یادداشت آخر؛ خداحافظ و دلمان برایتان تنگ می شود

محمدعلی جنت خواه 04/30/2014 - 13:54 مشاهده پروفایل

4,109 مشاهده / 64 دیدگاه 4 3

علیرضا ارژنگ زاده

بعضی از آدم ها فقط یک بار اتفاق می افتند. آن قدر شیرین و خواستنی که گذر روزها و ماه ها هم پیرشان نمی کند. یک چیزی شبیه مورد عجیب بنجامین باتن یا از این دست قصه ها. اصلا می خندند به ریش هرچه عدد و رقم و سن و سال است. یکی از این آدم ها را هم ما سراغ داریم. یکی که خیلی سال پیش، یک روز بعد از ظهر هوس کرد دل ما را ببرد و برد. «آقا» را سال ها می شناختیم. آدم اسرار آمیزی نبود. هرچه بود همان بود. ساده و دلنشین. حقش بیشتر از این ها بود ولی هیچ وقتِ زندگی فوتبالی اش طغیان نکرد، فریاد نکشید، اعتراض نکرد. حتی روزی که نستور پکرمن لعنتی، لیونل اسکالونی گمنام را به جای او به آلمان برد. روزی که مارادونای دیوانه بازوبند آرژانتین را از بازوی شایسته او باز کرد و روی بازوی ماسچرانو بست و در نهایت لیستی که یوناس گوتیرس و آریل گاراس را داشت و او را نداشت. آرژانتین خانه اش نبود. از اول هم نبود. خانه «پوپی» جای دیگری بود. در مه آتسا. در قلب همه آن هشتاد هزار نفری که هر آخر هفته برای دیدن خدای عشقشان می رفتند. نوزده سال تمام تا این فصل.

این 2014 لعنتی. شیرینی بازگشت کاپیتان از مصدومیت خیلی زود تلخ شد. روزها و هفته هایی که ماتزاری با دهن کجی به فلسفه باشگاه او را نیمکت نشین متوسط ها می کرد. برای او که نوزده سال تمام دویده بود، نشستن آخر راه بود. ما هم نگاهش کردیم. شبی که روی نیمکت، سه گله تورینی ها را دید و پشت چهره معصومانه اش حسابی اشک ریخت. شبی که تمام شد. ما هم تمام شدیم. کنار گذاشتن او آنقدر غریب بود که بارها رضایت دادیم به شکست خوردن و نابود شدن تا شاید آقای لجباز برود و لبخند دوباره روی لب های کاپیتان بنشیند. اما نشد. نرفت. زمانه این بار حسابی سر ناسازگاری برداشته بود. عقل ماتزاری هنوز و همچنان پاره سنگ برمی داشت و متنفر بودیم از او و انتخاب هایش. تا امروز. امروز لعنتی و شوم. روزی که عاشق می شدیم چه می دانستیم امروزی هم هست که رئیس تازه وارد با آن استایل هضم نشدنی اش این قدر ساده و بی تفاوت بیاید پشت میکروفن و خبر رفتن اسطوره را تایید کند. حالا ما می مانیم و خودمان. اینتر می ماند و ملغمه ی بدشکل و بدرنگی از معمولی ها. از آدم هایی که نه با هیچ کدامشان خاطره ای داریم نه اصولا اهل خاطره سازی و خاطره بازی اند. خبر را که خواندیم حس گس شوربختی بالا و پایینمان را یکی کرد. از امروز چراغ فوتبال، با همه زرق و برق هایش برای ما تاریک می شود. از آن تاریکی های ترسناک آخرالزمان طور. هرکس هرچه می خواهد بگوید، فوتبالی را که برای او جا ندارد و جرات می کند کنارش بگذارد، دوست نداریم، دنبال هم نمی کنیم. حالا که کاپیتان واقعا رفتنی شده کلی بغض یکهو قلمبه شده توی گلویمان. باید خیلی صبور باشیم تا بتوانیم جلوی خودمان را بگیریم. خیلی دل می خواهد یکی برود فیلم آن گل آسمانی اش به دروازه رم را ببنید و بغضش نگیرد. خیلی سنگ دل باشیم که اشک هایش را در شب رویایی مادرید یادمان بیاید و اشک نریزیم. شبی که نگاه کاپیتان «از حادثه عشق تر بود» و نگاه ما برای او. برای او که لیاقتش را داشت. حالا فقط کمی بیشتر از یک هفته مانده. لحظه جدایی که نزدیک می شود اشکمان می گیرد، تمام قد می ایستیم و بی صدا نگاهش می کنیم. خداحافظ آقا. خداحافظ و دلمان برایتان تنگ می شود.

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻

دسته‌بندی:

برچسب‌ها:

آرژانتین

کاپیتان

الکاپیتانو

دیدگاه‌ها (64 دیدگاه)

مشاهده 0 دیدگاه جدید

Callum Hunt

اسطوره ❤

meysam siavoshian

دارم دیوانه میشم کاش یکشنبه هیچ وقت نمیومد...........
الان به امید دیدن کی بشینیم پای بازی ها ی اینتر؟؟؟ بوتا؟؟؟ایکاردی فاسد؟؟؟جاناتان؟؟........
یا اون کامبیاسو نامرد که وقتی زانتی به عنوان بازیکن جانشین میومد تو زمین بازوبندو به مرد افسانهی اینتر نمیداد
کاش یکشنبه هیچ وقت نمیومد....کاش

Forza javier zanetti

meysam siavoshian

http://www.tarafdari.ir/%D8%AE%D8%A8%D8%B1/96020/%DB%8C%D8%A7%D8%AF%D8%A...

meysam siavoshian

Forza javier zanetti

meysam siavoshian

Forza javier zanetti

کاپیتان تمام ناشدنی

به امید سرمربی شدنت...
ایشال بیای مث سیمئونه تو مربیگریم عاالی باشی
تمام نمیشی forever young

★ AMIR ITALY ★

خداحافظ مرد افسانه ای دنیای فوتبال خداحافظ اسطوره اخلاق
با چشمان گریان برایت آرزوی بهترین ها را میکنم
نراتزوری هیچگاه تورا فراموش نخواهد کرد
مرسی برای سال ها عشق ورزی و غیرت و شعور

حسین + اینتر

معلوم باید یه روز بری - امان از این مصدومیت بی موقع و لعنتی که باعث شد این سال اخر کمتر ببینیمت باورم نمیشه سال بعد نباشی ، بدون اغراق بگم اینتر برام تموم شد :(
چقدر طول میکشه تا یه نسل دوست داشتنی مثه تو و کوردوبا و ماتراتزی و میلتو استانکوویچ دور هم جمع شن که اگر بردی هم نبود به بودنتون دلخوش بودیم
تنها چیزی که ارومم می کنه امید به اینه که مربی جوانان باشیو یه نسلو تربیت کنی تا چن سال بعد با همونا تو بزرگسالان ببینیمت! باید با کت و شلوار کنار زمین وقتی می خندی ی ا حرص می خوری واسه این پیرهن خیلی دیدنی باشی
پس تا اون روز..............

C4 - NerAzzurri

به نقل از کاربر سایت اتزوری: Mario

خوب یادم میاد بعد از خداحافظی مالدینی کبیر از فوتبال در آخرین دربی هوادارای اینتر توی ورزشگاه بنر اورده بودند :
“برای ۲۰ سال برای ما رقیب و دشمن بودی،اما در زندگی همیشه به تو وفادار بودیم”
الان هم فقط میتونم بگم :
“برای ۲۰ سال برامون دشمن بودی ال کاپیتانو اما خارج از زمین همیشه به احترامت کلاه از سر برداشتیم”
فورزا ایتالیا و اسطوره های تمام نشدنیش..

C4 - NerAzzurri

به نقل از کاربر سایت اتزوری: Giuseppe giannini

این روزها چقدر خبر های شوکه آور میشنویم!
خداحافظی با کاپیتان زانتی ، اینتر بدون خاویر زانتی، اصلا معنی نمیده. بعد از حدود ۲ دهه زندگی با اون خداحافظی سخته، مردی که وقتی توپ زیر پاش بود، با سری بالا و با غرور به همراه بازوبند ، جادو می کرد ، بعد از حدود یک دهه با نراتزوری تنها افتخارش، قهرمانی جام یوفا ۹۸ بود، همون فینالی که زانتی با شوتی سرکش ، طاق دروازه لاتزیو و لوکا مارکجیانی رو هدف گرفت ، گلی که بعدها خودش به عنوان مهمترین گل دوران فوتبالیش نام برد

سال ۲۰۰۶ هنگامی که جیاچینتو فاکتی فقید،در بیمارستان لحضات آخر عمرش رو سپری می کرد، زانتی قول داد که ۲۴ ساعت بعد با جام به بیمارستان برمیگرده، روز بعد در یک بازی دراماتیک هنگامی که رمی ها تا دقیقه ۴۴ ۳-۰ از اینتر جلو بودند، ویرا دو بار و کرسپو یک بار برای اینتر گلزنی کردند، تا دیدار به تساوی کشیده بشه و فیگو در وقت های اضافه نیمه دوم ، از روی ضربه ایستگاهی گل چهارم رو به رم زد، تا اینتر در میان نا باوری بازی ۳-۰ باخته را به ۳-۴ تبدیل کنه… همون روز زانتی با جام به دیدار فاکتی رفت و لبخند اون رو ربود…!
بی شک همه ی این اتفاقات و افسانه ها در ذهن هواداران اینتر خواهد بود، زانتی مثل یک گوهر بود، از گوهرهایی که خیلی کم تکرار میشوند.

Abi Gol

سلام به همه ی اینتریای عزیز، میدونم همه بغض دارید، خدا قسمت کرد بلیت بازیه اینتر و لاتزیو رو بگیرم و برم مآتزا 10 روز دیگه، می خوام از لحظه ورود به ورزشگاه کلی فیلم و عکس و اینا بگیرم و آخرین لحظه های کاپیتانو از ظرف همتون ثبت کنم، هر کی دوست داره بهم ای میل بزنه من براش میفرستم، جای همتون خالی ، حیف که تنهام اینجا... دوستون دارم ، عبد از تورینو )abiivan@yahoo.com)

AMiR MADRiDiSTA

واقعا خیلی غم انگیزه شبی که الکاپیتانو میاتسا رو ترک خواهد کرد:((((( اینتری ها مارو تو غمتون شریک کنید

آلمان 1990

نیمکت نشینی نشانه بی عرضه گی من است!!!
در جواب یه خبرنگار که چرا نیمکت نشینی!
لامصب بشر که نبود... لقب اسطوره هم کمشه

Teymour Palang

مرد بمون یه فصل دیگه سخته به خدا خداحافظی سخته

رامین باژیان

کاش یه فصل دیگه میموند , کدوم اینتری میتونه نبود کاپیتان رو باور کنه قطعا بدترین روز عمر من خواهد بود سالها عاشقانه پا به توپ شدنش رو تماشا کردیم به دیدنش بعد از چند بازی هم راضی بودیم ولی حالا چطور نبودش رو تحمل کنیم.