در اروپا: انگلستان استیون جرارد - ۴۱.
بیشترین گل در یک فصل: ولز یان راش - ۴۷.
بیشترین هت تریک: انگلستان گوردون هاجسون - ۱۷.
سریع‌ترین هت تریک: انگلستان رابی فاولر، ۴ دقیقه و ۳۳ ثانیه. (سریع‌ترین هت تریک تاریخ لیگ برتر (تا سال ۲۰۱۵) در مقابل آرسنال، ۲۸ اوت ۱۹۹۴)
جوان‌ترین گل‌زن: انگلستان مایکل اوون، با ۱۷ سال و ۱۴۳ روز (مقابل ویمبلدون، ۶ مه ۱۹۹۷)
جوایز فردی بازیکنان:
توپ طلای اروپا:مایکل اوون2001
کفش طلای اروپا
یان راش32گل-1984
لوئیز سوارز31گل-2014
بهترین بازیکن سال یوفا:
استیون جرارد2005
مربیان:
ر یکم ماه ژوئن ۲۰۱۲ برندان راجرز در پی اخراج کنی دالگلیش با امضای قراردادی سه ساله به عنوان سرمربی باشگاه لیورپول راهی آنفیلد شد. در پی نتایج موفقیت آمیز این تیم در فصل ۲۰۱۳–۱۴، باشگاه لیورپول در روز ۲۶ مه ۲۰۱۴ قراردادی ۴ ساله تا پایان سال ۲۰۱۸ با این سرمربی اهل ایرلند شمالی به امضاء رساند. اما در تاریخ چهارم اکتبر ۲۰۱۵ پس از کسب نتایج ضعیف، برندان راجرز از سوی مدیران باشگاه اخراج شد.
چهار روز پس از اخراج برندان راجرز، مالکان آمریکایی باشگاه با انعقاد قرادادی سه ساله یورگن کلوپ را به عنوان سرمربی جدید باشگاه لیورپول انتخاب کردند
اما بدون شک پرافتخارترین سرمربی تاریخ لیورپول کسی نیست جز باب پیزلی کسی که بین سالای1974تا1983سرمربی لیورپول بود و در این مدت شش قهرمانی در دسته اول، سه قهرمانی در جام اتحادیه، شش قهرمانی در جام خیریه، سه قهرمانی در لیگ قهرمانان، یک قهرمانی در جام یوفا، یک قهرمانی در سوپر جام اروپا برای لیورپول بدست آورد
افتخارات:
نخستین قهرمانی لیورپول در نخستین فصل تأسیس این تیم در لیگ لانکاشر رقم خورد. در سال ۱۹۰۱ این تیم برای نخستین بار قهرمان لیگ برتر شد. در سال ۱۹۶۵ نیز قرمزها توانستند نخستین جام خود در جام حذفی را کسب کنند. دههٔ ۱۹۸۰، موفق‌ترین دوران لیورپول محسوب می‌شود. لیورپول در این دوره توانست پنج بار قهرمان لیگ، دو بار قهرمان جام حذفی، چهار بار قهرمان جام اتحادیه، پنج بار قهرمان جام خیریه و دوبار قهرمان اروپا شود.
لیورپول پرافتخارترین باشگاه انگلیسی در اروپاست و پنج بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شده‌است. همچنین لیورپول با سه عنوان قهرمانی در جام یوفا، در کنار اینتر میلان، یوونتوس و اتلتیکو مادرید در رتبه دوم پر افتخارترین تیم‌های این جام پس از باشگاه سویا با پنج عنوان قهرمانی، قرار دارد
افتخارت:
18لیگ برتر
7جام حذفی
8جام اتحادیه
15جام خیریه
5لیگ قهرمانان اروپا
3لیگ اروپا
3سوپرکاپ اروپا
امیدوارم از این مطلب راضی باشین.
