پیشکش به کولی

محمّد فیروزی 05/01/2014 - 04:14 مشاهده پروفایل

5,030 مشاهده / 13 دیدگاه

اختصاصی طرفداری -

کاماس زادگاه کودکی است که عشق سه‌ چیز بود. سه‌ عنصر جذاب و لاتین. فلامنکو، گاو بازی، فوتبال. روزی که لوس بلانکوس به آندلس رفت، او تیری زد مستقیم در قلب رامون کالدرون. به مانند همه بزرگانی که بزرگترین را زمین زدند، باید به کاخ پادشاهی می‌‌آمد. باید تحفه‌ای عرضه می‌‌کرد تا مقبول خاک مرکز شود و آرنا به وجد بیاید. خرابه‌های آرنا دیگر مکان گلادیاتور‌ها نبود، نزدیکی‌‌های مدیترانه جایی بین بحران اقتصادی و دل نازکی تماشاچیان. حالا باید در برنابئو یک نفس رقصید. کولی‌ کاماسی رنگ سبز پس فردا را می‌‌دید اما جبر زمانه او را در کنار حرف نفهم‌هایی‌ مثل گراوسن گذاشته بود. پس چاره‌ای نبود جز تکل، تکل و تکل.

محبوب پرتغالی دیروز و منفور امروز مادرید او را از راهروی سمت راست آورد به قلب دفاع. در کنار دیوانه‌ای مجنون تر از خودش و گویند دیوانه چوو دیوانه ببیند خوشش آید. په په و کولی جفت و جور شدند. مثل لولای در. در بهشت. قصه‌ها نوشتند در وصف کارت‌های قرمز . میدان‌های گاو بازی وی را به سرخی حساس کرده بود. تن را باید به مسلخ می‌‌برد برای رسیدن به رکورد کاپیتان هیرو. اخر هم رسید. از جاده اعصاب سفید‌ها گذشت. سفید‌های که جز گاز زدن‌هات داگ‌های معروف دژ برنابئو کاری نمی‌‌توانستند انجام دهد. زمانه به پاشنه پای کولی نمی‌‌چرخید. بالاخره نور را دید.

زیر سقف آسمان نقره کوب مادرید سرخ‌های مونیخی تا ۱۲۰ دوام آوردند. کار رسید به عبارت تکراری "ضیافت پنالتی ها". حالا او با عنصر لاتین دیگری طرف بود. دوئل. روبرویش پلنگ مونیخی بود. دست‌های رقیبش آنقدر بلند بود که می‌‌توانست ستاره‌ها را بچیند. آن شب نویر از مادرید غمگین ستاره چید و در سبد پیرمرد گذاشت. سه‌ ستاره بزرگ. رونالدو، کاکا، کولی. تار‌های گیتار فلامنکو سرجیو آن شب پاره شد. کوک نبود از بد روزگار صد رنگ. تنگ بلور قلبش شکست. زمین، فرفره چهار پر شد در گردباد باواریا. مانوئل در صفحه مجازی‌اش کولی را بسخره گرفت. شبیه بقیه ژرمن ها. خوب بلدند کنایه بزنند. تیغ برنده کلمات نویر دامن آبروی کولی را پاره کرد تا جایی‌ که معلمان فیزیک برای بهتر یادگیری شاگردان، از شوت مریخی سرجیو مثال می‌‌زدند. آخر شکست قهرمانان آدم را شیرفهم تر می‌‌کند. فرفره باز هم چرخید اما این بار به جهت سفیدی.

هالیوودی‌ها دوباره به مادرید آمدند اما این بار ۹۰ دقیقه برای زمین زدن سرجیو ثانیه‌ای بیش نبود. این بار کولی ابر بلندی شد روبرو ستاره‌های سربی شب مادرید. زمستان ۱۲ ساله اشراف تبدیل شد به فصل سبز عشق. هنوز دل جوانک قرص نشده بود. ثانیه‌ای دیگر مانده تا رسیدن به بلیت بهشت لیسبون.

شاعر زمانه غزل آخر را در آلیانز آرنا سرود. جایی‌ که کولی برای شرافتش، رگش بیرون زد. تا نویر به خود آمد کولی از پله‌های بهشت بالا می‌‌رفت و او در بین خروار‌ها درختی بود که رومینیگه آتش می‌‌زد. تا توانستند از باغچه آرنا گل چیدند. پل‌ها همه ریختند و کولی خزان را رد کرد. حالا دیگر آواره نیست. تقدیر آفتاب پرست به سرجیو تار داد و وی نوای وصال به یار خواند. دلبر ۱۲ ساله است. ۱۲ سال فراق برای رسیدن به روی نقره ای. کولی لب‌های دلبر را خواهد بوسید چون خدای عاشقان دل نازک کولی را دوست دارد!

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻

دسته‌بندی:

ستون نويسندگان

برچسب‌ها:

سرخیو راموس

دیدگاه‌ها (13 دیدگاه)

مشاهده 0 دیدگاه جدید

sina hoseini

مقاله خوب و جالبی بود اما فقط یک اشتباه کوچک داشت اونجا که نوشتی ((زیر سقف آسمان نقره کوب مادرید سرخ‌های مونیخی تا ۱۲۰ دوام آوردند. )) باید می نوشتید : ((زیر سقف آسمان نقره کوب مادرید سرخ‌های مادریدیها تا ۱۲۰ دوام آوردند. ))
اون بازی تیم تاریخ ساز مورینیو که رکورد امتیاز لالیگا رو شکست بعد از دو گل زودهنگام بدجور تا دقیقه 120 تحت فشار تیم هاینکس بود طوریکه سایت یوفا امار مالکیت اون بازی رو 100 به 0 به نفع بایرن زده !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! اینم لینکش
http://www.uefa.com/uefachampionsleague/season=2012/matches/round=200026...

AliReza RCE

فوق العاده بود خداقوت به نویسنده ، راموس دینش رو به رئال ادا کرد ، همونطور که پارسال هم گل فوق العاده ای رو به دورتموند زد ، واقعا عشقه این بشر

علی. قروه(ایسکو)

سرخیو از اون دست آدم هاست که وقتی قولی رو میده تا آخرش میره و به شکل وحشتناکی به قولش هم عمل کرد وخواهر و مادر بایرن مونیخ رو دراورد.سرخیو عاشقتم

Naser Atletico ...

بازیکن با غیرت یعنی سرخیو راموس. فوق العاده ست.زنده باد مادریدزنده باد اسپانیا

kamyab aroodiyan

واقعا قشنگ بود اینو از ته قلبم میگم

Ehsan Ka30Yaaaas

!!!PeR FeCt

mostafa mozafari

مقاله زیبایی بود...
داره اشتباهاتشو جبران میکنه

رضا جم

خیلی زیبا بود مرسی

RIVALDO KABIR

عالی بود

محمد خجسته مهر

بسيار زيبا بود. لذت بردم. قلمتون فوق العاده ست.
راموس رو واقعاً دوست دارم. درسته كه بعضي مواقع كارهايي ازش سر ميزنه كه آدمو ديوانه مي كنه، ولي بازيكن غيوري هستش. يكي از تكنيكي ترين دفاع هايي هستش تا بحال ديدم. سريعه، سرزنه، خوب به حمله اضافه ميشه و در نبود كاسياس ليدر خوبيه. شايد اگه كمتر كارت ميگرفت و در مقاطع حساس مسابقه، تيم رو تنها نمي گذاشت، خيلي بهتر مي بود. بعد از بازي دور برگشت با بارسا، كاملاً در نزد هواداراي مادريد، به يك شخصيت خاكستري تبديل شده بود كه خدا را شكر جبران كرد. الآن ديگه سپيده . . . سپيد تر از هميشه.

Lieber Kahn

فوق العاده بود این مقاله و طرز نگارشش ، به قول دوستمون مو به تنم سیخ شد ! ادبیاتت عالی هستش همینجوری ادامه بده دوست عزیز

White Kingdom

راموس و په په توهین های حریف ها رو به جون می خرن تا وظیفه اشون رو به بهترین شکل انجام بدن، این یعنی تعصب. مهم نیست که توی ورزشگاه های دیگه چی صداشون می زنند، مهم اینکه تا ابد مادریدیستاها بهشون افتخار می کنند و ازشون به عنوان دو مدافعی افسانه ای که خودشون رو سپر شوت ها می کردند تا تیم نتیجه بگیره یاد می کنند.
مقالتون عالی بود ممنون

El Angel de Madrid

مقاله عالی بود آقای فیروزی! مو های بدن سیخ شد واقعا! این به جرات بهترین مقاله انگلیسی یا فارسی زبان بود که تو 5 سال گذشته خونده بودم!

میلیاردی بیبی‌دوج فقط در چند دقیقه!