مطلب ارسالی کاربران
مردی از دیار اسطوره‌ها
مردی از دیار اسطوره‌ها
کمتر کسی هست که تو را دوست نداشته باشد، شاید حتی کسانی که از یوونتوس متنفرند نیز تو را دوست داشته باشند، این همه عشق و علاقه سرچشمه‌اش به کجا بر می‌گردد، به پایداریت در این سالها، شاید. آن چیزی که در نگاهت موج می‌زند نیرو و انرژی بی پایانت، همه را به دوست داشتنت وا می دارد. برخی به خاطر وفاداریت به یوونتوس، که یک نمونه کوچکش وفاداریت به یوونتوس بعد از آن رسوایی بزرگ معروف کالچو پولی، که تنها را تنها نگذاشتی و با آنها به وادی گام نهادی که هرگز در آنجا نبودی، آنهایی که رفتند رفتند ولی تو ماندی، ماندی کمک کردی باشگاه از نو پا بگیرد، سربلند و پیروز بازگشتی، چه بازگشت شکوهمندی که نه تنها سریB را فتح کردی، آن هم با منفی پانزده امتیاز. پس از بازگشت به سطح اول فوتبال ایتالیا، یعنی از فصل 12-2011 قهرمانی سریالی یوونتوس در سریA شروع شده و تا به امروز ادامه داشته است. برخی به خاطر واکنش‌های خارق‌العاده‌ات دوستت دارند، واکنش هایی که از هر کسی برنمی‌آید، جز چندی تن از مردان دستکش پوش. برخی به خاطر قدرت رهبریت در سازماندهی تیم و نگاه پر معنایت که به هربازیکنان یادآوری می‌کرد که دارند برای چه تیمی بازی می‌کنند، هر دستی که به سمتی می‌رفت تا توپی را دفع کند یا نقطه‌ای را پوشش دهد یا بر سر بازیکنی کشیده می‌شد برای آنها معنایی دیگر دارد، معنای شور زندگی، اینهاست که وامی‌دارتشان که دوستت داشته باشند. آیا به راستی اینها تو را به یک اسطوره تبدیل کرده است، شاید آمیزه‌ای از همه این عوامل است که تو را به اسطوره تبدیل می‌می کند، ولی واقعیت چیز دیگری است، هیچ کدام از اینها الزاما تو را به یک اسطوره تبدیل نمی‌کند، بلکه فقط راه را برای اسطوره شدنت هموار می‌کند. اما چیست که تو را به یک اسطوره تبدیل کرده است؟ هیچ کس جواب این سوال را نمی‌داند، جز روزگار. یک جمله تاریخی وجود دارد برخی اسطوره زاده می‌شوند، تا تاریخ ساز شوند. تو قرار بود اسطوره جهان فوتبال باشی، و چه خوب اسطوره‌ای بودی ، مردی از جنس اسطوره‌های واقعی، اسطوره‌های بی غل و غش دنیا فوتبال که بی هیچ مرزی به این ورزش عشق ورزید و مهم‌تر از آن به چشمانی که نظاره‌گرشان بودند، نشان دادند فوتبال چقدر به زندگی نزدیک است. تو همچنان اسطوره‌ای حتی اگر قرار نباشد، دیگر توپی را از روی خط دروازه بیرون بکشی.
هیچ کس از مبلغ انتقال 52 میلیون یورویی که برای انتقال تو از پارما به یوونتوس انجام شد، صحبتی به میان نمی‌آورد، این مبلغ در دورانی برای تو پرداخت شد که خرج مبالغ گزافی این چنینی مد نبود، می دانی چرا کسی تو را با پول نمی‌سنجد؟ زیرا زمان به مانند کاتالیزوری ثابت کرد که این پول نبود که تو را به یوونتوس آورد، بلکه عشق بود، عشقی پایدار در طول دوران بازیت وجود داشت و تا پایان عصر بازیگریت در این ادامه یافت. در این دوران که عشقها کم شده است و جیب‌ها مهم، برای تو عشق مهم بود، عشقی که نه با توپی که به تور می‌چسبید برای هواداران معنا پیدا می‌کرد، بلکه با جلوگیری از چسبیدن هر توپی به تور، عشقت به تیم و هواداران را نشان می‌دادی.
یوونتوس فعلی هر چند دارای بازیکنان کلاس جهانی و خوبی است، ولی هرگز به پای آن یوونتوس عصر طلایی متشکل از دل پیرو، پاول ندود، فابیو کاناوارو و... نمی‌رسد، تیمی که فقط تو از آن مانده بودی و حالا داری دستکشهایت را می‌آویزی یا شاید هم به مانند الکس دل‌پیرو بروی تا در جایی دیگر شور زندگی را جستجو کنی، حال دیگر کسی از آن یوونتوس اسطوره‌ای نمی‌ماند، ولی تو هرگز با آن تیم بی‌نظیر نیز به یک خواسته‌ات نرسیدی. هر آن کس که فوتبال را دوست می‌دارد، دوست می‌داشت تو حداقل تنها جامی را که در کارنامه‌ات کم داری، یعنی لیگ قهرمانان را در چند فصل اخیر فتح کنی، دوبار تا یک قدمی‌اش پیش رفتی، اما در فینال کم آوردی، نگاهت را به جام دوختی از کنارش عبور کردی، ولی هر چقدر تلاش کردی، نتوانستی جامی را که آرزویش را داشتی بدست بیاوری، اما بار سوم، در این فصل هم با آن پنالتی لحظات پایانی در یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان برابر رئال مادرید همه چیز بر باد رفت، با آن همه تجربه و آرامش بر سر مایکل الیور فریاد می‌کشیدی و رفتارت به گونه ای بود که موجبات اخراجت را فراهم کرد، زیاده‌روی کردی همه می دانیم، خرده‌ای بر تو نمی‌گیریم، زیرا نهایت تلاشت را می‌کردی تا چیزی را داشته باشی که به واقع متعلق به توست. اگر اخراج نمی‌شدی، شاید می توانستی پنالتی را بگیری، شاید، شاید و تنها شاید، این فقط یک احتمال گمراه کننده است. این از آن دست شایدها نیست که تو باید حسرتش را بخوری زیرا تو بدون بردن لیگ قهرمانان هم همان اسطوره‌ای که باید باشی، هستی. سرنوشت نمی‌خواست تو این جام را در دستانت داشته باشی، همانطور که می‌خواست تو یک اسطوره باشی، اما این را بدان کسانی بوده‌اند که به قدر کافی به این جام بوسه زده‌اند ولی هیچگاه به جایگاه تو نرسیده‌اند، جایگاهی برای مردانی از جنس تو یعنی اسطوره‌های بی بدیل.
اینکه تو بهترین دروازه‌بان حال حاضر جهان یا حتی تمام ادوار تاریخ هستی بحثی است، بس عبث، زیرا به اندازه کافی این داستان بهترین بودن را در مجادله بین دیگو مارادنا و پله مشاهده کرده‌ایم، بحثی که پایانی برای آن وجود ندارد، و همه از دید خود بهترین بودن را تعریف می‌کنند، ولی یک چیز مسلم است اینکه تو یکی از بهترین دروازه‌بانانی هستی که تاریخ فوتبال به خود دیده است، این واقعیتی است که هیچ کس منکر آن نمی شود. تو بازیکنی کم‌نظیر با روحیه‌ای بی‌نظیر بودی، هر چقدر سنت بالاتر رفت عشقمان به تو بیشتر شد، چون بیشتر و بیشتر اسطوره می‌شدی، اسطوره‌ای که تنها در قاب دروازه توری می‌ایستاد، بدون نیاز به انجام واکنش و زحمتی، نگاه‌ها را به خودت جلب می‌کردی. جانلوئیجی بوفون، اسطوره‌ها هیچ وقت تمام نمی‌شوند حتی اگر قرار باشد به هر دلیلی از عشقشان دور شوند.
و.م
