زوج گران قیمت یونایتد زمانی که مورینیو بیش از همیشه به آنها نیاز داشت، درخشیدند تا بازی باخته در برابر تاتنهام در ومبلی را با برد به پایان برسانند.
پس از یک دوره سه ماهه که در آن هر دو به شدت به خاطر عملکرد ضعیفشان در منچستر یونایتد مورد انتقاد قرار گرفته بودند، الکسیس سانچز و پل پوگبا در روز شنبه با همکاری یکدیگر تاتنهام هاتسپر را شکست دادند و مردان ژوزه مورینیو را به فینال جام حذفی انگلیس رساندند.
درست بعد از اینکه دو هفته پیش در برابر منچستر سیتی موجبات یک کامبک تاریخی را در اتحاد فراهم ساختند، سانچز و پوگبا بار دیگر به داد منچستریونایتد رسیدند و پس از اینکه اسپرز خیلی زود با یک گل پیش افتاد، یونایتد را به بازی برگرداندند و یک نیمه نهایی دراماتیک را در ومبلی رقم زدند.
اما اعتقاد بر اینکه بعد از گل تاتنهام، دیگر بازی برای یونایتد تمام شده است، سنخیتی با کیفیت و شخصیت یونایتد و علی الخصوص خریدهای گران قیمتش ندارد. هر بار که آنها ناکام می مانند، سوالی که مطرح می شود این است که چرا یک هافبک ۸۹/۵ میلیون پوندی و یک فوروارد با حقوق ۳۵۰ هزار پوند در هفته نمی توانند خودی نشان دهند. اما بردهای این چنینی نشان می دهد که چرا یونایتد حاضر شده مبلغ زیادی برای آنها پرداخت کند.
بازی در نیمه اول می توانست به راحتی از دست یونایتد خارج شود. اسپرز در حالی از یونایتد پیش افتاد که هنگام ارسال کریستین اریکسن و گل دله علی، اشلی یانگ در حال قدم زدن بود و پوگبا را برای پوشش دادن تنها رها کرده بود و در دقایق پس از آن، گل دوم برای شمال لندنی ها اجتناب ناپذیر به نظر می آمد.
اسپرز فضای زیادی برای موقعیت سازی پیش روی خود می دید، در حالی که یونایتد برای دقایقی به نطر خسته و بی انگیزه می آمد. اما گل تساوی بخش سانچز روند بازی را تغییر داد.
موسی دمبله تصمیم گرفت که یک لایی به پوگبا، آن هم در بیست قدمی دروازه خودی بزند که به راحتی توسط مرد فرانسوی خنثی شد تا او با یک ارسال زیبا و دقیق، پایه گذار گل سانچز باشد.
در حالی که مرد شیلیایی هنوز نتوانسته بود میشل فورم را مغلوب کند، او با یک پرش خوب و یک ضربه سر دیدنی، توپ را دور از دستان دروازه بان وارد دروازه کرد.
این نباید جای تعجب باشد که سانچز سر بزنگاه کار خود را به خوبی انجام می دهد. این هشتمین گل او در ومبلی، هم برای باشگاه و هم تیم ملی و چهارمین گل او در سه دیدار نیمه نهایی جام حذفی بود و تنها دو هفته پس از تأثیر مستقیم در سه گلی که من سیتی را مات و مبهوت کرد، این فقط نمونه ی دیگری از کیفیتی بود که یونایتد سرانجام از ستاره شیلیایی خود می بیند.
پس از یک نیمه نفس گیر، نیمه دوم با سرعت بسیار آرام شروع شد، اما همیشه احساس می شد که این همان چیزی بود که یونایتد دنبالش بود. در حالی که اسپرز در ایجاد موقعیت و ارسال پاس های تمام کننده دچار مشکل شده بود، قرمز ها منتظر فرصت بودند تا روی ضدحمله ها، به دروازه حریف یورش ببرند
این اتفاق در دقیقه ۶۲ رخ داد وقتی سانچز از سمت راست دفاع تاتنهام فرار کرد. پاس در عرض او به نزدیکی روملو لوکاکو رسید و مهاجم بلژیکی توپ را با یک لمس به سمت جسی لینگارد فرستاد و او به طرز هوشمندانه ای توپ را رها کرد تا به آندر هررا برسد تا او با یک شلیک زیبا، پیروزی را برای یونایتد به ارمغان بیاورد.
در حقیقت، یونایتد پس از گل مساوی هرگز پا پس نکشید. پس از اینکه دله علی دروازه دخیا را باز کرد، او تا دقیقه ۸۳ و شوت از راه دور آرام اریکسن، هیچ سیوی انجام نداد.
این شکست هشتمین شکست پیاپی تاتنهام در نیمه نهایی اف ای کاپ است و آنها از سال ۱۹۹۱ که در نیمه نهایی اف ای کاپ با گل پل گاسکوئین، رقیب همشهری آرسنال را شکست دادند، دیگر هیچ بردی در نیمه نهایی این رقابت ها نداشته اند.
اما اگر تاتنهام دوباره در حال تسخیر کردن بازی بود، یونایتد بار دیگر توانایی ذاتی خود در موفقیت در یک رویداد بزرگ را نشان داد. منچستر یونایتد باشگاهی است که در پر کردن تالار افتخاراتش با جام های مختلف مهارت دارد و آنها فرصت دیگری برای انجام این کار در تاریخ ۱۹ می دارند.
هرکسی که حریف آنها شود، چه چلسی و چه ساوتهمپتون، مدعی اصلی یونایتد است. به خاطر کیفیت پوگبا و سانچز و کاراکتر بازیکنانی مانند لوکاکو، لینگارد و هررا، آنها همه چیز مورد نیاز برای موفقیت در یک رویداد بزرگ را دارند.
بازی شنبه فقط یک نشانه کوچک بود. گام بعدی این است که بعد از ظهرهایی مانند این تبدیل به یک عادت شود.
