ابتدا بگویم رویکرد تیمهای آسیایی هر چه هست ، صحیح است .
و رویکرد تیمهای ایرانی در راستای صحیح بودن است .
بیایید قرعه کشی جام باشگاههای آسیا ،
لیگ ایران و تحولات اخیر را ببینیم که آیا در این فوتبال سراسر لذت در جهان ، هوادار ایرانی زجر میکشد یا عیش میکند .
نقل خاطره میکنم از جوانکی که بازیکن بنده بوده است و بعد ازکشفش و پرورشش به استقلال تهران پیوست .
یکبار در ملاقاتی از وی سوال کردم که جپاروف به وجدتان آورده یا نه چون از او سالها بازی دیده بودم و جوانک اصلا جپاروف را نمیشناخت تا قبل از هم‌تیم شدنشان؟
گفت نمیشود توپ را از پایش در تمرین جدا کرد .
انقدر تکضرب بازی میکند که پرسینگ نمیشود .
از مگویان سوال کردم و از شخصیت خوبش گفت ، یک حرفه ای به تمام معنا
قدرتمند که بازیکنان میترسند باهاش برخورد کنند چون مثل یک دیوار بتنی است و گفت : هیچ کس اندازه مگویان ما جوانترها را راهنمایی نمیکند ، مرتب هواسش به ماست ، حتی طریقه ی مصرف مکملها را با توجه به سن و تیپ بدنی و نمونه های سطح اول جهانش به ما میگوید . حال اینکه کادر استقلال از استعداد و توان او خوب استفاده نکرد مورد بحث نیست .
شاید از نظر شما بگویید از کجای این مطلب تعجب کرده ام !!
خب همه میدانیم که جپاروف و مگویان از فوتبال ازبکستان و ارمنستان به ایران آمدند ، کشورهایی که سطح فوتبالشان از ما پایین تر است .
اما توانایی های فنی و شخصیتی آنها ، جوانک ذکر شده ی بالای باشگاه استقلال را مجذوب میکند.
داستان دوم ، داستان قرعه کشی جام باشگاههای آسیاست ، قرعه به نظر سخت پرسپولیس ، قرعه متعادل استقلال .
هر چهار تیم با قهرمانی در غرب ، چیزی نصیبشان نمیشود ، پس بهتر است بکشند تا کشته نشوند . اما این تفاوت سطح چیست که پرسپولیسها و استقلالیها را آشفته میکند از هر قرعه ای در آسیا ؟
به خاطره بالا برمیگردد به لژیونرهای شاغل در تیم السد و الدحیل .
به توان مالی اشان ؟
نه ببینید الکویت و القادسیه هم پولدارند ، اما تیپ و شخصیت است که باعث شده الدحیل و السد باعث ترس تیمهای ایرانی بشوند ، همانگونه که فصول گذشته تیمی مثل ذوب تا فینال رفت اما بیش از حد به حریفش احترام گذاشت ، و استقلال در نیمه نهایی بعد از بازی رفت باور نداشت که حریف کره ای را میشود با سه گل برد ، و پرسپولیس بدون سید جلال مقابل الهلال گویی چیزی کم دارد و این فروتنی تیمهای ایرانی ناشی از چیست ؟
من معتقدم بازیکنان بزرگ، با خود تیپ و شخصیت می آورند ، السد قبل از خرید ژاوی هم پولدار بود ، اما همان فصلی که سپاهان میتوانست قهرمان باشد و آن اشتباه کادر سرپرستی را انجام دادند و بجایشان السد به فینال رفت ، و قهرمان هم شد ، السد این شخصیت و تیپ را نداشت.
پس قبول کنید و حق بدهید که ذوب آهن ، تراکتور ، سپاهان دنبال قلعه نویی بیایند .
قلعه نویی با خودش چند بازیکن بزرگ به این تیمها میبرد ، چون طبق ادعای اکثر بازیکنان ایران کار کردن با او برایشان افتخار و بزرگی می آورد .
پرسپولیس و استقلال اگر امروز کمی تیپ و شخصیت در آسیا دارند از صدقه سری همین دو مربی است .
قبول کنیم اگر این مربیان بهم میگویند مربی تیم کوچکتر ، تیم دوم و سوم پایتخت برای جذابیت فوتبال ما لازم است .
هردو در پستوی نهان ذهن خود ، احترام ویژه ای بهم میگذارند بهتر است ما نگران این کل کل های این دو مربی بزرگ نباشیم .
اما باختن پرسپولیس به این تیم در فصل پیش مقابل الهلال تجارب بزرگی را ارائه کرده است. این تیپ و شخصیت برایش باید هزینه داد ، استقلال بعد از آن شب سیاه العین ، فهمید باید ریزبینانه تر به هوش تاکتیکی منصوریان دقت کند و کم کم فشار از بالا به او وارد شد ، این شکستها باعث پیشرفت میشوند ،
نگران چنین باختهایی نباشید و نباشیم .
این باعث میشود پرسپولیس و استقلال به سراغ بازیکنان خارجی بروند ، به سراغ مربیانی بزرگتر از شفر و برانکو ، مربیانی با ایده های مدرنتر .
این پیشرفت است .
این باختها پیشرفت بودند .
استقلال فهمید با مهاجمین فضل پیشش در آسیا و گروه سخت چیزی نمیشود ،
پرسپولیس هم فهمید با هر مربی ای چیزی نمیشود و به سراغ بهترین گزینه در سه سال پیش رفت .
برای مثال قرار نیست که الدحیل همین سطح بماند ، این قدرت و این شکستهایی که این فصل بر پیکر السد جاری ساخت باعث پیشرفت السد خواهد شد ، و آنها محکوم هستند به سطحی بالاتر خودشان را برسانند .
با نهایت احترام به کاربران دیگر در فضای مجازی و کارشناسان فوتبال ،
کلیدی ترین جمله ای که در این چندماه از شفر آموختم ، تلاش برای رسیدن به سطحی بالاتر بود .
سطحی رقابتی .
این از همه ی تاکتیکها و تعویضهایش برایم جالبتر بود .
او حتی با خودش هم در رقابت است .
برانکوی دوست داشتنی و درونگرا هم تحریک به کل کل شده ،
خوب است از نظر من ، بد نیست .
این جو بوجود آمده در بین پرسپولیس و استقلال را دوست دارم .
کاش سپاهان و فولاد وتراکتور هم به آن اضافه شوند .
باعث پیشرفت است . بی شک .
باعث عیش است نه زجر .
آن شکستها در آسیا و داربی و فینال زخم هستند بی شک
زخمها خوب میشوند، نگرانشان نباشید .
از نظر من هرچه اتفاق بیفتد در نیمه نهایی غرب یا یک چهارم آسیا ، باعث عیش خواهد بود .
