تاریخچه باشگاه – هواداران تيم لاتزيو
تاریخچه
Sociata Sportiva Lazio معروف به S.S.Lazio يا بطور ساده Lazio يك باشگاه حرفه اي ورزشي در ايتالياست كه بيشتر بخاطر تيم فوتبالش شناخته ميشود. لاتسيو در مجموع ۳۷ زيرمجموعه ورزشي دارد كه بيشتر از هر انجمن ورزشي ديگر در اروپا است.
فوتباليست هاي مجموعه ورزشي لاتسيو كه در پيراهن آبي آسماني و شرت ورزشي سفيد بازي مي كنند تاكنون دو بار سري آ را فتح كرده اند، اولين بار در فصل ۷۴-۱۹۷۳ و بار ديگر در فصل۰۰-۱۹۹۹٫ همچنين ۴ عنوان Coppa Italia و فتح UEFA Cup Winners’ Cup و UEFA Super Cup هر دو در سال ۱۹۹۹ از ديگر افتخارات باشگاه مي باشد. لاتسيو بيشتر تاريخ خود را در سطح بالاي فوتبال ايتاليا سپري كرده است، جايي كه هم اكنون مشغول بازي در فصل ۰۸-۲۰۰۷ است.
بازي هاي خانگي در Stadio Olimpico كه بطور مشترك با رقيب باشگاه يعني آ.اس.رم استفاده ميشود، برگزار مي گردد. ورزشگاهي با ظرفيت بالاي ۸۲،۰۰۰ نفر كه پس از San Siroبزرگترين در ايتاليا مي باشد.
تاريخ باشگاه:
از ابتداي تاسيس تا پس از جنگ جهاني دوم (۱۹۴۹-۱۹۰۰)
Societa Podistica Lazio يا باشگاه دو ميداني لاتسيو در ۹ ژاويه ۱۹۰۰ در ناحيه Prati شهر رم تاسيس شد. هدف از تاسيس باشگاه در برگرفتن بيشتر شهر رم بود. ۹ عضو اصلي تاسيس كننده ي باشگاه، نام Lazio كه استان در برگيرنده ي شهر رم است را براي باشگاه انتخاب كردند.
در ۱۹۰۱، يكي از اعضاي Racing Club de Paris فوتبال را وارد باشگاه لاتسيو كرد تا لاتسيو قديمي ترين تيم فوتبال شهر رم و يكي از قديمي ترين ها در ايتاليا باشد. تيم فوتبال به سرعت تشكيل شد، اگرچه اولين مسابقات رسمي در سال ۱۹۰۲ انجام شد. اولين مسابقه در تاريخ ۱۶ ماه May سال ۱۹۰۲ برگزار شد كه حاصل آن برد ۳-۰ مقابل Societa Sportiva Virtus ( كه اكنون اين تيم از بين رفته است) بود.
لاتسيو در ۱۹۱۲ به محض اينكه فدراسيون فوتبال ايتاليا اقدام به سازماندهي رقابت هاي قهرماني در مركز و جنوب ايتاليا كرد، به رقابت هاي ليگ ملحق شد و سه بار به مرحله پاياني رقابت هاي پلي آف راه يافت، اما با شكست در ۱۹۱۳ به Provercellie، در ۱۹۱۴ به Casale و در ۱۹۲۳ به Genoa 1893 هرگز موفق به قهرماني نشد.
در ۱۹۲۷ لاتسيو تنها تيم بزرگ شهر رم بود كه در برابر كوشش هاي رژيم فاشيست براي ادغام تمام تيم هاي شهر كه ئحاصل آن تاسيس تيمي كه A.S.Roma خوانده مي شود بود، مقاومت كرد.
باشگاه در اولين رقابت هاي سازمان دهي شده Serie A در ۱۹۲۹ شركت كرد، و به رهبري Silvio Piola مهاجم افسانه اي فوتبال ايتاليا، در ۱۹۳۷ به مقام دوم دست يافت كه بهترين نتيجه باشگاه قبل از جنگ جهاني بود.
دهه ۱۹۵۰ و ۶۰
دهه ي ۱۹۵۰ تركيبي از نتايج خوب و متوسط بود كه با عنوان قهرماني جام حذفي در ۱۹۵۸ همراه بود.
در سال ۱۹۶۱ لاتسيو براي نخستين بار به Serie B سقوط كرد، اما دو سال بعد مجددا به Serie A بازگشت. زير نظر Juan Carlos Lorenzo مربي آرژاتيني، در ۱۹۶۴ لاتسيو با خط دفاعي مستحكم خود مقام معتبر هشتم را كسب كرد (با تنها ۲۱ گل زده و ۲۴ گل خورده) . برد ۳-۰ خارج از خانه مقابل Juventus بهترين نتيجه ي فصل بود.
ستاره ي آن سال ها Nello Governato هافبك تيم بود كه بعد ها به عنوان مربي باشگاه مشغول به كار شد. لاتسيو در ۱۹۶۷ سقوط كرد و سال بعد به Serie A بازگشت و در ميان تيم هاي بالاي جدول در رتبه ي هشتم قرار گرفت.
دهه ۱۹۷۰
دهه ي ۱۹۷۰ درست همانند دهه ي ۱۹۶۰ با سقوط به Serie B در فصل ۷۱-۱۹۷۰ همراه بود. اگرچه پيشرفت در سال هاي بعدي نخستين دوره ي حقيقي موفق باشگاه را سبب شد. لاتسيو در فصل ۷۳-۱۹۷۲ با تيمي شامل Giuseppe Wilson كاپيتان متولد انگليس در دفاع، Luciano Re Cecconi و Mario Frustalupi در هافبك، Renzo Garloschelli و Giorgio Chinaglia در حمله و مربيگري Tommaso Maestrelli قدم به مسابقات گذاشت. با گلهاي Chinaglia و دفاع قدرتمند تيمي، لاتسيو به عنوان يك شگفتي ظاهر شد و با Milan و Juventus براي Scudettoرقابت مي كرد. اما شكست در روز پاياني مسابقات در Napoli با يك گل دير هنگام باعث شد Juventus با پيروزي در برابر A.S.Roma رقيب لاتسيو عنوان را كسب كند.
اين پيش درآمدي براي فصل ۷۴-۱۹۷۳ بود، زماني كه لاتسيو تمام فصل در صدر جدول بود و اولين عنوان ليگ خود را كسب كرد. متاسفانه اين قهرماني ادامه پيدا نكرد، چرا كه لاتسيو فصل بعدي را با رتبه چهارم به پايان رساند، در فصل ۷۶-۱۹۷۵ براي فرار از سقوط تقلا مي كرد، در فصل ۷۷-۱۹۷۶ رتبه ي پنجم را كسب كرد و در فصل ۷۸-۱۹۷۷ نيز در ميانه ي جدول فصل را به اتمام رساند. مرگ غم انگيز Luciano Re Cecconi و Tommaso Maestrelli به اضافه ي جدايي Chinaglia يك تراژدي سه گانه براي لاتسيو بود. Bruno Giordano با كسب عنوان بهترين گلزن ليگ در ۱۹۷۹ توانست تا حدي براي تيم تسكين باشد، زماني كه لاتسيو ليگ را هشتم به پايان رساند.
دهه ۱۹۸۰
لاتسيو در سال ۱۹۸۰ به دليل تباني در مسابقاتش به همراه Milan به Serie B فرستاده شد. لاتسيو سه فصل در ليگ دسته دوم ايتاليا باقي ماند تا سياه ترين قسمت تاريخ باشگاه رقم بخورد. تيم در ۱۹۸۳ به Serie A بازگشت و در فصل جديد در روز آخر موفق شد از سقوط فرار كند. فصل ۸۵-۱۹۸۴ فصل بسيار غم انگيزي براي لاتسيو بود بطوريكه با ۱۵ امتياز، رتبه آخر ليگ را كسب كرد (با وجود بازيكنان با استعدادي مثل Francesco Dell’Anno و Francesco Fonte) .
در ۱۹۸۶، لاتسيو بدليل وارد آمدن تهمت شركت يك بازيكنش به اسم Claudio Vinazzini در شرط بندي، با كسر ۹ امتياز جريمه شد (كه در روزهايي كه هر برد ۲ امتياز داشت ضربت مهلكي براي تيم بود) . در همان فصل رقابت هاي Serie B لاتسيو يك نبرد حماسي براي فرار از سقوط داشت. با مربيگري Euganio Fascetti، لاتسيو تنها پس از پيروزي پلي آف برابر Taranto وCampobasso از سقوط به Serie C نجات يافت. در ۱۹۸۸ لاتسيو به Serie A بازگشت و زير نظر مديريت مالي با دقت Gianmarco Calleri، موقعيت باشگاه به عنوان يك باشگاه قدرتمند تثبيت شد.
دهه ۱۹۹۰
ورود Sergio Cragnotti در ۱۹۹۲ تاريخ باشگاه را براي هميشه تغيير داد چرا كه او خود را براي سرمايه گذاري بلند مدت بر روي بازيكنان جديد به منظور ساختن تيمي كه بتواند در سطحSerie A رقابت كند، آماده مي كرد. Cragnotti مكررا با آوردن بازيكناني كه ستاره هاي بزرگ شناخته مي شدند ركورد بازار نقل و انتقالات را مي شكست. Juan Sebastian Veron با ۱۸ ميليون يورو، Christian Vieri با ۱۹ ميليون يورو و شكننده ي ركورد نقل و انتقالات دنيا -اگرچه تنها براي چند هفته- خريد Hernan Crespo از پارما با ۳۵ ميليون يورو بود.
در ۱۹۹۳ لاتسيو در Serie A فصل را پنجم تمام كرد، چهارم در ۱۹۹۴، دوم در ۱۹۹۵، سوم در ۱۹۹۶، و مجددا چهارم در ۱۹۹۷، سپس در ۱۹۹۹ در روز آخر تنها با يك امتياز اختلاف عنوان قهرماني را به AC Milan واگذار كرد. سرانجام لاتسيو با بازيكناني همچون Sinisa Mihajlovic، و Alessandro Nesta و Pavel Nedved موفق شد در ۲۰۰۰ دومين Scudetto را فتح كند. در همان سال لاتسيو جام حذفي را نيز فتح كرد تا با Sven-Goran Eriksoon (بين ۱۹۹۷-۲۰۰۰) بعنوان مربي موفق شود بنا بر استاندارد ايتاليائي double كند. گفتني است لاتسيو در سال هاي ۱۹۹۸ و ۲۰۰۴ دو عنوان ديگر Coppa Italia را نيز بدست آورد. لاتسيو همچنين در آخرين سال برگزاري رقابت هاي Uefa Cup winers’ cup در ۱۹۹۹ به عنوان قهرماني دست يافت و در ۱۹۹۸ نيز به فينال رقابت هاي UEFA Cup راه يافت، اما ۰-۳ مقابل Inter Milan و ستاره ي اين تيم Ronaldo شكست خورد. لاتسيو دو بار عنوان Italian Super Cup را كسب كرد و با شكست Manchester United در ۱۹۹۹ قهرمان European Super Cup شد. لاتسيو همچنين اولين باشگاه ايتاليائي بود كه به بازار سهام Italian Piazza Affari راه يافت.
۲۰۰۰ تا اكنون – تنزل و احياي مجدد
لاتسيو اين دهه را با درخشاني با بردن Italian Super Cup و كسب رتبه سوم در ليگ آغاز كرد اما عزيمت Sven Goran Eriksson نزول ياشگاه را تسريع كرد. با به آخر رسيدن پول، يا هدر دادن آن براي خريد هاي شكست خورده اي مثل Gaizka Mendieta با ۲۸ ميليون يورو، لاتسيو شرايط حضور در UEFA Champions League در فصل ۲۰۰۱/۲۰۰۲ را از دست داد و فصل را با رتبه نااميد كننده ي ششم به پايان رساند.
با رسوائي مالي كه Cragnotti و كارخانجات زنجيره اي او به نام Cirio را درگير مي كرد، وي مجبور شد باشگاه را در ۲۰۰۲ ترك كند و لاتسيو تا ۲۰۰۴ با سرپرستي مالي مديران و شركاي بانكي كنترل شد. اين مساله باشگاه را مجبور كرد تا بازيكنان ستاره و حتي نماد باشگاه -كاپيتان تيم Alessandro Nesta- را به سرعت بفروشد. متعاقبا لاتسيو به Claudio Lotito كه هم اكنون بزرگترين سهامدار باشگاه است، فروخته شد.
در آن تابستان، ستاره ي سابق ۳۶ ساله ي لاتسيو، Paolo Di Canio موافقت كرد به باشگاه بپيوندد. در فصل ۲۰۰۶-۲۰۰۵ لاتسيو بسياري از بازيكنان قديمي مثل Fernando Couto، وPaolo Negro و Giuliano Giannichedda كه حاضر نشده بودند دستمزد خود را كاهش دهند و از طرف باشگاه اجازه ي خروج دريافت كرده بودند، را از دست داد.فصل ۲۰۰۶-۲۰۰۵ تحت مربيگري Delio Rossi، لاتسيو با تيمي متشكل از قديمي هاي باقيمانده مثل Angello Peruzzi و هافبك هاي محبوب طرفداران، Fabio Liverani و Ousmane Dabo و با تزريق بازيكنان با انگيزه با دستمزد پائين تر، بالاتر از انتظارات ظاهر شد. ثابت شد كه اين خط مشي موفقيت آميز است چرا كه باشگاه جواز حضور در UEFA Cup ردر فصل ۰۷-۲۰۰۶ را بدست آورد.
در ۱۴ جولاي، اعلام شد كه لاتسيو بخاطر شركت در رسوائي تعيين نتيجه ي مسابقات از پيش ( match-fixing scandal ) ، با ۷ امتياز منفي به رقابت هاي Serie B فرستاده شده است. درخواست استيناف باشگاه موفقيت آميز بود و دادگاه در ۲۵ جولاي، جريمه ي لاتسيو را به ۱۱ امتياز منفي در فصل آتي Serie A (كه چندي بعد به ۳ امتياز كاهش يافت) و كسر ۳۰ امتياز در فصل قبلي Serie A كاهش داد كه باعث شد لاتسيو فرصت حضور در UEFA Cup را از دست دهد.
با وجود اين، لاتسيو به عنوان سوم ليگ در فصل ۲۰۰۶/۲۰۰۷ دست يافت و چيزي نمانده بود كه ركورد برد هاي متوالي باشگاه را بشكند. تيم فعلي ۸ برد متوالي كسب كرد كه قابل مقايسه با ۹ برد متوالي تيم برنده ي Scudetto در ۲۰۰۰ بود.
رنگ ها، نشان ها و لقب ها :
رنگ هاي سفيد آبي آسماني لاتسيو از نشان ملي يونان الهام گرفته شده است، ناشي از اين حقيقت كه لاتسيو يك باشگاه ورزشي مخلوط است كه در به رسميت شناختن بازي هاي المپيك باستاني و اينكه سنت ورزش كردن در اروپا به يونان پيوند يافته است، ايجاد شده است.
لاتسيو در اصل يك پيراهن كه به بخش هاي آبي آسماني و سفيد تقسيم مي شد، با شرت و جوراب سياه مي پوشيد. بعد از يك مدت در قديم آسماني راه راه پوشيده است، اما معمولا لباس لاتسيو آبي آسماني با تزئينات سفيد با شرت و جوراب سفيد بوده است.
رنگ هاي باشگاه لقب ايتاليائي باشگاه، biancocelesti را بوجود آورده است.
سمبل و نشان سنتي باشگاه لاتسيو عقاب است، كه توسط Luigi Bigiarelli عضو تاسيس كننده ي باشگاه انتخاب شد و تصديقي است بر نشان سپاه امپراطوري روم كه به عنوان Aquilaشناخته شده است. سپاه روم اين نشان را زماني كه به رزم مي رفت با خود حمل مي كرد. استفاده ي لاتسيو از اين نماد دو لقب براي باشگاه بوجود آورده است: Aquilotti (عقاب هاي جوان) و Le Aquile (عقاب ها) . نماد فعلي باشگاه يك عقاب طلائي را بالاي يك سپر سفيد با حاشيه ي آبي، درون سپر نام باشگاه و يك سپر سه جزئي كوچكتر با رنگ هاي باشگاه را نمايان مي سازد.
طرفداران و رقيبان :
لاتسيو مطابق با تحقيق Doxa Institutre – L’Expresso در April سال ۲۰۰۶، با دارا بودن حدود ۳٫۵ % طرفداران فوتبال، ششمين باشگاه پرطرفدار فوتبال در ايتالياست ( بسياري از منابع، لاتسيو را پنجمين تيم پرطرفدار فوتبال ايتاليا مي دانند) .
مطابق با تاريخ، بزرگترين گروه طرفداران لاتسيو در شهر رم از قسمت شمالي از Vatican City هستند، كه يك شكل قوس مانند در سرتاسر رم ساخته است كه شامل مناطقي مثل Parioli، و Prati، و Flaminio، و Salario، و Nomentano، و Cassia، و Monte Mario مي شود.
Irriducibili Lazio تاسيس شده در ۱۹۸۷ هم اكنون بزرگترين گروه ultras (طرفداران متعصب) باشگاه مي باشد. اين گروه بخاطر عقايد خاص سياسي شان بد نام شده و توجه رسانه ها در سرتاسر جهان را معطوف كرده است. اگرچه، همانند ديگر باشگاه ها عقايد سياسي يك گروه را نمي توان به تمام طرفداران مربوط دانست. در روزهاي مسابقه، اين گروه پرچم هايي به سبك سنتي انگليسي مي سازد و معمولا تنها براي Derby della Capitale پرچم هاي سنتي ايتاليائي مي سازد.
Derby della Capitale در كشورهاي انگليسي زبان با نام Rome Derby شناخته شده و مسابقه اي است بين لاتسيو و رقيب اصليش آ.اس.رم، و در زمره ي با حرارت ترين و احساسي ترين مسابقه ي رقيبان فوتبالي در جهان است. يكي از طرفداران لاتسيو، Vincenzo Paparelli در يكي از دربي ها در فصل ۸۰-۱۹۷۹ پس از برخورد مواد آتش زايي كه از سوي طرفداران آ.اس.رم پرتاب شده بود به چشمش، جان خود را از دست داد. لاتسيو همچنين يك رابطه ي رقابتي قوي با Napoli دارد.
طرفداران لاتسيو رابطه ي دوستانه اي با Inter، و Triestina و Hellas Verona دارند. همچنين با باشگاه هايي در نقاط ديگر اروپا از جمله Real Madrid و Chelsea نيز ارتباط دوستانه اي دارند.
Societa Sportiva Lazio به عنوان يك كمپاني :
در ۱۹۹۸، در زمان رياست Sergio Cragnotti، باشگاه Societa Sportiva Lazio تبديل به يك شركت شراكتي سهام (joint stock company) شد. لاتسيو اولين باشگاه ايتاليائي بود كه اين كار را انجام داد. در حال حاضر، سهام لاتسيو بين Claudio Lotito كه ۶۱٫۳۱۲ % را داراست و ساير سهامداران كه ۳۸٫۶۸۸ % باقيمانده را دارا هستند، تقسيم شده است. در كنار Juventus وRoma، لاتسيو يكي از سه باشگاه ايتاليائي است كه در Borsa Italiana (بورس سهام ايتاليا) ثبت شده است.
مطابق با The Football Money League كه توسط مشاوران Deloitte منتشر شد، در فصل ۰۵-۲۰۰۴ لاتسيو با برآورد درآمد ۸۳ ميليون يورويي بيستمين باشگاه پر درآمد جهان بود.
————————————-
Derby Della Capitale
تب دربي: پيش زمينه ضروري به S.S.Lazio vs A.S.Roma
زماني كه از مردي در خيابان پرسيده مي شود چه اتفاقي در ۱۹۲۹ افتاد، احتمالا پاسخ خواهد داد: ” The Great Depression كسادي بزرگ ” و بحث را درباره ي نتايج وحشتناك آن ادامه مي دهد. البته، در بيشتر خيابان هاي جهان پاسخ تقريبا مشابه خواهد بود … اما نه هر جائي. به ويژه نه در پايتخت كنوني ايتاليا، رم ، جائي كه ۱۹۲۹ كاملا براي دلايل متفاوتي به ياد آورده مي شود. آن سال به عنوان آغاز يك عصر جديد علامت گذاري شده است … عصر ” دربي derby ” ، دوئل هميشگي بين دو باشگاه فوتبال بزرگ شهر!
در ۸ دسامبر، روز جشن Immaculate Conception of the Virgin، تيم هاي فوتبال Lazio و Roma نخستين مسابقه ي خود در مقابل يكديگر را انجام دادند.
تنها ۲ سال از تاسيس Roma مي گذشت، در حاليكه ” Societa Sportiva Lazio ” تاسيس شده در ۱۹۰۰، مي توانست به قدمت ۳۰ ساله خود ببالد.
The Stadio Olimpico كه امروزه در سراسر فصل بين دو باشگاه تسهيم بندي شده است، هنوز در حال ساخته شدن بود و بازي هاي لاتسيو در Rondinella نزديك Villa Gloria در همسايگي پر افتخار Flaminio/Parioli برگزار مي شد.
Laziale يا Romanista ؟
حداقل بر روي كاغذ، مسابقات در Rondinella يك مسابقه ي خانگي براي لاتسيو بود. اگرچه امروزه وب سايت هاي نوستالژيك Ultras هاي آ.اس.رم هرگز اي شانس را از دستن نمي دهند كه ذكر كنند در آن روز نه تن از ده طرفدار پرچم هاي giallorosso ( زرد-قرمز ) باشگاه جديد از طبقه ي كارگر ناحيه Testaccio را تكان مي دادند. تيفوسي هاي لاتسيو به شدت آن را رد مي كنند زيرا متاثر از ادعاي يك رشته طرفدار خام و بي تجربه مي شود.
هيچ اطلاعات قابل اعتمادي وجود ندارد اگر شما بپرسيد لاتسيو و آ.اس.رم چه تعداد طرفدار در رم دارند. ولي مسلما اگر در داخل شهر اين سؤال را بپرسيد، جواب خواهيد گرفت كه ” Mah, in citta i Laziali sono pochi خب، تنها تعداد كمي Laziali در شهر وجود دارند ” !
اغلب طرفداران لاتسيو در همسايه هاي شمالي شهر رم پيدا مي شوند: Prati، و Parioli يا Via Cassio كه جزء طبقه متوسط و ثروتمند شهر هستند. در بقيه ي شهر، رنگ هايgiallorosso آ.اس.رم داراي نفوذ اجتماعي بيشتري هستند.
مطابق با تحقيقات علمي انجام گرفته، لاتسيو دو و نيم ميليون طرفدار دارد كه آن را پنجمين باشگاه پرطرفدار در ايتاليا مي سازد (اگرچه برخي منابع لاتسيو را ششمين تيم پرطرفدار ايتاليا مي دانند) .
حومه شهر آبي آسماني
اين همه طرفدار از كجا مي آيند اگر تنها تعداد كمي طرفدار لاتسيو ” in citta در شهر ” هستند؟ كه پاسخ، در نام باشگاه واقع شده است.
Lazio نام ايتاليائي براي استان Latium (ناحيه قديمي مركز ايتاليا واقع در جنوب روم) است كه Rome در آن واقع شده است. از زمان تاسيس، باشگاه لاتسيو خودش را به عنوان ” Rome and beyond رم و ماوراي آن ” شناسانده است و به صراحت براي ساكنان زمين هاي رم جذابيت داشته است بطوريكه آنها از اعماق قلبشان لاتسيو را دوست دارند … از Viterbo در شمال تا Cassino و Latina در جنوب، biancocelesti لاتسيو به وفور يافت مي شود.
سياست هاي تيم هاي فوتبال Roman
Viterbo، و Cassino و Latina مثل بيشتر حومه ي Latium/Lazio اركان حزب سياسي راست ايتاليا را تشكيل مي دهند. از اين رو، همچشمي و رقابت بين لاتسيو و آ.اس.رم بر ستيز بين دو دسته حزبي راست و چپ گروه هاي طرفداران واقع شده است.
تا دهه هشتاد اين مسئله همچنان قالب داشت. اندكي مي توانند طرفداران آن زمان ها را فراموش كنند: حزب راست ” Eagle’s Supporters ” در Curva nord يا North End لاتسيو و حزب چپ CUCS – Commando Ultra Curva sud در Curva Sud يا South End آ.اس.رم .
البته اكنون Irriducibili ( تسخير ناپذيران The Indomitables) لاتسيو و Boys آ.اس.رم، مشهورترين گروه هاي طرفداري دو باشگاه هستند. هر دو باشگاه fan club هاي فراواني از دورترين نقطه ها به رم دارند.
امروزه كشمكش سياسي بين طرفداران لاتسيو و آ.اس.رم پايان يافته است؛ چيزي كه باقيمانه خطوط جدا كننده بين مركز و پيرامون، بين رم و زمين هايش، يا بيشتر داخل رم بين طبقه متوسط و ثروتمند (لاتسيو) و طبقه كارگر (آ.اس.رم) مي باشد.
تاريخ رقابت
چيزي كه باقي مانده است، تاريخ بيش از ۷۰ سال دربي است كه بازيكنان دو تيم را داخل يك حماسه ي بي پايان سوق داده است. پس از هر دوره، هر طرفدار واقعي لاتسيو يا آ.اس.رم تاريخ نتايج را مثل كف دستش مي داند. پيروزي در دربي ها، تاكنون بيشتر به سود آ.اس.رم در توازن بوده است. تاريخ دربي شامل يك مسابقه ي نيمه تمام در ۲۰۰۴ بعد از ادعاي يك مرگ (كه بعدا مشخص شد اشتباه بوده است) و در ۱۹۷۹ زماني كه يكي از طرفداران لاتسيو كشته شد، نيز مشود.
مسئله فقط برد و باخت نيست…
پرچم ها در هر طرف استاديوم به رقابت بين دو باشگاه متمايل است. Laziali و Romanisti هرگز نمي توانند در كنار هم باشند. براي يك طرفدار واقعي، بردن دربي مهمتر از اسكودتو (عنوان قهرماني ليگ ايتاليا) است. اين اولويت غير قابل منطقي به نظر مي رسد، مگر با اين حقيقت كه طرفداران فوتبال در ايتاليا و به ويژه در رم، بيشتر از هر جاي ديگري تمايل دارند يكديگر را دست بياندازند و به يكديگر متلك بگويند. و ايتاليايي ها از اينكه مورد طعنه قرار بگيرند متنفرند. به همين دليل، براي طرفداران بيشتر از بردن، مهم اين است كه نبازند.
نبرد هاي روزانه در خيابان هاي رم، در مدارس و در ادارات تماما درباره ي دربي است. جو تنها به نتيجه ي آخرين دوئل شهر بستگي دارد. لذت يك نفر مي تواند سوگ ديگري باشد…
پايان فصل ۱۹۷۲/۷۳ قابل ذكر است. تيم لاتسيو در فرم قرار داشت و در حال رقابت با Juventus (دومين تيمي كه Romanisti از آن متنفرند) و AC Milan براي كسب عنوان قهرماني بود. در روز آخر فصل يوونتوس با آ.اس.رم بازي داشت در حالي كه لاتسيو اميدوار بود در مسابقه اش با Napoli دو امتياز اختلاف با Juve ايجاد كند. طرفداران لاتسيو بيهوده منتظر كمك رقباي رمي خود بودند. براي ۹۰ دقيقه ي تمام، طرفداران آ.اس.رم به اميد نابودي روياي اسكودتو ي لاتسيو، براي تيم مورد تنفرشان (Juve) جشن گرفتند. يوونتوس با گل يك دقيقه مانده به آخر، مسابقه را برد و براي چندمين بار قهرمان شد. طرفداران لاتسيو پيش از آن هرگز اين چنين رنج نبرده بودند.
زندگي بدون دربي؟
هيچ محدوديتي براي رنج دادن تيم رقيب وجود ندارد. در ابتداي فصل ۲۰۰۶/۰۷ كه لاتسيو در پي بحران فوتبال calciopoli به سقوط محكوم شده بود، تعدادي از طرفداران آ.اس.رم در حال نمايش تابلو هايي بودند تا رضايت آشكار خود را نشان دهند. اگرچه، آن ها همگي آه حسرت كشيدند وقتي دادگاه محاكمه تصميم گرفت سقوط را به چيزي بيشتر از كاهش امتيازات تبديل نكند. از دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۸۰ زماني كه لاتسيو ۵ فصل را در Serie B سپري كرد، هيچ سالي بدون دربي نبوده است. طرفداران آ.اس.رم نيز در آن ۵ فصل رنج كشيدند؛ از دست دادن دشمن محبوبشان، رضايت واقعي بدون دربي ممكن نبود.
از اين رو تاريخ دربي لاتسيو – آ.اس.رم مثل يك داستان عشق و نفرت واقعي خوانده مي شود. بيشتر از حقير شمردن ديگري، دو طرف به يكديگر نياز دارند. در ۱۹۲۹ آن ها سرانجام خودشان را پيدا كردند تا يك دوئل ابدي آغاز شود…
———————-
IRRIDUCIBILI
۱۸ اكتبر ۱۹۸۷، يعني ۲۰ سال قبل. مسابقه Lazio – Padova آغاز كار Irriducibili بود. گروهي كه تاريخ را خواهد ساخت.
Irriducibili قسمتي از تاريخ لاتسيو است. اهميتي ندارد كه ممكن است مردم از آنها خوششان نيايد. آنهايي كه به اين گروه حمله مي كنند، روزنامه ها، تلويزيون ها، سياستمداران و حتي ساير طرفداران لاتسيو، نمي توانند اعتراف نكنند كه Irriducibili چيز زيادي به لاتسيو داده است. بطوريكه حتي تعدادي از آنها آزادي خود را نيز داده اند.
آنها چيز زيادي به لاتسيو داده اند، و چيز زيادي نيز گرفته اند. آن ها براي سال ها و سال ها به سناريو ي Ultras ايتاليائي نفوذ كرده اند و يك راه كاملا جديد براي حمايت از تيم بدعت گذاشته اند.
آنها البته اشتباهاتي نيز انجام داده اند و بهاي آن را نيز پرداخته اند (اگرچه بسياري براي درك اين مطلب با خود در تقلا هستند) . به علاوه، چه كسي اشتباه نمي كند؟!
چندي پيش Irriducibili سالگرد ۲۰ سالگي خود را جشن گرفت، كه البته اين بار غم انگيز بود. دستگيري چهار تن از ليدر هاي آنها، كه اميدواريم بتوانند موقعيت خود را بازيابند و به رهبري بزرگترين گروه طرفداري ايتاليا بازگردند…
داستان Irriducibili
ماجراي Irriducibili از اواخر دهه ۸۰ آغاز مي شود، زماني كه گروه هاي Ultras ايتاليائي در حال تجربه ي دوره كوتاه مدتي بودند.
گروه هاي جوان جديد، ميان ديگر گروه هاي سازمان يافته در ايتاليا با هدف بازگرداندن ” روحيه Ultras ” كه توسط بزرگترين و تاريخي ترين گروه هاي طرفداري كه ۱۰ – ۱۵ سال زودتر تشكيل شده بودند، مورد خيانت قرار گرفته بود، رشد مي كردند. از جهات بسياري اين گروه هاي تاسيس شده، انرژي اوليه خود را از دست داده بودند.
ميان تمام كوشش هاي مشابه، Irriducibili بدون شك موفقترين است. اين گروه كار خود را در المپيكو، ۱۸ اكتبر ۱۹۸۷، در يك مسابقه ي بدظاهر Serie B بين Lazio – Padova (كه ۱-۱ تمام شد) آغاز كرد و مسابقه را از جايگاه معروف ” muretto centrale ” كه تا آن زمان توسط گروه Viking اشغال شده بود دنبال كرد. بسياري از مردمي كه در سال هاي پيش، كارهاي بسياري براي Curva Nord انجام داده بودند، مجددا فراخواده شدند تا به گروه تازه متولد شده بپيوندند.
در حين دوره نخست، گروه ويژگي هاي نامعمولي داشت: تعداد كمي عضو، كه ميانگين سني كاملا بالايي داشتند. نام گروه البته original بود، اما واقعا معني آن چيست؟ IRRIDUCIBILIصريحا بيان مي كند كه هيچ گونه مصالحه اي را در مورد هرگونه حقيقتي كه S.S.Lazio را احاطه كرده است، به ويژه با شبكه هاي تلويزيوني خصوصي بدنام نخواهد پذيرفت.
اراده اي وجود دارد تا روحيه ي Ultras را مجددا زنده كند، حمايت خودجوش بدون هيچ گونه فرقه گرائي و پندگرائي؛ اراده اي وجود دارد تا جو موجود در Curva nord را تغيير دهد، براي آن دسته از مردمي كه ” طرفداران عقاب ها Eagles Supporters ” (لقب تمام طرفداران لاتسيو در جهان) را متهم ميكنند كه Curva را به دو گروه پسران و پسرخوانده ها تقسيم كرده اند.
تصادفي نيست كه Irriducibili براي مسابقات خارج از خانه به منظور مخالفت با ” كاروان عقاب ها” با قطار سفر مي كنند. و البته، پسراني هستند كه براي مسابقات خارج از خانه ي لاتسيو با قطار سفر كرده اند، آنهايي كه اول به به گروه پيوستند. بسياري از آن ها واقعا به گروه دلبسته شدند، به گروهي كه نماينده ي آن ها بود تا از كساني كه به آن ها به عنوان پسران ” جهنمي ” نگاه مي كردند، انتقام بگيرد.
دوره آغازين خيلي روشن نبود و بطور قطعي موارد كوچك قابل فهمي را مي توان ذكر كرد كه اين گروه واقعا درباره چه چيزي بود؛ اما به زودي، چيزها شروع به تغيير كرد، بطوريكه گروه مسير جديدي را در پيش گرفت. زمان اولين نمايش فرا رسيده بود، كه با پرچم هاي فراواني با يك الگو و طرح نشانه گذاري شده و نام ” Irriducibili ” حك شده بر آن تحقق يافت.
شايد نمايش خيلي بزرگي نبود، اما براي آن زمان ها بيشتر از كافي بود. به علاوه، Irriducibili داشت نشان مي داد كه آن جا حضور دارد.
” Irriducibili امروز چه كار خواهد كرد؟ ” اين سؤالي بود كه Curva nord هر يكشنبه از خودش مي پرسيد، و نشانه ي اين بود كه مردم خرسندانه با نمايش هاي Irriducibili آشنا شده بودند.
ابتكار مهمترين بارزه ي Irriducibili بود. و به منظور ابتكار، بعضي وقت ها آن ها از خط عبور مي كردند. مانند آن روزي كه به منظور داشتن يك Curva ي رنگارنگ تر، پرچم هاي چند رنگي (كه تعداديشان داراي تشعشعات لامپ مهتابي بود) را به جاي سفيد و آبي كمرنگ سنتي آماده كردند. آن ها متوجه شدند كه اين يك كار اشتباه بود، و اين تجربه را براي هميشه متوقف كردند.
جالب است ذكر كنيم كه Irriducibili يك بنر كه ۱۰ متر طول داشت را معرفي كرد، در مخالفت با پرچم هاي عريضي كه همه جا استفاده مي شد. بدون برش، بدون گروه هاي وابسته: Irriducibili منحصر به فرد است، و نمايندگي تمام آن هايي كه در در ” muretto centrale ” جمع شده اند را به عهده دارد؛ اين تفاوت ديگري بين Irriducibili و Eagles بود.
بهتر است كمي در بازي هاي خارج از خانه ي لاتسيو صحبت كنيم. ۶ دسامبر ۱۹۸۷٫ اكثريت، از Eagles در كاروان هايشان پيروي مي كنند، در حالي كه Irriducibili با قطار سفر مي كند. در ايستگاه راه آهن Genova، حدود هشتصد Laziali از قطار پياده مي شوند. Irriducibili رهبري اين گروه طرفداران را بر عهده مي گيرد، و سپس صفوف رسيدن به استاديوم را منظم مي كند. يك راه كاملا جديد براي معرفي خودشان به طرفداران رقيب، گروه Laziali به صورت متحد و فشرده به استاديوم نزديك مي شود.
سال جديد طرفداران را به Brescia مي برد. Irriducibili با قطار سفر مي كند و بقيه با كاروان. اين مسئله تبديل به عنصر تفرقه ميان Ultras لاتسيو خواهد شد. به هر حال، اكنون هر كسي مي داند كه هر جا لاتسيو بازي دارد، هميشه يك قطار سفيد رنگ خواهد بود كه آماده ي پياده شدن هستند.
لاتسيو با Sambenedettese در خارج از خانه بازي دارد. مطابق معمول، قطار به ايستگاه مي رسد. طرفداران لاتسيو در صفوف منظم، با بنر Irriducibili در جلو. چيزي كه پيش از اين هرگز ديده نشده است. آشوب خشونت اميز بين Ultras لاتسيو، طرفداران Sambenederttese و پليس. رسانه ها صفحات زيادي را به چيزي كه اتفاق افتاد، اختصاص مي دهند؛ روزنامه La Repubblica يك تصوير از حركت دسته جمعي Irriducibili در آن روز را منتشر مي كند، تصويري كه به عنوان سمبل آن سال ها باقي مي ماند.
بقيه روزنامه ها، اگرچه La Repubblica قبلا پيش دستي كرده بود، خودكارهايشان را براي ساختن يك هيولاي جديد كه بايد سرنگون شود به كار مي برند: وحشي هاي جديد، ” loose Dogs سگ هاي ول ” و چنين الفاظي به كار برده مي شوند. حتي شبكه هاي تلويزيوني محلي به آن ها حمله ميكنند. پاسخ Irriducibili خيلي زود مي آيد.
Lazio – Messina. به محض آنكه بازي آغاز مي شود، Irriducibili بنر خود را نمايش مي دهد:
” WE ARE NOT DOGS BECAUSE WE HAVE NO MASTERS. WE ARE NOT LOOSE, IRRIDUCIBILI UNITES US ما سگ نيستيم چون ارباب نداريم. ما ول نيستيم، Irriducibili ما را متحد مي كند “
يك پيام شفاف كه جاي هيچ پاسخي را باقي نمي گذارد.
Bologna – Lazio. گروه عصر شنبه از Stazione Termini، كه اكنون هر دفعه كه لاتسيو در بيرون از خانه بازي دارد تبديل به محل ملاقات ” رسمي ” شده است، شهر را ترك مي كند. اكنون تعداد اعضاء بيشتر شده است و وقتي مي رسند، مطابق معمول با يك صف دسته جمعي به سمت استاديوم حركت مي كنند. آن يك روز شلوغ ديگر خواهد بود.
هم مسابقات خانگي و هم مسابقات خارج از خانه در حين جلسات و ملاقات هاي Irriducibili سازمان دهي شده اند. و در يكي از همين جلسات، اولين شال گردن ظاهر مي شود: تهيه شده از پشم، بسيار محبوب، و شديدا تاثير گرفته از سنت بريتانيائي، با يك تكه دوخته شده در پائين. يك ثبت كاملا جديد، كه عادات Ultras (نه فقط Ultras هاي لاتسيو) را براي سال هاي پيش رو تحت تاثير قرار خواهد داد.
برخورد با Eagles مكررا رخ مي دهد، مسئله طرز فكر است. تنش ها بعد از آن كه تعدادي از Eagles به Irriducibili مي پيوندند، افزايش پيدا مي كند.
Lazio – Bologna. گروه Irriducibili بنر خودش را در جاي هميشگي قرار مي دهد. سپس نزاع بين طرفين ظرف يك دقيقه آغاز مي شود؛ تعدادي مجروح مي شوند، اما چيز جدي رخ نمي دهدو پليس فورا مداخله مي كند. مطابق معمول، Irriducibili توسط روزنامه ها و شبكه هاي تلويزيوني خصوصي مورد حمله قرار مي گيرد. مثل هميشه، Irriducibili متحد باقي مي ماند: اين قدرت گروه است، و هميشه خواهد بود، به ويژه در سخت ترين لحظاتشان.
Catanzaro – LAzio. در دقيقه ۹۲، Monelli بازي را به تساوي مي كشاند. مسابقه پايان مي يابد و Irriducibili با بنر خود، به بازيكنان تبريك مي گويد. Fascetti، مربي لاتسيو، Irriducibili را تحسين مي كند و در جمع از آن ها تشكر مي كند.
سرانجام زماني كه Taranto با لاتسيو در المپيكو بازي مي كند، جشن صعود به Serie A گرفته مي شود. جشن با حمامي در چشمه ي رم ادامه پيدا كرد. اگرچه اين كار بدون مجوز انجام شد و گروه توسط پليس جريمه شد: براي لاتسيو، Irriducibili مي تواند بسيار بيشتر از اين تحمل كند.
در تابستان پيش از فصل جديد، Fascetti اخراج مي شود. Irriducibili مخالف است و به تصميم Calleri رئيس باشگاه اعتراض مي كند.
در آن مدت، اسامي تعدادي از اعضاي Irriducibili، در اداره ي پليس ثبت مي شود. اين مسئله در Milan، در Naples، در هر جايي كه گروه بدون آن كه اجازه ي تماشاي مسابقه را دريافت كند به رم بازگردانده مي شود، اتفاق مي افتد. و در رم، در مسابقه ي ايتاليا – هلند، جايي كه پليس به به گروه اجازه مي دهد بعد از طرفداران هلندي استاديوم را ترك كند، مسابقه اي كه در المپيكو برگزار شد.
ضمنا اخبار خوبي نيز وجود داشت: طبل هاي خريداري شده در المپيكو در مسابقه ي Lazio – Verona مورد استفاده قرار مي گيرند.
در ۱۵ ژانويه، براي دربي، Irriducibili تصميم مي گيرد تا آن ها و Eagles با همديگر، لاتسيو را حمايت كنند، در منطقه ي پائيني Curva nord. وظايف دو گروه تقسيم مي شود: Eagles از پرچم ها در آغاز مسابقه مراقبت مي كند و Irriducibili اين كار را در نيمه ي دوم انجام خواهد داد. گروه ۸ بنر بزرگ با نماد S.S.Lazio آماده مي كند. متاسفانه پليس با ايجاد مشكلي غير قابل توضيح همه چيز را خراب مي كند و قسمت زيادي از اين پرچم ها را به تصرف در مي آورد. گروه مجبور مي شود تنها تعداد كمي از اين بنر ها را به المپيكو ببرد. در اين بنر ها جملاتي از شعرهاي Trilussa نمايش داده مي شود كه يكي از آنها مي گويد ” IRRIDUCIBILI IS POETRY ” . در اين مسابقه Di Canio گلي مي زند كه باعث پيروزي لاتسيو مي شود.
قول هايي كه رئيس Calleri داده بود به وقوع نپيوست و لاتسيو با تيمي كه در ته جدول دست و پا مي زد، به دربي قدم گذاشت.
براي اجتناب از سقوط، لاتسيو بايد در خارج از خانه Juventus را ملاقات كند.Calleri به هواداران پيشنهاد حمل و نقل رايگان با كاروان را مي دهد، اما Irriducibili آن را رد مي كند و تنها كساني باقي مي مانند كه براي رفتن به Torino پول مي پردازند! لاتسيو به لطف يك تساوي با Ascoli از سقوط نجات پيدا مي كند.
فصل ۱۹۸۹/۹۰٫ المپيكو در حال آماده سازي براي جام جهاني است، و لاتسيو تمام فصل در Stadio Flaminio بازي خواهد كرد. Irriducibili بنري را نشان مي دهد تا نسبت به هدر دادن پول در المپيكو اعتراض كند.
جايگاه ” muretto ” در Flaminio، جايي است كه گروه بازي هاي لاتسيو در تمام فصل را از آن جا دنبال مي كند. علاوه بر اين، كلاه هاي پشمي كار خود را در Curva آغاز مي كنند. مثل هيمشه، بسياري از گروه هاي Ultras خيلي زود ايده ي Irriducibili را كپي مي كند.
در بازي Roma – Lazio، گروه Irriducibili مجبور مي شود از منطقه اي كوچك بازي را دنبال كند، و بنري نشان مي دهد كه روي آن نوشته شده است: ” GOD SAVE THE ULTRAS ” . در دربي برگشت، پرچم هاي قرار داده شده در استاديوم بسيار پر معني هستند. Irriducibili با تكه هايي از مقوا Curva را مي پوشاند و يك پرچم بزرگ تشكيل مي دهد. بالاي آن ۱۱ پرچم با ۱۱ شماره حك شده روي آن قرار مي گيرد، و همچنين يك بنر بزرگ كه روي آن نوشته شده است ” NON 11 NUMERI MA 11 BANDIERE ” .
Stadio Olimpico
Stadio Olimpico با ظرفيت ۸۲،۳۰۷ بزرگترين استاديوم رم در ايتاليا است و در Foro Italico واقع شده است. ساخت اين ورزشگاه از سال ۱۹۲۸ آغاز شد در ۱۹۳۷ افتتاح شد. اين استاديوم خانه هر دو تيم شهر رم، S.S.Lazio و A.S.Roma و همچنين تيم ملي فوتبال ايتاليا است. المپيكو ميزبان بازي هاي المپيك تابستاني ۱۹۵۰، المپيك دانشجويان ۱۹۷۵، مسابقات دو ميداني قهرماني جهان ۱۹۸۷ و جام جهاني ۱۹۹۰ بوده است. همچنين اين استاديوم ميزبان فينال ليگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۰۹ خواهد بود.
مسابقات مشهور برگزار شده در المپيكو
– فينال European Cup در سال ۱۹۷۷ كه ليورپول با برتري ۳-۱ در مقابل بروسيا مونشن گلادباخ، عنوان قهرماني را به دست آورد.
– فينال European Cup در سال ۱۹۸۴ كه ليورپول پس از تساوي ۱-۱ با آ.اس.رم، در ضربات پنالتي اين تيم را مغلوب كرد و عنوان قهرماني را به دست آورد.
– فينال جام جهاني ۱۹۹۰ كه آلمان غربي با پيروزي ۱-۰ برابر آرژانتين، قهرمان جهان شد.
– فينال ليگ قهرمانان اروپا در سال ۱۹۹۶ يوونتوس پس از تساوي ۱-۱ با آژاكس، در ضربات پنالتي اين تيم را مقلوب كرد و عنوان قهرماني را به دست آورد
